Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zdecydowanie warta polecenia i dla mnie sam pomysł dość zaskakujący. Kupiłam ją "przy okazji", niezbyt zwracając uwagę na zapowiedź. Szczególnie zaskakujący był wątek romantyczny/erotyczny, który rzadko widywałam w tego typu książkach. Dodając do tego bardzo wciągającą nutkę stalkingu, trzymanie czytelnika w niepewności i umieszczenie go na przemian w głowie głównej bohaterki, jak i jej prześladowcy, otrzymujemy mieszankę wybuchową. Bardzo podobał mi się również zabieg autorki z wykorzystywaniem słów "nie" oraz "tak" na początku rozdziałów w zależności od stanu psychicznego bohaterów. Czekam z niecierpliwością na kolejne książki autorstwa Aleksandry Pilch :)

Książka zdecydowanie warta polecenia i dla mnie sam pomysł dość zaskakujący. Kupiłam ją "przy okazji", niezbyt zwracając uwagę na zapowiedź. Szczególnie zaskakujący był wątek romantyczny/erotyczny, który rzadko widywałam w tego typu książkach. Dodając do tego bardzo wciągającą nutkę stalkingu, trzymanie czytelnika w niepewności i umieszczenie go na przemian w głowie głównej...

Zacznę od tego, że bardzo polecam sięgnięcie po książkę "Leć, Motylku". Jeśli jesteś czytelnikiem, któremu zależy na realizmie psychologicznym postaci, to jest to książka dla Ciebie. Autorka - Dominika Smoleń - idealnie oddała problem zaburzeń odżywiania. Sposób myślenia chorej osoby, udawanie, że już jest lepiej, częste powroty do szpitali przy skrajnym wycieńczeniu organizmu, okłamywanie otoczenia, kalkulator kalorii w głowie i rozpadające się rodziny. W tej książce w dokładny sposób została odwzorowana walka z anoreksją. Równocześnie autorka daje nadzieję, pokazuje, że można wyzdrowieć. Że choć natrętne myśli i kalkulator w głowie nie znikają, to przy wsparciu kochającej osoby można wygrać tę walkę. I właśnie ta część podobała mi się w "Leć, Motylku" najbardziej.

Zacznę od tego, że bardzo polecam sięgnięcie po książkę "Leć, Motylku". Jeśli jesteś czytelnikiem, któremu zależy na realizmie psychologicznym postaci, to jest to książka dla Ciebie. Autorka - Dominika Smoleń - idealnie oddała problem zaburzeń odżywiania. Sposób myślenia chorej osoby, udawanie, że już jest lepiej, częste powroty do szpitali przy skrajnym wycieńczeniu...

W moim odczuciu każda kolejna książka serii była coraz słabsza. Główna bohaterka z silnej dziewczyny i buntowniczki z czasem stała się osobą coraz bardziej lekkomyślną, mimo świadomości jak ważną rolę odgrywa w rewolucji. Czytając "Czarny Klucz" czułam wręcz irytację, gdyż bardzo cenię sobie rozwój postaci, a nie ich regres. Zakończenie przewidywalne i moim zdaniem zbyt "proste". Książkę oceniłam wyżej ze względu na całą trylogię, gdyż sam pomysł na fabułę i przedstawiony świat był naprawdę ciekawy.

W moim odczuciu każda kolejna książka serii była coraz słabsza. Główna bohaterka z silnej dziewczyny i buntowniczki z czasem stała się osobą coraz bardziej lekkomyślną, mimo świadomości jak ważną rolę odgrywa w rewolucji. Czytając "Czarny Klucz" czułam wręcz irytację, gdyż bardzo cenię sobie rozwój postaci, a nie ich regres. Zakończenie przewidywalne i moim zdaniem zbyt...

W tym miejscu chciałabym podsumować całą serię Czarny Mag.

Uwielbiam książki, w których główni bohaterowie są silni. A w całej historii Ryiah i Darrenowi nie można zarzucić braku siły tak fizycznej, jak i psychicznej. Postacie nie były "płaskie", każda miała swoją historię i każda rozwijała się na naszych oczach. Zakończenie całości mnie zadowoliło. Choć było przewidywalne, to nie stanowiło głupiego i nieprzemyślanego happy endu. Decyzje, które podejmujemy muszą mieć wpływ na naszą przyszłość i bardzo się cieszę, że autorka o to zadbała. Nawet jeśli zabijam w obronie, to jednak jest to zabójstwo i trzeba za to zapłacić.

Najbardziej podobały mi się pierwsze dwie części. Moim zdaniem najgorsza była trzecia część (Kandydatka). Nie będę ukrywać, że Darren był w niej dla mnie dosyć irytujący. Natomiast ostatnia część, choć czasami nudna, ostatecznie zaspokoiła moje książkowe pragnienie.

W tym miejscu chciałabym podsumować całą serię Czarny Mag.

Uwielbiam książki, w których główni bohaterowie są silni. A w całej historii Ryiah i Darrenowi nie można zarzucić braku siły tak fizycznej, jak i psychicznej. Postacie nie były "płaskie", każda miała swoją historię i każda rozwijała się na naszych oczach. Zakończenie całości mnie zadowoliło. Choć było...

Całą serię oceniam pozytywnie. Miałam momenty, szczególnie w II i III tomie, kiedy zwątpiłam i czułam się poirytowana tym wiecznym niezdecydowaniem Kylie. Ale zakończenie mnie zadowoliło. Serię czyta się niesamowicie szybko i jest wciągająca. W moim odczuciu, jak raz ją przeczytamy, to już więcej do niej nie wrócimy, ale nie traktuję tego jako dużą wadę.

Całą serię oceniam pozytywnie. Miałam momenty, szczególnie w II i III tomie, kiedy zwątpiłam i czułam się poirytowana tym wiecznym niezdecydowaniem Kylie. Ale zakończenie mnie zadowoliło. Serię czyta się niesamowicie szybko i jest wciągająca. W moim odczuciu, jak raz ją przeczytamy, to już więcej do niej nie wrócimy, ale nie traktuję tego jako dużą wadę.

Zgadzam się z recenzentami, którzy chwalą tą książkę. Czyta się ją szybko i nie ma w niej czasu na nudę. Ale, choć pierwsza część bardzo mi się podobała, to w tej Kylie zaczęła mnie ... irytować. To jej wieczne niezdecydowanie, niepewność, które w pierwszej części pokazywały, jaka jest niedojrzała (co było nawet słodkie i dawało dużą szansę na ciekawy rozwój postaci), tutaj już mnie denerwowało. Wykorzystuje ludzi wokół siebie i często robi to nawet nieświadomie. Mam nadzieję, że w kolejnej części choć trochę dojrzeje i zmądrzeje.

Zgadzam się z recenzentami, którzy chwalą tą książkę. Czyta się ją szybko i nie ma w niej czasu na nudę. Ale, choć pierwsza część bardzo mi się podobała, to w tej Kylie zaczęła mnie ... irytować. To jej wieczne niezdecydowanie, niepewność, które w pierwszej części pokazywały, jaka jest niedojrzała (co było nawet słodkie i dawało dużą szansę na ciekawy rozwój postaci), tutaj...

Świetna książka, napisana szczerze i od serca. Autorka nie próbuje się "wybielać". Przyznaje się do wielu błędów, w końcu jest człowiekiem, a my nie jesteśmy idealni. Sam fakt jak wykorzystuje swoje własne doświadczenia, by pomagać innym kobietom, naprawdę mnie poruszył i życzę jej jak najlepiej. Oby tak dalej!

Świetna książka, napisana szczerze i od serca. Autorka nie próbuje się "wybielać". Przyznaje się do wielu błędów, w końcu jest człowiekiem, a my nie jesteśmy idealni. Sam fakt jak wykorzystuje swoje własne doświadczenia, by pomagać innym kobietom, naprawdę mnie poruszył i życzę jej jak najlepiej. Oby tak dalej!

Koniec serii... Mam uczucie niedosytu. Czegoś mi zabrakło. Ile razy bym siebie nie zapytała "czego zabrakło?", nie umiem odpowiedzieć. Po prostu w ostatniej części i zakończeniu trylogii nie ma już dla mnie tego "smaczku" jaki można było wyczuć w pierwszej części ("Więzień labiryntu"). No właśnie..... Zakończenie. Można było się spodziewać, że jak w większości antyutopii, nie ma 100% szczęśliwego zakończenia. Nie może takie być, gdyż po wszystkich strasznych przygodach i upadku świata, sami bohaterowie nigdy nie będą już umieli się uśmiechać, tak jak kiedyś. Szkoda tylko, że na końcu okazuje się, że wszystkie ofiary złożone z samych siebie przez "obiekty" stały się nic nie warte. Po prostu nie wydaje mi się to właściwe. Ale patrząc obiektywnie na całą serię, myślę, że warto po nią sięgnąć.

Koniec serii... Mam uczucie niedosytu. Czegoś mi zabrakło. Ile razy bym siebie nie zapytała "czego zabrakło?", nie umiem odpowiedzieć. Po prostu w ostatniej części i zakończeniu trylogii nie ma już dla mnie tego "smaczku" jaki można było wyczuć w pierwszej części ("Więzień labiryntu"). No właśnie..... Zakończenie. Można było się spodziewać, że jak w większości antyutopii,...

"Więzień labiryntu" to książka, którą zdecydowanie polecam fanom klimatów antyutopii. Jest to jedna z bardziej zagadkowych książek jakie czytałam. Zapewne wszystko wyjaśni się dopiero w ostatniej części trylogii. W "Igrzyskach Śmierci" było tak , że od samego początku było wiadomo, dlaczego igrzyska są organizowane, bohaterowie wiedzieli, że co roku czeka ich losowanie i czytelnik znał całe tło akcji. Natomiast tutaj jest to zrobione w taki sposób, jakby pokazać tylko część, w której bohaterowie walczą na śmierć i życie. Nie znamy tła. Nie wiemy czemu zostają zamknięci w labiryncie (oni zresztą też nie wiedzą). Dostajemy tylko przesłanki, że zewnętrzny świat dąży do upadku, ale nie wiemy jak, ani dlaczego. Bardzo ciekawy zabieg, który wręcz wymusza na czytelniku sięgnięcie po kolejną część. Książka po brzegi wypełniona akcją i niepewnością. Zdecydowanie polecam :)

"Więzień labiryntu" to książka, którą zdecydowanie polecam fanom klimatów antyutopii. Jest to jedna z bardziej zagadkowych książek jakie czytałam. Zapewne wszystko wyjaśni się dopiero w ostatniej części trylogii. W "Igrzyskach Śmierci" było tak , że od samego początku było wiadomo, dlaczego igrzyska są organizowane, bohaterowie wiedzieli, że co roku czeka ich losowanie i...

Bardzo fajna książka. Szczególnie język bardzo mi odpowiada: ironiczny, zabawny, czasem wyszukany. Mieszanka, która uzależnia. Naprawdę czyta się przyjemnie i szybko. Historie kilku młodych ludzi, które są ze sobą w ciekawy sposób posplatane... Ciekawy pomysł. Poza tym tematyka świąteczna, więc tym bardziej polecam ją na nadchodzący grudzień :)

Bardzo fajna książka. Szczególnie język bardzo mi odpowiada: ironiczny, zabawny, czasem wyszukany. Mieszanka, która uzależnia. Naprawdę czyta się przyjemnie i szybko. Historie kilku młodych ludzi, które są ze sobą w ciekawy sposób posplatane... Ciekawy pomysł. Poza tym tematyka świąteczna, więc tym bardziej polecam ją na nadchodzący grudzień :)

Druga część sławnej trylogii... Nie zawiodła mnie :) Ciężko się od niej oderwać. Jakie tajemnice kryją mury Pincent Pharma? Jak potoczą się losy Anny i Petera? Czy podpiszą deklarację? Odpowiedź na te pytania znajdziecie "W sieci" :)

Druga część sławnej trylogii... Nie zawiodła mnie :) Ciężko się od niej oderwać. Jakie tajemnice kryją mury Pincent Pharma? Jak potoczą się losy Anny i Petera? Czy podpiszą deklarację? Odpowiedź na te pytania znajdziecie "W sieci" :)

Tutaj powiem krótko. Oczywiście jak najbardziej moja tematyka, bo antyutopia. Ale "Deklaracja" zwróciła uwagę na bardzo ważną kwestię. Człowiek od zawsze dążył do osiągnięcia nieśmiertelności, stąd między innymi opowieści o wampirach i innych nadprzyrodzonych istotach, a przede wszystkim sławny kamień filozoficzny, alchemia i tym podobne rzeczy. Ale czy ktoś kiedykolwiek pomyślał o konsekwencjach potencjalnego sukcesu? O przeludnieniu, bo ludzie nie umierają, ale za to rodzą się nowi. O braku wody, jedzenia i energii? Jakie miałoby to konsekwencje dla nowego życia - dzieci? Bardzo ciekawa koncepcja, a książkę czytałam z zapartym tchem. Zdecydowanie polecam :)

Tutaj powiem krótko. Oczywiście jak najbardziej moja tematyka, bo antyutopia. Ale "Deklaracja" zwróciła uwagę na bardzo ważną kwestię. Człowiek od zawsze dążył do osiągnięcia nieśmiertelności, stąd między innymi opowieści o wampirach i innych nadprzyrodzonych istotach, a przede wszystkim sławny kamień filozoficzny, alchemia i tym podobne rzeczy. Ale czy ktoś kiedykolwiek...

Jak dla mnie, genialna książka. Mnóstwo ciekawostek i faktycznie pomaga zrozumieć mentalność Japończyków i wyjaśnia ich, dziwne dla Europejczyków, zachowania. Zdecydowanie polecam fanom tematu Japonii :)

Jak dla mnie, genialna książka. Mnóstwo ciekawostek i faktycznie pomaga zrozumieć mentalność Japończyków i wyjaśnia ich, dziwne dla Europejczyków, zachowania. Zdecydowanie polecam fanom tematu Japonii :)

Ostatnia część cyklu o Sookie i wielkie podsumowanie całej serii. Pierwszą część oceniłam nisko, szczególnie pod względem tłumaczenia. Ale muszę przyznać, że kolejne części były coraz lepsze i stały się bardziej dynamiczne. Kiedy poprawiło się tłumaczenie, można było docenić akcję, jaka rozgrywała się w książkach. Ogólnie dla całej serii dałabym ocenę 6/10. Nie dziwi mnie, że na jej podstawie powstał serial "True Blood" ("Czysta krew"), gdyż faktycznie jest to dobry materiał na tasiemca. Zakończenie mnie lekko rozczarowało, gdyż według mnie powinno być z trochę większymi fanfarami itp, ale ostatecznie myślę, że mogę polecić fanom wampirów i nie tylko.

Ostatnia część cyklu o Sookie i wielkie podsumowanie całej serii. Pierwszą część oceniłam nisko, szczególnie pod względem tłumaczenia. Ale muszę przyznać, że kolejne części były coraz lepsze i stały się bardziej dynamiczne. Kiedy poprawiło się tłumaczenie, można było docenić akcję, jaka rozgrywała się w książkach. Ogólnie dla całej serii dałabym ocenę 6/10. Nie dziwi mnie,...

Ostatnia część trylogii "Dotyk Julii" absolutnie mnie NIE rozczarowała. Tutaj nie ma już skreślonych zdań, gdyż Julia nie jest już zamkniętą w sobie, przestraszoną dziewczyną. Na głos wypowiada swoje zdanie i nie boi się konfrontacji. Powiem szczerze, że tak jak pisałam przy "Sekrecie Julii" kontury między tym co czarne, a tym co białe zaczynają się zacierać, tak w tej części stało się coś naprawdę ciekawego. Otóż okazało się, że żyliśmy w iluzji i czarny okazał się być kolorem... białym. Nadal podtrzymuję dużego "like" dla autorki. Mistrzostwo. Zdecydowanie polecam.

Ostatnia część trylogii "Dotyk Julii" absolutnie mnie NIE rozczarowała. Tutaj nie ma już skreślonych zdań, gdyż Julia nie jest już zamkniętą w sobie, przestraszoną dziewczyną. Na głos wypowiada swoje zdanie i nie boi się konfrontacji. Powiem szczerze, że tak jak pisałam przy "Sekrecie Julii" kontury między tym co czarne, a tym co białe zaczynają się zacierać, tak w tej...

Druga część znanej trylogii w niczym nie ustępuje pierwszej. Widać zmiany w bohaterce. Jej rosnącą wiarę we własne siły. Przełamywanie własnych słabości. Dlatego jest tu mniej przekreślonych zdań niż w "Dotyku Julii". Co więcej wszystko powoli przestaje być czarne i białe, kontury zaczynają się zacierać. Czy wróg nie okaże się ostatecznie Twoim najlepszym przyjacielem? Wszystko na to wskazuje. Co tu więcej można powiedzieć. Język i styl pisania niesamowity. Dużo się dzieje co jest powszechne w tym gatunku. Mam nadzieję, że kiedyś doczekamy się ekranizacji tej serii. Zdecydowanie polecam :)

Druga część znanej trylogii w niczym nie ustępuje pierwszej. Widać zmiany w bohaterce. Jej rosnącą wiarę we własne siły. Przełamywanie własnych słabości. Dlatego jest tu mniej przekreślonych zdań niż w "Dotyku Julii". Co więcej wszystko powoli przestaje być czarne i białe, kontury zaczynają się zacierać. Czy wróg nie okaże się ostatecznie Twoim najlepszym przyjacielem?...

Niesamowita książka i świetnie zapowiadająca się trylogia. Całkowicie nowatorski sposób pisania. Powtórzenia i przekreślone zdania pokazujące emocje i rozterki Julii. Historia pokazująca niejako zagładę naszego świata, która całą mocą do mnie przemawia. Pierwszy raz towarzyszyły mi takie emocje podczas czytania książki. Autorka wręcz w magiczny sposób potrafi tak wykreować bohaterów, że mamy autentyczne wrażenie, że są to żywe osoby, które mamy na wyciągnięcie ręki. Bardzo łatwo można się z nimi zżyć. Co więcej autorka dokonała dla mnie mistrzostwa, czegoś czego zawsze brakowało mi w książkach (chociaż i tak je kocham). Pokazała, że człowiek zawsze ma mieszane uczucia. Nigdy nie czuje tylko szczęścia, czy tylko smutku. Często czujemy całą mieszankę emocji wykluczających się nawzajem. W książkach to zawsze jest zbyt proste. Ktoś jest wściekły... i tyle. I w tym aspekcie "Dotyk Julii" zdecydowanie odstaje od reszty. Wielkie brawa dla T. Mafi... Co do samej tematyki... Cóż widzę lekką inspirację X-menami. Dziewczyna, która zabija dotykiem, przypomina wam może kogoś? :)

Niesamowita książka i świetnie zapowiadająca się trylogia. Całkowicie nowatorski sposób pisania. Powtórzenia i przekreślone zdania pokazujące emocje i rozterki Julii. Historia pokazująca niejako zagładę naszego świata, która całą mocą do mnie przemawia. Pierwszy raz towarzyszyły mi takie emocje podczas czytania książki. Autorka wręcz w magiczny sposób potrafi tak wykreować...

Ciężko mi ocenić tą książkę. Sama historia jest dość oklepana. Mimo to, czytelnik nie nudzi się. Ale jest tak beznadziejnie przetłumaczona, że aż brak mi słów. Całkowicie psuje to cały nastrój, a dialogi stają się bardzo nierzeczywiste i wymuszone. W dodatku jest tam tak wiele błędów językowych i stylistycznych, że aż bolą mnie oczy. Winę zrzucam całkowicie na tłumaczenie. Mam nadzieję, że kolejna część będzie pod tym względem lepsza.

Ciężko mi ocenić tą książkę. Sama historia jest dość oklepana. Mimo to, czytelnik nie nudzi się. Ale jest tak beznadziejnie przetłumaczona, że aż brak mi słów. Całkowicie psuje to cały nastrój, a dialogi stają się bardzo nierzeczywiste i wymuszone. W dodatku jest tam tak wiele błędów językowych i stylistycznych, że aż bolą mnie oczy. Winę zrzucam całkowicie na tłumaczenie....

Świetne podsumowanie całej historii. Wszystkie tajemnice epidemii zostają odsłonięte. Zakończenie, które jest zdecydowanie najtrudniejszą częścią dla pisarzy, tutaj zadowoliło mnie i idealnie pasowało do całości. Ogólnie 10/10 dla całej serii. Gorąco polecam :)

Świetne podsumowanie całej historii. Wszystkie tajemnice epidemii zostają odsłonięte. Zakończenie, które jest zdecydowanie najtrudniejszą częścią dla pisarzy, tutaj zadowoliło mnie i idealnie pasowało do całości. Ogólnie 10/10 dla całej serii. Gorąco polecam :)

Mogę powiedzieć tyle, że druga część trylogii, jak najbardziej dorównuje pierwszej. Autorka świetnie pokazała, że bohaterowie w wielu sprawach są nad wyraz dorośli,ale w wielu aspektach widać, że to są tylko nastolatkowie.Główna bohaterka nie jest już zabłąkaną, bezbronną owieczką. Jest najsilniejsza ze wszystkich. Podobało mi się to. Zachęcam po sięgnięcie po tą książkę :)

Mogę powiedzieć tyle, że druga część trylogii, jak najbardziej dorównuje pierwszej. Autorka świetnie pokazała, że bohaterowie w wielu sprawach są nad wyraz dorośli,ale w wielu aspektach widać, że to są tylko nastolatkowie.Główna bohaterka nie jest już zabłąkaną, bezbronną owieczką. Jest najsilniejsza ze wszystkich. Podobało mi się to. Zachęcam po sięgnięcie po tą książkę :)