Trudno ocenić mi tę książkę, ciężko mi się ją czytało a jednak jakoś dobrnęłam do końca. Pogmatwane relacje rodzinne, życie bez radości, szukanie iluzji bez umiejętności docenienia co się już ma. Autorka bawi się słowem, być może umiejętnie ale z ogromną przesadą. Cały ten słowotok, te szalone porównania i opisy sprawiają, że dla mnie powieść była chwilami nudna, chwilami cudaczna. Sylwetki bohaterów nakreślone mistrzowsko, nie sposób pozostać względem nich obojętnym. Szkoda, że wszystko jest tak bardzo rozwleczone, tylko po to, aby autorka mogła pobawić się słowem. Wielu może się to podobać. dla mnie za dużo gadania, cudacznych odniesień. Nie wiem czy polecać. Jeśli ktoś lubi mielenie ozorem w celu mielenia, proszę bardzo. To tak jak ze sztuką, dla jednych czarna plama na białym płótnie jest arcydziełem, dla mnie jest żartem autora z oglądających.

Trudno ocenić mi tę książkę, ciężko mi się ją czytało a jednak jakoś dobrnęłam do końca. Pogmatwane relacje rodzinne, życie bez radości, szukanie iluzji bez umiejętności docenienia co się już ma. Autorka bawi się słowem, być może umiejętnie ale z ogromną przesadą. Cały ten słowotok, te szalone porównania i opisy sprawiają, że dla mnie powieść była chwilami nudna, chwilami...

Generalnie uwielbiam twórczość Shalev, ale ta książka zajmie w moim sercu szczególne miejsce!

Generalnie uwielbiam twórczość Shalev, ale ta książka zajmie w moim sercu szczególne miejsce!

Mistrzostwo słowa. Ta powieść to prawie poezja.

Mistrzostwo słowa. Ta powieść to prawie poezja.

No gigantyczny problem miałam z czytaniem z uwagi na brak dialogów pisanych od myślników, zdania wielokrotnie złożone, brak jasnych zaznaczeń, ze kończą się myśli jednej osoby , a zaczynają drugiej, mega długie rozdziały... bardzo wiele czasu zajęło mi czytanie właśnie przez wzgląd na te wymienione kwestie, takie na pewno było założenie autorki, by poczuć duszność, przygniecenie żalem i boleścią bohaterów. i jej się udało. Przez cały czas czułam jakbym siedziała pod wilgotną grubą kołdrą, brakowało mi powietrza, czułam się ciężka, przygnieciona tymi uczuciami.. zmęczona. ten pesymizm wlał mi się w żyły.. straszne uczucie, przebrnęłam, ale przyjemnym czasem bym tego nie nazwała... po "Bólu" spodziewałam się czegoś innego..

No gigantyczny problem miałam z czytaniem z uwagi na brak dialogów pisanych od myślników, zdania wielokrotnie złożone, brak jasnych zaznaczeń, ze kończą się myśli jednej osoby , a zaczynają drugiej, mega długie rozdziały... bardzo wiele czasu zajęło mi czytanie właśnie przez wzgląd na te wymienione kwestie, takie na pewno było założenie autorki, by poczuć duszność,...

Już, już myślałam, że odkryłam znakomitą pisarkę. A jednak. Jedna pozycja genialna ( "Ból" ) i na tym koniec.

Już, już myślałam, że odkryłam znakomitą pisarkę. A jednak. Jedna pozycja genialna ( "Ból" ) i na tym koniec.

Przepiękna powieść o miłości, o rodzinie, rozczarowaniach, złudzeniach, nadziejach. Powoli snujące się historie dorosłych dzieci w obliczu umierającej matki. Ciekawie plecie się los... Polecam.

Przepiękna powieść o miłości, o rodzinie, rozczarowaniach, złudzeniach, nadziejach. Powoli snujące się historie dorosłych dzieci w obliczu umierającej matki. Ciekawie plecie się los... Polecam.

Nieuczciwa ocena, bo nie przeczytałam książki do końca. Ale właśnie tak oceniam książki , które mnie nie wciągają od pierwszych stron. Być może,ze kiedyś do niej wrócę, kiedy będę na nią przygotowana...

Nieuczciwa ocena, bo nie przeczytałam książki do końca. Ale właśnie tak oceniam książki , które mnie nie wciągają od pierwszych stron. Być może,ze kiedyś do niej wrócę, kiedy będę na nią przygotowana...

Momentami mocno zagmatwana, ale to właśnie język i budowane przez autorkę zdanie (długie, wielokrotnie złożone, strumienie świadomości) najlepiej oddają duszne, bez wyjście sytuacje, w których znajdują się bohaterowie. Bohaterowie, których psychika jest zagmatwana jak te zdania, i którzy, zagubieni, z poczuciem przegranej życiowej, próbują szukać sensu i zrozumieć siebie.
Zakończenie, podobnie jak w "Bólu" - mistrzowskie. Sugerujące dalszy rozwój wydarzeń, ale jednak otwarte, bo życie potrafi być zaskakujące, a my powinniśmy mieć świadomość, że nic nie jest nam dane raz na zawsze.
Autorka w doskonały sposób pokazuje te chwile, w których człowiek czuje się gościem w swoim życiu i szuka siebie w osobie sprzed lat. Za to uwielbiam Shalev!

Momentami mocno zagmatwana, ale to właśnie język i budowane przez autorkę zdanie (długie, wielokrotnie złożone, strumienie świadomości) najlepiej oddają duszne, bez wyjście sytuacje, w których znajdują się bohaterowie. Bohaterowie, których psychika jest zagmatwana jak te zdania, i którzy, zagubieni, z poczuciem przegranej życiowej, próbują szukać sensu i zrozumieć siebie....

Po lekturze "Bólu" wiedziałam, że po inne powieści Shalev na pewno sięgnę bez wahania. Lubię takie spokojne, rozwlekłe zagłębianie się w opisie uczuć, książki, w których niby nic się nie dzieje, a dużo dzieje się w głowie, myśli i emocje każdego bohatera, są głównym elementem narracji. Jak bardzo samotni i niezrozumiani jesteśmy w swoich wewnętrznych światach. Trzeba doczytać do końca. Piękna książka.

Po lekturze "Bólu" wiedziałam, że po inne powieści Shalev na pewno sięgnę bez wahania. Lubię takie spokojne, rozwlekłe zagłębianie się w opisie uczuć, książki, w których niby nic się nie dzieje, a dużo dzieje się w głowie, myśli i emocje każdego bohatera, są głównym elementem narracji. Jak bardzo samotni i niezrozumiani jesteśmy w swoich wewnętrznych światach. Trzeba...

Po ostatniej stronie czuję, iż obcowałam z naprawdę dobrą literaturą. W tę książkę trzeba wejść, wczuć się, poczuć jej dynamię i sposób narracji. Inaczej odbije się od nas, jak kałczukowa piłeczka od ściany. Trochę się z nią na początku męczyłam, ale prawie w połowie zaczęłam mocniej utożsamiać się z bohaterami. A Ci raczej do najprzyjemniejszych nie należą. Z resztą, kto może pokazać się ze swojej najlepszej strony, gdy jego matka leży na łożu śmierci, a wokoło pełno odrzucenia, niedomówień i starych krzywd. Do tego bliskość śmierci sprawia, iż dziecko zaczyna myśleć o swoim życiu i zachciewa zmian, często radykalnych.

Po ostatniej stronie czuję, iż obcowałam z naprawdę dobrą literaturą. W tę książkę trzeba wejść, wczuć się, poczuć jej dynamię i sposób narracji. Inaczej odbije się od nas, jak kałczukowa piłeczka od ściany. Trochę się z nią na początku męczyłam, ale prawie w połowie zaczęłam mocniej utożsamiać się z bohaterami. A Ci raczej do najprzyjemniejszych nie należą. Z resztą, kto...