Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, że mógłby przepisać moją rencezje "przeklętych krain" a nikt by nie zauważył, że piszę o innym tomie. Ostatnie historie z cyklu ja, inkwizytor to pozycje do tak przysłowiowego kotleta, szybko się czyta, ale nie masz później po tym jakichś zachwytów. Jak na utwór mający ponad 600 stron, bardzo mało się dzieje. Początkowe tomy tego cyklu miały formę opowiada i mimo, krótszej formy były bardziej interesujące, a ich czytanie sprawiały większą satysfakcję. Gdy skończyłem czytać tą książkę, ma jedną myśl - nie kupię więcej książek Pana Jacka Piekary w ciemno, poprostu szkoda pieniędzy. Może jeżeli cykl wróci, w końcu do ciekawej fabuły to i ja do niego wrócę.

Myślę, że mógłby przepisać moją rencezje "przeklętych krain" a nikt by nie zauważył, że piszę o innym tomie. Ostatnie historie z cyklu ja, inkwizytor to pozycje do tak przysłowiowego kotleta, szybko się czyta, ale nie masz później po tym jakichś zachwytów. Jak na utwór mający ponad 600 stron, bardzo mało się dzieje. Początkowe tomy tego cyklu miały formę opowiada i mimo,...

Cykl Inkwizytorski czytam od samego początku - ach, to czekanie na premierę "Czarnej śmierci"! Biorąc tę książkę do ręki miałem nadzieję, że Piekara udowodni, że warto było czekać. No i pokazał, że nadal umie pisać sprawnie, bo książkę szybko się czyta, ale gdy ją odkładasz, to masz świadomość, jak w niej mało się dzieje. Serio, już ciekawsze rzeczy działy się w "Płomień i krzyż tom III" niż w tej powieści. Nie wiem, co spowodowało, że autor tak mocno wziął się za tą serię, ale w tej książce większe znaczenie ma ilość znaków niż fabuła. Biorąc pod uwagę zaburzenie chronologii, które spowodowała poprzednia książka i to, że jeszcze w tym roku mają ukazać się dwa tomy ("Płomień i krzyż IV" oraz "Przeklęte kobiety"), naprawdę boję się, że najgorsze jeszcze przed nami. Ale podsumowując, czytając cały cykl Inkwizytorski można spokojnie ominąć ten tom lub przeczytać rozdział 2 i 3 ostatnie strony, żeby znać wszystkie najważniejsze rzeczy, co jest dosyć demotywujące przy utworze, który liczy sobie 442 stron (pomijając oczywiście zapowiedzi następnego tomu). Szkoda zmarnowanego potencjału, szkoda serii, szkoda Mordimera.

Cykl Inkwizytorski czytam od samego początku - ach, to czekanie na premierę "Czarnej śmierci"! Biorąc tę książkę do ręki miałem nadzieję, że Piekara udowodni, że warto było czekać. No i pokazał, że nadal umie pisać sprawnie, bo książkę szybko się czyta, ale gdy ją odkładasz, to masz świadomość, jak w niej mało się dzieje. Serio, już ciekawsze rzeczy działy się w...