Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"W oazie i na stepie" to skarbnica aforyzmów perskich, arabskich i tureckich. Zawiera ona sentencje i przysłowia ludów zamieszkujących ogromny obszar wschodniej Europy oraz zachodniej i środkowej części Azji - od Mołdawii po Indie i Chiny. Wiele z tych myśli funkcjonuje jako prawdy uniwersalne, podczas gdy pozostałe są niezrozumiałe dla odbiorcy żyjącego w innej kulturze.

"W oazie i na stepie" to skarbnica aforyzmów perskich, arabskich i tureckich. Zawiera ona sentencje i przysłowia ludów zamieszkujących ogromny obszar wschodniej Europy oraz zachodniej i środkowej części Azji - od Mołdawii po Indie i Chiny. Wiele z tych myśli funkcjonuje jako prawdy uniwersalne, podczas gdy pozostałe są niezrozumiałe dla odbiorcy żyjącego w innej...

Czytając wiersze Rabindranatha można odnieść wrażenie, iż był on człowiekiem o niezwykle wręcz życzliwej i empatycznej osobowości. Dobroć i miłość w jego tekstach to nie tani sentymentalny chwyt ale głęboko zakorzenione cechy. Humanizm i rozwinięta etyka są obecne chyba w każdym z jego wierszy, niezależnie od treści i objętości. Jeśli wierzyć słowom Roberta Stillera z posłowia niniejszego wyboru, terminalnie chory osiemdziesięcioletni poeta miał umrzeć w wyniku wstrząsu na wieść o okropnościach zbrodni hitlerowskich w Polsce.

Wiersze prezentowane w cyklu "Poezji wybranych" Ludowej Spółdzielni Wydawniczej reprezentują różne okresy życia Rabindranatha Tagore. W wielu z nich opiewa on piękno natury rodzinnego Bengalu, wiernie i z niezwykłym pietyzmem utrwala sceny z wiejskiego życia, oddaje rozmaite odcienie miłości dwojga zakochanych, a także uczucie łączące matkę i dziecko. Prowadzi nas sekretnie przez ogrody i sady, oglądamy z nim Bengal z perspektywy ścieżek, dróg i szlaków wodnych. Nad nami unosi się odurzający aromat kwiatów i owoców, rozgrzane powietrze wypełnia trzepot ptasich i motylich skrzydeł, wieczorami zaś ożywcza bryza niesie dźwięki muzyki, a kochankowie o czystych sercach szepczą sobie pełne czułości słowa.

Tego ciepła i dobroci doświadczamy również my, czytelnicy, gdyż i o nas, żyjących wiele lat później, poeta myślał z czułością. Tak jak my zastanawiamy się nad jego życiem i czytamy w notce biograficznej o wielkich osobistych dramatach, jakie los zesłał na niego, także i on wybiega myślą daleko w przyszłość i adresuje do nas czytelników żyjących w XXI wieku jeden z najpiękniejszych swoich tekstów:

"Kto jesteś czytelniku, ty, za sto lat odczytujący me wiersze?
Nie mogę ci przesłać ani jednego kwiatu z obfitości tej wiosny, ani pasemka złota z tamtych oto obłoków.
Drzwi otwórz i wyjdź na dwór.
We własnym rozkwitłym ogrodzie nazrywaj wspomnień pachnących o kwiatach, co znikły sto lat temu.
W radości swego serca poczujesz może tę radość, która śpiewała w pewien ranek wiosenny, śląc wesoły głos poprzez sto lat."

Czytając wiersze Rabindranatha można odnieść wrażenie, iż był on człowiekiem o niezwykle wręcz życzliwej i empatycznej osobowości. Dobroć i miłość w jego tekstach to nie tani sentymentalny chwyt ale głęboko zakorzenione cechy. Humanizm i rozwinięta etyka są obecne chyba w każdym z jego wierszy, niezależnie od treści i objętości. Jeśli wierzyć słowom Roberta Stillera z...

"Tirukkural" jest zbiorem poezji tamilskiej, który mimo tego, że powstał wieki temu, nie traci prawie nic na aktualności. Opisuje politykę i obyczaje południowych Indii w formie dobrych rad udzielanych odbiorcy. Zwieńczenie zbioru odnosi się do miłości narzeczeńskiej i małżeńskiej. Obserwacje autora są niezwykle celne, a przez to wiarygodne psychologicznie.

"Tirukkural" jest zbiorem poezji tamilskiej, który mimo tego, że powstał wieki temu, nie traci prawie nic na aktualności. Opisuje politykę i obyczaje południowych Indii w formie dobrych rad udzielanych odbiorcy. Zwieńczenie zbioru odnosi się do miłości narzeczeńskiej i małżeńskiej. Obserwacje autora są niezwykle celne, a przez to wiarygodne psychologicznie.

Oj, chyba jestem masochistą, ale jakoś mnie ta książka zaintrygowała, bo podobno to od niej zaczęła się ta cała "literatura instagramowa".

Plusy:
- na ogół krótkie utwory/wpisy/sentencje;
- te dłuższe, na początku książki, niosą ze sobą jakiś przekaz i chociaż jest on na ogół traumatyczny, można go "kupić";
- wydanie dwujęzyczne (to akurat jest zawsze atutem, bo daje możliwość zapoznania się z oryginałem, a także pokazuje warsztat pracy tłumacza);
- pomimo miałkiej treści, książkę tę wiele osób chce przeczytać, a przy niskim poziomie czytelnictwa lepsze to niż nic.

Minusy:
- sentencje, a nie wiersze;
- marnotrawstwo papieru;
- dziewczyna ma jakiś problem i czuje potrzebę obnażenia się z tym przed ludźmi - OK, ma do tego prawo, ale ja również mam prawo napisać, że sposób, w jaki to robi zupełnie mi się nie podoba;
- zbyt wulgarna;
- zbyt banalna;
- zbyt pokręcona emocjonalnie;

Wymagających czytelników niezważających na "mody byle jakie" szczerze zniechęcam, ale jeśli chcecie przekonać się osobiście o co tyle szumu i skąd takie skrajności, proszę bardzo... co zresztą sam, zaintrygowany, uczyniłem.

Oj, chyba jestem masochistą, ale jakoś mnie ta książka zaintrygowała, bo podobno to od niej zaczęła się ta cała "literatura instagramowa".

Plusy:
- na ogół krótkie utwory/wpisy/sentencje;
- te dłuższe, na początku książki, niosą ze sobą jakiś przekaz i chociaż jest on na ogół traumatyczny, można go "kupić";
- wydanie dwujęzyczne (to akurat jest zawsze atutem, bo daje...

Druga część zbioru wierszy perskich poetów jest jeszcze bogatsza niż pierwsza. Mamy tu również większy zasięg geograficzny autorów ze względu na miejsce urodzenia, bo wzbogacony o współczesne Indie, Pakistan i Turkmenistan.

Motywy wierszy są typowe dla dawnej poezji perskiej: opisy urody ukochanej osoby, piękno przyrody, legendy o bohaterach czy przemijanie. Nowym ale za to widocznym elementem są wiersze wychwalające zalety wina. Świadczy to o otwartości i tolerancji, jakie panowały w Persji w początkach panowania islamu na jej terytorium. Strona graficzna przypomina mi tę z "Księgi tysiąca i jednej nocy"; zresztą wiersze też mają taki nieco baśniowy klimat.

Polecam wszystkim miłośnikom literatury bliskowschodniej z dawnych czasów (miałem dodać pięknych i spokojnych, ale przecież takie nigdy nie były).

Druga część zbioru wierszy perskich poetów jest jeszcze bogatsza niż pierwsza. Mamy tu również większy zasięg geograficzny autorów ze względu na miejsce urodzenia, bo wzbogacony o współczesne Indie, Pakistan i Turkmenistan.

Motywy wierszy są typowe dla dawnej poezji perskiej: opisy urody ukochanej osoby, piękno przyrody, legendy o bohaterach czy przemijanie. Nowym ale za...

Trzecia, ostatnia część zbioru wierszy perskich, jak zauważyli moi przedmówcy, nieco odstaje poziomem od poprzednich dwóch, gdyż w tamtych zostały zawarte (według większości odbiorców) najlepsze utwory. Niniejszy wybór różni się od pozostałych także rozpiętością czasową, wiersze tutaj zawarte pisane były na przestrzeni blisko tysiąca lat, dwaj poeci - słynny filozof i uczony Awicenna, oraz Onsuri z Balchu urodzili się w drugiej połowie X wieku, a najmłodsi z prezentowanych autorów przyszli na świat w XX wieku. Tak wielka chronologiczna rozciągłość powstawania wierszy skutkuje zróżnicowaniem stylu i tematyki, pomimo tego iż wielu poetów kontynuowało w swoich dziełach styl pisania i tematykę mistrzów z dawnych wieków.

Również geograficznie tomik ten można zaliczyć, oprócz literatury irańskiej, która jest niejako spadkobierczynią klasycznej literatury perskiej, do literatur narodowych: Afganistanu, Indii, Pakistanu, Tadżykistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu.

Tematycznie najstarsze wiersze i te spośród późniejszych, które były na nich wzorowane, zawierają liczne odniesienia do mitów i legend regionu, a także do religii. Czytelnika nieobeznanego z dziejami Persji zaskoczyć mogą wyraźne nawiązania do chrześcijaństwa i judaizmu. Spośród doktryn związanych z islamem szczególnie wyróżnia się w tym tomie, jak i w poprzednich, mistyczny nurt tej religii - sufizm. Dla czytelnika reprezentującego cywilizację chrześcijańskiego Zachodu, sufizm może się wydawać tym najbardziej romantycznym, pokojowym odłamem islamu, najbardziej związanym z filozofią i tradycjami ludowymi, czy wręcz najbardziej baśniowym, kojarzącym się choćby z "Księgą tysiąca i jednej nocy".

O ile dawni mistrzowie chętnie i obficie korzystali z inspiracji historycznych, religijnych i mistycznych, o tyle młodsi autorzy stają się podobni do współczesnych im poetów z całego świata. Niektóre z ich wierszy zdają się tracić na urodzie, ale zyskują na sile wyrazu.

Trzecia, ostatnia część zbioru wierszy perskich, jak zauważyli moi przedmówcy, nieco odstaje poziomem od poprzednich dwóch, gdyż w tamtych zostały zawarte (według większości odbiorców) najlepsze utwory. Niniejszy wybór różni się od pozostałych także rozpiętością czasową, wiersze tutaj zawarte pisane były na przestrzeni blisko tysiąca lat, dwaj poeci - słynny filozof i...

Rabindranath Tagore w tomiku składającym się z dwóch części: "Dar oblubieńca" i "Ku drugiemu brzegowi" otwiera przed czytelnikiem świat Orientu w najbardziej wysmakowanym wydaniu. Z niezwykłą dojrzałością i artyzmem ukazuje przyrodę, obyczaje i filozofię Indii, czyniąc to bez nachalnego dydaktyzmu i kreowania taniej egzotyki. Jego poezja jest uniwersalna. Wiele wierszy odnosi się do ludzkiej kondycji, relacji najbliższych sobie osób oraz człowieka i Boga. Humanizm wierszy Tagore jest szczególnie mocno widoczny w utworach dotyczących miłości, zarówno tej narzeczeńskiej, jak i małżeńskiej i rodzicielskiej a także w wierszach odnoszących się do utraty oraz samotności. Jest to również w dużym stopniu poezja kontemplacyjna. Pomimo ponad stu lat od wydania oryginalnych wierszy i blisko stu od ukazania się niniejszego wyboru, utwory indyjskiego noblisty zachowują świeżość wyrazu i z pewnością poruszą serca każdego konesera dobrej poezji.

Rabindranath Tagore w tomiku składającym się z dwóch części: "Dar oblubieńca" i "Ku drugiemu brzegowi" otwiera przed czytelnikiem świat Orientu w najbardziej wysmakowanym wydaniu. Z niezwykłą dojrzałością i artyzmem ukazuje przyrodę, obyczaje i filozofię Indii, czyniąc to bez nachalnego dydaktyzmu i kreowania taniej egzotyki. Jego poezja jest uniwersalna. Wiele wierszy...