Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Udało się! Dobrnęłam do końca, jednak cóż to była za katorga.
Postawiłam sobie za cel, że w końcu muszę przeczytać całą serię o Dorze Wilk i (ledwo) udało się.
Dwie pierwsze części były jeszcze jako tako, jednak potem to się posypało niesamowicie.
- Syndrom pseudo bohaterki - akcja toczy się non stop, za przeproszeniem bohaterka nie ma czasu pójść do łazienki czy zejść, co jest według mnie idiotyczne i mocno razi.
Po co dodawać jakieś wątki, które później są zapominane, bo autorka tak się koncentruje na akcji, że zapomina o normalnych sprawach.
- Na samym początku (1 i 2 tom) jeszcze te "prawie" główne postacie występowały w całej fabule, ale później autorka chyba zapomniała o połowie bohaterów, których sama wykreowała. Wszyscy odnaleźli się w ostatnim tomie, spokojnie.
- Wszyscy chcą schwytać Dorę, wszyscy kochają Dorę, o boziu jaka Dora jest seksowna i TAKA ZABAWNA! - BŁAGAM. Główna bohaterka była tak nijaka, bo jedyne co przebijało w jej osobowości to, to że leci i wszystkim pomaga, że zabrakło miejsca na przedstawienie reszty jej charakteru.
- ROMANS - a raczej jego chyba brak. Od samego początku (tak, 6 tomów) jest wątek romantyczny (który jest zapomniany przez jakieś 4 tomy) i koncentrują się na jednym gościu. Oczywiście, przewija się kilku adoratorów wepchniętych na siłę, którzy potem i tak są odsyłani z kwitkiem, bo przecież ona taka strasznie kocha tego swojego, że w ogóle świata po za nim nie widzi... między sprawami, które rozwiązuje, czyli jakieś 2-3 dni.
Jedyny moment, gdy czułam pomiędzy nimi chemie - nie żartuje - wystąpił w 1 tomie.

Wiele osób pisało, że to jest najgorsza seria tej autorki i że reszta jest super i polecają. No cóż... ta zraziła mnie tak bardzo i posiada tyle błędów/ubytków że ja naprawdę podziękuję za resztę lektur od Pani Jadowskiej.
Moim skromnym zdaniem to nie powinno pójść do druku przed porządnym przefiltrowaniem fabuły i poukładaniem tego do kupy.
Pomysł zajebisty, wykonanie mierne.

Udało się! Dobrnęłam do końca, jednak cóż to była za katorga.
Postawiłam sobie za cel, że w końcu muszę przeczytać całą serię o Dorze Wilk i (ledwo) udało się.
Dwie pierwsze części były jeszcze jako tako, jednak potem to się posypało niesamowicie.
- Syndrom pseudo bohaterki - akcja toczy się non stop, za przeproszeniem bohaterka nie ma czasu pójść do łazienki czy zejść, co...

3,5/5⭐️

W tym tomie, zwłaszcza na początku czegoś mi brakowało. Później się wkręciłam i bawiłam się dobrze, ale kurczę no czegoś tutaj było za mało.

Samo zakończenie otwarte, więc daje nadzieję że jeszcze się z Dorą spotkamy.
Dobrze się bawiłam, ale chyba był to najsłabszy tom.

Nie wywołał we mnie takich emocji jak poprzednie niestety :(

3,5/5⭐️

W tym tomie, zwłaszcza na początku czegoś mi brakowało. Później się wkręciłam i bawiłam się dobrze, ale kurczę no czegoś tutaj było za mało.

Samo zakończenie otwarte, więc daje nadzieję że jeszcze się z Dorą spotkamy.
Dobrze się bawiłam, ale chyba był to najsłabszy tom.

Nie wywołał we mnie takich emocji jak poprzednie niestety :(

Jak zaczynam jakąś serię książek to zawsze się zastanawiam, czy dotrwam do ostatniego tomu, czy autor lub autorka będą w stanie mnie zaciekawić i zaskoczyć czymś w kolejnym tomie ..... w tym przypadku się udało. Myślę, że pojawi się kolejny, bo smutno mi się rozstawać z Dorą i jej towarzyszami. Fajnie się bawiłam, polecam

Jak zaczynam jakąś serię książek to zawsze się zastanawiam, czy dotrwam do ostatniego tomu, czy autor lub autorka będą w stanie mnie zaciekawić i zaskoczyć czymś w kolejnym tomie ..... w tym przypadku się udało. Myślę, że pojawi się kolejny, bo smutno mi się rozstawać z Dorą i jej towarzyszami. Fajnie się bawiłam, polecam

I co już koniec? bez żadnego pakowania się w kłopoty, nie możliwe.

I co już koniec? bez żadnego pakowania się w kłopoty, nie możliwe.

Uważam, że cała seria trzyma poziom. W moich oczach zyskiwała wręcz wraz z kolejnym tomem. Nie mogę powiedzieć, że zakochałam się w Dorze, bo ma ona dość dużo wad (a nawet zalet),które mnie uwierają. Natomiast sam świat i pozostałe, drugo, trzecio i dalszoplanowe postacie skradły moje serducho. Wiem, też że to uniwersum posiada również inne pozycje. Są one na mojej liście do przeczytania.

Uważam, że cała seria trzyma poziom. W moich oczach zyskiwała wręcz wraz z kolejnym tomem. Nie mogę powiedzieć, że zakochałam się w Dorze, bo ma ona dość dużo wad (a nawet zalet),które mnie uwierają. Natomiast sam świat i pozostałe, drugo, trzecio i dalszoplanowe postacie skradły moje serducho. Wiem, też że to uniwersum posiada również inne pozycje. Są one na mojej liście...

Flaki, romantyczne peplanie, doskonałość głównej bohaterki i jej seria kłopotów, z których ZAWSZE wychodzi obronną ręką - to pewien zestaw stałych dla serii o Dorze Wilk. Doskonałości Dorze dodała nawet przemiana w dziunię przy okazji pewnej okrutnej imprezy - przecież nie mogła wyglądać źle nawet jako tania dziwka. Sama bohaterka jest już po takim czasie nieco irytująca, marzy się jakiś fakap, bo nic tak nie zbliża do postaci jak współczucie jej - ale Dorze już nie umiem współczuć nawet przy jej kolejnych problemach, bo zawsze i tak nastanie happy end. A propos happy endów: naprawdę bohaterowie zostali wysłani w najbardziej oklepane miejsce na świecie, w jakim tylko może zdarzyć się szczęśliwe zakończenie z bzykaniem i ckliwym wyznawaniem miłości? (Tu następuje facepalm z plaśnięciem.)

Chciałam dać 6 lub 7 gwiazdek, ale historia dodała kolejne dwie do mojej oceny - za wartką akcję, styranie pobocznych bohaterów (empatyzowałam z Vargiem i babcią-wilczycą) i trochę z sympatii. Albo z powodu syndromu sztokholmskiego - nie wiem, dlaczego ciągnęłam czytanie tej heksalogii, coś w niej jest takiego, że nawet jak wk*rwia, to nie można odpuścić.

Flaki, romantyczne peplanie, doskonałość głównej bohaterki i jej seria kłopotów, z których ZAWSZE wychodzi obronną ręką - to pewien zestaw stałych dla serii o Dorze Wilk. Doskonałości Dorze dodała nawet przemiana w dziunię przy okazji pewnej okrutnej imprezy - przecież nie mogła wyglądać źle nawet jako tania dziwka. Sama bohaterka jest już po takim czasie nieco irytująca,...

Bardzo dobrze się bawiłam, o dziwo jest to jedna z lepszych części Heksalogii o wiedźmie.

Bardzo dobrze się bawiłam, o dziwo jest to jedna z lepszych części Heksalogii o wiedźmie.

Zajebista, ale więcej później

Zajebista, ale więcej później

Tak jak pierwszy tom mi się podobał, tak ten nie bardzo. Chciałam po prostu zakończyć tą serię i to zrobiłam. Nawet poprzedni tom był dużo lepszy niż ten. Wzmianka o Hitlerze i wplecenie go do fabuły wraz ze Stalinem była dość ciekawa.

Tak jak pierwszy tom mi się podobał, tak ten nie bardzo. Chciałam po prostu zakończyć tą serię i to zrobiłam. Nawet poprzedni tom był dużo lepszy niż ten. Wzmianka o Hitlerze i wplecenie go do fabuły wraz ze Stalinem była dość ciekawa.