Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy trzymam w rękach komiks taki jak „Memento Mori” fińskiej artystki Tiitu Takalo, jestem pełna podziwu, ile ważnej, ciężkiej, życiowej materii można przekazać obrazem, który potem jeszcze długo rezonuje pod powiekami. Ta autobiograficzna opowieść jest czymś więcej niż tylko opisem zmagań z nagłą chorobą, przy której tylko nieliczni wychodzą obronną ręką. To też historia artysty freelancera, dla którego efektywność i tempo pracy jest wyznacznikiem statusu materialnego. Niestety im więcej zleceń, im więcej terminów do dotrzymania, tym większy stres, więcej stanów lękowych, więcej bezsennych nocy, w końcu więcej beznadziejnego samopoczucia, przeradzającego się wolno w głęboką depresję. To całkowicie niweluje kreatywność i produktywność, a to, czy się chce, czy nie, oznacza dla artysty tylko jedno. Śmierć. Tiitu Takalo zwraca też uwagę na system opieki zdrowotnej, który kuleje, i chyba nie ma już kraju, w którym ten system działa idealnie. Przedmiotowe traktowanie pacjenta jest czymś, czego adepci sztuki lekarskiej uczą się na studiach, głównie dla swojego zdrowia psychicznego, jednak taka  postawa bardzo często deprecjonuje pacjenta jako człowieka. Takalo wspomina o szmacianej lalce, o dziwnym uczuciu przechodzenia przez chorobę bez jej świadomego udziału, a to czynniki, które nawet po teoretycznie wygranej walce z chorobą, popychają ludzką psychikę w czarne odmęty stanów depresyjnych. Bardzo dobra rzecz, czytajcie, oglądajcie. Tłumaczenie: Piotr Paczkowski. IG @angelkubrick