Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kilka słów podsumowania całej serii, a nie tylko trzeciego tomu.
Słyszałem same dobre słowa o tej serii. Pierwszy tom był dobry, czytało się przyjemnie, była akcja. Książka miała pewne wady, ale z optymizmem patrzyłem na kolejne tomy.
Drugi tom... Ehhh... Do połowy jakoś szło, a potem zaczęło się robić topornie. Fabuła - mimo że co jakiś czas coś się działo - wydawała się monotonna. Wyszło słabo.
Natomiast trzeci tom to paradoks - niby jestem pod wrażeniem rozmachu tej historii i mimo wszystko doceniam ją, ale jednocześnie prawie całą książkę przekartkowałem, bo wszystko było dla mnie już zbyt nużące, a chciałem dowiedzieć się, jak skończy się historia.
Po przeczytaniu tej serii czuję satysfakcję, a jednocześnie mam tego dosyć. Zawiodłem się i jednocześnie jestem pod wrażeniem. Paradoks.
Mam wrażenie, że słabość części drugiego tomu i trzeciego tomu polega na politycznym ukierunkowaniu tych książek oraz na tym, że coraz więcej w wydarzeniach bierze udział młodsze pokolonie, a to młodsze pokolenie jest... miałkie. W porównaniu do Lana, Hilo, Shae i innych bohaterów, których poznaliśmy na początku historii, ci młodzi byli po prostu nijacy. Ciężko napisać tak wiele intrygujących postaci, a także ciężko stać się tak wielkim jak wielkie było starsze pokolenie. Rozumiem zachwyty. Może gdybym czytał to kiedy indziej, spodobałoby mi się, ale nie tym razem.
Na koniec chcę zaznaczyć, że mimo wszystko te trzy tomy wywolały we mnie trochę emocji, co zawsze warto zaznaczyć.

Kilka słów podsumowania całej serii, a nie tylko trzeciego tomu.
Słyszałem same dobre słowa o tej serii. Pierwszy tom był dobry, czytało się przyjemnie, była akcja. Książka miała pewne wady, ale z optymizmem patrzyłem na kolejne tomy.
Drugi tom... Ehhh... Do połowy jakoś szło, a potem zaczęło się robić topornie. Fabuła - mimo że co jakiś czas coś się działo - wydawała się...

Rewelacja.

Choć uważałbym na te jakieś dziwne magiczne rutuały. To było dziwne i nieprzyjemne.

Rewelacja.

Choć uważałbym na te jakieś dziwne magiczne rutuały. To było dziwne i nieprzyjemne.

Ha! Warto było czekać i doczekałem się.
Poprzedni zbiór opowiadań "Zło ze wschodu" - co tu dużo mówić - zawiódł mnie. Obawiałem się, że słabości tamtego zbioru pojawiają się również w tym. Na szczęście tak się nie stało.
Oto opowiadania:
1. Remedium
Najsłabsze z całego zbioru, choć i tak było dobre.
2. Klementynka
Bardzo dobrze oddane realia stanu wojennego. Zakończenie dziwaczne i groteskowe.
3. Siódma armata
Robert Storm i jego kumpel Arek w formie. Panie Andrzeju, wielki szacunek za to, że dokończył Pan historię okrętu "Das Wappen...". Był on wspomniany w jednym ze zbiór sprzed lat. Nie pomnę już, w którym dokładnie.
4. Profesor Śmierć
Historia przepalatająca się z fikcją. Kocham to. Naprawdę świetna opowieść z pola bitwy i krzewienie ważnych postaci z naszej historii, o których wielu nie pamięta albo nigdy nie słyszało.
5. Czasy, które nadejdą
Tytułowe opowiadanie okazało się najlepszym w tym zbiorze. Zakończenie również z humorem i przytupem. Sama przyjemność czytania. A postać chemika chyba już sie kiedyś pojawiła. Jeśli się nie mylę, to ponownie chylę czoła za nawiązania do własnej twórczości.

Niepokojąca wydawała mi się staruszka z drugiego opowiadania. Na to trzeba uważać.

Ha! Warto było czekać i doczekałem się.
Poprzedni zbiór opowiadań "Zło ze wschodu" - co tu dużo mówić - zawiódł mnie. Obawiałem się, że słabości tamtego zbioru pojawiają się również w tym. Na szczęście tak się nie stało.
Oto opowiadania:
1. Remedium
Najsłabsze z całego zbioru, choć i tak było dobre.
2. Klementynka
Bardzo dobrze oddane realia stanu wojennego. Zakończenie...