Na wojnie nie ma niewinnych

Nareszcie mam za sobą Dorę Wilk. Nie wiem czy to nie kwestia radości, że nie będę już musiała męczyć się z kolejnymi peanami na cześć Dory, ale ten tom wydawał mi się odrobinę lepszy niż poprzednie. Jednak wciąż bez zachwytów i bez dużej ilości irytacji spowodowanej główną bohaterką.
Mam nadzieję, że reszta książek z uniwersum Thornu bardziej mi się spodobają, a tym samym trzymam kciuki, żeby Dora była już tylko wspomnieniem.

Nareszcie mam za sobą Dorę Wilk. Nie wiem czy to nie kwestia radości, że nie będę już musiała męczyć się z kolejnymi peanami na cześć Dory, ale ten tom wydawał mi się odrobinę lepszy niż poprzednie. Jednak wciąż bez zachwytów i bez dużej ilości irytacji spowodowanej główną bohaterką.
Mam nadzieję, że reszta książek z uniwersum Thornu bardziej mi się spodobają, a tym samym...

Stabilny poziom czytadła bez cringu.

Stabilny poziom czytadła bez cringu.

Ostatni tom z serii okazał się zdecydowanie lepszy od poprzednich. Widać zmianę w kształtowaniu fabuły i postaci głównej bohaterki pomiędzy początkowymi tomami, w których najważniejszym przekazem był wątek erotyczny, a dwoma ostatnim, gdzie można było się skupić na ciekawej akcji.
W tym tomie nie było już nastawienia na życiue miłosne Dory a prym wiodła ciekawa historia. Dzięki temu autorka rozwinęła bardziej pozostałe postaci z poprzednich części co jest zdecydowanie na plus dla fabuły.
Książkę czytało się przyjemnie i dość szybko bo treść wciągała.
Cała seria natomiast jest dość mocno zróżnicowana i ma swoje wzloty i upadki.
Mimo tego i mojej niecheci do głównej bohaterki samo uniwersum Thornu mnie urzekło i chętnie sięgnę po inne książki autorki.

Ostatni tom z serii okazał się zdecydowanie lepszy od poprzednich. Widać zmianę w kształtowaniu fabuły i postaci głównej bohaterki pomiędzy początkowymi tomami, w których najważniejszym przekazem był wątek erotyczny, a dwoma ostatnim, gdzie można było się skupić na ciekawej akcji.
W tym tomie nie było już nastawienia na życiue miłosne Dory a prym wiodła ciekawa historia....

Za mną ostatni tom Heksalogii o Wiedźmie.
Jestem niesamowicie zaskoczona tym, jakie postępy zrobiła Aneta Jadowska w ciągu pisania tej serii. Początki były ciężkie, ciągłe wzmianki o seksie i napalonej Dorze niemal skutecznie zniechęciły mnie do czytania. Na szczęście nie poddałam się, czytałam dalej i niczego nie żałuję : )
Teraz mam niemały dylemat i kompletnie nie wiem za co z tego uniwersum się zabrać, ale wiem jedno – na pewno przeczytam każdą książkę, którą napisała lub jeszcze napisze ta autorka, bo wyobraźnię ma jak widać nieograniczoną : )

Za mną ostatni tom Heksalogii o Wiedźmie.
Jestem niesamowicie zaskoczona tym, jakie postępy zrobiła Aneta Jadowska w ciągu pisania tej serii. Początki były ciężkie, ciągłe wzmianki o seksie i napalonej Dorze niemal skutecznie zniechęciły mnie do czytania. Na szczęście nie poddałam się, czytałam dalej i niczego nie żałuję : )
Teraz mam niemały dylemat i kompletnie nie wiem...

Będę troszkę tęsknić za magicznym Toruniem. Ta seria ma wzloty i upadki, są tomy dobre i są te przeciętne. Ogólnie jednak będę ją polecać i nie odejmę jej tego, że mnie wciągnęła i spędziłam w Toruniu z Dorą świetny czas.

Ten tom miał szansę stać się tym najlepszym, jednak były momenty, w których autorka podkopała moją miłość. Szczególnie wtedy, kiedy doszły teksy nie fair w stosunku do innych "niefajnych" kobiet. Trochę mi to przeszkadzało i było mi zwyczajnie smutno czytać takie rzeczy.

Akcja oraz historia była angażująca. Dora była Dorą, wilki były świetne, tak samo Roman.
Epilog ładnie zakończył heksalogię.

Będę troszkę tęsknić za magicznym Toruniem. Ta seria ma wzloty i upadki, są tomy dobre i są te przeciętne. Ogólnie jednak będę ją polecać i nie odejmę jej tego, że mnie wciągnęła i spędziłam w Toruniu z Dorą świetny czas.

Ten tom miał szansę stać się tym najlepszym, jednak były momenty, w których autorka podkopała moją miłość. Szczególnie wtedy, kiedy doszły teksy nie fair...

Hip hip hura audiobook! Inaczej nigdy bym tej serii nie skończyła. Tylko i wyłącznie dzięki temu mniej mnie ta seria męczyła, ale tylko trochę. Żegnam Dore Wilk, nie zamierzam wracać.

Hip hip hura audiobook! Inaczej nigdy bym tej serii nie skończyła. Tylko i wyłącznie dzięki temu mniej mnie ta seria męczyła, ale tylko trochę. Żegnam Dore Wilk, nie zamierzam wracać.

Ostatni tom. Wymęczony, ale i satysfakcjonujący. Nawet po napisaniu podsumowań wcześniejszych części mam problem z tą serią. Ilość absurdów mnie przerastała, Dorę potraktowałbym najchętniej pstryczkiem Thanosa, a jednak nie potrafię odmówić pani Jadowskiej talentu do pisania angażujących treści i gromadzenia wokół siebie fanów. Może zwyczajnie nie jestem tu właściwym targetem.
Nie żałuję, że przeczytałem Heksalogię. Nie raz zaśmiałem się przy niej pod nosem, to fakt. Ale wiem też, że na pewno nie sięgnę po nią kolejny raz i postaram się powstrzymywać od czytania innych historii z udziałem Dory. Co za dużo to niezdrowo.

Ostatni tom. Wymęczony, ale i satysfakcjonujący. Nawet po napisaniu podsumowań wcześniejszych części mam problem z tą serią. Ilość absurdów mnie przerastała, Dorę potraktowałbym najchętniej pstryczkiem Thanosa, a jednak nie potrafię odmówić pani Jadowskiej talentu do pisania angażujących treści i gromadzenia wokół siebie fanów. Może zwyczajnie nie jestem tu właściwym...

Jeśli szukasz lekkiej lektury z przygodą i humorem to właśnie jest idealna seria!
Poznajemy Dorę Wilk i jej świat poza tym ludzkim. Toruń jest jakby w dwóch wymiarach - mamy portal do magicznego świata.

Mamy tu mitologię chrześcijańską - system anielski, diabelski, mamy wampiry, wilkołaki, czarodziejki, czarnoksiężników, szamanów... Oj i pewnie nie wymieniłam wszystkiego, ale jest wiele światów, wiele spraw...

Jest lekki wątek romantyczny naszej głównej bohaterki, ale powiem szczerze, że ja akurat może z racji wieku, czy doświadczenia z ciężą lekturą po prostu czytam by przejść dalej. Jakoś mi ten wątek nie wydaje się tam potrzebny - książka na pewno byłaby cieńsza po wycięciu tych scen, ale to jest lektura młodzieżowa, więc przymnijmy oko - niech ma dzieciarnia. Ja mam od takich wątków Sarah Waters.

Dora Wilk na naszych oczach się rozwija i ewoluuje - ze słabej czarownicy robi się dość skomplikowana osobistość - nie zdradzę Wam więcej, żeby nie psuć niespodzianki. Jest to lekkie przygodowe fantasy, dlatego nie mam, jak wielu czytelników do tego "ale". Siadłam do tej serii, wiedząc, że tak będzie.

Dobrze się czyta, w każdej chwili mogę odłożyć i wiem, co się działo. Wielka zaleta - da się czytać przy dziesięciolatku kręcącym się w tle. Przyjemna lektura dla dorosłych (ew. młodzieży) taka z dobrymi zakończeniami (nie dla wszystkich, wiadomka), ale taka satysfakcjonująca. Gdy chcę sobie przypomnieć co się działo wystarczy, że przekartkuję sobie książkę i już wiem.

Polecam na długie ciemne wieczory. A i nie jest to horror, nie będziecie się bać - ja się nie bałam. Całkiem przyjemna lektura, taka przed snem, trzymająca w napięciu, ale Aneta Jadowska uczy nas od pierwszych tomów, że cokolwiek Dorę nie spotka, znajdzie ona albo jej przyjaciele jakieś rozwiązanie. Nie nazwałabym tego wadą - są potrzebne i takie książki. Nie wszystko musi być ciemne, mroczne, i dołujące w swej powadze itd.

Czasami trzeba przeczytać taką lekką czarownicę (moim zdaniem dla dorosłych)... :)

Polecam, a na mnie czeka jeszcze Witkac i Nikita :)

Jeśli szukasz lekkiej lektury z przygodą i humorem to właśnie jest idealna seria!
Poznajemy Dorę Wilk i jej świat poza tym ludzkim. Toruń jest jakby w dwóch wymiarach - mamy portal do magicznego świata.

Mamy tu mitologię chrześcijańską - system anielski, diabelski, mamy wampiry, wilkołaki, czarodziejki, czarnoksiężników, szamanów... Oj i pewnie nie wymieniłam...

Na wojnie nie ma niewinnych, czyli ostatni tom Dory Wilk sprawił, że zacząłem zastanawiać się nad swoją przygodą z tą serią. Pierwsze dwa tomy bardzo mocno mnie wymęczyły, a ilość absurdów i cudownych wyjść bez szwanku ze śmiertelnie niebezpiecznych sytuacji przyprawiła mnie o wielokrotne wywracanie oczami. Ale… z biegiem czasu naprawdę polubiłem tę serię. I mimo że nie zostanę jej wielkim fanem, to są elementy, które w niej doceniam.

Po porwaniu Varga, jej wilczego towarzysza, Dora rozpoczyna poszukiwania, które prowadzą ją do odkrycia tajemnic, które niektórzy bardzo chcą utrzymać w tajemnicy. Trop prowadzi do międzywymiarowej kłótni, odkrycia nielegalnych walk i wydarzeń sięgających kilkadziesiąt lat.

Dobrze czytało się ten tom. Zdecydowanie mniej tu anielsko-diabelskiego duetu, co sprawia, że więcej tu akcji niż skupiania się na życiu miłosnym głównej bohaterki, co jest moją solą w oku w przypadku tej serii. Wątek zmiennokształtnych podobał mi się zdecydowanie bardziej, szczególnie, że ponownie pojawia się postać Witkaca. Brak Mirona I Joshuy daje również możliwość rozwoju kilku drugoplanowych postaci, które moim zdaniem wnoszą do serii powiew świeżości. Roman w tym tomie pod względem zachowania mocno przypominał mi postać Saimana z serii o Kate Daniels, jednak jego wątek w całej historii się sprawdził.

Tym co nie do końca mi się podobało jest brak zamknięcia wszystkich wydarzeń z całej serii. Wiem, że Heksalogia jest jedynie częścią historii Dory, która powraca w kolejnych książkach autorki, ale brakowało mi tu jednak podsumowania pewnych wątków. Niestety nie poznajemy odpowiedzi na wiele wcześniej rozgrzebanych tematów.

Tym co zostanie ze mną po całej lekturze jest z pewnością świetny świat Thornu, który niezmiennie robił na mnie wrażenie podczas czytania każdego z tomów. Świat magicznych, łączący postacie z wielu wymiarów i systemów magicznych dawał wiele możliwości i wciąż mam wrażenie, że nie wszystkie zostały wykorzystane. Niewykluczone, że wrócę do kolejnych historii z główną bohaterką, by poznać jej kolejne przygody. Teraz jednak cieszę się, że nie poddałem się po początkowych tomach, bo ta seria z tomu na tom jest zdecydowanie lepsza, chociaż niestety w przypadku pierwszych tomów nie było to wielkie osiągnięcie. Po przeczytaniu Cud, Miód, Malina mam wrażenie, że gdyby autorka ponownie napisała tę serię, byłaby ona o wiele lepsza.

Na wojnie nie ma niewinnych, czyli ostatni tom Dory Wilk sprawił, że zacząłem zastanawiać się nad swoją przygodą z tą serią. Pierwsze dwa tomy bardzo mocno mnie wymęczyły, a ilość absurdów i cudownych wyjść bez szwanku ze śmiertelnie niebezpiecznych sytuacji przyprawiła mnie o wielokrotne wywracanie oczami. Ale… z biegiem czasu naprawdę polubiłem tę serię. I mimo że nie...

Ostatni tom cyklu o Dorze Wilk znów pokazuje, że życie głównej bohaterki jest niezwykle barwne. Poszukiwanie zaginionego Varga to początek przepraw z wilkami w tym tomie. Dużo się dzieje, choć wydawać by się mogło, że ten wątek mógłby się przejeść, to wcale się tak nie dzieje. Autorka poszła w nowym kierunku, dając podmuch świeżości. Dobre zakończenie cyklu.

Ostatni tom cyklu o Dorze Wilk znów pokazuje, że życie głównej bohaterki jest niezwykle barwne. Poszukiwanie zaginionego Varga to początek przepraw z wilkami w tym tomie. Dużo się dzieje, choć wydawać by się mogło, że ten wątek mógłby się przejeść, to wcale się tak nie dzieje. Autorka poszła w nowym kierunku, dając podmuch świeżości. Dobre zakończenie cyklu.