Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisać każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej, ale nie o to chodzi, jak co komu wychodzi. Zaraz, zaraz, a może jednak?!

Pisać każdy może, trochę lepiej lub trochę gorzej, ale nie o to chodzi, jak co komu wychodzi. Zaraz, zaraz, a może jednak?!

Z czystym sumieniem dałbym 8* ale, sorry Winnetou, nie przemawia do mnie historia Polski wg Krzysztofa Grabowskiego. Zastrzeżenia kieruję również w stronę części z tekstami. Porządek alfabetyczny, względnie dyskograficzny zapewne byłby bardziej na miejscu niż ten chronologiczny. Niemniej z sentymentem powróciłem do szczenięcych lat, pierwszych jarocińskich festiwali i niemożebnie trzeszczącej, winylowej Kolaboracji II, z której nie trawię jedynie protest songu "Budujesz faszyzm przez nietolerancję". Popełniony raczej jako bunt przeciwko eskalacji napięć na linii milicja - punk - skin (eSBecja) brzmi dziś co najmniej jak wątpliwy kontrargument kogoś spod szyldu LGBT+ABC...

Z czystym sumieniem dałbym 8* ale, sorry Winnetou, nie przemawia do mnie historia Polski wg Krzysztofa Grabowskiego. Zastrzeżenia kieruję również w stronę części z tekstami. Porządek alfabetyczny, względnie dyskograficzny zapewne byłby bardziej na miejscu niż ten chronologiczny. Niemniej z sentymentem powróciłem do szczenięcych lat, pierwszych jarocińskich festiwali i...

Dawno się tak nie wynudziłem.

Dawno się tak nie wynudziłem.

Ani nie fascynująca, ani nie historia najbardziej znanej łamigłówki świata. Cóż zatem? W większości wywody filozoficzno - matematyczne oraz nieco dywagacji pokroju "złotych" myśli z podręcznika dla akwizytorów czy też Dexterowego "Take It!" Jordana Chase'a. Całość maskująca fakt, że o Kostce nie da się (względnie: ktoś po prostu nie potrafi) zbyt WIELE i CIEKAWIE opowiedzieć. Niestety słabe to i w dodatku nudne. Boli tym bardziej, że swego czasu namiętnie kręciłem wszelkiej maści wynalazkami Pana Rubika, tudzież ich klonami. I zamiast tej książki (akurat z przyjemnością) nabyłbym nowy, wciągający gadżet, firmowany jego nazwiskiem.

Ani nie fascynująca, ani nie historia najbardziej znanej łamigłówki świata. Cóż zatem? W większości wywody filozoficzno - matematyczne oraz nieco dywagacji pokroju "złotych" myśli z podręcznika dla akwizytorów czy też Dexterowego "Take It!" Jordana Chase'a. Całość maskująca fakt, że o Kostce nie da się (względnie: ktoś po prostu nie potrafi) zbyt WIELE i CIEKAWIE...

Tęczowe profanacje, kobiety z grdykami, sale z chorymi zamykane... elektronicznie, jeden (przysypiający) dozorca - ratownik na dużym basenie i misa z głową św. Jana w spodniach pewnego jegomościa podróżującego pociągiem - myślę, że tak właśnie powinien wyglądać opis tej mizernej intrygi, którą w sekcji "Podziękowania" pan Bochus nazywa "dziełem". Twierdzi tam również: "ciepłe miejsce w moim sercu zajmuje Chełmno ze swoim niezwykłym klasztorem - gotycką perłą". Przypuszczam, że pisząc te słowa miał raczej skrzyżowane za plecami palce.

Tęczowe profanacje, kobiety z grdykami, sale z chorymi zamykane... elektronicznie, jeden (przysypiający) dozorca - ratownik na dużym basenie i misa z głową św. Jana w spodniach pewnego jegomościa podróżującego pociągiem - myślę, że tak właśnie powinien wyglądać opis tej mizernej intrygi, którą w sekcji "Podziękowania" pan Bochus nazywa "dziełem". Twierdzi tam również:...

Jeśli chodzi o śmierć księdza Jerzego, dziś - dzięki dziennikarskiemu śledztwu Wojciecha Sumlińskiego - wiemy znacznie więcej, niż to przedstawia oficjalna narracja. Szczególnie kontrowersyjna jest dwuznaczna rola kierowcy kapłana (ucieczka - praktycznie bez szwanku - z samochodu pędzącego 100km/h, w dodatku - jak się później okazało - w nadpiłowanych kajdankach; zniszczenia odzieży nieadekwatne do przedstawianych wydarzeń; pożar w mieszkaniu, z którego dzień wcześniej wyniesiono wszystkie wartościowe rzeczy; etc.). Miejmy nadzieję, że będzie nam kiedyś dane poznać całą prawdę i rzeczywistych mocodawców tego zabójstwa, którą WS nazywa zbrodnią założycielską III RP.

Jeśli chodzi o śmierć księdza Jerzego, dziś - dzięki dziennikarskiemu śledztwu Wojciecha Sumlińskiego - wiemy znacznie więcej, niż to przedstawia oficjalna narracja. Szczególnie kontrowersyjna jest dwuznaczna rola kierowcy kapłana (ucieczka - praktycznie bez szwanku - z samochodu pędzącego 100km/h, w dodatku - jak się później okazało - w nadpiłowanych kajdankach;...

«Jeden» za: profanację Wigilii i ochronki, niekonsekwencje w fabule (Abelowi zabrali pistolet, w następnej scenie przykłada go komuś do głowy; Renne ma knebel w ustach, za chwilę czytamy o jego wywalonym języku; konkluzja, że Elke przy życiu trzymała wiedza o bezkarności jej oprawcy, tymczasem wcześniej sama podjęła dwie próby samobójcze), ogrom wulgaryzmów i obscenicznych wątków, tudzież za zgoła infantylną puentę: "Gdyby Najwyższy nie chciał takiego świata, to przecież by go urządził po swojemu. A jednak tego nie zrobił."

«Jeden» za: profanację Wigilii i ochronki, niekonsekwencje w fabule (Abelowi zabrali pistolet, w następnej scenie przykłada go komuś do głowy; Renne ma knebel w ustach, za chwilę czytamy o jego wywalonym języku; konkluzja, że Elke przy życiu trzymała wiedza o bezkarności jej oprawcy, tymczasem wcześniej sama podjęła dwie próby samobójcze), ogrom wulgaryzmów i obscenicznych...

Wstyd, żeby pani Szabłowska, dziennikarz muzyczny, nie wiedziała, że "szparka" w tytule z "sekretarką" jest przymiotnikiem, a nie rzeczownikiem i odmienia się "szparkiej sekretarce", a nie "szparce sekretarce" (sic!). Natomiast wspomnienia Pana K. - ciekawe, z wieloma interesującymi wątkami i dozą stonowanego humoru. Tym bardziej cenne, że nie ma go już niestety wśród nas.

Wstyd, żeby pani Szabłowska, dziennikarz muzyczny, nie wiedziała, że "szparka" w tytule z "sekretarką" jest przymiotnikiem, a nie rzeczownikiem i odmienia się "szparkiej sekretarce", a nie "szparce sekretarce" (sic!). Natomiast wspomnienia Pana K. - ciekawe, z wieloma interesującymi wątkami i dozą stonowanego humoru. Tym bardziej cenne, że nie ma go już niestety wśród...

Ani tego biografią nazwać nie sposób ani wgłębić się w to z czystym zainteresowaniem i chęcią rychłego doń powrotu. Przytłacza mnogość nieskładnych cytatów, denerwują liczne personalne wycieczki, dziwi mantra z afiszowaniem własnych dokonań. Miałem wrażenie, że przez ponad 900 stron czytam niemal tylko o tym, że pana J.M. nie ma w księgarniach...

Ani tego biografią nazwać nie sposób ani wgłębić się w to z czystym zainteresowaniem i chęcią rychłego doń powrotu. Przytłacza mnogość nieskładnych cytatów, denerwują liczne personalne wycieczki, dziwi mantra z afiszowaniem własnych dokonań. Miałem wrażenie, że przez ponad 900 stron czytam niemal tylko o tym, że pana J.M. nie ma w księgarniach...

Dobre, ale... mam dwa «ale». Pierwsze «ale» to sytuacja z COVID, która - moim zdaniem - negatywnie zweryfikowała rozdział o antyszczepionkowcach. Pełna zgoda, jeśli chodzi o wieloletnie badania nad składem i skutkami ubocznymi wakcyn, natomiast mocno dyskusyjny jest pośpiech («warunkowe» dopuszczenie do obrotu), eksperymentowanie (polecam informacje o zawartości szczepionek - nawet z oficjalnych stron producentów, że nie wspomnę o testach na nieletnich w Afryce) i rachunek ekonomiczny (zrzeczenie się odpowiedzialności przez koncerny farmaceutyczne na wypadek ewentualnych powikłań). Drugie «ale» to wywody o globalnym ociepleniu. Są one prowadzone bez jakiegokolwiek odniesienia do geologii (okresy glacjalne i interglacjalne) i oparte wyłącznie na matematyce, co - według mnie - nie daje pełnego obrazu zachodzących w środowisku zmian. Niemniej polecam - pozycja ciekawa i napisana przystępnym językiem.

Dobre, ale... mam dwa «ale». Pierwsze «ale» to sytuacja z COVID, która - moim zdaniem - negatywnie zweryfikowała rozdział o antyszczepionkowcach. Pełna zgoda, jeśli chodzi o wieloletnie badania nad składem i skutkami ubocznymi wakcyn, natomiast mocno dyskusyjny jest pośpiech («warunkowe» dopuszczenie do obrotu), eksperymentowanie (polecam informacje o zawartości szczepionek...

Kolejny przykład na to, jak tytuł może mieć z zawartością mniej więcej tyle wspólnego, co przykładowo - koń z koniakiem. Odnoszę wrażenie, że ukrycie personaliów autora nie było zabiegiem związanym bynajmniej z jego bezpieczeństwem (jak sugeruje okładka), a obawą o kompromitację przy takiej dawce fantasmagorii, jaką zaserwował w tym - bądź co bądź - peanie pochwalnym na cześć Jaruzelskiego i jego świty.

Kolejny przykład na to, jak tytuł może mieć z zawartością mniej więcej tyle wspólnego, co przykładowo - koń z koniakiem. Odnoszę wrażenie, że ukrycie personaliów autora nie było zabiegiem związanym bynajmniej z jego bezpieczeństwem (jak sugeruje okładka), a obawą o kompromitację przy takiej dawce fantasmagorii, jaką zaserwował w tym - bądź co bądź - peanie pochwalnym na...

Garść ciekawostek, anegdot i kulisów z powstawania legendarnej "Sondy". Najbardziej wartościowe i interesujące to oczywiście te, których nie da się ani dostrzec ani odkryć podczas oglądania poszczególnych wydań. Boli, że niektóre odcinki już na zawsze odeszły w niebyt albo to, że kontynuacja programu okazała się - najogólniej mówiąc - klapą. Cieszy - wciąż pokaźny zasób archiwaliów, dostępny na YT czy okazjonalnie przypominany w TV. Sama książka - ciekawa i potrzebna.

Garść ciekawostek, anegdot i kulisów z powstawania legendarnej "Sondy". Najbardziej wartościowe i interesujące to oczywiście te, których nie da się ani dostrzec ani odkryć podczas oglądania poszczególnych wydań. Boli, że niektóre odcinki już na zawsze odeszły w niebyt albo to, że kontynuacja programu okazała się - najogólniej mówiąc - klapą. Cieszy - wciąż pokaźny zasób...

Po książce firmowanej przez Państwowe Muzeum Auschwitz - Birkenau spodziewałem się zupełnie czegoś innego. Tytułowej Sydonii jest tu jak na lekarstwo - i to celowy wybieg - bo ile przecież można napisać o kilkuletnim dziecku i jego życiu. Było to niestety życie naznaczone traumą i zakończone tragicznie, aczkolwiek zostało przytoczone raczej w innym celu. Ten cel to próba naświetlenia skomplikowanych stosunków państwo - urzędnik - obywatel w Austrii (a po aneksji - w III Rzeszy) lat 30. i 40. ubiegłego stulecia. Sporo tu zatem polityki, strajków, lewicujących organizacji, notorycznych aresztowań i wszechobecnego prześladowania. Dodatkowo, parokrotnie i mimochodem, Autor wkomponowuje w narrację Kościół, li tylko po to, by położyć go cieniem na poczynania bohaterów i utrwalić jego rzekomo pejoratywny wymiar. Ale to współcześnie standardowa zagrywka, podobnie jak (obserwowane również w "Pożegnaniu") permanentne przemilczanie czy wręcz negowanie słowa na "S" podczas odwoływania się do NSDAP.

Obozowa gehenna Sydonii w broszurze Hackla ma odpowiednik w postaci... pięciu zdań. Ciekawostką jest, że nie do końca pokrywa się z prawdą, co w posłowiu próbuje (nieco nieudolnie) prostować Wacław Długoborski. Mimo tragizmu, potraktowanego tu notabene zdawkowo, jest to całościowo bardzo słaba pozycja.

Po książce firmowanej przez Państwowe Muzeum Auschwitz - Birkenau spodziewałem się zupełnie czegoś innego. Tytułowej Sydonii jest tu jak na lekarstwo - i to celowy wybieg - bo ile przecież można napisać o kilkuletnim dziecku i jego życiu. Było to niestety życie naznaczone traumą i zakończone tragicznie, aczkolwiek zostało przytoczone raczej w innym celu. Ten cel to próba...

Ciężkie do dostania, ale co jakiś czas wypływają egzemplarze w antykwariatach albo na portalach aukcyjnych. Ciekawi brak wznowień, być może niepoukładane są prawa autorskie po śmierci Kowalczyka. Sama pozycja porażająca i szczera do bólu, ujęta - jak to sugeruje podtytuł - w trzy części. Pierwsza - to relacja, począwszy od okoliczności poprzedzających uwięzienie, poprzez kacetowe realia, aż po ucieczkę. Druga stanowi zlepek obrazów z obozowego życia. Ostatnia - oniryczna - zabiera nas ponownie do Auschwitz-Birkenau po kilkudziesięciu latach. Wspomnień Kowalczyka można było również wysłuchać podczas jego autorskiego monodramatu, z którym docierał w różne miejsca kraju. Bardzo żałuję, że nie udało mi się wziąć udziału w takim spotkaniu. Została mi doskonała książka.

Ciężkie do dostania, ale co jakiś czas wypływają egzemplarze w antykwariatach albo na portalach aukcyjnych. Ciekawi brak wznowień, być może niepoukładane są prawa autorskie po śmierci Kowalczyka. Sama pozycja porażająca i szczera do bólu, ujęta - jak to sugeruje podtytuł - w trzy części. Pierwsza - to relacja, począwszy od okoliczności poprzedzających uwięzienie, poprzez...

Jak ten człowiek recytował, o matko! - w zasadzie to całe streszczenie tej książki. O kreacjach filmowych - dwa razy, półgębkiem. O genialnej "Wolnej sobocie" - ani słowa. Majchrzak - Woźniak: Jeśli ktoś twierdzi, że [WS] cokolwiek czerpał z ustroju, jest idiotą (fakty: członkostwo w BCh i PZPR; nie przyłączył się do bojkotu aktorskiego w czasie stanu wojennego; mała dygresja - Franz Maurer do senatora Wencla [Psy]: Czasy się zmieniają, ale pan ciągle jest w komisjach...). Kołder: "Solidarność" Siemiona to nalepka na drzwiach, a Komorowski to debeściak... (ręce opadają). Pozycja słaba i chaotyczna, oparta na luźnych, bywa że żenujących (i parozdaniowych) wspomnieniach, z bardzo kiepskiej jakości zdjęciami. Czasami lepiej zamilczeć, niż zrobić antyreklamę. Mam wrażenie, że tu się nie udało...

Jak ten człowiek recytował, o matko! - w zasadzie to całe streszczenie tej książki. O kreacjach filmowych - dwa razy, półgębkiem. O genialnej "Wolnej sobocie" - ani słowa. Majchrzak - Woźniak: Jeśli ktoś twierdzi, że [WS] cokolwiek czerpał z ustroju, jest idiotą (fakty: członkostwo w BCh i PZPR; nie przyłączył się do bojkotu aktorskiego w czasie stanu wojennego; mała...

Przez trzy czwarte książki zastanawiałem się do czego to zmierza, no i w końcu dostałem obuchem między oczy. A tak na marginesie - Tomasz Organek w roli lektora to - moim zdaniem - totalne nieporozumienie.

Przez trzy czwarte książki zastanawiałem się do czego to zmierza, no i w końcu dostałem obuchem między oczy. A tak na marginesie - Tomasz Organek w roli lektora to - moim zdaniem - totalne nieporozumienie.

Teoria lansowana przez Autora ma tyle samo wątpliwych punktów, co wcześniej obalone przez niego te alternatywne. Najważniejsze to - przytaczana statystyka o 20% podatności na zjawisko (tymczasem praktycznie mieli mu ulec wszyscy członkowie wyprawy) oraz bardzo racjonalne działanie ekipy w chwilę po opuszczeniu namiotu (gdy okoliczności bynajmniej nie ustały), przejawiające się opatrywaniem ran po upadku z wysokości, próbami rozpalenia ogniska, itp. Napisane sprawnym językiem i - jako audiobook - odczytane porządnie, ale całościowo - co najwyżej przeciętne.

Teoria lansowana przez Autora ma tyle samo wątpliwych punktów, co wcześniej obalone przez niego te alternatywne. Najważniejsze to - przytaczana statystyka o 20% podatności na zjawisko (tymczasem praktycznie mieli mu ulec wszyscy członkowie wyprawy) oraz bardzo racjonalne działanie ekipy w chwilę po opuszczeniu namiotu (gdy okoliczności bynajmniej nie ustały), przejawiające...

Ach, zaszyć się tak w leśnej głuszy, nad jeziorem i u podnóża gór... Może nie na aż pięć miesięcy, ale choćby spróbować... Wciągam pana T. na listę ulubionych autorów i spieszę kompletować jego literacki dorobek.

Ach, zaszyć się tak w leśnej głuszy, nad jeziorem i u podnóża gór... Może nie na aż pięć miesięcy, ale choćby spróbować... Wciągam pana T. na listę ulubionych autorów i spieszę kompletować jego literacki dorobek.

Gdybym nie otrzymał niniejszego audiobooka za darmo, w ramach szybkiego podjęcia przesyłki z paczkomatu, żałowałbym każdej złotówki wydanej na to "dzieło". Szkoda strzępić język. Pan E., gdyby żył, powinien był zacząć się leczyć.

Gdybym nie otrzymał niniejszego audiobooka za darmo, w ramach szybkiego podjęcia przesyłki z paczkomatu, żałowałbym każdej złotówki wydanej na to "dzieło". Szkoda strzępić język. Pan E., gdyby żył, powinien był zacząć się leczyć.

Pan S. wydatnie obniżył loty. Powód? Może temat, może zobowiązania wynikające z dofinansowania książki, może jedno i drugie. A ja wierzę, że to tylko jednorazowy incydent.

Pan S. wydatnie obniżył loty. Powód? Może temat, może zobowiązania wynikające z dofinansowania książki, może jedno i drugie. A ja wierzę, że to tylko jednorazowy incydent.