Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla wielu ludzi to lanie wody, pranie mózgu i wiele innych negatywnych określeń. Ja natomiast do tej książki podchodzę zarówno z pewnym dystansem, jak również wiarą. W chwilach zwątpienia lubię po nią sięgać, daje mi pewnego kopa do działania i odnalezienia w sobie pokładów pozytywnego myślenia.

Dla wielu ludzi to lanie wody, pranie mózgu i wiele innych negatywnych określeń. Ja natomiast do tej książki podchodzę zarówno z pewnym dystansem, jak również wiarą. W chwilach zwątpienia lubię po nią sięgać, daje mi pewnego kopa do działania i odnalezienia w sobie pokładów pozytywnego myślenia.

Temat okrucieństwa nie jest mi obcy z uwagi, iż spotykam się z nim w pracy. Jednakże, pomimo wszystko książka ta mnie bardzo zaskoczyła. Ukazuje jak złożona potrafi być psychika człowieka i do jakich okrutnych czynów zdolni są niektórzy ludzie. Ciagle nurtuje mnie pytanie jak można z jednej strony mówić o miłości do dzieci, przytulać te niewinne istotki, a zarazem stosować coraz to bardziej wymyślne tortury wobec nich...

Temat okrucieństwa nie jest mi obcy z uwagi, iż spotykam się z nim w pracy. Jednakże, pomimo wszystko książka ta mnie bardzo zaskoczyła. Ukazuje jak złożona potrafi być psychika człowieka i do jakich okrutnych czynów zdolni są niektórzy ludzie. Ciagle nurtuje mnie pytanie jak można z jednej strony mówić o miłości do dzieci, przytulać te niewinne istotki, a zarazem stosować...

Pomimo moich ciężkich początków z tą książką, uważam że jest dość nietypowa, ale zarazem niebanalna. Tytułową „Prawdę o dziewczynie” odkrywamy stopniowo i z różnych źródeł – rodziny, przyjaciół, współpracowników. Na początku nie potrafiłam odnaleźć się w założeniu autora, by przedstawić historię zdarzeń bez zachowania chronologii, jednakże z czasem udało się autorowi zaciekawić moją osobę, nadawało to pewnego charakteru książce. Na mnie wywarła wrażenie, jest godna uwagi.

Pomimo moich ciężkich początków z tą książką, uważam że jest dość nietypowa, ale zarazem niebanalna. Tytułową „Prawdę o dziewczynie” odkrywamy stopniowo i z różnych źródeł – rodziny, przyjaciół, współpracowników. Na początku nie potrafiłam odnaleźć się w założeniu autora, by przedstawić historię zdarzeń bez zachowania chronologii, jednakże z czasem udało się autorowi...

Jak na pierwsze spotkanie z twórczością Erici Spindler uważam za bardzo udane. Fabuła bardzo ciekawa, autorka buduje i stopniuje napięcie, końcówkę czytało się z zapartym tchem. Ponadto lekki styl i prosty język ułatwiają czytanie. Po mistrzowsku wymyślony wątek kryminalny, ze względu na ciągłe zwroty akcji. Podobało mi się również połączenie i ukazanie burzliwych relacji międzyludzkich, tj. pomiędzy siostrami oraz żoną i mężem.
W pewnym momencie nawet domyśliłam kto może stać za intrygą i wszystkimi morderstwami, jednak autorka bardzo mnie zaskoczyła, pozytywnie oczywiście.
Jeśli ktoś jest wybrednym czytelnikiem i potrzebuje emocji przy czytaniu tę książkę gorąco polecam!

Jak na pierwsze spotkanie z twórczością Erici Spindler uważam za bardzo udane. Fabuła bardzo ciekawa, autorka buduje i stopniuje napięcie, końcówkę czytało się z zapartym tchem. Ponadto lekki styl i prosty język ułatwiają czytanie. Po mistrzowsku wymyślony wątek kryminalny, ze względu na ciągłe zwroty akcji. Podobało mi się również połączenie i ukazanie burzliwych relacji...

Książka bardzo zachwalana, dlatego po nią sięgnęłam. Zastanawiam się tylko czy miałam zbyt wysokie oczekiwania czy jednak ta książka ma słaby potencjał? Dopiero pod koniec wywołała we mnie dreszczyk emocji. Wcześniej opisana zbyt monotonnie. Główna bohaterka była dla mnie męcząca... Skusiłabym się o opinię, że to niekoniecznie thriller sam w sobie jak również przeplatanie obyczajówki i dramatu psychologicznego.

Książka bardzo zachwalana, dlatego po nią sięgnęłam. Zastanawiam się tylko czy miałam zbyt wysokie oczekiwania czy jednak ta książka ma słaby potencjał? Dopiero pod koniec wywołała we mnie dreszczyk emocji. Wcześniej opisana zbyt monotonnie. Główna bohaterka była dla mnie męcząca... Skusiłabym się o opinię, że to niekoniecznie thriller sam w sobie jak również przeplatanie...

Książkę przeczytałam już sporo lat do tyłu, kiedy miałam naście lat. Pamiętam, że wywarła na mnie bardzo duże wrażenie. Najlepsza książka Coelho. Koniecznie muszę do niej wrócić!

Książkę przeczytałam już sporo lat do tyłu, kiedy miałam naście lat. Pamiętam, że wywarła na mnie bardzo duże wrażenie. Najlepsza książka Coelho. Koniecznie muszę do niej wrócić!

Dan Brown po raz kolejny mnie nie zawiódł. Książka mnie wciągnęła, trudno było się od niej oderwać. Czytało się lekko, pomimo wielu skomplikowanych pojęć i opisów naukowych.

Dan Brown po raz kolejny mnie nie zawiódł. Książka mnie wciągnęła, trudno było się od niej oderwać. Czytało się lekko, pomimo wielu skomplikowanych pojęć i opisów naukowych.

Moje pierwsze 'spotkanie' z tą autorką i uważam je za dość miłe. Zaskoczyło mnie w tej książce tak mocne połączenie kryminału z romansem. Autorka zrobiła to w dość ciekawy jak dla mnie sposób. Aczkolwiek w trakcie czytania już "rzygałam" tym niesamowitym uczuciem jakim została połączona dwójka głównych bohaterów, za dużo romansu, za mało kryminału, który był niestety tylko tłem całej fabuły. Jednakże epilog ciekawy.
Mimo, że liczyłam na fabułę dobrego, mocnego kryminału książkę oceniam na plus. Czytało mi się szybko i z zainteresowaniem. Na pewno skuszę się na inne tytuły p. Agnieszki.

Moje pierwsze 'spotkanie' z tą autorką i uważam je za dość miłe. Zaskoczyło mnie w tej książce tak mocne połączenie kryminału z romansem. Autorka zrobiła to w dość ciekawy jak dla mnie sposób. Aczkolwiek w trakcie czytania już "rzygałam" tym niesamowitym uczuciem jakim została połączona dwójka głównych bohaterów, za dużo romansu, za mało kryminału, który był niestety tylko...

Prosta, sensacyjna, przewidywalna fabuła. Czyta się dość łatwo i przyjemnie, ale brakowało mi zwrotów akcji i zaskoczenia.

Prosta, sensacyjna, przewidywalna fabuła. Czyta się dość łatwo i przyjemnie, ale brakowało mi zwrotów akcji i zaskoczenia.

"Krew na śniegu" to pierwsza książka Jo Nesbo, z którą się zetknęłam. Pewnie urażę swoją opinią zwolenników tego autora, ale cóż... uważam, że to jedna z najsłabszych książek jakie do tej pory przeczytałam. Fabuła mnie nie zaciekawiła, chciałam ją nawet odłożyć na półkę. Nawet nie wiem dlaczego ją doczytałam do końca, może chciałam się przekonać czy jednak autor czymś mnie urzeknie. Nic takiego się jednak nie stało, jestem bardzo rozczarowana.

"Krew na śniegu" to pierwsza książka Jo Nesbo, z którą się zetknęłam. Pewnie urażę swoją opinią zwolenników tego autora, ale cóż... uważam, że to jedna z najsłabszych książek jakie do tej pory przeczytałam. Fabuła mnie nie zaciekawiła, chciałam ją nawet odłożyć na półkę. Nawet nie wiem dlaczego ją doczytałam do końca, może chciałam się przekonać czy jednak autor czymś mnie...

Po raz kolejny się nie zawiodłam. Skłonię się do opinii, że książki Link są wręcz wybitne. "Nieproszony gość" - zjawiskowa fabuła. Opisane postaci na wszak różne, a jednak ich historie łączące się w spójną całość. Pisarka przez większość książki opowiada nam historię, której głównym bohaterem łączącym całą historię jest postać Mariusa dręczonego trudnymi przeżyciami z dzieciństwa. Do końca byłam przekonana, że to właśnie on jest mordercą, z uwagi na neurotyczne zachowanie.. a tu nagle bum, Maksymilian - nie do wiary. Przecież wydawał się tak dobrym i uczciwym człowiekiem, a na dodatek tak zakochanym w Rebece, chcącym zaopiekować się nią po stracie męża. Mimo, że Marius tyle przeszedł w swoim życiu to jednak szaleńcza miłość do kobiety, która nigdy nie mogła być jego, doprowadziła Maksymiliana do uknucia diabelskiej intrygi, a nawet tak drastycznych środków jakim jest zabójstwo dwojga obcych mu ludzi..

Po raz kolejny się nie zawiodłam. Skłonię się do opinii, że książki Link są wręcz wybitne. "Nieproszony gość" - zjawiskowa fabuła. Opisane postaci na wszak różne, a jednak ich historie łączące się w spójną całość. Pisarka przez większość książki opowiada nam historię, której głównym bohaterem łączącym całą historię jest postać Mariusa dręczonego trudnymi przeżyciami z...

Alex Kava jest jedną z moich ulubionych autorek. Również tym razem książka mnie nie rozczarowała. "Mroczny trop" wręcz wchłonęłam w ciągu jednego dnia... Opowieść spójna, ciekawa i oczywiście wciągająca. Polecam.

Alex Kava jest jedną z moich ulubionych autorek. Również tym razem książka mnie nie rozczarowała. "Mroczny trop" wręcz wchłonęłam w ciągu jednego dnia... Opowieść spójna, ciekawa i oczywiście wciągająca. Polecam.

Jak na pierwsze zetknięcie z twórczością Sandry Brown jestem na "tak". Książka wciągnęła mnie i to co najbardziej lubię, do samego końca nie można było obstawić kto jest mordercą. Czytając poniższe komentarze jestem niezmiernie ciekawa kolejnych pozycji z mojej listy tejże autorki.

Jak na pierwsze zetknięcie z twórczością Sandry Brown jestem na "tak". Książka wciągnęła mnie i to co najbardziej lubię, do samego końca nie można było obstawić kto jest mordercą. Czytając poniższe komentarze jestem niezmiernie ciekawa kolejnych pozycji z mojej listy tejże autorki.

Prequel serialu "Homeland" W moim mniemaniu świetny serial, trzymający w napięciu, obejrzany odcinek po odcinku. Dlatego bardzo zależało mi, żeby przeczytać książkę poprzedzającą losy jednej z głównych postaci, czyli Carrie Mathison. By się nie rozwijać ujmę to w jednym zdaniu - nie zawiodłam się. Polecam i książkę i serial.

Prequel serialu "Homeland" W moim mniemaniu świetny serial, trzymający w napięciu, obejrzany odcinek po odcinku. Dlatego bardzo zależało mi, żeby przeczytać książkę poprzedzającą losy jednej z głównych postaci, czyli Carrie Mathison. By się nie rozwijać ujmę to w jednym zdaniu - nie zawiodłam się. Polecam i książkę i serial.

Piękna opowieść o dwojgu ludzi, których połączyła nierozerwalna więź i miłość. Aczkolwiek zastanawiam się czy taka miłość jest możliwa w realnym życiu...

Piękna opowieść o dwojgu ludzi, których połączyła nierozerwalna więź i miłość. Aczkolwiek zastanawiam się czy taka miłość jest możliwa w realnym życiu...