Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Raz to za mało, na pewno będę musiał z czasem wrócić do tej lektury. Nie wiem, na ile jest możliwe stworzenie pigułki z historii cywilizacji, sztuki, typografii, symboliki, antropologii i kulturoznawstwa, ale Frutiger na pewno był blisko. Wiedza zawarta w tej książce jest ogromna, co oznacza też że ilość informacji bywa przytłaczająca. Zajęło mi dużo czasu przebrnięcie przez całość, ale zdecydowanie warto, jeśli jest się zainteresowanym symboliką, znakami i pismem.

Raz to za mało, na pewno będę musiał z czasem wrócić do tej lektury. Nie wiem, na ile jest możliwe stworzenie pigułki z historii cywilizacji, sztuki, typografii, symboliki, antropologii i kulturoznawstwa, ale Frutiger na pewno był blisko. Wiedza zawarta w tej książce jest ogromna, co oznacza też że ilość informacji bywa przytłaczająca. Zajęło mi dużo czasu przebrnięcie...

Bardzo trudno było mi się wciągnąć w nową epokę w świecie Gwiezdnych Wojen. Pierwsza część "Światła Jedi" wymagała ode mnie sporo czasu i wysiłku, zanim udało mi się przez nią przebrnąć, ale reszta fabuły okazała się znacznie ciekawsza. Słyszałem sporo o Nihilach i z początku ciężko było mi uwierzyć, że banda dzikich grabieżców może stać się w przyszłości aż takim zagrożeniem, jednak końcówka tej książki rysuje mocne fundamenty pod dalszy ich rozwój i rzuca cień na z pozoru doskonały fragment historii galaktyki. Charles Soule, choć z trudem, skutecznie wciągnął mnie w Wielką Republikę

Bardzo trudno było mi się wciągnąć w nową epokę w świecie Gwiezdnych Wojen. Pierwsza część "Światła Jedi" wymagała ode mnie sporo czasu i wysiłku, zanim udało mi się przez nią przebrnąć, ale reszta fabuły okazała się znacznie ciekawsza. Słyszałem sporo o Nihilach i z początku ciężko było mi uwierzyć, że banda dzikich grabieżców może stać się w przyszłości aż takim...

Murakami złych książek nie pisze. Ale zdarzają mu się rozczarowujące. Jego niepowtarzalny styl w "Pierwszej osobie liczby pojedynczej" owszem, jest, ale rzeczy, jakie opisuje są raczej mało ciekawe, brzmią bardziej jak wyznania, o które nikt nie prosił, niż jak opowiadania. Ciężko byłoby mi polecić tę książkę zarówno nowym czytelnikom Murakamiego, bo można zacząć od lepszych, powieściowych pozycji, jak i czytelnikom stałym, bo wyypadnie blado na tle innych rzeczy, które już przeczytali.

Murakami złych książek nie pisze. Ale zdarzają mu się rozczarowujące. Jego niepowtarzalny styl w "Pierwszej osobie liczby pojedynczej" owszem, jest, ale rzeczy, jakie opisuje są raczej mało ciekawe, brzmią bardziej jak wyznania, o które nikt nie prosił, niż jak opowiadania. Ciężko byłoby mi polecić tę książkę zarówno nowym czytelnikom Murakamiego, bo można zacząć od...

Nie wiem czy to kwestia tego, że po przeczytaniu "Szeptem" miałem absolutnie zerowe oczekiwania względem książek pani Fitzpatrick, ale "Black Ice" z nieprzetłumaczonym tytułem i ciemnookim hot ciachem na okładce serio mnie zaskoczył. Wiadomo, nadal występują cechy gatunkowe chamskiej młodzieżówy – przystojni porywacze, trójkąt miłosny, mityczna inteligencja głównej bohaterki przekazywana nam przez inne postacie ale kompletnie nieobecna w jej działaniach czy opisy w stylu "oczy koloru przesiąkniętego wodą drewna". Na szczęście te rzeczy ginęły w fabule, która mimo bardzo oczywistego foreshadowingu i przewidywalności trzyma jednak w napięciu i sprawia, że chce się czytać dalej. Nie wiem, czy będę jeszcze miał do czynienia z Beccowymi książkami, ale fanom gatunku polecam.

Nie wiem czy to kwestia tego, że po przeczytaniu "Szeptem" miałem absolutnie zerowe oczekiwania względem książek pani Fitzpatrick, ale "Black Ice" z nieprzetłumaczonym tytułem i ciemnookim hot ciachem na okładce serio mnie zaskoczył. Wiadomo, nadal występują cechy gatunkowe chamskiej młodzieżówy – przystojni porywacze, trójkąt miłosny, mityczna inteligencja głównej...