Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czapki z głów. Bardzo dawno (nie wiem czy kiedykolwiek) żadna z książek nie wywołała we mnie tyle emocji. Dutka pisze w prosty sposób - ale jaki dosadny, jak mocno podszyty uczuciem.
Niesamowita książka, momentami musiałem przestać czytać na chwilę zadumy. "Ludzie ludziom zgotowali ten los". Gdy pomyślimy o tym, że to realia (bardzo nieprawdopodobne, ale jednak realia) napisały tą nieprawdopodobną historię, staje się ona jeszcze mocniejsza.

Pozycja OBOWIĄZKOWA.

Czapki z głów. Bardzo dawno (nie wiem czy kiedykolwiek) żadna z książek nie wywołała we mnie tyle emocji. Dutka pisze w prosty sposób - ale jaki dosadny, jak mocno podszyty uczuciem.
Niesamowita książka, momentami musiałem przestać czytać na chwilę zadumy. "Ludzie ludziom zgotowali ten los". Gdy pomyślimy o tym, że to realia (bardzo nieprawdopodobne, ale jednak realia)...

Jest to najlepsza książka, jaką przeczytałem od pewnego czasu. Pozycją, która wcześniej zajmowała to miejsce są "Grona gniewu" - co o wielkości Steinbecka w moich oczach świadczy niesamowicie.
Doskonała saga rodzinna, pełna wątków i pobocznych historii, które składają się we wspaniałą, doskonale przemyślaną całość. Po przeczytaniu nie sposób nie potwierdzić tego, iż jest to magnum opus Steinbecka - nie ma tu o czym mówić.

Piękne losy Hamiltonów, dramatyczna historia Trasków - wszystkie te elementy są doskonałe. To powieść zwyczajnie fascynująca, taka, którą najlepiej zacząć czytać i nie przestać aż do ostatniego słowa.
Uważam, że literatura Steinbecka to doskonałe pozycje dla osób, które w jakiś sposób boją się "ambitnej" literatury - tu odnaleźć można przystępne postaci, wspaniałe dialogi i piękne opisy.

10/10 - o innej ocenie nie ma tutaj mowy

Jest to najlepsza książka, jaką przeczytałem od pewnego czasu. Pozycją, która wcześniej zajmowała to miejsce są "Grona gniewu" - co o wielkości Steinbecka w moich oczach świadczy niesamowicie.
Doskonała saga rodzinna, pełna wątków i pobocznych historii, które składają się we wspaniałą, doskonale przemyślaną całość. Po przeczytaniu nie sposób nie potwierdzić tego, iż jest...

Jest to moja pierwsza (i mam ogromna nadzieje, ze nie ostatnia) ksiazka, ktora oceniam 10/10.

Idealna, wspaniala, pieknie napisana.

Jest to moja pierwsza (i mam ogromna nadzieje, ze nie ostatnia) ksiazka, ktora oceniam 10/10.

Idealna, wspaniala, pieknie napisana.

Jest to książka w zupełnie każdym calu idealna i tym samym druga, którą oceniam 10/10 (pierwszą jest Rok 1984).

Wiesław Myśliwski w niesamowity sposób ukazuje realia powojennej polski tworząc historię Piotra. Nie liczy się tutaj chronologia, która zupełnie nie jest zachowana, a uczucia oraz zmiana punktu widzenia z wiekiem. Po przeczytaniu "Traktatu o łuskaniu fasoli" owego autora pokochałem za mowę potoczną w książce. Ta polskość przejawiała się w każdym wypowiedzianym przez bohaterów zdaniu (ciekawa odskocznia dla zagranicznej literatury pięknej) i pokazywała, jak naprawdę rozmawiamy. W "Widnokręgu" znalazłem wszystko to, czym Myśliwski mnie zachwycił i jeszcze więcej.

Ciężko pisać coś o samej treści książki. Ją po prostu TRZEBA przeczytać.

Teraz wiem, że przeczytam prawdopodobnie wszystkie dostępne w bibliotekach pozycje tego autora.

Jest to książka w zupełnie każdym calu idealna i tym samym druga, którą oceniam 10/10 (pierwszą jest Rok 1984).

Wiesław Myśliwski w niesamowity sposób ukazuje realia powojennej polski tworząc historię Piotra. Nie liczy się tutaj chronologia, która zupełnie nie jest zachowana, a uczucia oraz zmiana punktu widzenia z wiekiem. Po przeczytaniu "Traktatu o łuskaniu...

Po przeczytaniu trylogii o Teodorze Szackim zostałem fanem Zygmunta Miłoszewskiego. Jako jeden z niewielu polskich pisarzy pisał tak bezkompromisowo - nie krył się z tym co sądzi na pewne tematy oraz wiele poglądów miał zbliżonych do mnie.
W "Bezcennym" utrzymuje fantastyczny styl, który wypracował w swojej serii kryminałów. Już po pierwszych stronach uświadomiłem sobie, że tęskniłem za książkami Miłoszewskiego.

"Bezcenny" to powieść, która mogłaby spokojnie zostać zekranizowana w Hollywood i zostałaby wielkim hitem kin na całym świecie. To zasługa bardzo dynamicznej akcji z pełnym rozmachem. Niesamowicie podobało mi się to tempo. I wcale nie przejmowałem się tym, że zakończenie jest wyjątkowo nieprawdopodobne, że bohaterowie na przestrzeni kilku stron przemierzali całą Europę wdłuż i wszerz. To po prostu świetna, intrygująca książka, którą czyta się jednym tchem.
Już nie mogę się doczekać aż pan Zygmunt napisze swoją kolejną powieść, na którą od tego momentu niecierpliwie czekam.

9/10 - zdecydowanie polecam!

Po przeczytaniu trylogii o Teodorze Szackim zostałem fanem Zygmunta Miłoszewskiego. Jako jeden z niewielu polskich pisarzy pisał tak bezkompromisowo - nie krył się z tym co sądzi na pewne tematy oraz wiele poglądów miał zbliżonych do mnie.
W "Bezcennym" utrzymuje fantastyczny styl, który wypracował w swojej serii kryminałów. Już po pierwszych stronach uświadomiłem sobie, że...

Przepiękna. To książka, którą na pewno będe wspominał przez długi czas.

Przepiękna. To książka, którą na pewno będe wspominał przez długi czas.

Istnieją książki, które zmieniają człowieka i jego poglądy. I dokładnie do tej kategorii należy zaliczyć "Człowieka w poszukiwaniu sensu".

Przepiękne świadectwo osoby, która przeżyła holocaust. Po przeczytaniu tej książki aż wstyd mi pomyśleć, że mam jakieś problemy, że nie widzę w czymś sensu. Książka ta otwiera oczy, daje do myślenia i zmusza do refleksji nad własnym życiem. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich osób, którym przyświeca codzienny brak "sensu".
Muszę przyznać, że książka trochę traci w dalszej części (przynajmniej dla mnie), ze względu na bardzo dużo terminów medycznych, które są skomplikowane i utrudniają czytanie.

Istnieją książki, które zmieniają człowieka i jego poglądy. I dokładnie do tej kategorii należy zaliczyć "Człowieka w poszukiwaniu sensu".

Przepiękne świadectwo osoby, która przeżyła holocaust. Po przeczytaniu tej książki aż wstyd mi pomyśleć, że mam jakieś problemy, że nie widzę w czymś sensu. Książka ta otwiera oczy, daje do myślenia i zmusza do refleksji nad własnym...

Już po kilkunastu stronaych wiedziałem, że nie będzie to książka podobna do tych, które czytam na codzień. Steinbeck stworzył monumentalną, ogromnie poruszającą sagę opisującą wędrówkę rodziny Joadów w latach 20. XX wieku. Książka tak bardzo poruszająca i smutna, że pozostawiła we mnie szok po skończeniu jej.

Steinbeck ukazuje czytelnikom, że można stracić wszystko - własną ziemię, farmę, ale najważniejsze wartości pozostają w człowieku bez zmian i kształtowane są przez wszelkie nieszczęscia. Z pewnością powinien przeczytać tą książkę każdy kto narzeka na swój los, ponieważ jak to się mówi "inni mają gorzej".

Bardzo podobały mi się udramatyzowane stawki opisujące zjawiska meteoroligczne, czy społeczne, z domieszką publicystyki. Pozwalały czytelnikowi lepiej wczuć się w charakterystykę powieści. Wypowiedzi anonimowych osób były znakomite, pozostaje chylić czoła dla Steinbecka.

Dla mnie, jako osoby związanej zawodowo z bankowością i finansami, wizerunek banków przedstawionych w powieści był wyjątkowo poruszający.

9/10 - wspaniała książka, jedna z najsmutniejszych jakie czytałem

Już po kilkunastu stronaych wiedziałem, że nie będzie to książka podobna do tych, które czytam na codzień. Steinbeck stworzył monumentalną, ogromnie poruszającą sagę opisującą wędrówkę rodziny Joadów w latach 20. XX wieku. Książka tak bardzo poruszająca i smutna, że pozostawiła we mnie szok po skończeniu jej.

Steinbeck ukazuje czytelnikom, że można stracić wszystko -...

Ostatnio coraz więcej czytam reportaży, szczególnie Wojciecha Tochmana, którego twórczość bardzo lubię i szanuję. Muszę jednak przyznać (nic absolutnie Tochmanowi nie ujmując), że Kapuściński to zupełnie inna półka. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i jestem absolutnie pewny, że nie ostatnie, ponieważ już teraz chcę wypożyczyć sobie jego inne książki.
Ale co do samego "Hebanu; świetny zbiór reportaży oparty na kilkunastu (kilkudziesięciu) latach pobytu Kapuścińskiego w Afryce. Jak sam autor zaznacza wielokrotnie; jest to kraj tak zróżnicowany i złożony z tak wielu klanów, kultur itd, że cięzko powiedziec człowiekowi "byłem w Afryce". Kapuściński odwiedza różne rejony, które dokładnie opisuje.

Jestem pod ogromnym wrażeniem sposobu opowiadania autora. Wprowadza on czytelnika w realia afrykańskie opisując sytuację geo-polityczną kraju. Kapuściński przytacza wiele trudnych nazw plemion, miejscowości, nazwiska osób zamieszanych w politykę kraju. O dziwo - sekcja ta wcale nie nudzi. Opowieści pomieszane są ze wspaniałymi opisami, które tworzą spójną całość.

Bardzo podoba mi się również bardzo ironiczne opisywanie kroków polityków afrykańskich. Autor momentami drwi z nich, kiedy opisuje niektóre ich posunięcia. Ogromna doza dystansu jest wspaniała w "Hebanie".

Wspaniały reportaż wspaniałego autora. Na pewno sięgnę po dużo więcej pozycji.

Ostatnio coraz więcej czytam reportaży, szczególnie Wojciecha Tochmana, którego twórczość bardzo lubię i szanuję. Muszę jednak przyznać (nic absolutnie Tochmanowi nie ujmując), że Kapuściński to zupełnie inna półka. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i jestem absolutnie pewny, że nie ostatnie, ponieważ już teraz chcę wypożyczyć sobie jego inne książki.
Ale co do...

To trzecia przeczytana przeze mnie książka Wiesława Myśliwskiego i po raz kolejny to wspaniała uczta czytelnicza. Znowu zostałem urzeczony przez piękny język polski, pełny kolokwializmów, czasem wulgaryzmów. Po raz kolejny jest to książka napisana tak, jak ludzie faktycznie rozmawiają. Pełna anegdot, przypowieści, dygresji. Zdarzają się tutaj wypowiedzi bohaterów na 6 stron - bo tu się coś przypomni, tam coś trzeba dopowiedzieć. I to jest dla mnie esencja twórczości Myśliwskiego, którą tak bardzo uwielbiam.

Przeróżne losy rodu Pietruszków opisane w zupełnie niechronologicznej kolejności bawią, smucą, zmuszają do refleksji. Od tej książki bije polska tradycyjność- wiejskie przyzwyczajenia, zabobony, tradycje, zwyczaje.

W pełni zasłużone 9/10 - po raz kolejny jestem zachwycony.

To trzecia przeczytana przeze mnie książka Wiesława Myśliwskiego i po raz kolejny to wspaniała uczta czytelnicza. Znowu zostałem urzeczony przez piękny język polski, pełny kolokwializmów, czasem wulgaryzmów. Po raz kolejny jest to książka napisana tak, jak ludzie faktycznie rozmawiają. Pełna anegdot, przypowieści, dygresji. Zdarzają się tutaj wypowiedzi bohaterów na 6 stron...

Słuchałem audiobooka czytał Janiusz Chabior. Świetna książka, bardzo zabawna, świetna forma, wspaniały język.

Słuchałem audiobooka czytał Janiusz Chabior. Świetna książka, bardzo zabawna, świetna forma, wspaniały język.

Nie mam pojęcia jak Kundera to robi, że w książce potrafi tak połączyć różne tematy. Cięzko powiedzieć właściwie o czym "Nieznośna lekkość bytu". O miłości? O komunizmie? O ludzkim bycie? O kiczu? O "gównie"?

Niemniej jednak to bardzo, ale to bardzo dobra książka. Momentami czułem, że nawet dla mnie za dobra. To naprawdę literatura najwyższych lotów i z pewnością nie dla każdego czytelnika. Jest tu mnóstwo mądrości życiowych, filozofii i polityki. Losy Tomasza, Sabiny, Ireny i Franza poprzeplatane ze sobą tworzą niesamowitą całość. Wszyscy bohaterowie tak bardzo różnią się od siebie, a autor doskonale okazuje ich spojrzenia na te same sprawy. Bardzo podoba mi się również to jak Kundera umieścił sam siebie w powieści, niejako łamie on barierę i zwraca się do czytelników osobiście - zupełnie jakby pisząc powieść czytał ją jednocześnie i komentował losy bohaterów.

Dla mnie książka ta ukazuje miłość w różnych obliczach - pokazuje wiele spojrzeń na to samo zjawisko. Jestem jednak pewny, że niezależnie od tego ile osób przeczyta tą książkę, właśnie tyle będzie jej interpretacji.

Nie mam pojęcia jak Kundera to robi, że w książce potrafi tak połączyć różne tematy. Cięzko powiedzieć właściwie o czym "Nieznośna lekkość bytu". O miłości? O komunizmie? O ludzkim bycie? O kiczu? O "gównie"?

Niemniej jednak to bardzo, ale to bardzo dobra książka. Momentami czułem, że nawet dla mnie za dobra. To naprawdę literatura najwyższych lotów i z pewnością nie dla...

Jest to moje pierwsze zetknięcie z literaturą rosyjską od czasu, kiedy zacząłem czytać w "dorosłym życiu" i mogę je zaliczyć do zdecydowanie poruszających i bezsprzecznie udanych. Powieść Sołżenicyna pozostawiła we mnie wyjątkowe emocje i odcisnęła niejako swoje piętno.
Ksiązka opowiada losy bardzo zróżnicowanego grona pacjentów oddziału onkologii. Autor opisuje odczucia każdego z nich, nie szczędzi czytelnikowi mocno obrazowych opisów cierpienia i śmierci. Wszystkich ludzi łączy tu jedna rzecz - straszna choroba. I tak jak bohaterowie wielokrotnie pytają siebie nawzajem i samych siebie "dlaczego akurat ja?". Czy my byśmy nie zachowali się tak samo w podobnej sytuacji?
Bardzo podobały mi się medyczne aspekty książki - nie było ich za dużo, były ciekawe i trafnie zlewały się z resztą powieści. Lekarki i personel szpitala bardzo przypadły mi do gustu - zżyłem się z bohaterami.
I właśnie to rzuciło mi się mocno w oczy - to książka bardzo przemyslana, której wszystkie elementy bardzo do siebie pasują. Zdecydowanie literatura wysokich lotów, po którą warto sięgnąć, ale nie jest łatwa.

Jest to moje pierwsze zetknięcie z literaturą rosyjską od czasu, kiedy zacząłem czytać w "dorosłym życiu" i mogę je zaliczyć do zdecydowanie poruszających i bezsprzecznie udanych. Powieść Sołżenicyna pozostawiła we mnie wyjątkowe emocje i odcisnęła niejako swoje piętno.
Ksiązka opowiada losy bardzo zróżnicowanego grona pacjentów oddziału onkologii. Autor opisuje odczucia...

Zawsze uważałem, że książka nie będzie mogła mnie rozbawić. Unikałem wszystkich właściwie pozycji, które określane są jako komedie i książki rozrywkowe. "Paragraf 22" zupełnie mnie zaskoczył, ponieważ śmiałem się przy tej książce i to bardzo dużo.
Bardzo zastanawiają mnie opinie, które wyczytałem tutaj na serwisie, mianowicie te, które twierdzą, iż jest to książka ciężka, bądź trudna. Jak dla mnie była to bardzo przyjemna i gładka, zabawna powieść. Wydaje mi się, że to kwestia nastawienia i odbioru - nie uważam, że powinno się "Paragraf" odbierać jako napuszoną, wyjątkową książkę, a właśnie zwyczajnie zabawną powieść.
Bardzo lubię absurdalny humor i mimo tego, że wiele razy czułem, że autor sprzedaje czytelnikowi ten sam żart opowiedziany na 100 różnych sposobów, za każdym razem śmiałem się tak samo.
W tej książce właściwie wszystko jest głupie. Bohaterowie są głupi, dialogi są głupie, sytuacje są niesamowicie głupie i zbiegi okoliczności są głupie. Każdy żołnierz jest wariatem, a przypadki niektórych postaci bawią do łez (mnie najbardziej bawił major Major, który przyjmował petentów tylko wtedy, kiedy go nie było).
Bardzo zaskoczyła mnie końcówka, która była niesamowicie gorzka, a całe wariactwo bohaterów przestało być zabawne.

Wyjątkowa pozycja, 9/10 - bardzo mocno polecam

Zawsze uważałem, że książka nie będzie mogła mnie rozbawić. Unikałem wszystkich właściwie pozycji, które określane są jako komedie i książki rozrywkowe. "Paragraf 22" zupełnie mnie zaskoczył, ponieważ śmiałem się przy tej książce i to bardzo dużo.
Bardzo zastanawiają mnie opinie, które wyczytałem tutaj na serwisie, mianowicie te, które twierdzą, iż jest to książka ciężka,...

Niesamowita książka! Właśnie skończyłem jej czytanie i dalej jestem pod wrażeniem. To ta pozycja, po której nie spodziewałem się zbyt wiele, a dostałem bardzo dużo. Niesamowicie ciekawa historia i intrygujący styl autora "kupiły" mnie w 100%.
Bardzo podobała mi się kompleksowość tej książki. Mimo wielu wątków, wszystkie pięknie łączyły się w całość, która zwaliła mnie z nóg. Bohaterowie byli bardzo ciekawi, mimo tego, iż było ich wielu, każdy był inny, wyjątkowy, interesujący. Wydarzenia z przeszłości mieszały się z teraźniejszością, obraz wielu osób został przedstawiony na podstawie ich wieloletnich przeżyć - za to pokłony dla autora, bo bardzo mi się ten zabieg podobał.
Z pewnością sięgnę po jeszcze jakąś pozycję tego pisarza, ponieważ "Rzeka tajemnic" to jedna z lepszych ksiązek, które ostatnio czytałem.
9/10 - zdecydowanie polecam!

Niesamowita książka! Właśnie skończyłem jej czytanie i dalej jestem pod wrażeniem. To ta pozycja, po której nie spodziewałem się zbyt wiele, a dostałem bardzo dużo. Niesamowicie ciekawa historia i intrygujący styl autora "kupiły" mnie w 100%.
Bardzo podobała mi się kompleksowość tej książki. Mimo wielu wątków, wszystkie pięknie łączyły się w całość, która zwaliła mnie z...

Swietna, niepowtarzalna ksiazka.

Bardzo podobal mi sie zabieg stylistyczny, polegajacy na tym, iz ksiazka jest napisana takim jezykiem, jak ludzie faktycznie rozmawiaja. Mieszanka egzystencjonalnych przemyslen i zwrotow typu "wie pan jak to jest" - fantastyczna.

Ksiazka trudna, pierwsza przeczytana przeze mnie pozycja Wieslawa Mysliwskiego i po "Traktacie..." jestem pewny, ze nie ostatnia.

Zasluzone 9/10 - mocno polecam

Swietna, niepowtarzalna ksiazka.

Bardzo podobal mi sie zabieg stylistyczny, polegajacy na tym, iz ksiazka jest napisana takim jezykiem, jak ludzie faktycznie rozmawiaja. Mieszanka egzystencjonalnych przemyslen i zwrotow typu "wie pan jak to jest" - fantastyczna.

Ksiazka trudna, pierwsza przeczytana przeze mnie pozycja Wieslawa Mysliwskiego i po "Traktacie..." jestem...

3 x tak, Panie Żulczyk. Rewelacja.

We "Wzgórzu Psów" autor w 100% realizuje cały swój potencjał literacki jaki posiada. Książka jest poniekąd podobna do "Ślepnąc od świateł", w bardzo pozytywnym tego słowa znaczeniu. Czytając tę powieść czułem się jakby był w lesie, w listopadzie, we mgle. Poczułem Zybork całym sobą.
Zważając na to, że to najświeższa i ostatnia książka autora, z niecierpliwością czekam na kolejne pozycje.

3 x tak, Panie Żulczyk. Rewelacja.

We "Wzgórzu Psów" autor w 100% realizuje cały swój potencjał literacki jaki posiada. Książka jest poniekąd podobna do "Ślepnąc od świateł", w bardzo pozytywnym tego słowa znaczeniu. Czytając tę powieść czułem się jakby był w lesie, w listopadzie, we mgle. Poczułem Zybork całym sobą.
Zważając na to, że to najświeższa i ostatnia książka...

Fantastyczna ksiazka, swietnie napisana, niesamowicie wciagajaca. Jedyne do czego bym sie przyczepil u Becketta, jest to samo zjawisko, ktore widac w pierwszej czesci cyklu - autor w ostatnich 15-20 stronach przemyca mnostwo wydarzen, istny "plot twist". Moim zdaniem ksiazka moglaby spokojnie miec 50-100 stron wiecej, a koncowe wydarzenia moglby byc szersze i mniej skompilowane.

Nie mniej jednak - fantastyczna ksiazka

Fantastyczna ksiazka, swietnie napisana, niesamowicie wciagajaca. Jedyne do czego bym sie przyczepil u Becketta, jest to samo zjawisko, ktore widac w pierwszej czesci cyklu - autor w ostatnich 15-20 stronach przemyca mnostwo wydarzen, istny "plot twist". Moim zdaniem ksiazka moglaby spokojnie miec 50-100 stron wiecej, a koncowe wydarzenia moglby byc szersze i mniej...