Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak to u Camilleriego - kto po lekturze spodziewa się przede wszystkim toczącego się wartko śledztwa i licznych zwrotów akcji, prawdopodobnie gorzko się rozczaruje. Jednak wierni fani komisarza Monatalbano, którzy śledzą jego poczynania od lat (a "Ślad na piasku" to już czternasta opowieść z cyklu o sycylijskim policjancie wydana w Polsce) znajdą w najnowszej książce wszystko to, czym zdobył sobie ich serca - chorobliwą wprost niechęć do polityki i mediów, krystaliczną uczciwość (pamiętajmy, że rzecz dzieje się na Sycylii) przy absolutnym braku patosu i zadęcia, cięty dowcip ze znaczną dawką cynizmu, zamiłowanie do dobrej kuchni (ach, te caponaty, grillowane dorady, makarony z owocami morza, a choćby i - w skromniejszej wersji - tylko oliwki, ser, chleb i wino...)
Plus dla tłumaczki za Catarellego, minus za lapsus "był głodny tak, że zjadłby konia z kopytami" - akcja zaczyna się od brutalnego zabicia konia, więc takie określenie zgrzytało.

Jak to u Camilleriego - kto po lekturze spodziewa się przede wszystkim toczącego się wartko śledztwa i licznych zwrotów akcji, prawdopodobnie gorzko się rozczaruje. Jednak wierni fani komisarza Monatalbano, którzy śledzą jego poczynania od lat (a "Ślad na piasku" to już czternasta opowieść z cyklu o sycylijskim policjancie wydana w Polsce) znajdą w najnowszej książce...

Solidna dawka wiedzy o napoju przez lata budzącym skrajne emocje, uważanym przez jednych za cudowny lek i afrodyzjak, przez innych - za szatańską truciznę i prostą drogę do impotencji. Całe mnóstwo smakowitych anegdot z filiżanką parującej arabiki w tle. Przeczytamy o niebanalnym wpływie żołnierza polskiego (najprawdopodobniej) pochodzenia na powstanie wiedeńskich kawiarni, ale także i o tym, czym pomysłowi Niemcy w swoim czasie potrafili zastąpić zbyt drogi przysmak (że wspomnę tylko o kasztanach, fasoli i słodkich bułkach...)

Minus - dla polskiego czytelnika zbyt duży nacisk na historię kawy na Bałkanach.

Solidna dawka wiedzy o napoju przez lata budzącym skrajne emocje, uważanym przez jednych za cudowny lek i afrodyzjak, przez innych - za szatańską truciznę i prostą drogę do impotencji. Całe mnóstwo smakowitych anegdot z filiżanką parującej arabiki w tle. Przeczytamy o niebanalnym wpływie żołnierza polskiego (najprawdopodobniej) pochodzenia na powstanie wiedeńskich kawiarni,...