Pierwsza trylogia Thrawna bardziej mnie wcisnęła w podłogę. Tutaj jest po prostu naprawdę dobra historia. Zakończenie tutaj jest po prostu zapowiedzią poprzedniej trylogii. W tamtej w zakończeniu mamy po prostu "MÓZG ROZWALONY" hehe

Pierwsza trylogia Thrawna bardziej mnie wcisnęła w podłogę. Tutaj jest po prostu naprawdę dobra historia. Zakończenie tutaj jest po prostu zapowiedzią poprzedniej trylogii. W tamtej w zakończeniu mamy po prostu "MÓZG ROZWALONY" hehe

Świetne zakończenie trylogii Dynastii Thrawna. Trzyma w napięciu, dałem się zaskoczyć kilka razy. Zdecydowanie polecam

Świetne zakończenie trylogii Dynastii Thrawna. Trzyma w napięciu, dałem się zaskoczyć kilka razy. Zdecydowanie polecam

Trzeci i ostatni tom kolejnej trylogii o przygodach niebieskiego przegeniusza militarnego z odległej galaktyki.
Tym razem Timothy Zahn wchodzi już na pełnej w klimaty kosmicznej gry o tron, prezentując nam bardzo ciekawą intrygę, która wyraźnie pokazuje, jak bardzo oligarchiczny system Dynastii Chissów jest wewnętrznie niestabilny. Jednocześnie w bardzo interesujący i pogłębiony sposób rozwijając lore samej Dynastii Chissów.
Dowiadujemy się tutaj o sekretach państwowych, które zmieniają naszą optykę na poszczególne elementy tego świata, a nawet na całą Dynastię. Dzięki czemu staje się ona jeszcze ciekawszym i niesamowicie intrygującym fragmentem Uniwersum Gwiezdnych Wojen.
Chociaż wciąż zachowując tak charakterystyczną dla tej trylogii samodzielność, bo wciąż można to czytać jako zupełnie osobny świat wykreowany przez Zahna na potrzeby tej trylogii.

Przyznaję, że trochę się bałum, w jaki sposób Zahn zamierza zakończyć tę trylogię, bo jednak z innych źródeł wiadomo, dokąd ostatecznie nasz Thrawn będzie zmierzać. Co biorąc pod uwagę, na jak niesamowicie sympatyczną postać Zahn go tutaj kreuje, sprawiło że miałum obawy, czy uda mu się uniknąć mocnego dysonansu między Thrawnem w Dynastii Chissów, a Thrawnem - jednym z najgenialniejszych dowódcom totalitarnego, faszystowskiego reżimu Imperium Galaktycznego. Na szczęście Zahn w bardzo sprawny sposób prowadzi tutaj jego rozwój tak, że da się doskonale zrozumieć, dlaczego później podejmie on takie decyzje, a nie inne i że w gruncie rzeczy jest znacznie bardziej skomplikowaną postacią, niż mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Co szczególnie wybrzmiewa, dzięki temu jak świetnie komponuje się to z tą Pierwszą Kanoniczną Trylogią Thrawna ("Thrawm", "Thrawn: Sojusze", "Thrawn: Zdrada").
Wielka szkoda tylko, że jak na razie zanosi się na to, że występy tej postaci w bardziej mainstreamowych dziełach z tego uniwersum, będą tworzone z całkowitym olaniem całej tej głębi, którą tak skrzętnie Zahn konstruuje w swoich powieściach. A szeroka publika będzie miała okazję zaznajomić się z zupełnie inną, spłaszczoną i pozbawioną wszystkiego tego z w nim najciekawsze wersją Thrawna.

Oczywiście sam Thrawn nie jest tu jedyną świetnie rozwijaną postacią. Bo jak Zahn już w poprzednim tomie nadał każdej z występujących tu postaci, jakiejś ciekawej głębi, tak tutaj jeszcze bardziej to rozwija. I tak oto dostajemy szereg bardzo ciekawych, niejednoznacznych postaci, przeżywającymi własne, nierzadko dość skomplikowane dylematy.

No i w końcu wielkie zagrożenie wychodzi s cienia. Wreszcie ujawniają się Gryskowie, którzy pokazują, jak trudnym i niezwykle ciekawym są przeciwnikiem. Jest to zdecydowanie wyjątkowa, jak na gwiezdne wojny frakcja antagonistów, wyróżniająca się tym, w jaki sposób stanowi zagrożenie dla galaktyki. Bo choć dysonują ogromną siłą militarną, to nie jest ona ich najniebezpieczniejszą bronią. I czuć, że choć udało się ich na jakiś czas powstrzymać, to zagrożenie z ich strony wcale nie minęło. A wręcz prawdziwa potęga Grysków, dopiero nadciąga.


W moich recenzjach poprzednich dwóch tomów tej trylogi zaznaczałum że jest to naprawdę świetnie napisana, ale Space Operowa Pulpa. Teraz mogę z przyjemnością wreszcie stwierdzić, że w tym tomie Zahnowi udaje się wejść na wyższy poziom pisarstwa. I teraz to nie jest po prostu świetnie napisana Pulpowa Sace Opera. A naprawdę świetnie napisana powieść Sci-Fantasy. I może to nie jest najwyższy możliwy poziom pisarstwa, ale zdecydowanie jest to topka historii z Uniwersum Gwiezdnych Wojen.

Trzeci i ostatni tom kolejnej trylogii o przygodach niebieskiego przegeniusza militarnego z odległej galaktyki.
Tym razem Timothy Zahn wchodzi już na pełnej w klimaty kosmicznej gry o tron, prezentując nam bardzo ciekawą intrygę, która wyraźnie pokazuje, jak bardzo oligarchiczny system Dynastii Chissów jest wewnętrznie niestabilny. Jednocześnie w bardzo interesujący i...

Dynastia Chissów położona jest daleko od Coruscant i wszystkich światów Jądra. Stara się izolować od innych i żyć po swojemu. Władzę sprawuje tam Dziewięć Rodzin Rządzących. Zajmują się polityką oraz utrzymywaniem porządku. Jednak wróg znajduje sposób, aby zburzyć ich wzajemne zaufanie. W powietrzu wisi wojna domowa. Oczywiście Thrawn ma plan. Co zrobi, aby Dynastia nie upadła? Co jest w stanie poświęcić?

Książka jest zdecydowanie grubsza niż wcześniejsze części. Zapewne dlatego, że autor bardzo ładnie pozamykał dotychczas poruszone kwestie. O niektórych nawet udało mi się zapomnieć. Przed rozpoczęciem czytania warto więc wrócić na chwilę do tego, co się wydarzyło we wcześniejszych tomach.

Chaos skupia się na zagrożeniach zewnętrznych, natomiast Wyższe Dobro pokazuje nam wewnętrzne intrygi. Mniejsze Zło daje nam mieszankę wszystkiego. I naprawdę się z tego powodu cieszę. Dlaczego? W drugiej części brakowało mi niektórych postaci, a wątki poruszone w pierwszej wydawały się urwane. Tamten niedosyt został solidnie w końcu zaspokojony.

Więcej na: CzasoStrefa.pl

Dynastia Chissów położona jest daleko od Coruscant i wszystkich światów Jądra. Stara się izolować od innych i żyć po swojemu. Władzę sprawuje tam Dziewięć Rodzin Rządzących. Zajmują się polityką oraz utrzymywaniem porządku. Jednak wróg znajduje sposób, aby zburzyć ich wzajemne zaufanie. W powietrzu wisi wojna domowa. Oczywiście Thrawn ma plan. Co zrobi, aby Dynastia nie...

Najlepsza z całego cyklu o Thrawnie. Wartka akcja, domknięcie wątków z trylogii "Dynastia Thrawna" i uzupełnienie wątku wygnania Thrawna z trylogii "Thrawn". Z czystym sumieniem polecam.

Najlepsza z całego cyklu o Thrawnie. Wartka akcja, domknięcie wątków z trylogii "Dynastia Thrawna" i uzupełnienie wątku wygnania Thrawna z trylogii "Thrawn". Z czystym sumieniem polecam.

"Mniejsze zło" autorstwa Timothy'ego Zahna to już ostatni tom "Dynastii Thrawna". I bardzo żałuję, że tak jest, bo trylogia niezmiernie przypadła mi do gustu. To co, sprawdzamy, co aż tak mi się podobało?


Muszę zacząć od tego, że w finałowym tomie trylogii wraca bardzo dużo wątków z poprzednich dwóch tomów. Zahn wyniósł łączenie kropek fabularnych na jakiś wyższy poziom. Pierwszy tom skupiał się na zagrożeniu zewnętrznym, drugi wewnętrznym, a teraz mamy wybuchową mieszankę. Z tego powodu przed lekturą ostatniego tomu zalecałabym przypomnienie sobie głównych wątków z dwóch poprzednich. Momentami miałam wręcz wrażenie, że czytam jedną książkę, tylko sprytnie pociętą na trzy części, bo i bez tego są to spore cegły.


Dla niektórych wcale nie musi to być plus, ale uwielbiam przedstawienie Chaosu i żyjących tam ras. Mamy bowiem do czynienia nadal z gwiezdnymi wojnami, ale w dużej mierze innymi, świeżymi i z ciekawymi pomysłami na kreacje tamtego kawałka odległej galaktyki. I wiem, że zachwycałam się tym już przy poprzednich tomach, ale nadal uważam to za ogromną zaletę. Zahn nie raz już pokazał, że kiedy ma wolną rękę w word buildingu, to wychodzi mu to świetnie. Ogólnie uwielbiam jego styl pisania.

W budowaniu świata na wyróżnienie zasługuje przede wszystkim wątek gwiazdogatorek i nawigowania przez nadprzestrzeń. Naprawdę cieszyłam się, że wątek Che'ri znowu dostał więcej miejsca, bo w drugim tomie był odsunięty na boczny tor. Nie będę tutaj wchodzić w spojlery, żeby nie psuć wam zabawy, ale zakończenie powiązanych z gwiazdogatorkami wątków jest dość otwarte i naprawdę mam nadzieję, że kiedyś dowiemy się o nich jeszcze więcej.


Jak już jesteśmy przy postaciach, to nadal ubóstwiam Ar'alani oraz podoba mi się kreacja Samakro oraz Thalias. Chyba jedyną bohaterką, która tak naprawdę mnie irytowałam była Roscu, ale też nie postrzegałabym tego jako wadę. Myślę, że dokładnie tak miała zostać napisana i całkowicie się to udało.
Jednak postacie mimo wszystko nie są mocną stroną książek Zahna. Najbardziej tutaj można by było się przyczepić do Thrawna. Nie przechodzi przez całą trylogię dosłownie żadnego rozwoju; od początku jest wielkim geniuszem taktycznym, który nie radzi sobie w polityce. Nie przeszkadzało mi to jednak jakoś bardzo, bo postacie drugoplanowe mi to rekompensują.



Chociaż w książce pozostawiono naprawdę sporo otwartych wątków, to końcowo zgodnie z założeniem podprowadza nas do początku pierwszej kanonicznej trylogii o Thrawnie. Epilogiem do powieści jest tak naprawdę prolog "Thrawna". I w większości nawet mi się podobało, chociaż jak zwykle mamy motyw z genialnym planem Thrawna, który przewidzi wszystkie pięćdziesiąt ruchów przeciwników do przodu. Osobiście naprawdę czułam zagrożenie ze strony Grysków dla całej galaktyki.



Do tłumaczenia, za które odpowiada Marta Duda-Gryc nie mam żadnych uwag. Jest nadal w pełni spójne z tym, co dostaliśmy w pierwszym tomie, za który odpowiadał Jakub Polkowski, a przejmowanie po kimś trylogii w środku na pewno nie jest prostym zadaniem. Redakcja i korekta, czyli Małgorzata Kozłowska i Joanna Habiera, też stanęły na wysokości zadania. Nie natrafiłam w tekście nawet na literówki, ale mogłam się tak wciągnąć, że coś przeoczyłam.

Jedynie okładka, która co prawda jest śliczna, jest "trudna w utrzymaniu". Niestety dość mocno się brudzi i widać na niej wszystkie odciski paluszków. Poza tym naprawdę do wydania nie mam uwag i wydawnictwo Olesiejuk jak zwykle stanęło na wysokości zadania.



Chociaż wiem, że niektórym te książki mogą nie podejść i da się w nich znaleźć wady, to osobiście "Dynastia Thrawna" jest moją ulubioną kanoniczną trylogią i zdecydowanie polecam ją Waszej uwadze!

"Mniejsze zło" autorstwa Timothy'ego Zahna to już ostatni tom "Dynastii Thrawna". I bardzo żałuję, że tak jest, bo trylogia niezmiernie przypadła mi do gustu. To co, sprawdzamy, co aż tak mi się podobało?


Muszę zacząć od tego, że w finałowym tomie trylogii wraca bardzo dużo wątków z poprzednich dwóch tomów. Zahn wyniósł łączenie kropek fabularnych na jakiś wyższy...

Trzeci i szósty tom Sagi Thrawna od Timothego Zahna są świetną lekturą dla fana Star Wars. Na 1500 stronach :) najpierw poznajemy powody dla których Thrawn opuścił Dynastię Chisów i znalazł się w Imperium, a na kolejnych 1500 stronach śledzimy przebieg jego kariery w służbie Imperatora, aż do zmienionego zakończenia pokazanego w serialu "Rebelianci". Jedyną wadą jest wprowadzenie nagłe syndyka Thrassa w "Mniejszym źle". W poprzednich 2 tomach nie było o nim ani słowa, a tu nagle nomen omen z tyłka, wprowadza się niby tak ważną postać. Lewactwo się rozpanoszyło strasznie. To się nie trzymało kupy. Powiem też że teraz te prequele bardziej zgrzytają z oryginalną sagą pisaną w latach 90-tych. Tak obecnie wykreowany i szlachetny Thrawn, na pewno znalazłby inny sposób by zapewnić sobie pomoc Nogrich. Aaaa i jeszcze jedno. W serialu "Rebelianci" Ruukh jest już na usługach Thrawna, natomiast Zahn nie wyjaśnia w tych ksiązkach jak ich spotkał. No i kwestia Isaalamirów to dalej tylko płaskorzeźba na ścianie gabinetu Thrawna.

Trzeci i szósty tom Sagi Thrawna od Timothego Zahna są świetną lekturą dla fana Star Wars. Na 1500 stronach :) najpierw poznajemy powody dla których Thrawn opuścił Dynastię Chisów i znalazł się w Imperium, a na kolejnych 1500 stronach śledzimy przebieg jego kariery w służbie Imperatora, aż do zmienionego zakończenia pokazanego w serialu "Rebelianci". Jedyną wadą jest...

Cudo! Idealne zakończenie trylogii

Cudo! Idealne zakończenie trylogii