Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Egdar Allan Poe to autor o, którym słyszałam naprawdę sporo dobrego. Do zapoznania się z jego twórczością namawiano mnie wielokrotnie, polecając szczególnie właśnie "Opowieści niesamowite". Na zbiór ten składa się piętnaście bardzo różnorodnych (zarówno pod względem długości jak i tematyki) opowiadań . W tekstach tych pełno jest bohaterów, i sytuacji które można by określić mianem dziwnych, tajemniczych mrocznych . Autor umie w odpowiedniej chwili przestraszyć czytelnika, wprowadzić nastrój grozy. Stworzone przez niego postaci poddane zostały dogłębnej analizie psychologicznej. Poe doskonale dawkuje napięcie, powoli odsłania kolejne tajemnice. Zbiór ten zawiera dokładnie to co powinno się znaleźć w tego typu utworach. Mamy wyrzuty sumienia, różnego rodzaju obsesje, hipnozę a nawet choroby psychiczne. Do tego groteska, czarny humor i mnóstwo symbolicznych obrazów. Jak już wcześniej wspomniałam tematyka zbioru jest różnorodna. Posłuchamy o tym jak bardzo człowiek pragnie wygrać ze śmiercią i uciec przed przeznaczeniem. Jest też motyw dance macabre , niewyjaśniona tajemnica , całe mnóstwo grozy barwnych opisów, aluzji , zagadek plus charakterystyczny dla powieści gotyckiej motyw nawiedzonego domu. Wszystko genialnie ze sobą współgra. Takie opowiadania jak "Czarny Kot", "Berenika" a także "Studnia i wahadło" to prawdziwe perełki.
Specyficzny jest też styl Poego , który niezwykle staranie dobiera każde słowo stosując dużo archaizmów. Tworzy długie skomplikowane , ale logiczne zdania. Tym samym stawia trudne zadanie nie tylko przed czytelnikiem lecz także przed tłumaczem. Jednak Bolesław Leśmian porodził sobie doskonale. Dobrze ze swojej roli wywiązał się również Pan Antoni Rot. Czytanie książki o takiej renomie to nie lada wyzwanie . Lektor musiał " dopasować się" do utworu , który czyta. Ważna była przede wszystkim odpowiednia intonacja . Muzyka , którą można usłyszeć w tle dodaje też jest ważna. Muszę przyznać, że jest pod ogromnym wrażeniem . Już wiem dlaczego opowiadania cieszą się tak dużym uznaniem wśród czytelników. Naprawdę na te pochwały i tytuł arcydzieła zasługują.

Egdar Allan Poe to autor o, którym słyszałam naprawdę sporo dobrego. Do zapoznania się z jego twórczością namawiano mnie wielokrotnie, polecając szczególnie właśnie "Opowieści niesamowite". Na zbiór ten składa się piętnaście bardzo różnorodnych (zarówno pod względem długości jak i tematyki) opowiadań . W tekstach tych pełno jest bohaterów, i sytuacji które można by...

Rzadko wracam do książek już kiedyś czytanych . Jednak są powieści , które po prostu warto przeczytać po raz kolejny, Jednym z takich tytułów są "Wichrowe Wzgórza"- jedyne dzieło zmarłej przed wcześnie Emily Brontë . Autorka tej pięknej opowieści od najmłodszych lat wraz rodzeństwem ( dwoma siostrami i bratem)lubiła pisać różnorodne historie o królestwach Angrii i Gondalu. Zmarła na gruźlicę mając zaledwie trzydzieści lat. Początkowo nikt nie wierzył, że to właśnie ta młoda dziewczyna stworzyła książkę pełną różnorodnych emocji i charakterów.
Kim są główni bohaterowie Wichrowych Wzgórz?
Heathliff - młody chłopak przywieziony do mieszkania Earnshawa. Dzieci mężczyzny bardzo różnie na niego reagują. Córka Katarzyna traktuje niespodziewanego gościa jak członka rodziny, Jednak jej brat Hindley robi wszystko aby go poniżyć i coraz bardziej upokorzyć. Pomiędzy Heathliffem i Kate zaczyna rodzić się uczucie - miłość szczera,która pomimo wielu przeszkód z każdym dniem rośnie. Niestety bohater musi zapłacić za nią wysoką cenę. Zmuszony jest wybierać pomiędzy uczuciem do ukochanej a ogromną nienawiścią do jej brata. Nie potrafi wybrać dlatego na jakiś czas opuszcza tytułowe miejsce. Jednak po trzech latach postanawia tam wrócić . Teraz wszystko wygląda całkiem inaczej . Katarzyna poślubiła innego a mimo to gdzieś w głębi duszy nadal myśli o miłości sprzed lat wciąż kocha swojego pierwszego chłopaka.
Ten natomiast chce tylko jednego - zemsty. Układa sobie w głowie pewien chytry plan, który stanie się przyczyną tragedii nie tylko Kate , ale również innych członków jej rodziny.
Utwór ma dwóch narratorów. Pana Lockwooda , który słucha całej historii oraz Panią Dean(była służącą w Drozdowym Gnieździe). Ona z kolei ze szczególami opowiada o losach Katarzyny , Heathcliff'ie i Edgarze , konflikcie dwóch zwaśnionych rodów. Pomysł podwójnej narracji zasługuje na uznanie i duży plus.Na pierwszy plan wysuwa się natomiast główny wątek - miłość Katarzyny i Heathcliff'a . Oprócz tego czytając lub jak w tym przypadku słuchając poznajemy także historię Lintona i kilku innych postaci. Tajemniczy , mroczny klimat piękna historia i świetni bohaterowie. Postaci , które "spotykamy" w książce wcale nie są wyidealizowane. Każda z nich ma własne wady , tajemnice i słabości. Jednych można uznać za niezruwnoważonych psychicznie, gwałtownych, dziwnych a nawet nieco rozpieszczonych. Drudzy jak choćby Izabela wydają się być osobami niezwykle przyjaznymi.
Trudno zaliczyć tę książkę do jednego konkretnego gatunku. Mamy tutaj elementy powieści psychologicznej , romansu, momenty wzruszeń w, których trudno powstrzymać się od łez. Nie brakuje chwil kiedy czytelnik(słuchacz) odczuwa dreszczyk emocji. Ciężko jest także jednoznacznie ocenić oba pokolenia bohaterów. "Wichrowe Wzgórza" to nie przewidywalna i schematyczna opowieści o zakochanych lecz historia pełna pasji , brutalności i namiętności z bardzo dobrze wykreowanymi bohaterami. Uczucie ukazane w tej powieści to miłość romantyczna . Jedna ze słynnych sióstr przedstawia różne jej odmiany. Jest miłość potrafiąca niszczyć , przetrwać wszystkie trudności i być mocniejsza, trwalsza od śmierci . To siła będąca przyczyną niekończących się problemów i nieustannych cierpień. Nic nawet zawierane przez bohaterów małżeństwa nie są w stanie zerwać więźi jakie od zawsze ich łączyły. Katarzyna mówiąc o tym uczuciu używa następujących słów * „Przewodnią myślą mego życia jest on. Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po porostu nic wspólnego”.

* „On jest wszystkim,co nadaje mojemu życiu sens.Gdyby wszystko inne zgineło,lecz zostałby on,ja wciąż bym istniała.Gdyby zaś wszystko inne pozostało,a on był unicestwiony,wszechświat stałby się dla mnie czymś nieskończenie obcym nie czułabym ,że do niego należę”. Te słowa pokazują jak wielka była miłość Katarzyny .Uczucie tragiczne , które tak naprawdę nigdy do końca się nie spełniło. Marzący o zemście kochanek wyładowuje swoją złość i frustracje mówi:


*”Masz, na co zasłużyłaś. Sama siebie zabiłaś. tak, teraz mnie całuj i teraz płacz! Żądaj ode mnie pocałunków o łez... będę dla ciebie tylko trucizną i wyrokiem potępienia”. To słowa pełne goryczy, żalu i świadectwo na to , że ukochany już nigdy nie będzie dla niej tym kim był wcześniej.
Autorka bardzo umiejętnie podsyca ciekawość czytelnika , potrafi go zainteresować. Nawet na moment nie pozwala zapomnieć o pięknej , ale zarazem smutnej historii nieszczęśliwie zakochanych. Język powieści jest specyficzny. Teraz gdy miałam do czynienia z książką w wersji audio nie był on dla mnie przeszkodą . Gdy kilka lat temu czytałam ten utwór po raz pierwszy pewe słowa wydawały mi się dziwne. Teraz już jest inaczej.
Wcale się nie dziwie, że "Wichrowe Wzgórza" zapewniły ich autorce miejsce na "Panteonie" literatury brytyjskiej. Powieść jest naprawdę niezwykła. Przecież nie bez powodu zalicza się ja do tak zwanej klasyki i umieszcza na słynnej liście BBC. Myślę, że jest to jedno z tych dzieł , które absolutnie każdy powinien choć raz przeczytać.
*Wszystkie cytaty pochodzą z książki Wichrowe Wzgórza i znajdują się na stronie http://lubimyczytac.pl.

Rzadko wracam do książek już kiedyś czytanych . Jednak są powieści , które po prostu warto przeczytać po raz kolejny, Jednym z takich tytułów są "Wichrowe Wzgórza"- jedyne dzieło zmarłej przed wcześnie Emily Brontë . Autorka tej pięknej opowieści od najmłodszych lat wraz rodzeństwem ( dwoma siostrami i bratem)lubiła pisać różnorodne historie o królestwach Angrii i...

Kiedy sięgam po kolejny tom serii zastanawiam się czym mnie on zaskoczy .Czy pojawiają się inne wątki albo nowi bohaterowie. Co ciekawego zaserwuje czytelnikom autorka.. Powiem jedno nie zawiodłam się. Kontynuacja trylogii o rodzinie Borowskich jest według mnie lepsza niż część pierwsza . Kasia i Krzysztof prowadzą własną kancelarię prawną. Mają nadzieję , że po traumatycznych przeżyciach ostatnich miesięcy będą mogli zaznać chwili spokoju. Nic bardziej mylnego. Swoje trzy grosze ponownie dorzuca starszy brat mecenasa. Łukasz powraca do rodzinnego miasta choć jego tożsamość została zmieniona. Pojawia się ponownie aby wcielić w życie plan zemsty i raz na zawsze rozliczyć się z niechlubną przeszłością. Los sprawia , że na jego drodze staje Magda. Kobieta pomimo młodego wieku zdążyła już sporo przeżyć. Łukasz dostrzega , że dziewczyna potrzebuje pomocy. Czy jej udzieli ? , a może znów postąpi tak jak kiedyś i przejdzie obok problemu obojętnie?. Odpowiedzi na te wszystkie pytania poznasz tylko wtedy gdy zdecydujesz się na przeczytanie tego tytułu. . W drugiej części to właśnie wątek brata z mroczną przeszłością wysuwa się na plan pierwszy . Lukas odpowie sobie na następujące pytanie Co wolę ? Znów zatruwać życie bliskim czy zacząć "grać do jednej bramki". "Zakręty losu braterstwo krwi" są opowieścią w, której po raz kolejny wraz z bohaterami wkraczamy w mafijne kierujące się własnymi zasadami środowisko. Tam wszyscy zachowują się podobnie i mówią tym samym specyficznym językiem. Nikt nie rezygnuje z zemsty ani nie wybacza popełnionych wcześniej błędów. Autorka przybliża czytelnikom problem przemocy w rodzinie . Pisze o uzależnieniu od męża sadysty, próbie odkupienia win. Jednak mimo wszystko najważniejsze jest tytułowe braterstwo krwi. Pod tym sformułowaniem nie kryje się nic innego jak tylko uczucie pomiędzy dwoma członkami rodziny , które pomimo wielu ciężkich chwil nigdy nie wygasło . Braterska miłość jest tak wielka , że można dla niej poświęcić kogoś lub coś co do tej pory było najcenniejsze.: "Nierozerwalna siła , która ich połączyła w momencie ich narodzin jest mocniejsza niż cokolwiek innego" . Najnowsza powieść Agnieszki Lingas - Łoniewskiej to książka o silnej międzyludzkiej więzi , matczynej miłości, próbie pokonania wciąż powracających demonów. Pokazuje ona , że wszyscy zasługują na jeszcze jedną szansę. Nawet jeśli miałaby być ona ostatnią.

Kiedy sięgam po kolejny tom serii zastanawiam się czym mnie on zaskoczy .Czy pojawiają się inne wątki albo nowi bohaterowie. Co ciekawego zaserwuje czytelnikom autorka.. Powiem jedno nie zawiodłam się. Kontynuacja trylogii o rodzinie Borowskich jest według mnie lepsza niż część pierwsza . Kasia i Krzysztof prowadzą własną kancelarię prawną. Mają nadzieję , że po...

Jodi Picoult - amerykańska pisarka. autorka kilkudziesięciu bestsellerów New York Timesa , laureatka nagrody New England Book ( za całokształt twórczości). Znana jest z tego , że w swoich powieściach porusza drażliwe , często kontrowersyjne tematy. Książka Bez mojej zgody była moim pierwszym , ale nie ostatnim spotkaniem z piórem popularnej wśród czytelników autorki. Jakie są moje odczucia po zapoznaniu się z tą pozycją? . Napiszę o nich za chwilę . Najpierw kilka słów na temat fabuły.
" Człowiek łatwo ulega złudzeniu, że to świat obraca się wokół niego, ale wystarczy spojrzeć w niebo żeby zrozumieć, że wcale tak nie jest"
Główną bohaterką 528 stronicowego utworu jest 13 letnia Anna Fitzgerald. Dziewczynka urodziła się po to aby utrzymać przy życiu starszą cierpiącą na białaczkę siostrę. Została poczęta w sztuczny sposób , "zaprogramowana" tak by jej narządy i tkanki były zgodne z tymi , których danej chwili potrzebuje Kate. Anna choć jest jeszcze bardzo młoda ma już za sobą kilka ciężkich operacji, przeszczep szpiku i parę innych bolesnych zabiegów. Wiele dni spędzała w szpitalach długo dochodząc do siebie . Wszystko dla siostry. Czas upływa a Anna jak każda nastolatka zaczyna dorastać . Odkrywa kim jest naprawdę. Poznaje okrutną prawdę. Już wie , że znalazła się na tym świecie nie po aby prowadzić własne pełne radości i pozbawione trosk życie. Jej zadaniem było ratować Kate.

"Dorastałyśmy razem, ale mnie tak naprawdę nigdy nie było. Istniałam tylko jako dodatek do niej"
O ile jeszcze niedawno potrafiła zaakceptować swoją rolę( cieszyła się bo komuś pomaga) o tyle teraz ma dość bycia dawcą. Chce sama decydować o tym co będzie się działo z jej ciałem. Dojrzewa do tego by podjąć trudną decyzję, która dla niej oznaczać będzie wolność. Niestety ten krok to dla Kate okrutny wyrok od, którego nie można się już odwołać - wyrok śmierci.

"Znacie to uczucie, kiedy trzeba podjąć życiową decyzję, ale nie ma się żadnej pewności, że postępuje się słusznie? Kiedy człowiek wybiera jedną z dróg, ale wciąż patrzy za siebie, na tę drugą, przekonany, że wybrał źle"?
Jak ostatecznie postąpi dziecko pragnące po raz pierwszy od wielu lat zrobić coś nie dla innych lecz dla siebie? Czy to postanowienie wpłynie na relacje w rodzinie jeśli tak to w jaki sposób?. Te i sporo innych pytań zadawałam sobie podczas czytania. Wiadomo , że nikt nie chce aby jego maleństwo urodziło się chore. Gdy tak się dzieje rodzice muszą szybko odnaleźć się w nowej niezwykle trudnej dla nich sytuacji . Robią wtedy wszystko by ulżyć w cierpieniu, całkowicie poświęcając się dla chorej córki lub syna. Niejednokrotnie zaniedbując przez to pozostałe pociechy, które czują się odrzucone , niekochane i zepchnięte na dalszy plan. Powyższy opis idealnie odzwierciedla to jak postępowała matka dziewczynek Sara. Była ona gotowa na to aby pozbawić młodszą córkę dzieciństwa . Wszystko po to by Kate mogła żyć jak najdłużej.

"Kiedy myślałam o mojej młodszej córce, brałam pod uwagę wyłącznie to, co będzie mogła zrobić dla starszej siostry [...] postanowiłam, że uratuje życie swojej siostrze".
Jak długo jeszcze kobieta będzie postępować wbrew woli córki?. Co się stanie jeśli nastolatka jednak powalczy o swoje, zaprotestuje i zapyta : Dlaczego robisz to wszystko bez mojej zgody ?
" Ludzi kocha się nie za to, że są doskonali tylko pomimo tego, że tacy nie są"
Utwór zrobił na mnie ogromne wrażenie. Nie brakuje w nim wzruszających momentów a emocje są na najwyższych obrotach. Zakończenie powieści jest zupełnie inne niż się spodziewałam. Dlatego autorka ma u mnie duży plus. Inną rzeczą , która warto podkreślić jest sposób prowadzenia narracji. Nie ma tutaj tradycyjnego podziału na rozdziały ani opowieści jednej konkretnej osoby. Bohaterowie prezentują własny punkt widzenia, opisują swoje odczucia myśli, rozmaite wątpliwości . Dzięki temu możemy bliżej poznać nie tylko obie siostry i pozostałych członków rodziny Fitzgeraldów , ale także postacie drugoplanowe.

" Znam dwa powody żeby nie mówić prawdy. Pierwszy jest taki, że kłamstwem, można zdobyć, to czego się pragnie, a drugi, że kłamiąc można oszczędzić komuś cierpienia"
Po przeczytaniu i usłyszeniu wielu pozytywnych słów na temat tego tytułu domyślałam się , że będzie mi dane przeczytać naprawdę ciekawą i godną polecenia książkę. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć , że moje oczekiwania zostały spełnione. O "Bez mojej zgody" szybko zapomnieć się nie da. To powieść, skłania do pewnych refleksji i uświadamia iż czasami już jako dziecko trzeba podejmować niezwykle trudne decyzje. Polecam wszystkim a zwłaszcza tym, którzy lubią twórczość Jodi Picoult. Pisarka stanęła na wysokości zadania. Na koniec przypomnę, że książka doczekała się ekranizacji Główne role w filmie, który swoją premierę miał 21 sierpnia 2009r zagrały Abigail Breslin(Anna), Sofia Vassilieva(Kate), Cameron Diaz (Sara), oraz Jason Patric (Brian czyli ojciec dziewczynek) . Wersja filmowa nie jest jednak w stanie przebić papierowego pierwowzoru.
Źródło cytatów :
http://lubimyczytac.pl/cytaty/53806/ksiazka/bez-mojej-zgody

Jodi Picoult - amerykańska pisarka. autorka kilkudziesięciu bestsellerów New York Timesa , laureatka nagrody New England Book ( za całokształt twórczości). Znana jest z tego , że w swoich powieściach porusza drażliwe , często kontrowersyjne tematy. Książka Bez mojej zgody była moim pierwszym , ale nie ostatnim spotkaniem z piórem popularnej wśród czytelników ...

Językiem hiszpańskim posługuje się w sumie około 500 milionów osób. Jest on trzecim ( zaraz po angielskim i chińskim) najczęściej używanym dialektem globu. Dla tych którzy chcą nauczyć się jego podstaw wydawnictwo Edgard przygotowało specjalną publikację.
"Hiszpański nie gryzie" to podręcznik umożliwiający szybką i skuteczną edukację języka obcego z, którym wcześniej nie mieliśmy styczności. Podczas korzystania z tej książki nauczysz się najważniejszych zasad gramatycznych. Poznasz też słownictwo niezbędne do konwersacji z rodowitym Hiszpanem. Kurs podzielony został na 13 rozdziałów. W każdym z nich znajdziesz praktyczne ćwiczenia , dialogi i teksty. Nie brakuje mini słowniczków ani miejsca na notatki własne. Ta pomoc naukowa przeznaczona jest zarówno dla uczniów jak i osób dorosłych . Zawiera najpopularniejsze zagadnienia , ciekawostki o Hiszpanii oraz zadania podsumowujące . Pomagają one utrwalić zdobyte wcześniej wiadomości . Gdy zapomnisz znaczenia któregoś z słówek możesz zajrzeć na umieszczonego na końcu słownika. Autorka zadbała również o to aby każdy chętny miał możliwość szlifowania umiejętności rozumienia ze słuchu . (Do książki dołączona została płyta CD ). Na uwagę zasługuje również fenomenalnie skonstruowany pierwszy fragment podręcznika. W przystępny sposób wyjaśniono tam reguły wymowy , oraz zasady stosowania akcentu. Zadania znajdujące się w tej publikacji są starannie przygotowane i mają różny stopień trudności. Po wykonaniu danego ćwiczenia aby przekonać się czy zostało zrobione poprawnie wystarczy zerknąć na strony z odpowiedziami. Podręcznik ten jest doskonałym wstępem do nauki hiszpańskiego na nieco wyższym poziomie. Idealny dla początkujących. Polecam.

Językiem hiszpańskim posługuje się w sumie około 500 milionów osób. Jest on trzecim ( zaraz po angielskim i chińskim) najczęściej używanym dialektem globu. Dla tych którzy chcą nauczyć się jego podstaw wydawnictwo Edgard przygotowało specjalną publikację.
"Hiszpański nie gryzie" to podręcznik umożliwiający szybką i skuteczną edukację języka obcego z, którym wcześniej nie...