Polecam wszystkim kobietom! Bardzo interesująca i pouczająca książka, wbrew pozorom nie ma w niej utyskiwania i narzekania na kobiety, a jest wręcz odwrotnie. Autorzy pokazują rolę kobiet w zmieniającym się świecie, rolę matki, żony, siostry czy kochanki. Skupiają się mocno na pierwiastku żeńskim....jakże ważnym w każdym momencie życia każdego dorosłego człowieka.

Polecam wszystkim kobietom! Bardzo interesująca i pouczająca książka, wbrew pozorom nie ma w niej utyskiwania i narzekania na kobiety, a jest wręcz odwrotnie. Autorzy pokazują rolę kobiet w zmieniającym się świecie, rolę matki, żony, siostry czy kochanki. Skupiają się mocno na pierwiastku żeńskim....jakże ważnym w każdym momencie życia każdego dorosłego człowieka.

Początkowo miałem zamiar, zupełnie słuszny, aby książkę skrytykować i wysłać do piekła za między innymi analizy połykania spermy. W sumie jest tam dużo tegi typu mądrości i warto o tym wiedzieć. Z drugiej strony, pomimo tych wpadek, rozmowy tego typu są potrzebne.

Seks to temat zakazany wśród mężczyzn, no chyba że w wersji rubasznej i wulgarnej. Na pewno warto zastanowić nad tymi tematami. Jeśli miałbym być szczery, to uważam, że nie warto oceniać negatywnie kogoś za brednie, czy różnice światopoglądowe.

Inną sprawą są ogólnie wypowiadane i popełniane w książce błędy dotyczące całego szeregu spraw. Pierwszym najbardziej pokutującym błędem jest synkretyzm, czyli mieszanie psychologii z religią (oczywiście wschodnią, bo o chrześcijaństwie nie ma złych słów, ale też nie ma też dobrych; tak jakby ta interpretacja nie miała za wiele do powiedzenia o człowieku i jego życiu) z legendami, przypowiastkami. Panowie forsują wizję człowieka, który żyje właściwie nie wiadomo po co. Jest taki fragment, w którym mówią, że mężczyzna w małżeństwie traci wszystko, że jest ogołocony. Coś w tym jest z prawdy, tylko nie wpadną Panowie na to że to jest dobre. Jak słusznie zauważył ktoś ostatnio na fb, że jak mężczyzna był sam to Pan Bóg nie dał mu kolegów, sławy, czy przypadkowy zestaw uciech zmysłowych, a żonę. Nie forsuję tu podstaw ideologii pantoflarza, a prawdę że człowiek jako osoba ma szansę rozwinąć się jedynie w relacji do drugiej osoby, że tylko dając (przynajmniej ucząc się tego) nie licząc na nic - zyskujemy. Epoka skrajnego indywidualizmu programuje nas tak, że mężczyzna współczesny wyje w środku, że musi umrzeć. I tak bym określił tą książkę - wycie dwóch starszych panów, którym widzenie rzeczywistości nie pozwoliło przeoczyć faktu, że kiedyś trzeba umrzeć. Panowie mają pewną pokorę, ale znowu nie dochodzą do przekonania, że ta nasz ludzka słabość to coś głębszego. Chrześcijaństwo mówi o tajemnicy zła, o grzechu pierworodnym, który ten świat zniszczył i niszczy. Mogę sobie medytować, szkolić się, uświadamiać, ale jeśli chcę uczynić tą ziemię rajem, a siebie samego demiurgiem, który legendą, mądrością ludową z jednej i energią i współczesną nauką z drugiej chcę się zbawić, to się ośmieszam. Żałosne poczynania w kierunku samozbawienia najlepiej uchwycił Dostojewski w swoich powieściach. Polecam Idotę.

Początkowo miałem zamiar, zupełnie słuszny, aby książkę skrytykować i wysłać do piekła za między innymi analizy połykania spermy. W sumie jest tam dużo tegi typu mądrości i warto o tym wiedzieć. Z drugiej strony, pomimo tych wpadek, rozmowy tego typu są potrzebne.

Seks to temat zakazany wśród mężczyzn, no chyba że w wersji rubasznej i wulgarnej. Na pewno warto zastanowić...

Dialog pomiędzy dwoma panami jest bardzo chaotyczny, gdyż jeden wtrąca się w słowo drugiemu. Tytuł książki jest bardzo mylący bo bardzo dużo spraw jest poświęconych kobietom, które są wyidealizowane i przejaskrawione przez co mężczyźni ponoszą odpowiedzialność za błędy tego świata. Konkluzje obu panów opierają się na tym, że odrzucają oni wszystkie moralne zachowania, postawy i zasady bez brania pod uwagę negatywnych konsekwencji ich braku.

Dialog pomiędzy dwoma panami jest bardzo chaotyczny, gdyż jeden wtrąca się w słowo drugiemu. Tytuł książki jest bardzo mylący bo bardzo dużo spraw jest poświęconych kobietom, które są wyidealizowane i przejaskrawione przez co mężczyźni ponoszą odpowiedzialność za błędy tego świata. Konkluzje obu panów opierają się na tym, że odrzucają oni wszystkie moralne zachowania,...

Żenująca książka.
Zapis ględzenia dwóch starszych panów. Żadnemu z nich nie udało się utrzymać swojego małżeśńtwa, ale czują się powłani aby udzielać grafomańskich porad. Mogę się założyć, że nie potrafią rozwiązać równania kwadratowego, ale w swoich rozważanaich poruszają tematy "fizyki kwantowej" i "energii kosmicznych". Poruszaja tenaty z dziedziny socjologii nie mając o tym bladego pojęcia i mimo że ich zdanie stoi w kontrze z uznanymi badaniami.
Znają sie na wszytkim i na niczym. A w każdym rozdziale konkluzja jest jedna - szatan - patriarchat (bez definiowania któż to taki!) musi być zabity.

Sczerze odradzam.

Żenująca książka.
Zapis ględzenia dwóch starszych panów. Żadnemu z nich nie udało się utrzymać swojego małżeśńtwa, ale czują się powłani aby udzielać grafomańskich porad. Mogę się założyć, że nie potrafią rozwiązać równania kwadratowego, ale w swoich rozważanaich poruszają tematy "fizyki kwantowej" i "energii kosmicznych". Poruszaja tenaty z dziedziny socjologii nie mając o...

Nie doczytałam. Takie tam ględzenie dwóch starszych panów, przede wszystkim na temat relacji damsko-męskich, co sprawia wrażenie bardzo ograniczonego oglądu świata, jakby wszystko sprowadzało się do seksu. Dialogi psychologa i pisarza nic nie wnoszą i brzmią dla mnie grafomańsko oraz stereotypowo, z tym całym rzekomym kultem płci przeciwnej, a przy tym wsadzaniem kobiet w sztampowe szufladki (matka, żona, córka oraz kochanka, a nawet prostytutka) oraz biadoleniem, jacy to współcześni mężczyźni są zagubieni... Mam wrażenie, że czytałam już coś w tym stylu, i to nie raz, i jestem już takimi męskimi pogaduszkami zmęczona.

Nie doczytałam. Takie tam ględzenie dwóch starszych panów, przede wszystkim na temat relacji damsko-męskich, co sprawia wrażenie bardzo ograniczonego oglądu świata, jakby wszystko sprowadzało się do seksu. Dialogi psychologa i pisarza nic nie wnoszą i brzmią dla mnie grafomańsko oraz stereotypowo, z tym całym rzekomym kultem płci przeciwnej, a przy tym wsadzaniem kobiet w...

Jastrun irytujący :P

Jastrun irytujący :P

swobodna pogadanka starszych panów nt. relacji kobieta - mężczyzna na różnym etapie życia tj. żona, kochanka, prostytutka, matka, córka,
Książka nie jest poradnikiem ani dla mężczyzn ani dla kobiet, to swobodna dyskusja zwłaszcza nad "ułomnościami" mężczyzn w relacjach z kobietami...
książka opisuje też nowe zjawisko "mężnienia" kobiet oraz "kobiecenia" mężczyzn..

swobodna pogadanka starszych panów nt. relacji kobieta - mężczyzna na różnym etapie życia tj. żona, kochanka, prostytutka, matka, córka,
Książka nie jest poradnikiem ani dla mężczyzn ani dla kobiet, to swobodna dyskusja zwłaszcza nad "ułomnościami" mężczyzn w relacjach z kobietami...
książka opisuje też nowe zjawisko "mężnienia" kobiet oraz "kobiecenia"...

Przegadane.
Być może dlatego, że rozmówcy wychodzą od swoich wspomnień, a bądźmy szczerzy, to wspomnienia dwóch mężczyzn z kilkudziesięciu milionów.

Przegadane.
Być może dlatego, że rozmówcy wychodzą od swoich wspomnień, a bądźmy szczerzy, to wspomnienia dwóch mężczyzn z kilkudziesięciu milionów.

Książka „Męskie pół świata” napisana jest w formie dialogu między Wojciechem Eichelbergerem a Tomaszem Jastrunem którzy chcą przybliżyć zawiłości męskich zachowań w sferze psychicznej, jak i swej fizycznej sprawności. W dwóch fragmentach głos zabiera również Paulo Coelho. Wnioski wyciągają z własnych zachowań, bądź z zachowań pacjentów Wojciecha Eichelbergera. Poruszają tematy związane z partnerstwem, miłością, macierzyństwem, przemijającą młodością, z punktu męskiego spojrzenia na te tematy.

Mężczyzna musi być silny, sprawny w każdej sytuacji, wytrzymały na ból, ukrywający uczucia przypisywane dziewczynom/kobietom, a już broń boże nie może płakać. Panowie starają się przekazać czytającym tę książkę, bez względu czy czyta mężczyzna czy kobieta, skąd bierze się takie przypisywanie cech mężczyźnie. W okresie dziecięcym nie ma różnicy w zachowaniu obu płci. Dziewczynki i chłopcy są takimi samymi beksami, tak samo lubią się przytulać do dorosłych, a zabawa lalkami z siostrą wcale nie jest czymś dziwnym. Autorzy starają się nam pokazać, co się wydarzyło, że z tych lubiących się przytulać chłopców, w wieku dorosłym nie ma już śladu. Dorosłemu - macho trudno jest wejść w udane relacje męsko-damskie, ponieważ zachowania które musieli sobie przyswoić w wieku młodzieńczym, wcale tego nie ułatwiają. Dostrzegają, że patriarchat zaczyna bardzo tracić na znaczeniu, w dobie kobiet wykształconych, niezależnych ekonomicznie, a prokreacja nie jest już najważniejszym priorytetem każdego związku. Wcale nie chodzi w tym dialogu o to, żeby wywyższać płeć męską, a jedynie aby innym mężczyznom łatwiej było zrozumieć własne zachowanie, a kobiety aby mogły lepiej zrozumieć zachowanie tego macho.
Obydwaj panowie przyznają, że pod tą maską dalej ukryty jest ten pragnący przytulenia, dający sobie prawo do wzruszeń i łez, ciepły i serdeczny chłopiec, tylko bardziej już dojrzały do ról społecznych. Jakich przezwisk najbardziej się obawiają, jakie sytuacje są dla mężczyzn najbardziej kłopotliwe, tego również dowiedzieć się można z tej książki.

Autorzy dają nam możliwość wejrzenia w to męskie tabu, o którym z kobietami się nie rozmawia. Alkohol, świntuszenie w męskim towarzystwie, szorstkość i arogancja, to często pozory, ukrywanie obaw i strachu przed światem zewnętrznym, no i kobietami. Bo na dobrych relacjach z kobietami obydwu panom bardzo zależy......

Książka „Męskie pół świata” napisana jest w formie dialogu między Wojciechem Eichelbergerem a Tomaszem Jastrunem którzy chcą przybliżyć zawiłości męskich zachowań w sferze psychicznej, jak i swej fizycznej sprawności. W dwóch fragmentach głos zabiera również Paulo Coelho. Wnioski wyciągają z własnych zachowań, bądź z zachowań pacjentów Wojciecha Eichelbergera. Poruszają...

Zawsze męskie rozmowy wydawały mi się ciekawsze. Tych dwóch dojrzałych już mężczyzn "podczytywało" mi się z wielkim zainteresowaniem. Największy smak ma tu ich subiektywność, sprawia, że rozmowa jest tak bardzo prawdziwa.

Zawsze męskie rozmowy wydawały mi się ciekawsze. Tych dwóch dojrzałych już mężczyzn "podczytywało" mi się z wielkim zainteresowaniem. Największy smak ma tu ich subiektywność, sprawia, że rozmowa jest tak bardzo prawdziwa.