Bardzo fajna książka. Historia o wiele ciekawsza niż w pierwszym tomie. Trzyma w napięciu.

Bardzo fajna książka. Historia o wiele ciekawsza niż w pierwszym tomie. Trzyma w napięciu.

Niedawno zmarły (niestety) Clive Cussler od pewnego czasu zaczął korzystać z współautorów, jednocześnie inaugurując kilka, dokładnie cztery, równoległych serii (i jedną kontynuując). Spośród nich najmłodszy, bo rozpoczęty w 2009 roku jest cykl o przygodach Remi i Sama Fargo, małżeństwa zajmującego się poszukiwaniem skarbów. Powieść wpisuje się w charakterystyczny dla Autora nurt opowieści przygodowo-sensacyjnych.

„Zaginione imperium” to drugi tom serii. Tym razem, podczas nurkowania u wybrzeży Zanzibaru, Sam i Remi odnajdują zagrzebany w dnie stary dzwon okrętowy. Próbując dowiedzieć się więcej, natrafiają na sięgającą w przeszłość zagadkę, a po piętach zaczynają im deptać nieprzebierający w środkach bandyci. Mamy więc do czynienia z typową dla Cusslera fabułą. Jak zawsze jednak, diabeł tkwi w szczegółach.

Uwielbiam powieści o przygodach Dirka Pitta, najbardziej znanego herosa wykreowanego przez Cusslera. Pitt jest bohaterem nieskomplikowanym, można wręcz powiedzieć, że papierowym; krystalicznie czystym facetem, który zawsze zwycięży, wyjdzie cało z największych tarapatów i nigdy się nie poddaje. Nie da mu się jednak odmówić uroku, który sprawia, że każdą kolejną książkę z udziałem Dirka czytam z wypiekami na twarzy (nawet te późniejsze, pisane przez Cusslera razem z synem). Co więcej, na tle podobnych książek stworzonych przez innych pisarzy, przygody Pitta błyszczą. Trudno powiedzieć dlaczego, ale sądzę, że chodzi po prostu o to, że Autor wlał w postać Dirka całe serce i podczas wymyślania karkołomnych wyczynów bohatera bawił się równie dobrze, co czytelnicy podczas lektury. I tego właśnie elementu brakuje w przygodach Sama i Remi. Oboje są równie papierowi, co Dirk, ale nie mają jego czaru. Nie śledzi się ich przygód, w założeniach równie barwnych, z podobnym zaciekawieniem. Cykl o Fargo pozbawiony jest tego niedefiniowalnego czegoś, co sprawia, że nie sposób odłożyć książki na bok dopóki się jej nie skończy. Momentami wręcz ciężko się na kolejnych akapitach skupić, całość się jakoś nie klei, a tu i tam zdarzają się również bardzo nieporadne dialogi.

Jedynie od czasu do czasu da się odczuć cusslerowy klimat (i tylko za to punkt więcej),ale zdecydowanie zbyt rzadko. Zapewne wiąże się to z faktem, że głównym autorem jest Grant Blackwood, a Cussler jedynie „rzucał” pomysłami i pełnił funkcję redaktora, będąc jednocześnie magnesem mającym przyciągnąć czytelników, którzy chętniej kupią powieść firmowaną przez „wielkiego mistrza przygody” (całkowicie zasłużony tytuł),niż „jakiegoś” Granta Blackwooda.

Dodatkowo, spośród wszystkich serii sygnowanych nazwiskiem Cusslera, przygody Fargo wydają mi się najsłabszą (aczkolwiek żadna, i trzeba to wyraźnie napisać, nawet nie zbliżyła się do najlepszych powieści z Dirkiem Pittem). Dlatego można ją polecić właściwie tylko największym fanom Autora lub czytelnikom szukającym lekkiej, niezobowiązującej rozrywki, o której zapomni się godzinę po zamknięciu książki. Jeśli ktoś chce naprawdę dobrej powieści przygodowo-sensacyjnej, lepiej sięgnąć po wcześniejsze, samotne dokonania Cusslera.

Niedawno zmarły (niestety) Clive Cussler od pewnego czasu zaczął korzystać z współautorów, jednocześnie inaugurując kilka, dokładnie cztery, równoległych serii (i jedną kontynuując). Spośród nich najmłodszy, bo rozpoczęty w 2009 roku jest cykl o przygodach Remi i Sama Fargo, małżeństwa zajmującego się poszukiwaniem skarbów. Powieść wpisuje się w charakterystyczny dla Autora...

Fajne, lekkie i przyjemne. Nie spodziewałem się fajerwerków i dlatego spokojnie przeczytałem.

Fajne, lekkie i przyjemne. Nie spodziewałem się fajerwerków i dlatego spokojnie przeczytałem.

Pochłonęłam to lepsze określenie. Powieści Cusslera same wchodzą do głowy. Muszę jednak oddać części czytelnikom, że to nie to samo co przygody Dirka Pitta. Brak tu pewnego klimatu jaki autor stworzył wokół wcześniejszych swoich powieści.
Książka dobra ale jeżeli mam się przyczepić to do głównych bohaterów Sama i Remi Fargo. Są dla mnie w powieściach za "płytcy", zbyt przesłodzeni, a wystarczyło poświecić im troszkę więcej uwagi i rozwinąć ich osobowości. Mimo to polecam :-)

Pochłonęłam to lepsze określenie. Powieści Cusslera same wchodzą do głowy. Muszę jednak oddać części czytelnikom, że to nie to samo co przygody Dirka Pitta. Brak tu pewnego klimatu jaki autor stworzył wokół wcześniejszych swoich powieści.
Książka dobra ale jeżeli mam się przyczepić to do głównych bohaterów Sama i Remi Fargo. Są dla mnie w powieściach za "płytcy", zbyt...

Czy z Fargo można się nudzić?

Czy z Fargo można się nudzić?

Dobra przygody małżeństwa Fargów - imperium azteków ;)

Dobra przygody małżeństwa Fargów - imperium azteków ;)

„Zaginione imperium” to całkiem przyjemna powieść przygodowa. Akcja toczy się wartko i dynamicznie, zagadka pojawia się już na pierwszych stronach, chwilami mamy tu nawet coś w rodzaju napięcia. Wyjaśnienie tajemnicy jest w miarę przekonujące (chociaż ja osobiście nie lubię teorii niczym nie potwierdzonych, powstałych ot z fantazji autora). Jedyną i niezmienną wadą serii są mało charakterystyczni bohaterowie, typowy i niezmienny zresztą błąd książek Cusslera. Powieść czytało mi się szybko i lekko, bez irytacji, a ze sporą dawką przyjemności.

„Zaginione imperium” to całkiem przyjemna powieść przygodowa. Akcja toczy się wartko i dynamicznie, zagadka pojawia się już na pierwszych stronach, chwilami mamy tu nawet coś w rodzaju napięcia. Wyjaśnienie tajemnicy jest w miarę przekonujące (chociaż ja osobiście nie lubię teorii niczym nie potwierdzonych, powstałych ot z fantazji autora). Jedyną i niezmienną wadą serii są...

Z początku trochę nudnawe, ale jak zawsze u Cusslera, w miarę pokonywania kolejnych rozdziałów, intryga staje się coraz bardziej wciągająca, a historyczna otoczka, choć zawierająca sporo literackiej fikcji opartej na interpretacji braków i luk w oficjalnych kronikach, jest naprawdę fascynująca.

Z początku trochę nudnawe, ale jak zawsze u Cusslera, w miarę pokonywania kolejnych rozdziałów, intryga staje się coraz bardziej wciągająca, a historyczna otoczka, choć zawierająca sporo literackiej fikcji opartej na interpretacji braków i luk w oficjalnych kronikach, jest naprawdę fascynująca.

Bardzo przyjemna książka przygodowa dla dorosłych.

Sam i Remi Fargo,małżeństwo poszukiwaczy skarbów,natrafiają podczas nurkowania na dzwon okrętowy.Pochodzi on ze statku zaginionego w czasie wojny secesyjnej.Poznając jego historię przemierzają kolejno Tanzanię,Madagaskar i Indonezję.Ryciny zawarte we wnętrzu dzwonu mogą zmienić bieg historii. Są jednak osoby,które nie pozwolą ujawnić tajemnicy w nim zawartej.

Bardzo przyjemna książka przygodowa dla dorosłych.

Sam i Remi Fargo,małżeństwo poszukiwaczy skarbów,natrafiają podczas nurkowania na dzwon okrętowy.Pochodzi on ze statku zaginionego w czasie wojny secesyjnej.Poznając jego historię przemierzają kolejno Tanzanię,Madagaskar i Indonezję.Ryciny zawarte we wnętrzu dzwonu mogą zmienić bieg historii. Są jednak osoby,które nie...

Ot bajeczka. Nie zachwyciła mnie ani nie wciągnęła.
Brak uroku towarzyszącego przygodom Dirka Pitta.

Minus za podejście do matematyki. Myślałam, że to może być błąd tłumacza, ale w oryginale również znalazłam zdanie "this fellow’s a very abstract thinker—which is especially strange for a mathematician.” Moim zdaniem, umiejętność abstrakcyjnego myślenia jest w matematyce niezbędna :D

Ot bajeczka. Nie zachwyciła mnie ani nie wciągnęła.
Brak uroku towarzyszącego przygodom Dirka Pitta.

Minus za podejście do matematyki. Myślałam, że to może być błąd tłumacza, ale w oryginale również znalazłam zdanie "this fellow’s a very abstract thinker—which is especially strange for a mathematician.” Moim zdaniem, umiejętność abstrakcyjnego myślenia jest w matematyce...