Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety mnie ta książka rozczarowała. Czytałam same pozytywne recenzje i spodziewałam się czegoś o wiele bardziej spektakularnego. Przechodząc do konkretów: bohaterowie są w stu procentach nieskomplikowani. Z tym, że w tym wypadku słowo "nieskomplikowani" oznacza jednowymiarowi. Każdy ma jedną cechę charakteru i całe życie podporządkowane pod tą jedną cechę - a żeby było całkiem cukierkowo i nierealnie całe życie układa im się też pod tą cechę. W wypadku Julki jest to nieporadność życiowa, Karol jest uosobieniem zaradności, dyrektor to dobro wcielone, Lidka zaś jest tą skrzywdzoną niewinnością itd. Jak w westernach są albo dobrzy, albo źli - aż dziwne, że nie mieli kolorystycznie dobranych kapeluszy: czarnych lub białych. Przechodząc do konkretów: Julka to lalka, która absolutnie nie ma swojego zdania i można przestawiać ją jak się chce. Wiem, że rodzicie to tyrani i zrobili jej wodę z mózgu, ale dziewczyna nie jest w stanie wykrzesać z siebie ani odrobiny zaangażowania. Cały jej udział w książce ogranicza się do wykonywania poleceń i wyobrażania sobie różnych wersji swojej historii. Rodzice Julki są tak bardzo przerysowani, że czuć , że autorka stworzyła ich tylko na potrzeby jaskrawego kontrastu z całą resztą bohaterów, w tym z ich rodzoną córką. Poza tym, że są groteskowo pompatyczni i bogaci nic o nich nie wiemy. Dyrektor jest tak wspaniały, że aż dziwne, że nie jest księżniczką jednorożców z "My Litttle Pony". Człowiek absolutnie bez skazy i z sercem na dłoni. Jedyny dyrektor podstawówki, który zna wszystkie dzieci w szkole, wszystkim pomógł przynajmniej raz i nie ma żadnych problemów z uzyskaniem pomocy od władz gminy, nawet tej finansowej. Pani burmistrz jest przysłowiową "zimną suką". A Ignacy to typowy dorobkiewicz z USA, który szasta dolarami na lewo i prawo. Jedynie Kubuś i Daria zachowują się jak ludzie z krwi i kości. Książka mdła, nijaka. Chociaż nie, w historii dyrektora, pani burmistrz i bogacza z USA są irytujące wstawki, takie zabiegi pisarskie, które mają zaciekawić, a podnoszą ciśnienie. Przez całą książkę myślą tylko o "tej sytuacji", "tym dniu, który zmienił wszystko", "tamtej historii" itd. Przypomina to wstawianie przez nastolatków tajemniczych, atencyjnych postów na portalach społecznościowych, czekających aż ktokolwiek się zmiłuje i zapyta "co się stało?". Tyle, że takie owijanie w bawełnę bardziej drażni niż ciekawi. Zakończenie takie sobie, Plus za to, że mama Julki jednak jej pomogła i wyszła z szablonu, minus za to, że pani burmistrz złamała serce Ignacego, myślałam, że przejrzy na oczy, bo strasznie go faworyzowała. Reszta super oczywista i niezaskakująca. Książka nierealna i niestety mało klimatyczna. Kompletnie nie wprawiła mnie w świąteczny nastrój czego głównie od niej oczekiwałam. Nie polecam 3/10.

Niestety mnie ta książka rozczarowała. Czytałam same pozytywne recenzje i spodziewałam się czegoś o wiele bardziej spektakularnego. Przechodząc do konkretów: bohaterowie są w stu procentach nieskomplikowani. Z tym, że w tym wypadku słowo "nieskomplikowani" oznacza jednowymiarowi. Każdy ma jedną cechę charakteru i całe życie podporządkowane pod tą jedną cechę - a żeby było...

To średnio udany prequel "Małej Syrenki" i to tej Disney'owskiej wersji . Historia wiedźmy Urszuli (w tej wersji ma na imię Evie), która mogłaby być opowiedziana jako krótka baśń, a jest rozwleczona na ponad 300 stron nudnawej książki. Cała akcja i sens tej lektury rozgrywa się na samym końcu, dosłownie, tylko ostatnie 20% to fabuła, reszta to gigantyczny wstęp, okraszony niepotrzebnie opisaną codziennością głównej bohaterki. Szczególnie postać Ikera jest zupełnie niepotrzebna i z punktu widzenia całe historii na nic nie wpływa, a tylko irytuje i pozostawia niesmak. Olbrzymi potencjał, bo pomysł jest naprawdę ciekawy, zmarnowany. A szkoda, bo autorka w brew pozorom ma lekkie pióro.

To średnio udany prequel "Małej Syrenki" i to tej Disney'owskiej wersji . Historia wiedźmy Urszuli (w tej wersji ma na imię Evie), która mogłaby być opowiedziana jako krótka baśń, a jest rozwleczona na ponad 300 stron nudnawej książki. Cała akcja i sens tej lektury rozgrywa się na samym końcu, dosłownie, tylko ostatnie 20% to fabuła, reszta to gigantyczny wstęp, okraszony...

To nie jest biografia Walta Disneya tylko jego studia. O życiu prywatnym Disneya są tylko wzmianki, np. informacja o tym, że jego młodsza córka została adoptowana jest tylko w informacji wstępnej, uzupełniającej nowe wydanie. O ślubie, pojawianiu się córek w życiu Walta i innych, ważnych prywatnych wydarzeniach jest raptem po jednym zdaniu. Nie wiadomo kiedy dorastają dzieci państwa Disney i jakie są. O śmierci Walta też są tylko 2 zdania (!). Za dużo nazwisk i tytułów produkcj, za mało informacji biograficzych. Nie jestem pewna czy sumarycznie wiadomości o życiu prywatnym Walta uzbierałoby się na opis z tyłu okładki.

To nie jest biografia Walta Disneya tylko jego studia. O życiu prywatnym Disneya są tylko wzmianki, np. informacja o tym, że jego młodsza córka została adoptowana jest tylko w informacji wstępnej, uzupełniającej nowe wydanie. O ślubie, pojawianiu się córek w życiu Walta i innych, ważnych prywatnych wydarzeniach jest raptem po jednym zdaniu. Nie wiadomo kiedy dorastają...