„Ojcowie jedli zielone winogrona, a zęby ścierpły synom” (Ez 18,2) Na tej podstawie autor uzasadnia istnienie czegoś takiego jak odpowiedzialność za grzechy przodków. To jest fundament, na tym zbudował on swoistą filozofię. Cytat ten ma jednak ciąg dalszy: "Na moje życie - wyrocznia Pana Boga. Nie będziecie więcej powtarzali tej przypowieści w Izraelu. Oto wszystkie osoby są moje: tak osoba ojca, jak osoba syna. Są moje. Umrze tylko ta osoba, która zgrzeszyła"
Jak widać sens nam się odwraca o 180 stopni?
Nie wnikając już w to czy człowiek wierzy czy nie, książkę tę należy uznać za stek bzdur, tyle że z imprimatur:) To też przykład na to ile znaczy jego posiadanie. Gdy jako osoba poszukująca (bezskutecznie) Boga zwróciłem uwagę osobie duchownej na manipulacje autora książki to zbył mnie, łódzcy jezuici propagatorzy DeGrandisa zasłaniają się posiadaniem imprimatur i biznes musi się kręcić.

Jeszcze raz, pomijam to czy wierzymy w to co napisane w Biblii (a trudno to sprawa biorąc pod uwagę że księga ta jest sama w sobie sprzeczna) to DeGrandis dokłada do tego własne kłamstwa i manipulacje co nie pomaga w poszukiwaniach. Biorąc pod uwagę że jest to fundament tej książki, to cała reszta na nim zbudowana jest bezwartościowa.

„Ojcowie jedli zielone winogrona, a zęby ścierpły synom” (Ez 18,2) Na tej podstawie autor uzasadnia istnienie czegoś takiego jak odpowiedzialność za grzechy przodków. To jest fundament, na tym zbudował on swoistą filozofię. Cytat ten ma jednak ciąg dalszy: "Na moje życie - wyrocznia Pana Boga. Nie będziecie więcej powtarzali tej przypowieści w Izraelu. Oto wszystkie osoby...