Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W kwestii stylu, to skojarzenia miałem z Dostojewskim. Konstrukcja fabuły nienaganna, postacie, nawet zupełnie epizodyczne, z krwi i kości, historia wciągająca i wiarygodnie opowiedziana. Ciekawe, że brak tutaj pozytywnych bohaterów (przynajmniej ja nikogo nie polubiłem) - celowy zabieg? Bo każdy ma niedoskonałości? W gruncie rzeczy brak przywiązania do konkretnej postaci ułatwia lekturę, pozwala zobaczyć szerokie tło wydarzeń, tych zewnętrznych i tych dziejących się w sercu. Dla mnie jedna z najlepszych powieści XX wieku.

W kwestii stylu, to skojarzenia miałem z Dostojewskim. Konstrukcja fabuły nienaganna, postacie, nawet zupełnie epizodyczne, z krwi i kości, historia wciągająca i wiarygodnie opowiedziana. Ciekawe, że brak tutaj pozytywnych bohaterów (przynajmniej ja nikogo nie polubiłem) - celowy zabieg? Bo każdy ma niedoskonałości? W gruncie rzeczy brak przywiązania do konkretnej postaci...