Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z rodziną wychodzi się najlepiej na zdjęciu... Gdyż może ona Cię sprzątnąć!
Historia morderstwa panny Arundell, która zakontraktowała Herkulesa Poirot post mortem, w sprawie pewnego wypadku (lub nieudanego zamachu na swoje życie). Wszystko się kręci dookoła rodziny panny Emilii - panny Teresy, kobiety lubiącej luksusy, lecz pracy niekoniecznie; pana Karola, brata Teresy, nicponia z zamiłowania; pani Belli, spokojnej i nieco znerwicowanej kobiety pod wpływem męża-Greka. Wszyscy czekali na majątek, który był w posiadaniu panny Emilii. Gdy jednak testament wydziedzicza ich wszystkich, zaczyna się gra o unieważnienie spadku.

"Ciociu Emilio, sama się prosisz, aby ktoś cię sprzątnął."

Kolejna mistrzowska powieść Agathy Christie, mistrzowska dedukcja Herkulesa Poirot, oraz zaskakujący koniec - zdecydowanie polecam!

Z rodziną wychodzi się najlepiej na zdjęciu... Gdyż może ona Cię sprzątnąć!
Historia morderstwa panny Arundell, która zakontraktowała Herkulesa Poirot post mortem, w sprawie pewnego wypadku (lub nieudanego zamachu na swoje życie). Wszystko się kręci dookoła rodziny panny Emilii - panny Teresy, kobiety lubiącej luksusy, lecz pracy niekoniecznie; pana Karola, brata Teresy,...

Niestety, jedna z gorszych książek Robina Cooka. Niewiarygodnie drażniąca główna bohaterka, pozbawiona jakiegokolwiek instynktu samozachowawczego praktycznie wysysa radość z lektury. Piękny umysł... Ale mnie nie przekonuje.

Niestety, jedna z gorszych książek Robina Cooka. Niewiarygodnie drażniąca główna bohaterka, pozbawiona jakiegokolwiek instynktu samozachowawczego praktycznie wysysa radość z lektury. Piękny umysł... Ale mnie nie przekonuje.

O ile książka była całkiem w porządku i szybko się ją czytało, o tyle dalej nie rozumiem, co konkretnie tłumacz miał na myśli w czasie nadawania polskiego tytułu tej książce... Czytałam ją po francusku, gdzie tytuł tłumaczenia jest zgodny z angielskim (Number the stars), tym samym dalej nie rozumiem - da się sensownie przetłumaczyć tytuł, skąd więc udziwnienia? Pewnie się czepiam.

O ile książka była całkiem w porządku i szybko się ją czytało, o tyle dalej nie rozumiem, co konkretnie tłumacz miał na myśli w czasie nadawania polskiego tytułu tej książce... Czytałam ją po francusku, gdzie tytuł tłumaczenia jest zgodny z angielskim (Number the stars), tym samym dalej nie rozumiem - da się sensownie przetłumaczyć tytuł, skąd więc udziwnienia? Pewnie się...

O ile Niezgodna w mojej ocenie zajmuje wysokie miejsce wśród literatury podobnego typu, o tyle Zbuntowaną czytało się już źle. Tris sprawia wrażenie, że za wszelką cenę chce dać się zabić, bo skoro ona zabiła Willa, jej rodzice też nie żyją, to i ona powinna prawie że do tego dążyć. Całkowicie nieracjonalne zachowania głównej bohaterki umniejszają zdecydowanie urok książki. Czyta się bardzo źle, mimo dobrego początku. Potem coraz gorzej. A miało być tak pięknie...

O ile Niezgodna w mojej ocenie zajmuje wysokie miejsce wśród literatury podobnego typu, o tyle Zbuntowaną czytało się już źle. Tris sprawia wrażenie, że za wszelką cenę chce dać się zabić, bo skoro ona zabiła Willa, jej rodzice też nie żyją, to i ona powinna prawie że do tego dążyć. Całkowicie nieracjonalne zachowania głównej bohaterki umniejszają zdecydowanie urok książki....

Książka okrzykiwana kopią Igrzysk Śmierci, kopią wcale się nie ukazała. Historia prosta - dziewczyna niepasująca do swojej frakcji, ma dość udawania że jest pełną altruistką i postanawia wstąpić w szeregi nowicjatu Nieustraszonych, co jest całkiem do przewidzenia w tego typu powieściach. Choć historia jest prosta, zdecydowanie zaciekawia, bo w miarę przerzucania kolejnych stron budzi się ciekawość - co dalej? czym tym razem będą chcieli ich zabić? ;) i tym podobne. Końcówka przyzwoita, daje ochotę na więcej.

Książka okrzykiwana kopią Igrzysk Śmierci, kopią wcale się nie ukazała. Historia prosta - dziewczyna niepasująca do swojej frakcji, ma dość udawania że jest pełną altruistką i postanawia wstąpić w szeregi nowicjatu Nieustraszonych, co jest całkiem do przewidzenia w tego typu powieściach. Choć historia jest prosta, zdecydowanie zaciekawia, bo w miarę przerzucania kolejnych...

Bardzo fajna i sympatycznie napisana książka dla dzieci, która bezbłędnie potrafi wytłumaczyć znaczenie różnych powiedzeń na podstawie humorystycznych przykładów.

Bardzo fajna i sympatycznie napisana książka dla dzieci, która bezbłędnie potrafi wytłumaczyć znaczenie różnych powiedzeń na podstawie humorystycznych przykładów.

Książka początkowo przedstawia historie kilku ludzi, których życie w jakiś sposób jest powiązane z domem przy ulicy Pierwszej lub z ich mieszkańcami. Następnie już się koncentruje na dwóch, niezwykle istotnych dla opowieści. Michael Curry - mężczyzna, który przeżył stan śmierci klinicznej, po której zdobywa niebywałe paranaturalne umiejętności. Dr Rowan Mayfair - neurochirurg światowej klasy, której towarzyszy pewne nadprzyrodzone zjawisko. Oboje pochodzą z Nowego Orleanu, gdzie czai się tajemnica, konkretniej tajemnica rodu Mayfair, zamieszkująca właśnie dom przy ulicy Pierwszej. Z tego rodu wywodzi się Rowan, choć nie mieszkała tam praktycznie ani dnia, obok niego wychowywał się Michael. Wszystko to prowadzi do splecenia losów wielu ludzi, co prowadzi do wyjątkowo ciekawej historii sięgającej XVII wieku. Zdecydowanie polecam, jest to innego rodzaju książka od serii zapoczątkowanej Wywiadem z Wampirem.

Książka początkowo przedstawia historie kilku ludzi, których życie w jakiś sposób jest powiązane z domem przy ulicy Pierwszej lub z ich mieszkańcami. Następnie już się koncentruje na dwóch, niezwykle istotnych dla opowieści. Michael Curry - mężczyzna, który przeżył stan śmierci klinicznej, po której zdobywa niebywałe paranaturalne umiejętności. Dr Rowan Mayfair -...

Franciszek Villon - poeta i złodziej, zamieszany w różnego rodzaju zdarzenia ponad prawem ludzkim i metafizycznym. Wartka akcja, świetny styl pisania Komudy powodują, że bardzo ciężko się od książki oderwać lub powstrzymać się od zduszonych okrzyków pozytywnego niedowierzania w dalszy tok akcji. Niewiarygodnie polecam.

Franciszek Villon - poeta i złodziej, zamieszany w różnego rodzaju zdarzenia ponad prawem ludzkim i metafizycznym. Wartka akcja, świetny styl pisania Komudy powodują, że bardzo ciężko się od książki oderwać lub powstrzymać się od zduszonych okrzyków pozytywnego niedowierzania w dalszy tok akcji. Niewiarygodnie polecam.

Kolejne szybkie wybuchy epidemii chorób, o których nikt by nie pomyślał, to dobry sposób na trzymanie czytelnika w napięciu do ostatniej chwili. Dr Jack Stapleton i jego dość niekonwencjonalne podejście do stosunków międzyludzkich zdecydowanie przekonuje, przez co po lekturze chce się tylko więcej. Polecam.

Kolejne szybkie wybuchy epidemii chorób, o których nikt by nie pomyślał, to dobry sposób na trzymanie czytelnika w napięciu do ostatniej chwili. Dr Jack Stapleton i jego dość niekonwencjonalne podejście do stosunków międzyludzkich zdecydowanie przekonuje, przez co po lekturze chce się tylko więcej. Polecam.

Ostatnia książka Robina Cooka jaką przeczytałam ostatnio. Jest inna, ze względu na delikatne odejście od tematyki stricte medycznej - co nie wyszło jej na złe, wręcz przeciwnie. Czyta się z zapartym tchem, przerzucając nerwowo kolejne strony z pytaniem 'co dalej?!' Gorąco polecam.

Ostatnia książka Robina Cooka jaką przeczytałam ostatnio. Jest inna, ze względu na delikatne odejście od tematyki stricte medycznej - co nie wyszło jej na złe, wręcz przeciwnie. Czyta się z zapartym tchem, przerzucając nerwowo kolejne strony z pytaniem 'co dalej?!' Gorąco polecam.

To jest książka, którą każdy adept sztuki medycznej powinien przeczytać zanim zdecyduje się na zdawanie na uniwersytet medyczny. Choć to pierwsza powieść Robina Cooka (rok 1972), to od tamtego czasu zasada stażu się nie zmieniła - dużo roboty i bardzo mało snu. Warto się zapoznać z doświadczeniami stażysty, z podejściem wszystkich pracowników szpitala wobec niego, różnorodności pacjentów oraz oddziałów. Lekarz to zawód chwalebny, lecz pełen poświęceń i nie usłany różami.

To jest książka, którą każdy adept sztuki medycznej powinien przeczytać zanim zdecyduje się na zdawanie na uniwersytet medyczny. Choć to pierwsza powieść Robina Cooka (rok 1972), to od tamtego czasu zasada stażu się nie zmieniła - dużo roboty i bardzo mało snu. Warto się zapoznać z doświadczeniami stażysty, z podejściem wszystkich pracowników szpitala wobec niego,...

Nigdy bym nie pomyślała, że sam tytuł może być jednym wielkim spojlerem wobec zawartości książki. A jednak! Choć po drodze historia bardzo mi się dłużyła, a i też ta Apokalipsa była dość specyficzna, to zakończenie serii bardzo mi się podobało.

Nigdy bym nie pomyślała, że sam tytuł może być jednym wielkim spojlerem wobec zawartości książki. A jednak! Choć po drodze historia bardzo mi się dłużyła, a i też ta Apokalipsa była dość specyficzna, to zakończenie serii bardzo mi się podobało.

Jako osoba wychowana na poprzednim dziele JK Rowling - Harry'm Potterze, nie wyobrażałam sobie odpuszczenia próby z literaturą dla dorosłych. To chyba w tym momencie pojawia się pierwszy zgrzyt, Choć wiedziałam na co się piszę, momentami miałam wrażenie, że Joanne tak często podkreśla grupę docelową 'Trafnego wyboru, że aż odrzuca. Poza tym szczegółem - nieco niemrawa, ale jednak dość wciągająca akcja kręcąca się wokół śmierci radnego Pagford oraz sieci mniej lub bardziej zawiłych intryg ze strony mieszkańców. Jest nieźle, choć nie powala.

Jako osoba wychowana na poprzednim dziele JK Rowling - Harry'm Potterze, nie wyobrażałam sobie odpuszczenia próby z literaturą dla dorosłych. To chyba w tym momencie pojawia się pierwszy zgrzyt, Choć wiedziałam na co się piszę, momentami miałam wrażenie, że Joanne tak często podkreśla grupę docelową 'Trafnego wyboru, że aż odrzuca. Poza tym szczegółem - nieco niemrawa, ale...

Historia Sky'a, chłopaka, który pewnej nocy budzi się w renesansowym odpowiedniku Florencji nie odbiega za bardzo schematem od historii Georgii, bohaterki Miasta Gwiazd. Książka stanowi miłą lekturę, ale bardziej dla zdeklarowanych fanów twórczości Mary Hoffman i serii Stravaganza.

Historia Sky'a, chłopaka, który pewnej nocy budzi się w renesansowym odpowiedniku Florencji nie odbiega za bardzo schematem od historii Georgii, bohaterki Miasta Gwiazd. Książka stanowi miłą lekturę, ale bardziej dla zdeklarowanych fanów twórczości Mary Hoffman i serii Stravaganza.

Drugi tom z serii Stravaganza opowiada historię Georgii - uwielbiającej konie, dręczonej przez przyrodniego brata dziewczyny, która przez przypadek budzi się w świecie Włoch w czasie renesansu. Chociaż schemat przypomina pierwszą część (Miasto Masek), Miasto Gwiazd jest książką dobrą, choć raczej zaadresowaną do zdecydowanych fanów twórczości Mary Hoffman.

Drugi tom z serii Stravaganza opowiada historię Georgii - uwielbiającej konie, dręczonej przez przyrodniego brata dziewczyny, która przez przypadek budzi się w świecie Włoch w czasie renesansu. Chociaż schemat przypomina pierwszą część (Miasto Masek), Miasto Gwiazd jest książką dobrą, choć raczej zaadresowaną do zdecydowanych fanów twórczości Mary Hoffman.

Sięgnęłam po Millennium chyba już po największym boomie popularności najprawdopodobniej z braku czasu i lekkiego przerażenia objętością dzieła Stiega Larssona. Jednak trzeba przyznać, że było warto. Chociaż nie śledziłam z zapartym tchem kolejnych wydarzeń, ani też nie byłam nadzwyczajnie zszokowana opisami (co było opinią kilka razy przewijającą się wśród znajomych), to muszę przyznać, że książka jest naprawdę dobra. Zdecydowanie należy się z nią zapoznać, w celu poznania kawałka dobrej literatury.

Sięgnęłam po Millennium chyba już po największym boomie popularności najprawdopodobniej z braku czasu i lekkiego przerażenia objętością dzieła Stiega Larssona. Jednak trzeba przyznać, że było warto. Chociaż nie śledziłam z zapartym tchem kolejnych wydarzeń, ani też nie byłam nadzwyczajnie zszokowana opisami (co było opinią kilka razy przewijającą się wśród znajomych), to...

Niby dramat, a czytało się jak komedia. Fabuła dalej jak w pierwszej części, czyli raczej słaba, ale jako odmóżdżacz - świetne. Stąd nie całkowita krytyka książki.

Niby dramat, a czytało się jak komedia. Fabuła dalej jak w pierwszej części, czyli raczej słaba, ale jako odmóżdżacz - świetne. Stąd nie całkowita krytyka książki.

Klasyczny przykład o tym, jak fama książki ją samą wyprzedza. Potem człowiek zasiada do niej z ogromnymi wymaganiami i... kończy się jak kończy. Zdecydowanie przereklamowana. Nie chodzi nawet o tematykę - po prostu sposób pisania Nabokova mnie w żaden sposób nie przekonał.

Klasyczny przykład o tym, jak fama książki ją samą wyprzedza. Potem człowiek zasiada do niej z ogromnymi wymaganiami i... kończy się jak kończy. Zdecydowanie przereklamowana. Nie chodzi nawet o tematykę - po prostu sposób pisania Nabokova mnie w żaden sposób nie przekonał.

Książka ta ma jeden plus - pokazuje jak historia może się zapętlać. Historia Zuzanny i Pawła znajduje pewnego rodzaju odzwierciedlenie w historii Rafała i Kasi. Nie dziwne, że Paweł - ojciec Rafała - ponuro patrzy na szkic wspólnej kuchni jego syna i córki swojej byłej miłości. A poza tym książka, choć pokazuje od czasu do czasu życiowe problemy i rozterki z nimi związane - jest słaba. Jest napisana tak chaotycznie, że trzeba się 10 razy zastanawiać co autor miał na myśli. W tym wypadku to dobrze, że to zaledwie 100 stron, więcej mogłoby być nie do przejścia, zwłaszcza w pierwszej części - Zuzanna jest człowiekiem, który chyba z nikim się nie liczy, co wyjątkowo trudno znieść czytając.

Książka ta ma jeden plus - pokazuje jak historia może się zapętlać. Historia Zuzanny i Pawła znajduje pewnego rodzaju odzwierciedlenie w historii Rafała i Kasi. Nie dziwne, że Paweł - ojciec Rafała - ponuro patrzy na szkic wspólnej kuchni jego syna i córki swojej byłej miłości. A poza tym książka, choć pokazuje od czasu do czasu życiowe problemy i rozterki z nimi związane -...

Kolejne perypetie Mortimera Madderdina. Zbiór się z opowiadań lepszych (tytułowy Młot na czarownice, Żar serca i Ogrody pamięci) i trochę słabszych (Wąż i gołębica), co nie zmienia faktu, że Jacek Piekara ponownie stworzył dzieło, które powoduje chęć czytania więcej i więcej. Wniknięcie w świat inkwizytorów gwarantowane po raz kolejny.

Kolejne perypetie Mortimera Madderdina. Zbiór się z opowiadań lepszych (tytułowy Młot na czarownice, Żar serca i Ogrody pamięci) i trochę słabszych (Wąż i gołębica), co nie zmienia faktu, że Jacek Piekara ponownie stworzył dzieło, które powoduje chęć czytania więcej i więcej. Wniknięcie w świat inkwizytorów gwarantowane po raz kolejny.