Nie, nie zamierzam zostać triathlonistą. Przy moich umiejętnościach pływackich, aby nie utonąć musiałbym startować w wielkim, dmuchanym kółku z kaczuszką. Zresztą, już dawno pogodziłem się z tym, że zawodowym sportowcem nie zostanę; nie przebiegnę maratonu poniżej 2h 20 minut (ani zapewne i w żadnym innym czasie), nie wygram również Tour de France, pędząc przez alpejskie przełęcze na lśniącej kolarzówce. A już zwłaszcza nie będę stał, jak bracia Brownlee, na olimpijskim podium. A jednak ich autobiografię z chęcią przeczytam.

Bo ta historia to przykład na to, jak wspomóc talent. Rodzice Allistaira i Johnny’ego wspierali swoich synów w sportowej pasji od początku życia. Pozwalali jeździć na przejażdżki rowerowe z dorosłymi panami, dbali o treningi pływackie i biegowe. Wbrew temu co mogłoby się wydawać, nie byli, niczym rodzice szkrabów grających w ziemną odmianę tenisa, nastawieni na przyszłe profity i zyski; w czasie gdy zaczynali, jedynie garstka triathlonistów na świecie mogła liczyć na utrzymanie się z tej dyscypliny. Cierpliwie pozwalali rozwijać swoją pasję.

A w tym rozwijaniu wydatnie pomaga brytyjska kultura sportowa. Czytając tę książkę w Polsce można przecierać oczy ze zdumienia, słysząc o przerwie na bieganie w trakcie zajęć szkolnych czy o organizowanych co tydzień biegach dla dzieci. Biegach bez wysokiego wpisowego i olbrzymich nagród, za to charakteryzujących się tym, że startujące w nich dzieci i nastolatkowie po prostu mogli się dobrze bawić. Może i u nas tak kiedyś będzie?

Pewnie już kiedyś wspominałam w tym cyklu, że mój tata rozpoczął moją miłość do powieści historycznych prawdziwym gigantem – „Filarami ziemi”. Miałam naście lat i czytałam stare, trzytomowe wydanie po nocach nie mogąc się oderwać. I od tego momentu raz na jakiś czas sięgam właśnie po książki historyczne.

Na tę ostrzyłam sobie zęby od dawna. Na początku nie była nigdzie dostępna i raz w miesiącu robiłam przegląd internetu w poszukiwaniu używanych egzemplarzy, które nie zabiją moich studenckich finansów. I w końcu, przy premierze trzeciego tomu, pojawiły się też poprzednie części. Niczym najbardziej kompulsywny książkowy zakupoholik wrzuciłam wszystkie trzy do koszyka, zapłaciłam i przykleiłam się nosem do szyby w oczekiwaniu na kuriera z paczką.

„W komnatach Wolf Hall” zdobyła w 2009 roku Nagrodę Bookera i była nominowana do Women's Prize for Fiction. Kolejne tomy również zdobyły lub były nominowane do wielu nagród. Wprost nie mogę doczekać się lektury i obawiam się, że całą trylogię połknę na jeden haps.

Weekend zaczynam z autobiograficznym tytułem niezwykłego człowieka, którego azylem w młodzieńczych latach była lektura dzieł Fiodora Dostojewskiego czy D.H. Lawrence’a. Mowa o „Ziemi obiecanej”, arcyciekawie zapowiadającej się historii Baracka Obamy ­­– 44. prezydenta Stanów Zjednoczonych, filantropa, laureata Pokojowej Nagrody Nobla i jednego z najwybitniejszych współczesnych polityków.

Barack Obama w „Ziemi obiecanej” opisuje kulisy swojego życia zawodowego, a także prywatnego, dostarczając czytelnikom interesujących informacji zarówno z czasów kampanii wyborczych różnego szczebla, samej prezydentury, jak i relacji z najbliższymi. Barack nie czaruje, opowiada o swoim życiu pełnym błędów, ale także pokazuje rzeczywistość widzianą oczami jednego z największych światowych przywódców.

Barack Obama, krocząc przez życie, czerpał wiedzę z książek. To one go ukształtowały jako człowieka i w nich szukał odpowiedzi na nurtujące go pytania. Jako nastolatek zaczytywał się w „Wojnie i pokoju”, a w koledżu próbował podrywać dziewczyny na znajomość dzieł Virginii Woolf czy Michela Foucaulta. W następnych latach to treści przeczytanych książek mobilizowały przyszłego prezydenta do realizacji światłych planów i towarzyszyły mu każdego dnia, podtrzymując na duchu mimo przeciwności losu czy chwilowych porażek. „Ziemia obiecana” tylko w Stanach Zjednoczonych w pierwszych 24 godzinach rozeszła się w prawie 900 tys. egzemplarzy, a książka „Becoming” żony Baracka, Michelle Obamy, do tej pory na świecie osiągnęła sprzedaż 10 milionów sztuk.

Nie zapomnijcie w ten weekend wpaść na stronę Ciekawostki Historyczne!

[kk]