Krótkie opowiadanie napisane przed II WŚ, ciekawa wizja ludzkości, która schroniła się pod ziemią po ataku obcych z Wenus.

Młody obywatel po przeczytaniu książki pochodzącej sprzed inwazji postanawia uwolnić ludzkość od okupanta. Fajnie się to czyta ;)

Krótkie opowiadanie napisane przed II WŚ, ciekawa wizja ludzkości, która schroniła się pod ziemią po ataku obcych z Wenus.

Młody obywatel po przeczytaniu książki pochodzącej sprzed inwazji postanawia uwolnić ludzkość od okupanta. Fajnie się to czyta ;)

Przyjemna, nieprzegadana nowela o odrodzeniu się nadziei w obliczu okupacji.

Przyjemna, nieprzegadana nowela o odrodzeniu się nadziei w obliczu okupacji.

Świetna klasyczna science fiction. Co istotne - w ogóle się nie zestarzała. Pierwszy raz przeczytałem tę nowelę zaraz jak ją Iskry wydały - trzydzieści pięć lat później nadal czyta się z tzw. wypiekami na twarzy.

Świetna klasyczna science fiction. Co istotne - w ogóle się nie zestarzała. Pierwszy raz przeczytałem tę nowelę zaraz jak ją Iskry wydały - trzydzieści pięć lat później nadal czyta się z tzw. wypiekami na twarzy.

Stare, ale jare. MOja wysoka ocena (bardzo dobra = 7/10) wynika po części z sentymentu i oparta jest na wspomnieniach, bo czytałem rzecz dekady temu. Pamiętam jednak, że rzecz bardzo lubiłem i należała do jednych z tych opowieści, dla których pokochałem fantastykę.

Stare, ale jare. MOja wysoka ocena (bardzo dobra = 7/10) wynika po części z sentymentu i oparta jest na wspomnieniach, bo czytałem rzecz dekady temu. Pamiętam jednak, że rzecz bardzo lubiłem i należała do jednych z tych opowieści, dla których pokochałem fantastykę.

Jeśli miało by istnieć "heroic science fiction" to ta książeczka była by tego idealnym reprezentantem :) Główny bohater z misją, przekonany o swojej mocy, wyniesiony na wyżyny i czczony. Taki trochę Conan w konwencji sf/postapo. Jak na objętość książki (50+ stron) autor dość udatnie opisał świat, który nieco kojarzył mi się z Cieplarnią Aldiss'a, Centrum Stableford'a czy podziemiami Morloków Wells'a. Czytając przed oczami miałem stare klimaty z Ucieczki Logana czy Zardoza. Czytało się bardzo przyjemnie i nic dziwnego jest to bowiem literatura z magazynu sf. Nie mogła być zbyt rozwlekła i musiała przyciągać uwagę od początku. I to się udaje. I chociaż fabuła była łatwa do przewidzenia to czytanie daje satysfakcję. Porusza te zapomniane, młodzieżowe struny. Czytałem w ramach odkryć archeologicznych, wszak to pierwszy to w serii "Zeszytów SF" Iskier.

Jeśli miało by istnieć "heroic science fiction" to ta książeczka była by tego idealnym reprezentantem :) Główny bohater z misją, przekonany o swojej mocy, wyniesiony na wyżyny i czczony. Taki trochę Conan w konwencji sf/postapo. Jak na objętość książki (50+ stron) autor dość udatnie opisał świat, który nieco kojarzył mi się z Cieplarnią Aldiss'a, Centrum Stableford'a czy...

Tumitak z podziemnych korytarzy jest pierwszym opowiadaniem o bohaterze, który żyjąc pod ziemią marzy o wyprawie na powierzchnię i zabiciu przerażających obcych. Nie po raz pierwszy sięgam po ten zeszyt z historią o wyprawie Tumitaka i jego perypetiach. Mam również sentyment do niego, bo kiedyś już czytałem. Dlatego postanowiłem powrócić ponownie do niego, aby przekonać się jak wypadnie obecnie.

Autor przedstawia wizje zepchnięcia ludzi pod ziemię, którzy próbują przeżyć za wszelką cenę i uważać na swoje siedziby jakie jeszcze przetrwały. Walki pomiędzy mieszkańcami podziemi, niebezpieczeństwa czyhające w tunelach i sami obcy tylko dopełniają obrazu całości. Jednak największą zaletą historii jest opowieść o wyprawie Tumitaka. Jego odwadze, poświęceniu, pokonaniu zagrożeń i oczywiście odnalezienie swojego miejsca w świecie opanowanym przez obcych. Od samego początku zabierani zostajemy w podróż od najgłębszych części labiryntów korytarzy po coraz bliższe powierzchni, gdzie światy zmieniają się jak w kalejdoskopie i bohater musi sobie poradzić ze wszystkimi zagrożeniami jakie zostają postawione na jego drodze. Autor kreśli obraz zagłady planety, ale daje nadzieje na lepsze jutro. Tą nadzieją właśnie jest podróż Tumitaka i jego poświęcenie w słusznej sprawie. Gnany ciekawością dowiaduje się więcej o otaczającym go świecie. Ma wielkie pokłady odwagi i chęć dokonania czynu nie możliwego do tej pory. Nie bojący się podróży przez nieznane, ale też nie pozbawiony strachu przed niebezpieczeństwem.

Książka Tumitak z podziemnych korytarzy jest napisana przyjemnym, prostym, lekkim stylem i wciągnęła mnie od samego początku. Sam bohater jest ciekawy i sympatyczny, a jego przygody śledzi się z uwagą. Fantastyka miesza się tutaj z przygodą, akcja pędzi szybko do przodu i cały czas coś dzieje się. Dlatego nudzić się nie można i mimo upływu czasu od powstania nadal można dobrze bawić się przy niej. Mój powrót do Tumitak z podziemnych korytarzy uważam za dobry pomysł, bo lekka historia z przesłaniem o odwadze, poświeceniu, pokonaniu strachu, słabości, samotności i chęci dokonania czegoś wielkiego miesza się z podróżą w nieznane, gdzie czyha upragnione trofeum do zdobycia przez wędrującego bohatera. Czyta się od samego początku wspaniale i wciąga bardzo szybko. Autor stworzył ciekawy świat po inwazji obcych na nasza planetę i dał w osobie Tumitaka nadzieje ludziom, aby nadal walczyli o swój świat. Tumitak z podziemnych korytarzy jest książką ciekawą, pełną przygód, fantastyki i wciągającą. Pomimo swojej wielkości i wydania w zeszytowej formie warto sięgnąć i zapoznać się nawet obecnie. Lektura na wieczór lub dwa, ale bardzo fajna z przesłaniem. Powracając do niej kolejny raz bawiłem się świetnie podczas czytania i nie zawiodłem się na niej. Dostałem fantastykę pełną przygód, niezwykły świat jaki stworzył autor i sympatycznego bohatera, którego można polubić od samego początku. Na pewno sięgnę po drugi tom przygód Tumitaka.

Tumitak z podziemnych korytarzy jest pierwszym opowiadaniem o bohaterze, który żyjąc pod ziemią marzy o wyprawie na powierzchnię i zabiciu przerażających obcych. Nie po raz pierwszy sięgam po ten zeszyt z historią o wyprawie Tumitaka i jego perypetiach. Mam również sentyment do niego, bo kiedyś już czytałem. Dlatego postanowiłem powrócić ponownie do niego, aby przekonać...

W ogóle pierwsze nastoletnie zetknięcie z fantastyką. I od razu BINGO. Opisaną historię wciągałam z płonącymi uszami, wyobrażając sobie oczywiście siebie w roli bohaterskiego Tumitaka.
Po latach bez mała 30, przy przeprowadzce znalazłam i zastanawiając się czy zostawić czy nie, przeczytałam po raz drugi. Przecież kiedyś była świetna i wybitna, no i Tumitak obok Hemana pierwszy superbohater. Czytając ponownie obśmiałam się jak norka. Naiwne, płyciutkie, głupiutkie, a Tumitak, ten mój ukochany seperhero, to superrekordzista debilizmu. Myślicie, że wyrzuciłam? Nie zostawiłam, bo gdzieś w połowie tej zajmującej lektury podstawiłam sobie pod ten świat twór zwany KORPORACJĄ razem z zaludniającymi ją korpoludami. Korposzczur zrobi nawet większą głupotę niż wykorzystanie prętu paliwa jadrowego jako stylisko toporu, by przypodobac sie szefowi. No i książeczka została.

W ogóle pierwsze nastoletnie zetknięcie z fantastyką. I od razu BINGO. Opisaną historię wciągałam z płonącymi uszami, wyobrażając sobie oczywiście siebie w roli bohaterskiego Tumitaka.
Po latach bez mała 30, przy przeprowadzce znalazłam i zastanawiając się czy zostawić czy nie, przeczytałam po raz drugi. Przecież kiedyś była świetna i wybitna, no i Tumitak obok Hemana...

Dzieciństwa wspomnień czar :-)

Dzieciństwa wspomnień czar :-)

Nie sposób oceniać tej książki inaczej niż przez pryzmat nastoletniego odkrycia fantastyki -- ta podróż, romatyczna przecież, głównego bohatera (ale też ta do lat młodzieńczych czytelnika),może się dla wielu wydawać infantylna, ale kto z nas nie chciał być kiedyś odważnym Tumitakiem, który pokonuje ciemności, samotność, własny strach i który w końcu zdobywa to swoje wymarzone trofeum, któremu poświęcił całe swoje dorastanie?

Pierwszy raz od dawna na kilku stronach książka pochłonęła mnie tak bardzo, że w środku przychodni odleciałem tak bardzo i nie zauważyłem, ze to już moja kolej.

Piekielnie prosto, piekielnie w sedno, piekielnie świetnie. A wspomnienia z dzieciństwa są nie do przecenienia...

Nie sposób oceniać tej książki inaczej niż przez pryzmat nastoletniego odkrycia fantastyki -- ta podróż, romatyczna przecież, głównego bohatera (ale też ta do lat młodzieńczych czytelnika),może się dla wielu wydawać infantylna, ale kto z nas nie chciał być kiedyś odważnym Tumitakiem, który pokonuje ciemności, samotność, własny strach i który w końcu zdobywa to swoje...

Może dziś bym nie ocenił jej jako rewelacyjna. No cóż, nic wybitnego w niej nie ma, nic odkrywczego i nic zaskakującego. Jednak dziecięciem będąc zaczytałem się w niej bardzo. Tani sentyment kazał mi ją przeczytać nawet całkiem nie dawno ponownie i cóż... Nadal mi się podoba:P

Może dziś bym nie ocenił jej jako rewelacyjna. No cóż, nic wybitnego w niej nie ma, nic odkrywczego i nic zaskakującego. Jednak dziecięciem będąc zaczytałem się w niej bardzo. Tani sentyment kazał mi ją przeczytać nawet całkiem nie dawno ponownie i cóż... Nadal mi się podoba:P