Jesteśmy społecznością, która kocha książki

🫂 "Jak to możliwe, że kiedyś gadaliśmy godzinami, a uczucia przepełniały nam serce?". Zeruya Shalev w powieści "Los" łączy historie dwóch kobiet - Atary i Rachel. Ich losy splata postać Mano, byłego męża jednej z nich, a ojca drugiej. Czytelnik zanurzy się tu w odmętach rodzinnych opowieści, w tle została zarysowana historia walki o państwo izraelskie z perspektywy bojowników o wolność Izraela. Autorka przeplata pamięć zbiorową z indywidualną, podkreślając ich zależność, wywierającą wpływ na życie bohaterek nawet po upływie wielu lat. To także opowieść o tym, jak z pozoru niewinna decyzja może stać się ciężarem nie do udźwignięcia, determinującym losy obu kobiet obciążonych stratą. Czytelnik znajdzie w tej powieści analizę zszywania patchworkowej rodziny - szwy, początkowo ścisłe i zgrabne, szyte miłością i pożądaniem, z biegiem czasu się rozłażą, ukazując obcość i wrogość ludzi, którzy kiedyś tak bardzo się kochali. Losy bohaterek łączy nie tylko postać Mano, ale też pewna paralela życiowych doświadczeń - bo Eden, próbując odczytać testament swojego ojca, pójdzie w ślady Amijacha. 🫂 Mając w pamięci starsze książki Zeruyi, oczekiwałam lektury, która zahipnotyzuje mocą mięsistej, wyrazistej i odważnej prozy. Tu zostałam nakarmiona opowieścią statyczną, minimalistyczną w zakresie fabularnym, akcja bowiem skupia się tak naprawdę wokół jednej sytuacji, do której Autorka ciągle wraca. Powtarzalność wątków i refleksji bohaterów, przeciąganie, wydłużanie napięcia, jednostajne i płaskie ukazanie relacji Atary i Aleksa sprawiają, że lektura tej książki była monotonna, męcząca i nudna. Nie dała mi żadnych emocji, wręcz z ulgą zamknęłam ostatnią stronę. Zdecydowanie wolę starsze książki Shalev.