Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostojewski w pełnym blasku. Świetnie jest przeczytać "Wspomnienia" i potem, bądź wcześnije "Inny świat" Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Kontrast, pomiędzy warunkami w jakich żyli katorżnicy w carskiej Rosji a w komunistycznym ZSRR jest oszałamiający. Czyta się szybko i przyjemnie, sporo śmiechu, ale idzie też uronić łzę. Po prostu "rewelacyjna".

Dostojewski w pełnym blasku. Świetnie jest przeczytać "Wspomnienia" i potem, bądź wcześnije "Inny świat" Gustawa Herlinga Grudzińskiego. Kontrast, pomiędzy warunkami w jakich żyli katorżnicy w carskiej Rosji a w komunistycznym ZSRR jest oszałamiający. Czyta się szybko i przyjemnie, sporo śmiechu, ale idzie też uronić łzę. Po prostu "rewelacyjna".

Książka wysokiej klasy, nawet wciągająca, jednakowoż pozostawiająca pewien niedosyt i niezadowolenie. Sprytnym posunięciem dla przełamania monotonii w utworze byłoby rozwinięcie wątku Vautrina, który kończy się jak dla mnie zbyt wcześnie.

Książka wysokiej klasy, nawet wciągająca, jednakowoż pozostawiająca pewien niedosyt i niezadowolenie. Sprytnym posunięciem dla przełamania monotonii w utworze byłoby rozwinięcie wątku Vautrina, który kończy się jak dla mnie zbyt wcześnie.

Początek zapowiada się ciekawie, później troszkę płasko. Autorzy mogli bardziej skupić się na ćpaniu Pete'a Sandsa i jego wizjach, bo to było dość intrygujące. Mam wrażenie jakby książka kończyła się zdecydowanie za szybko, gdyby dołożyć tak ze 100 stron i na nich jakieś zawiązanie akcji połączone z dobrą refleksją to wcześniejsze 100 stron stagnacji byłoby zrozumiałe.

Początek zapowiada się ciekawie, później troszkę płasko. Autorzy mogli bardziej skupić się na ćpaniu Pete'a Sandsa i jego wizjach, bo to było dość intrygujące. Mam wrażenie jakby książka kończyła się zdecydowanie za szybko, gdyby dołożyć tak ze 100 stron i na nich jakieś zawiązanie akcji połączone z dobrą refleksją to wcześniejsze 100 stron stagnacji byłoby zrozumiałe.

Nie będę pisał recenzji, ale bardzo spodobał mi się pewien poetycki cytat z owej książki: "Matka ziemia twarde ma serce i kamiennym chlebem żywi swe potomstwo. Twardym chlebem nas karmi, gorzką wodą poi, a chłostą pieści" Smutne, ale piękne :)

Nie będę pisał recenzji, ale bardzo spodobał mi się pewien poetycki cytat z owej książki: "Matka ziemia twarde ma serce i kamiennym chlebem żywi swe potomstwo. Twardym chlebem nas karmi, gorzką wodą poi, a chłostą pieści" Smutne, ale piękne :)

Literatura romantyczna nie należy do najlżejszych, nie tylko w formie ale i w treści. Problemy bohaterów Dziadów czy też Kordiana są nam serwowane w sposób bardzo emocjonalny, charakterystyczny dla tejże epoki. Osobiście nie przepadam za tym patetycznym stylem, jednak każdy Polak przeczytać powinien, bo to skarb naszej kultury.

Literatura romantyczna nie należy do najlżejszych, nie tylko w formie ale i w treści. Problemy bohaterów Dziadów czy też Kordiana są nam serwowane w sposób bardzo emocjonalny, charakterystyczny dla tejże epoki. Osobiście nie przepadam za tym patetycznym stylem, jednak każdy Polak przeczytać powinien, bo to skarb naszej kultury.

Piękna opowieść, ciężko jest niestety o oryginalną fantastykę po Tolkienie, wszystko wydaje się w jakimś stopniu inspirowane tamtym uniwersum. Mimo to autorowi udało się stworzyć ciekawy, inspirujący świat dopracowany w swej szczegółowości.

Piękna opowieść, ciężko jest niestety o oryginalną fantastykę po Tolkienie, wszystko wydaje się w jakimś stopniu inspirowane tamtym uniwersum. Mimo to autorowi udało się stworzyć ciekawy, inspirujący świat dopracowany w swej szczegółowości.

Pierwsza książka w życiu, którą kupiłem za własne pieniądze, z własnej woli, jako mały chłopiec. Czytałem kilkakrotnie, za każdym razem robi to samo wrażenie, powala na kolana, i tylko pozostaje smutne pytanie: czemu nie mogę być hobbitem i mieć takich przygód? :(

Pierwsza książka w życiu, którą kupiłem za własne pieniądze, z własnej woli, jako mały chłopiec. Czytałem kilkakrotnie, za każdym razem robi to samo wrażenie, powala na kolana, i tylko pozostaje smutne pytanie: czemu nie mogę być hobbitem i mieć takich przygód? :(

Interesująca wizja czasu jako rzeki, po której możemy się dowolnie przmieszczać w górę i dół nurtu. Kawał dobrej literatury fantastycznej.

Interesująca wizja czasu jako rzeki, po której możemy się dowolnie przmieszczać w górę i dół nurtu. Kawał dobrej literatury fantastycznej.

Cały Vonnengut- lekka, wciągająca swobodna forma, powoli wciągająca nas w zakamarki fabularne. Wyjście z nich wymaga często nie lada wysiłku intelektualnego. Dobra książka, kiedy chce się przeczytać coś lekkiego, ale niebanalnego i kiczowatego.

Cały Vonnengut- lekka, wciągająca swobodna forma, powoli wciągająca nas w zakamarki fabularne. Wyjście z nich wymaga często nie lada wysiłku intelektualnego. Dobra książka, kiedy chce się przeczytać coś lekkiego, ale niebanalnego i kiczowatego.

Historia nie do końca mnie przekonała. Losy życia tytułowej zakonnicy są wyjątkowo feralne, lecz historia wydaje się raczej mało wciągająca. Nie spotkamy tu też zbyt głębokich rozmyślań, lecz raczej surową historię pewnej zagubionej dziewczyny, piękna, jednakowoż przeciętna.

Historia nie do końca mnie przekonała. Losy życia tytułowej zakonnicy są wyjątkowo feralne, lecz historia wydaje się raczej mało wciągająca. Nie spotkamy tu też zbyt głębokich rozmyślań, lecz raczej surową historię pewnej zagubionej dziewczyny, piękna, jednakowoż przeciętna.

Diderot pokazuje nam, że wolna wola to nie do końca jasne zagadnienie, a fatalizm, czy też determinizm, to nieustannie dręczące filozofów zagadnienie. Głęboka myśl, zawarta w lekkiej formie.

Diderot pokazuje nam, że wolna wola to nie do końca jasne zagadnienie, a fatalizm, czy też determinizm, to nieustannie dręczące filozofów zagadnienie. Głęboka myśl, zawarta w lekkiej formie.

Póki co jedyna książka Dostojewskiego jaką czytałem. Jestem nim zachwycony, omawiane na przykładzie bohatera zagadnienie filozoficzne, tyczące moralności, i jej wymiarów, a także sama fabuła są świetnie połączonym ze sobą obiektem literackim.

Póki co jedyna książka Dostojewskiego jaką czytałem. Jestem nim zachwycony, omawiane na przykładzie bohatera zagadnienie filozoficzne, tyczące moralności, i jej wymiarów, a także sama fabuła są świetnie połączonym ze sobą obiektem literackim.

Świetna satyra, czy też opowiadanie erotyczne, nie jest to jednak typ dla onanistów, lecz dla wielbicieli rymów. Świetny popis liryczny. Nie sposób powstrzymać się od śmiechu.

Świetna satyra, czy też opowiadanie erotyczne, nie jest to jednak typ dla onanistów, lecz dla wielbicieli rymów. Świetny popis liryczny. Nie sposób powstrzymać się od śmiechu.

Klasyka literatury polskiej, każdy Polak powinien przeczytać.

Klasyka literatury polskiej, każdy Polak powinien przeczytać.

Dla nas- młodego pokolenia, dla którego PRL to jakaś odległa epoka, którą znamy tylko z opowieści, książka w genialnie mistyczny sposób opisuje czasu Stanu Wojennego. Oceniam ją dość długo po przeczytaniu, gdyż dopiero założyłem tu konto, pamiętam jednak, że ogromnym atutem, niespotykanym w innych utworach Dukaja są świetne ilustracje.

Dla nas- młodego pokolenia, dla którego PRL to jakaś odległa epoka, którą znamy tylko z opowieści, książka w genialnie mistyczny sposób opisuje czasu Stanu Wojennego. Oceniam ją dość długo po przeczytaniu, gdyż dopiero założyłem tu konto, pamiętam jednak, że ogromnym atutem, niespotykanym w innych utworach Dukaja są świetne ilustracje.

Fascynująca opowieść o człowieku, który nie walczy już, lecz jest poddanym czegoś niezrozumiałego, innego. Pobudza do rozmyślań, jak każda zresztą książka pana Jacka. Polecam.

Fascynująca opowieść o człowieku, który nie walczy już, lecz jest poddanym czegoś niezrozumiałego, innego. Pobudza do rozmyślań, jak każda zresztą książka pana Jacka. Polecam.

Książka po prostu niesamowita. Ze znajomym, który pokazał mi Dukaja śmiejemy się, że od rozkmin oczy zaczynają krwawić przy czytaniu. Zagadnienie determinizmu, uwarunkowań, samo założenie książki, to wszystko tworzy niepowtarzalny klimat. CZEKAMY NA DRUGĄ CZĘŚĆ PANIE JACKU!

Książka po prostu niesamowita. Ze znajomym, który pokazał mi Dukaja śmiejemy się, że od rozkmin oczy zaczynają krwawić przy czytaniu. Zagadnienie determinizmu, uwarunkowań, samo założenie książki, to wszystko tworzy niepowtarzalny klimat. CZEKAMY NA DRUGĄ CZĘŚĆ PANIE JACKU!

Książka dająca do myślenia, uwypukla wady polskiej tradycji romantycznej, naszą polską bitność, jednocześnie napawa zachwytem nad zarysowanym przez autora światem. Pierwsza książka Dukaja jaką przeczytałem, opowiadania na końcu również świetne. Po przeczytaniu każdego z nich można w zasadzie usiąść i cały dzień zastanawiać się nad postawionym przez autora problemem.

Książka dająca do myślenia, uwypukla wady polskiej tradycji romantycznej, naszą polską bitność, jednocześnie napawa zachwytem nad zarysowanym przez autora światem. Pierwsza książka Dukaja jaką przeczytałem, opowiadania na końcu również świetne. Po przeczytaniu każdego z nich można w zasadzie usiąść i cały dzień zastanawiać się nad postawionym przez autora problemem.

Przeeeeekozacki prezent osiemnastkowy od przyjaciół. Obserwowanie przemiany głównego bogatera, niespodziewane zwroty akcji, analogie do dzisiejszego świata, po prostu perełka.

Przeeeeekozacki prezent osiemnastkowy od przyjaciół. Obserwowanie przemiany głównego bogatera, niespodziewane zwroty akcji, analogie do dzisiejszego świata, po prostu perełka.

Genialna książka, Dukaj jak zwykle dał popis swoich umiejętności. Rozmyślania nad logiką trójwartościową, sam pomysł na fabułę, po prostu arcydzieło!

Genialna książka, Dukaj jak zwykle dał popis swoich umiejętności. Rozmyślania nad logiką trójwartościową, sam pomysł na fabułę, po prostu arcydzieło!