Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do opisania Promethe-y sparafrazuje pewne powiedzonko. Ten komiks to gliniany kolos na tytanowych nogach. Teoretycznie mamy tu wszystko. Świetną oprawę, bajeczne panele, mnóstwo symboliki, grę z czytelnikiem, filozofię,ezoterykę, antropologię i cholera wie co jeszcze. A czego nie mamy? Nie mamy dobrej fabuły, interesujących postaci i krzty emocji. Niestety po zabraniu tych wszystkich fajnych elementów zostaje nam straszliwie rozwleczone i zachowawcze... supehero. Tak jest. Wielki Alan Moor tak nielubiący superhersów, że piszę o nich nawet wtedy gdy nie musi tego robić. Czasami mam wrażenie, że Moor bardzo chciałby pisać np. eseje ale wie, że robiąc to jego sytuacja finansowa będzie jeszcze gorsza niż przy pisaniu komiksów. Dlatego czasami wychodzą mu takie przygniecione metatreścią historyjki. Chyba odradzam a sam raczej nie wyczekuje następnych tomów.