Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obok "Solarisu", najlepsza powieść science-fiction wszech czasów. Wciąga, przeraża, zmusza do myślenia, zostaje w pamięci na zawsze. Pozycja obowiązkowa.

Obok "Solarisu", najlepsza powieść science-fiction wszech czasów. Wciąga, przeraża, zmusza do myślenia, zostaje w pamięci na zawsze. Pozycja obowiązkowa.

Dzieło wybitne i kompletne, interesujące, mimo niszowości pozornego głównego tematu (dylematy osmańskich miniaturzystów XVI wieku), doskonale spinające się całość, a w dodatku obdarzone niespotykaną formą (kolejne rodziały to monologi bohaterów, zwierząt, roślin czy martwej natury, komentujące wydarzenia ze swojej perspektywy). Jeśli masz przecztać tylko jednego Pamuka to to jest ten Pamuk. Ale... po co pozbawiać się takiej przyjemności?

Dzieło wybitne i kompletne, interesujące, mimo niszowości pozornego głównego tematu (dylematy osmańskich miniaturzystów XVI wieku), doskonale spinające się całość, a w dodatku obdarzone niespotykaną formą (kolejne rodziały to monologi bohaterów, zwierząt, roślin czy martwej natury, komentujące wydarzenia ze swojej perspektywy). Jeśli masz przecztać tylko jednego Pamuka to...

Najlepsze nielemowskie sci-fi jakie czytałem.

Najlepsze nielemowskie sci-fi jakie czytałem.

Paskudna, szara, przytłaczająca, piękna, peerelowska, dekadencka, błyskotliwa, pełna sprzeczności. Warto.

Paskudna, szara, przytłaczająca, piękna, peerelowska, dekadencka, błyskotliwa, pełna sprzeczności. Warto.

Powieść jedyna w swoim rodzaju, hipnotyzująca, metaforyczna, wyprzedzająca swoją epokę, jedna z najlepszych.

Powieść jedyna w swoim rodzaju, hipnotyzująca, metaforyczna, wyprzedzająca swoją epokę, jedna z najlepszych.

Oryginalne podejście do tematu "obcych", które przekonuje mnie zdecydowanie bardziej niż bajki o zielonych ludzikach. Do tego piękna historia o miłości, samotności, wierze, wchodząca głęboko do ludzkich umysłów i wyciągająca z nich to co najbardziej wstydliwe i skrywane. Klasyka, którą znać trzeba.

Oryginalne podejście do tematu "obcych", które przekonuje mnie zdecydowanie bardziej niż bajki o zielonych ludzikach. Do tego piękna historia o miłości, samotności, wierze, wchodząca głęboko do ludzkich umysłów i wyciągająca z nich to co najbardziej wstydliwe i skrywane. Klasyka, którą znać trzeba.

Najlepszy Vonnegut, genialnie prowadzona narracja, cholernie oryginalny styl, niesamowicie trafna satyra na amerykańskie społeczeństwo, ale też opowieść o niedostosowaniu, o tym czym jest właściwie sztuka, co robić jak żyć :) - po prostu uczta mentalna, a jednocześnie genialny humor. Jeden z moich faworytów wszech czasów.

Najlepszy Vonnegut, genialnie prowadzona narracja, cholernie oryginalny styl, niesamowicie trafna satyra na amerykańskie społeczeństwo, ale też opowieść o niedostosowaniu, o tym czym jest właściwie sztuka, co robić jak żyć :) - po prostu uczta mentalna, a jednocześnie genialny humor. Jeden z moich faworytów wszech czasów.

Z początku ciężko mi był pogodzić się z faktem że nie lubię głównego bohatera (mimo że faktycznie nic złego on nie robi), mniej więcej w połowie jednak wciągnąłem się niesamowicie w tę prozę - czułem jakbym mieszkał w Kars i rozumiał problemy o jakich piszę Pamuk. Niezwykle metodycznie napisana powieść, przemyślana od pierwszej do ostatniej strony, dozująca informacje, tak żeby do końca móc czymś zaskoczyć. Kończąc czytać miałem nieprzyjemne uczucie, że rozstaję się z bohaterami i tą historią, miałem apetyt na więcej. Chyba najlepsza książka jaką przeczytałem w tym roku i właśnie - po tygodniowej przerwie na Lema - zabieram się za "Nazywam się Czerwień".

Z początku ciężko mi był pogodzić się z faktem że nie lubię głównego bohatera (mimo że faktycznie nic złego on nie robi), mniej więcej w połowie jednak wciągnąłem się niesamowicie w tę prozę - czułem jakbym mieszkał w Kars i rozumiał problemy o jakich piszę Pamuk. Niezwykle metodycznie napisana powieść, przemyślana od pierwszej do ostatniej strony, dozująca informacje, tak...

Niesamowity klimat, świetnie napisane, jedna z lepszych książek jakie przeczytałem i najlepszy Coetzee.

Niesamowity klimat, świetnie napisane, jedna z lepszych książek jakie przeczytałem i najlepszy Coetzee.

Jedna z najbardziej pasjonujących a jednocześnie najsmutniejszych autobiografii (choć nieoficjalnych) jakie czytałem. Rzadko ciekawe wydają mi się czujeś wspomnienia z dzieciństwa, ale tu, gdy podane w kompleksowej formie, tj. z portretem epoki, a następnie skonfrontowane z późniejszym okresem życia Maraia, działa to perfekcyjnie. Na pewno jeszcze wrócę kiedyś do tej książki (oraz "Ziemia, ziemia!" będącej jej kontynuacją, której nie widzę niestety w bazie LubimyCzytac). Perfekcyjna literatura, idealnie trafiająca w moją wrażliwość. Gdybym był nieszczęśliwym pisarzem, chciałbym być taki jak on :)

Jedna z najbardziej pasjonujących a jednocześnie najsmutniejszych autobiografii (choć nieoficjalnych) jakie czytałem. Rzadko ciekawe wydają mi się czujeś wspomnienia z dzieciństwa, ale tu, gdy podane w kompleksowej formie, tj. z portretem epoki, a następnie skonfrontowane z późniejszym okresem życia Maraia, działa to perfekcyjnie. Na pewno jeszcze wrócę kiedyś do tej...

Wprowadza w świat wyobraźni, a potem brutalnie ją zabija. Straszna powieść i niestety strasznie dobra....

Wprowadza w świat wyobraźni, a potem brutalnie ją zabija. Straszna powieść i niestety strasznie dobra....