Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydawnictwo: Flow Books
Rok wydania: 2016
Oprawa: Miękka
Ilość stron: 285
Gatunek: Poradnik
Język polski - teoretycznie wszystko o nim wiemy, bo używamy go na co dzień. Czy tak rzeczywiście jest? Oczywiście że nie, bo wszystkiego o języku, nawet ojczystym wiedzieć się nie da. On cały czas ewoluuje. Na sklepowych półkach pojawiają się coraz to nowsze wydania różnych słowników zawierające aktualne zasady pisowni, ortografii, wymowy czy też nowe słowa, które są zapożyczeniami z innych języków. Pewne formy, które kiedyś były uznawane za błędne lub nawet nie istniały teraz są uznawane za poprawne lub dopuszczalne na przykład w języku potocznym. Rośnie też świadomość językowa Polaków, którzy zwracają coraz większą uwagę nie tylko na to co, ale i jak mówią. Wciąż jednak wielu z nas popełnia błędy językowe i ma mnóstwo wątpliwości np. dotyczących tego, która z form danego wyrazu jest poprawna. W swojej książce stara się je rozwiewać Paulina Mikuła autorka vloga Mówiąc inaczej.
Absolwentka wydziału polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, od sześciu lat prowadzi kanał w serwisie Youtube, na którym opowiada o języku. Pewnego dnia została zachęcona do tego, aby napisać książkę. Książkę, na którą bardzo wielu jej widzów i nie tylko czekało. Czy oczekiwanie się opłaciło? O tym później. Najpierw kilka słów o treści.
Mówiąc inaczej to publikacja podzielona na dziewięć rozdziałów. Zaznaczyć trzeba, że nie jest to książka popularno-naukowa, nie zastąpi nam szkolnego podręcznika ani słownika poprawnej polszczyzny. To ciekawie napisany "poradnik". Paulina opowiada między innymi o zagadnieniach językowych, zwrotach i konstrukcjach, z którymi Polacy mają największy problem oraz o tym, do czego jest potrzebny język potoczny. Nie brakuje fragmentów poświęconych ortografii, interpunkcji, związkom frazeologicznym, regionalizmom, zapożyczeniom oraz wulgaryzmom. Autorka przypomina też o tym, że powinniśmy uważać na to, co i w jakim kontekście mówimy lub piszemy, ponieważ ktoś może nasze słowa zrozumieć zupełnie inaczej. To z kolei czasami prowadzi do zabawnych lub niekomfortowych sytuacji. Po raz kolejny (wcześniej robiła to w swoich filmach) tłumaczy dlaczego nie należy używać takich konstrukcji jak: spadać w dół, cofać się do tyłu, fakt autentyczny, w każdym bądź razie, kogo to jest czy tu pisze itp. Podaje przykłady, które pomogą zrozumieć, że wziąć, włączać czy w cudzysłowie to jedyne poprawne formy. Ponadto wyjaśnia, że nie wszystko co wydaje się być błędem językowym rzeczywiście nim jest. Vlogerka mimo, iż zdaje sobie sprawę z tego, że po książkę mogą sięgnąć nie tylko jej widzowie, ale też inne osoby np. te z nieco starszego pokolenia, nie boi się używać w niej języka potocznego czy nawet wulgaryzmów. Wie, że pisząc tak a nie inaczej, dotrze do czytelnika bardziej, niż gdyby postawiła na wypełniony niezrozumiałymi definicjami styl naukowy.
Mówiąc inaczej to publikacja podzielona na dziewięć rozdziałów. Zaznaczyć trzeba, że nie jest to książka popularno-naukowa, nie zastąpi nam szkolnego podręcznika ani słownika poprawnej polszczyzny. To ciekawie napisany "poradnik". Paulina opowiada między innymi o zagadnieniach językowych, zwrotach i konstrukcjach, z którymi Polacy mają największy problem oraz o tym, do czego jest potrzebny język potoczny. Nie brakuje fragmentów poświęconych ortografii, interpunkcji, związkom frazeologicznym, regionalizmom, zapożyczeniom oraz wulgaryzmom. Autorka przypomina też o tym, że powinniśmy uważać na to, co i w jakim kontekście mówimy lub piszemy, ponieważ ktoś może nasze słowa zrozumieć zupełnie inaczej. To z kolei czasami prowadzi do zabawnych lub niekomfortowych sytuacji. Po raz kolejny (wcześniej robiła to w swoich filmach) tłumaczy dlaczego nie należy używać takich konstrukcji jak: spadać w dół, cofać się do tyłu, fakt autentyczny, w każdym bądź razie, kogo to jest czy tu pisze itp. Podaje przykłady, które pomogą zrozumieć, że wziąć, włączać czy w cudzysłowie to jedyne poprawne formy. Ponadto wyjaśnia, że nie wszystko co wydaje się być błędem językowym rzeczywiście nim jest. Vlogerka mimo, iż zdaje sobie sprawę z tego, że po książkę mogą sięgnąć nie tylko jej widzowie, ale też inne osoby np. te z nieco starszego pokolenia, nie boi się używać w niej języka potocznego czy nawet wulgaryzmów. Wie, że pisząc tak a nie inaczej, dotrze do czytelnika bardziej, niż gdyby postawiła na wypełniony niezrozumiałymi definicjami styl naukowy. Największą zaletą recenzowanej książki jest to, że każdy znajdzie w niej taką językową informację, o której wcześniej nie miał pojęcia. Podczas czytania można wyczuć, że autorka ma ogromny dystans do zasad języka polskiego i tego, co jest błędem a co nie, ale także do samej siebie. Nie chce być drugim Miodkiem, Markowskim czy Bralczykiem. Chce po prostu mówić o języku w sposób przystępny, a zarazem interesujący dla odbiorcy. Jest to publikacja, którą dobrze się czyta, która zawiera sporo wartościowych informacji. Na pewno pomoże osobom, które chcą walczyć ze złymi językowymi nawykami, chcą mówić i pisać poprawnie. W książce znalazło się także kilka ćwiczeń, które pozwolą poprawić dykcję. Poloniści, ale nie tylko, jako materiały dydaktyczne mogą wykorzystać umieszczone na końcu książki testy sprawdzające. Po stronie plusów należy zapisać także to, że najważniejsze zasady lub konstrukcje, przy których najczęściej popełniamy błędy, zostały ujęte w ramki. Można je wyciąć i np. przykleić w dogodnym dla nas miejscu. Wtedy będziemy mogli do nich wracać bez konieczności zaglądania do książki. Co za tym idzie, łatwiej je zapamiętamy. Pozycja poświęcona językowi to dobry pomysł na prezent dla uczniów, którzy, na zakończenie roku szkolnego oprócz świadectwa z czerwonym paskiem dostają nagrodę rzeczową. Przy czym tytuł ten lepiej podarować gimnazjalistom lub licealistom, a nie uczniom szkoły podstawowej. Dlaczego? Choćby dlatego, że jest w nim sporo wulgaryzmów oraz słów zaczerpniętych z języka potocznego, a tych młodsze dzieci mogą nie zrozumieć.

Omawiana dzisiaj pozycja literacka ma też kilka wad. Po pierwsze, zachwiane proporcje pomiędzy informacjami językowymi, a przemyśleniami autorki. Tych drugich jest trochę za dużo. Owszem to jej książka i naturalne jest, że wyraża swoje zdanie, ale gdyby tych refleksji było mniej, mogłoby się pojawić więcej treści stricte językowych.

Po drugie, rozdziały poświęcone ortografii i interpunkcji powinny być zdecydowanie dłuższe. Paulina tylko dotyka tematu, a szkoda. Ani słowa o odmianie nazwisk, z którą Polacy często mają problem. Można było choć wspomnieć o wyrazach, które mają nie jedną, a dwie poprawne formy. Jest jeszcze kilka tematów, które nie zostały poruszone, a mogłyby się pojawić. Być może Mikuła nie chciała powtarzać treści zamieszczonych na kanale. Ktoś czytając ten fragment może powiedzieć: Przecież dzięki temu Paulina ma materiał na kolejną książkę. Coś w tym jest. Skoro o wadach mowa, jeszcze mały kamyczek do ogródka wydawcy. W czym rzecz? Otóż na okładce widnieją słowa Paulina Mikuła nauczycielka polskiego, o jakiej zawsze marzyłeś. Pierwsza część czyli imię i nazwisko się zgadza, ale dalsza już nie do końca. Nie chodzi tylko o to, że autorka nie ukończyła specjalności nauczycielskiej. Raczej o fakt, że w książce sama mówi, iż nauczycielem się nie czuje i nigdy nie chciała nim być. Możesz Drogi Czytelniku uznać ten zarzut za tak zwane szukanie dziury w całym, i powiedzieć, że przecież to jest hasło reklamowe, taki chwyt marketingowy. Jednak mimo wszystko jest to też pewna niekonsekwencja.

Odpowiadając na postawione wcześniej pytanie: Czy warto było czekać na tę książkę? Zdecydowanie tak. Jest dobra, starannie przygotowana i przydatna. Warto ją zarekomendować. Komu? Osobom szukającym sposobu na walkę z błędami popełnianymi w mowie i w piśmie. Paulina Mikuła udowadnia, że nasz język nie jest taki straszny jak się nam czasami wydaje. Nie znasz kanału Mówiąc Inaczej? Nie szkodzi. Śmiało możesz przeczytać tę pozycję. Autorka we wstępie opowiada kim jest, skąd w jej życiu Youtube i zamiłowanie do polszczyzny. Na kartach Mówiąc Inaczej znajdą coś dla siebie także ci, którzy język polski uwielbiają i nigdy nie mieli z nim problemów. Mogą oni np. przypomnieć sobie dlaczego mówimy bierzemy coś na tapet, a nie na tapetę, poznać słowo lub sformułowanie, o którym do tej pory nie słyszeli. Reasumując: Debiut wydawniczy popularnej vlogerki jest udany, choć nie idealny, to wart polecenia. Takich książek powinno powstawać więcej, bo polszczyzna jest pełna meandrów, które powinno się wyjaśniać w przyjazny dla czytelnika sposób.

Wydawnictwo: Flow Books
Rok wydania: 2016
Oprawa: Miękka
Ilość stron: 285
Gatunek: Poradnik
Język polski - teoretycznie wszystko o nim wiemy, bo używamy go na co dzień. Czy tak rzeczywiście jest? Oczywiście że nie, bo wszystkiego o języku, nawet ojczystym wiedzieć się nie da. On cały czas ewoluuje. Na sklepowych półkach pojawiają się coraz to nowsze wydania różnych...

Tytuł oryginalny: The Bungalow
Tłumaczenie: Marta Dziurosz
Wydawnictwo: Między Słowami
Rok wydania: 2014 (wydanie II)
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
Ilość stron: 304
Gatunek: Literatura obyczajowa, literatura współczesna
„W życiu, a szczególnie w miłości nie można odgrywać żadnej roli”.
Miłość nie jest decyzją, która podejmuje się pod wpływem chwili. Miłość nie jest kontraktem, który podpisują ze sobą dwie rodziny na długo przed tym, jak ich dzieci staną się dorosłymi ludźmi. Miłość jest szczególnym uczuciem. Takim, którego nie można nikomu wmówić ani zagwarantować. Uczuciem, które ma wiele odcieni i którego nie wolno, a przynajmniej nigdy nie powinno się udawać. Właśnie o miłości w sposób nieszablonowy pisze Sarah Jio. Jej powieści takie jak: Marcowe fiołki, Dom na jeziorze czy Jeżynowa zima podbiły listy bestsellerów i skradły serca wielu czytelniczek. Czy Dom na plaży również ma na to szansę?
„Bądź sobą i nigdy nie lekceważ tego co mówi ci serce, nawet jeśli to boli, nawet jeśli wydaje ci się, że pójście za jego głosem będzie bardzo trudne”.
Tym razem czytelnik przenosi się do roku 1943 i poznaje historię młodej pielęgniarki Anne Calloway. W jej życiu wszystko jest zaplanowane: ma wyjść za chłopaka, którego zna od dzieciństwa i być idealną panią domu. Jednak ona na kilka tygodni przed ślubem dochodzi do wniosku, że chce spróbować innego życia i podejmuje spontaniczną decyzję - postanawia wraz z przyjaciółką zgłosić się do oddziału pielęgniarek stacjonujących na wyspie Bora-Bora. Przekłada ślub, zostawia rodzinę i wyjeżdża by nieść pomoc walczącym na froncie. W nowym miejscu na jej drodze staje tajemniczy żołnierz Westry Green. Między dwójką młodych ludzi najpierw zawiązuje się nić przyjaźni, a potem zaczyna rodzić miłość. Czy ta relacja ma szansę przetrwać, gdy urokliwa wyspa z raju zmienia się w piekło? Co w chwili kiedy trzeba wracać do poprzedniego życia, zostawić za sobą utraconą przyjaźń i mnóstwo niewyjaśnionych spraw? To nie koniec... Będąc już starszą kobietą Anne otrzymuje list od nieznajomej, która prosi ją o kontakt i pomoc w rozwiązaniu zagadki morderstwa, do którego doszło w czasie, gdy pielęgniarka przebywała na wyspie. Jaką decyzję podejmie bohaterka? Czy zdecyduje się wrócić do miejsc i wydarzeń, które na zawsze odmieniły ją i jej życie? Jaką rolę w całej historii odgrywa tytułowy dom na plaży? O tym już w powieści, która urzeka od pierwszych stron.
„Kiedy łączy cię z kimś miłość nawet tylko przez jakiś czas, ona już zawsze pozostaje w twoim sercu".
Książka, której recenzję właśnie czytasz jest absolutnie niezwykłą historią. O czym? O miłości, takiej którą każdy chciałby przeżyć, o przyjaźni, którą weryfikuje czas i dramatyczne wydarzenia oraz o wojnie zmieniającej ludzkie priorytety i spojrzenie na świat. Już czytając pierwsze fragmenty, wiesz że będzie to literacka uczta, bardzo osobista, pełna wspomnień opowieść. Na jej okładce czytamy zdanie: Fani Nicholasa Sparksa pokochają tę książkę. Może i tak będzie, ale takie sformułowanie jest raczej chwytem marketingowym mającym niczym magnes przyciągnąć do książki fanów wspomnianego autora. Owszem, Jio także opowiada o romantycznej i magicznej miłości, ale robi to zupełnie inaczej niż Sparks. Dodaje sporo smaczków, tajemnic, unika schematów i oczywistych rozwiązań. Pisze własnym stylem, a przede wszystkim zawsze łączy ze sobą dwie historie, dwa światy, przeszłość z teraźniejszością. Robi to po mistrzowsku.
Dom na plaży to powieść wielowątkowa, pełna ciepła, ale momentami także cierpienia nie tylko fizycznego. Nie można się od niej oderwać nawet wiedząc, że każda kolejna strona zbliża nas do końca tej historii, powoduje, że będzie trzeba wyjść ze świata wykreowanego prze autorkę, pożegnać się z bohaterami. Fani Sarah Jio - możecie być spokojni, po raz kolejny dostaniecie od niej piękny prezent. Wielbiciele książek, w których obecne są uczucia, tajemnice i niepewność - to coś dla Was. Utwór ten warto zarekomendować też wszystkim sympatykom powieści obyczajowych. Druga wojna światowa, pielęgniarka, żołnierz, zakazane uczucie i pióro Jio, taka mieszanka gwarantuje naprawdę dobrą lekturę, której Drogi Czytelniku długo nie zapomnisz.


Źródło cytatów:
[1] Sarah Jio, Dom na plaży, Wydawnictwo Między słowami, Kraków 2014, s. 37.
[2]Sarah Jio, Dom na plaży, Wydawnictwo Między słowami, Kraków 2014, s. 38.
[3] Sarah Jio, Dom na plaży, Wydawnictwo Między słowami, Kraków 2014, s. 37.

Tytuł oryginalny: The Bungalow
Tłumaczenie: Marta Dziurosz
Wydawnictwo: Między Słowami
Rok wydania: 2014 (wydanie II)
Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
Ilość stron: 304
Gatunek: Literatura obyczajowa, literatura współczesna
„W życiu, a szczególnie w miłości nie można odgrywać żadnej roli”.
Miłość nie jest decyzją, która podejmuje się pod wpływem chwili. Miłość nie jest...

Tytuł oryginalny: Hidden
Tłumaczenie: Katarzyna Bieńkowska
Seria/cykl wydawniczy: Napisane przez życie. Tom. 2
Wydawnictwo: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA.SA
Rok wydania: 2015
Oprawa: Miękka
Ilość stron: 384
Gatunek: Literatura faktu, literatura współczesna
„Jeśli chociaż w jakiejś mierze mogę poprawić życie dziecka i pomóc mu pogodzić się z przeszłymi doświadczeniami, a dzięki temu być może zapewnić mu lepszą przyszłość, to moja satysfakcja jest niezmienna”.
Takimi słowami Cathy Glass argumentuje fakt, że od ponad dwudziestu lat zajmuje się opieką zastępczą. Za każdym razem, gdy przyjmuje pod swój dach obce dziecko, podejmuje pewne ryzyko. Nie wie jak podopieczny będzie się czuł w nowym dla niego miejscu, czy polubi ją, jej rodzinę, zaufa na tyle, by opowiedzieć swoją często bardzo bolesną historię. I wreszcie nie zna odpowiedzi na najważniejsze pytanie: Czy będzie mogła takiemu dziecku pomóc?
„Pod wieloma względami okrutna i złośliwa uwaga skierowana tam gdzie najbardziej boli jest znacznie gorsza niż kopniak czy uderzenie”.
W Ukrytym czytelnik poznaje historię chłopca, o którym na początku wiadomo tyle, że ma dziesięć lat, a jego imię to Tayo. Nikt nie wie jak się nazywa, skąd pochodzi, ani dlaczego musi trafić do rodziny zastępczej. Nie jest nigdzie zarejestrowany, więc formalnie nie istnieje. Do Cathy przyjeżdża prosto ze szkoły, bez żadnych zapasowych ubrań czy osobistych rzeczy, widać po nim, że jest bystry, wie co to pewność siebie i dobre maniery. Przypomina raczej ucznia elitarnej brytyjskiej szkoły niż dziecko z patologicznej rodziny. Po załatwieniu wszystkich formalności związanych z przekazaniem go opiekunce, rozpoczyna się proces aklimatyzacji, próba rozwikłania zagadki przeszłości i poznania historii bohatera. On sam jawi się jako niezwykle grzeczny, pilny, garnący się do prac domowych dzieciak. Po pewnym czasie na jego idealnym wizerunku pojawiają się pierwsze rysy. Niewłaściwe zachowania, pierwsze kłamstwa, drobne kradzieże, zauważona zostaje tajemnicza blizna, która skrywa bolesną prawdę. Kilkuletnie ukrywanie się przed opieką społeczną i wszelkimi instytucjami państwowymi, nielegalny pobyt w Anglii oraz zmuszanie do pracy w fabryce. Tak wyglądało dzieciństwo nowego podopiecznego Glass. Tego co było nie da się cofnąć, ale czy można zmienić przyszłość? Gdzie w tym wszystkim, jest uzależniona od narkotyków matka, a gdzie ojciec, o którym chłopiec mówi tak jakby był rycerzem w złotej zbroi, który przybędzie na ratunek? O tym już nie tutaj, lecz w powieści pełnej absurdów, cierpień oraz rozczarowań, w której autorka niczego nie ukrywa, nie chroni przed skrajnymi emocjami.
„Świat staje się lepszy, kiedy ludzie starają się zrobić coś dobrego dla innych”.
Książka, której recenzję właśnie czytasz intryguje od pierwszych stron, jest opowieścią o kimś kto przetrwał piekło podziemia i nie dał się zniszczyć. Niektóre jej fragmenty czyta się ze strachem
,a inne ze wzruszeniem. Brutalna, przejmująca i urzekająca, takimi przymiotnikami można ją określić. Autorka po raz kolejny pokazała swoją anielską cierpliwość, empatię i zmysł obserwacyjny. Przypomniała jak ważne są podstawy wychowania, które otrzymuje się
w dzieciństwie. Zrobiła coś jeszcze - uświadomiła czytelnikowi jak przebiega procedura związana
z przekazaniem dziecka do pieczy zastępczej. Bardzo szczegółowo opisała zasady jakich musi przestrzegać zarówno jej podopieczny jak i ona sama oraz pokazała jak w Wielkiej Brytanii wygląda współpraca pomiędzy osobami zaangażowanymi w sprawę dziecka objętego opieką zastępczą. Wśród nich są jego biologiczni rodzice, opiekun zastępczy, wyznaczony wcześniej opiekun społeczny, kurator, często także nauczyciele i wychowawca dziecka. Zrobiła to tak fantastycznie, że śmiało można napisać, iż powyższa książka ma walory nie tylko literackie, ale także edukacyjne. Czytając ten utwór znajduje się potwierdzenie, że wiara czyni cuda, a nadziei nigdy nie wolno tracić, bo pomaga przetrwać najgorsze. Wrażliwcy - uważajcie, ta książka może być dla Was trudna, fani twórczości Cathy Glass - nie zawiedziecie się. To jedna z najlepszych jej książek. Pozostali - przeczytajcie, bo warto.
Ukrytego, ale także inne powieści autorki z czystym sumieniem można polecić wszystkim sympatykom prawdziwych historii, studentom psychologii, pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej czy resocjalizacyjnej. Każda z tych grup wyciągnie z nich coś wartościowego. Są to historie, które na długo zostają w pamięci, ukazują dziecięce dramaty, ale i niosą nadzieję. Chwytają za serce i rozrywają duszę, pokazują, że istnieją "ludzie anioły", a miłość zwycięża nie tylko w bajkach.
Źródło cytatów :
[1] Cathy Glass, Ukryty, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2015, s. 379.
[2] Cathy Glass, Ukryty, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2015, s.139.
[3] Cathy Glass,  Ukryty, Wydawnictwo Muza, Warszawa 2015, s.212.

Tytuł oryginalny: Hidden
Tłumaczenie: Katarzyna Bieńkowska
Seria/cykl wydawniczy: Napisane przez życie. Tom. 2
Wydawnictwo: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA.SA
Rok wydania: 2015
Oprawa: Miękka
Ilość stron: 384
Gatunek: Literatura faktu, literatura współczesna
„Jeśli chociaż w jakiejś mierze mogę poprawić życie dziecka i pomóc mu pogodzić się z przeszłymi...