Jesteśmy społecznością, która kocha książki

świetne obrazy dają świeże spojrzenie na świat diuny. W moim przypadku grafiki w większości pokrywają się z wyobrażeniami.

świetne obrazy dają świeże spojrzenie na świat diuny. W moim przypadku grafiki w większości pokrywają się z wyobrażeniami.

Bardzo ciekawe przedstawienie świata diuny.

Bardzo ciekawe przedstawienie świata diuny.

Bardzo dobrze napisana książka, będąca finałem trylogii. ogólnie uważam, że cała seria była przemyślana. Jemisin dała nam coś nowego i świeżego zarówno w Sci-fi jak i fantasy, scalając to w jedno.

Bardzo dobrze napisana książka, będąca finałem trylogii. ogólnie uważam, że cała seria była przemyślana. Jemisin dała nam coś nowego i świeżego zarówno w Sci-fi jak i fantasy, scalając to w jedno.

Według mnie, póki co jest to najlepsza część "Kronik...". Akcja mimo charakterystycznych cech dla serii przyspieszyła w porównaniu z poprzednim tomem. Zmieniła się także narracja, co wniosło trochę świeżości, a jednocześnie czuje się ten sam klimat cyklu Franka Herberta. Mimo upływu lat i wielu zmian w uniwersum, ludzkość dalej zmaga się z tymi samymi problemami, a jednak jeszcze wiele moze zaskoczyć czytelnika.

Według mnie, póki co jest to najlepsza część "Kronik...". Akcja mimo charakterystycznych cech dla serii przyspieszyła w porównaniu z poprzednim tomem. Zmieniła się także narracja, co wniosło trochę świeżości, a jednocześnie czuje się ten sam klimat cyklu Franka Herberta. Mimo upływu lat i wielu zmian w uniwersum, ludzkość dalej zmaga się z tymi samymi problemami, a jednak...

Klimat starego, dobrego Kinga. Jeśli ktoś chce poczuć ten sam nostalgiczny dreszczyk, to polecam. Z jednej strony sci-fi, a z drugiej takie realne.

Klimat starego, dobrego Kinga. Jeśli ktoś chce poczuć ten sam nostalgiczny dreszczyk, to polecam. Z jednej strony sci-fi, a z drugiej takie realne.

Książka o lesbijkach, dla lesbijek. Przyjemnie się czyta i ogląda pojedyncze kadry, historia prosta w odbiorze, przy czym trochę infantylna i naiwna. Spostrzegawczy odbiorca na pewno dostrzeże wątki dość popularne obecnie w popkulturze. Minusem jest to, że mimo odrębnych charakterów postacie wizualnie są tak podobne do siebie, że wyglądają jak klony.

Książka o lesbijkach, dla lesbijek. Przyjemnie się czyta i ogląda pojedyncze kadry, historia prosta w odbiorze, przy czym trochę infantylna i naiwna. Spostrzegawczy odbiorca na pewno dostrzeże wątki dość popularne obecnie w popkulturze. Minusem jest to, że mimo odrębnych charakterów postacie wizualnie są tak podobne do siebie, że wyglądają jak klony.

Książka bardzo mi przypominała "Piramidę Strachu" w reżyserii Spielberga. Plusem utworu jest to, że bohaterowie działają w sposób nieszablonowy.

Książka bardzo mi przypominała "Piramidę Strachu" w reżyserii Spielberga. Plusem utworu jest to, że bohaterowie działają w sposób nieszablonowy.

Ciekawe spojrzenie na kwestię totalitaryzmu

Ciekawe spojrzenie na kwestię totalitaryzmu

Opowieść pełna przemyśleń autora, traktująca o religii i człowieczeństwie, ale same Kroniki Diuny idą za bardzo w stronę ezoteryki.

Opowieść pełna przemyśleń autora, traktująca o religii i człowieczeństwie, ale same Kroniki Diuny idą za bardzo w stronę ezoteryki.

Tom drugi trzyma poziom pierwszej części. Świetnie pokazuje, że nie wszystko na pierwszy rzut oka być takie jak widać. Dostajemy wiele odpowiedzi, ale też powstaje wiele nowych pytań. To do czego mógłbym się doczepić, to to, że poza Spensą i Mbotem pozostali bohaterowie zostali zepchnięci na margines.

Tom drugi trzyma poziom pierwszej części. Świetnie pokazuje, że nie wszystko na pierwszy rzut oka być takie jak widać. Dostajemy wiele odpowiedzi, ale też powstaje wiele nowych pytań. To do czego mógłbym się doczepić, to to, że poza Spensą i Mbotem pozostali bohaterowie zostali zepchnięci na margines.

Powieść ku pokrzepieniu serc. To nie jest co prawda ten sam poziom co saga, ale przyjemnie się czyta.

Powieść ku pokrzepieniu serc. To nie jest co prawda ten sam poziom co saga, ale przyjemnie się czyta.

Jedna z najbardziej dojrzałych książek Braci Strugackich.

Jedna z najbardziej dojrzałych książek Braci Strugackich.

Drugi tom jest moim zdaniem dojrzalszy od pierwszego. Plusem jest brak fantazji erotycznych autorki, które w pierwszym tomie nic nie wnosiły do fabuły. Jest wiele odpowiedzi. Ale pojawiają się też nowe pytania, także czuć niedosyt.

Drugi tom jest moim zdaniem dojrzalszy od pierwszego. Plusem jest brak fantazji erotycznych autorki, które w pierwszym tomie nic nie wnosiły do fabuły. Jest wiele odpowiedzi. Ale pojawiają się też nowe pytania, także czuć niedosyt.

Książka ciekawa, baśniowa, ale ukazująca również realia czasów zimnej wojny i wyścigu zbrojeń. Motywy fantastyczne przeplatają się z szarzyzną dnia codziennego. Może zbyt bajkowe zakończenie, ale ideałów nie ma.

Książka ciekawa, baśniowa, ale ukazująca również realia czasów zimnej wojny i wyścigu zbrojeń. Motywy fantastyczne przeplatają się z szarzyzną dnia codziennego. Może zbyt bajkowe zakończenie, ale ideałów nie ma.

Książka może trochę przedłużona, ale za to wszystkie wątki zostały zamknięte. Szkoda tylko, że tak mało czasu zostało poświęcone drużynie Geralta. Za to natomiast plus za demaskację postaci Emhyra. Zakończenie może nie jest takie, jakie chcielibyśmy, ale jest takie jakie powinno być. Cukierkowe zakończenie mogłoby zawieść. Ale zawsze mamy pewność, że "Coś się kończy, coś się zaczyna". I jak tu nie lubić prozy Sapkowskiego?

Książka może trochę przedłużona, ale za to wszystkie wątki zostały zamknięte. Szkoda tylko, że tak mało czasu zostało poświęcone drużynie Geralta. Za to natomiast plus za demaskację postaci Emhyra. Zakończenie może nie jest takie, jakie chcielibyśmy, ale jest takie jakie powinno być. Cukierkowe zakończenie mogłoby zawieść. Ale zawsze mamy pewność, że "Coś się kończy,...

Moim zdaniem książka pisana na kolanie niczym praca domowa uczniaka przed zajęciami lekcyjnymi. Chaotyczna, nieprzemyślana. Myślę, że autorów było stać na więcej.

Moim zdaniem książka pisana na kolanie niczym praca domowa uczniaka przed zajęciami lekcyjnymi. Chaotyczna, nieprzemyślana. Myślę, że autorów było stać na więcej.

Lekka lektura, przyjemnie się czyta. Ale potrafi też zaskoczyć. Jedynie można się przyczepić, że niektóre postaci są bezpłciowe, jakby stanowili tylko dodatek do głównego bohatera. Warto przede wszystkim zwrócić szczególną uwagę na pierwszy i ostatni rozdział.

Lekka lektura, przyjemnie się czyta. Ale potrafi też zaskoczyć. Jedynie można się przyczepić, że niektóre postaci są bezpłciowe, jakby stanowili tylko dodatek do głównego bohatera. Warto przede wszystkim zwrócić szczególną uwagę na pierwszy i ostatni rozdział.

Herbert w trzecim tomie trzyma dalej poziom. Mimo, że posunięcia fabularne i relacje postaci nie zawsze muszą się nam podobać, są nieprzewidywalne, ale jednocześnie spójne i logiczne. Przez tę nieprzewidywalność czytelnik chce wiedzieć co będzie dalej, bo wszystko się może zdarzyć. Co więcej, postacie Herberta są jakieś i mogą śmiało stanowić archetyp w innych dziełach. Śmiało mogę uznać, że "Dzieci Diuny" mogą być klasyką SciFi. Książka nie jest idealna, bo takich nie ma, ale jest mądra i wymagająca od czytelnika. Gorąco polecam.

Herbert w trzecim tomie trzyma dalej poziom. Mimo, że posunięcia fabularne i relacje postaci nie zawsze muszą się nam podobać, są nieprzewidywalne, ale jednocześnie spójne i logiczne. Przez tę nieprzewidywalność czytelnik chce wiedzieć co będzie dalej, bo wszystko się może zdarzyć. Co więcej, postacie Herberta są jakieś i mogą śmiało stanowić archetyp w innych dziełach....

Każdy tom coraz lepszy. Szczególnie ostatni rozdział Wieży jaskółki trzyma w napięciu. Na Sapkowskim nikt się nie zawiedzie.

Każdy tom coraz lepszy. Szczególnie ostatni rozdział Wieży jaskółki trzyma w napięciu. Na Sapkowskim nikt się nie zawiedzie.

Pierwsze opowiadanie nieco infantylne. Za to "Próba ucieczki" nadrabia, świetnie pokazując metaforę obozów koncentracyjnych w odległym świecie zniewolenia istoty rozumnej.

Pierwsze opowiadanie nieco infantylne. Za to "Próba ucieczki" nadrabia, świetnie pokazując metaforę obozów koncentracyjnych w odległym świecie zniewolenia istoty rozumnej.