Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Kto czyta książki, żyje podwójnie.

Wszystko staje się trudne, kiedy chce się posiadać różne rzeczy, nosić je ze sobą i mieć je na własność. A ja tylko patrzę na nie, a odchodząc staram się zachować je w pamięci. I w ten sposób unikam noszenia walizek, bo to wcale nie należy do przyjemności.

Wszystko staje się trudne, kiedy chce się posiadać różne rzeczy, nosić je ze sobą i mieć je na własność. A ja tylko patrzę na nie, a odchodząc staram się zachować je w pamięci. I w ten sposób unikam noszenia walizek, bo to wcale nie należy do przyjemności.

Jako czytelnicy szpiegujemy biblioteki przyjaciół, choćby tylko dla rozrywki. Czasami po to, żeby odkryć książkę, którą chcielibyśmy przeczytać, a której nie mamy, czasami po to, żeby dowiedzieć się co pożarło zwierzę, z którym się zadajemy

Jako czytelnicy szpiegujemy biblioteki przyjaciół, choćby tylko dla rozrywki. Czasami po to, żeby odkryć książkę, którą chcielibyśmy przeczytać, a której nie mamy, czasami po to, żeby dowiedzieć się co pożarło zwierzę, z którym się zadajemy

Czytać należy intensywnie. Czasami powinieneś czytać z intensywnością większą od tej, z jaką pisano tekst, który czytasz. Czytać należy gorliwie, z pasją, z uwagą i bezlitośnie. Autor może paplać, lecz ty czytaj rozumnie; każde słowo, jedno po drugim, tam i z powrotem, wsłuchując się w książkę, wypatrując śladów, które prowadzą w gąszcz, uważając na tajemnicze sygnały, które sam autor mógł przeoczyć, gdy kroczył naprzód w puszczy swojego dzieła. Nigdy nie należy czytać lekceważąco, od niechcenia, jak ktoś, kogo zaproszono na królewską ucztę, a on tylko dłubie końcem widelca w potrawach. Czytać trzeba elegancko, wielkodusznie. Czytać należy tak, jakbyś w celi śmierci czytał ostatnią książkę, którą ci przyniósł strażnik więzienny. Czytać trzeba na śmierć i życie, bo to największy ludzki dar. Pomyśl: tylko człowiek umie czytać.

Czytać należy intensywnie. Czasami powinieneś czytać z intensywnością większą od tej, z jaką pisano tekst, który czytasz. Czytać należy gorliwie, z pasją, z uwagą i bezlitośnie. Autor może paplać, lecz ty czytaj rozumnie; każde słowo, jedno po drugim, tam i z powrotem, wsłuchując się w książkę, wypatrując śladów, które prowadzą w gąszcz, uważając na tajemnicze sygnały, które sa...

(...) student, który wybiera zawód nauczyciela, nie żegna się ze światem dzieciństwa. Wprost przeciwnie, pragnie pozostać w nim jak najdłużej.

(...) student, który wybiera zawód nauczyciela, nie żegna się ze światem dzieciństwa. Wprost przeciwnie, pragnie pozostać w nim jak najdłużej.

Bo widzisz, oni kochają, jakby nienawidzili. Taka miłość z wadą serca. Nić, co nie złączyła, choć oplotła.

Bo widzisz, oni kochają, jakby nienawidzili. Taka miłość z wadą serca. Nić, co nie złączyła, choć oplotła.

Prawy człowiek to taki, który jest nieco zakłopotany, kiedy mu się mówi, że jest prawym człowiekiem.

Prawy człowiek to taki, który jest nieco zakłopotany, kiedy mu się mówi, że jest prawym człowiekiem.

- Nie lubię określenia "prosty lud". Nie ma czegoś takiego. Jest mężczyzna, kobieta, jeszcze jedna kobieta, jeszcze jeden mężczyzna, a każdy z nich ma swój rozum, uczucia, upodobania i taki lub inny osąd moralny.

- Nie lubię określenia "prosty lud". Nie ma czegoś takiego. Jest mężczyzna, kobieta, jeszcze jedna kobieta, jeszcze jeden mężczyzna, a każdy z nich ma swój rozum, uczucia, upodobania i taki lub inny osąd moralny.

Drzewo przyjaźni późno owoc daje.

Drzewo przyjaźni późno owoc daje.

Od dłuższego czasu dużo się tu plotkuje - więc chowałyśmy się, gdy tylko jakiś człowiek pojawiał się na horyzoncie, by móc zachować choć trochę spokoju i radości z bycia tutaj razem. Wszędzie w powietrzu wisiał niepokój, wszyscy tak dużo wiedzieli, nie wiedząc nic...

Od dłuższego czasu dużo się tu plotkuje - więc chowałyśmy się, gdy tylko jakiś człowiek pojawiał się na horyzoncie, by móc zachować choć trochę spokoju i radości z bycia tutaj razem. Wszędzie w powietrzu wisiał niepokój, wszyscy tak dużo wiedzieli, nie wiedząc nic...

Świat należał do mnie - i cóż z tego? Robiłem, co mi się tylko podobało, i zamiast być pełen szczęścia i zadowolenia, czułem się przygnębiony. Miłość rozkoszy z samej swej natury jest skazana na porażkę i musi się skończyć na poczuciu zawodu. Ale w tym dziwnym okresie byłem jednym z ostatnich ludzi, którzy daliby się przekonać mądrości św. Jana od Krzyża.

Świat należał do mnie - i cóż z tego? Robiłem, co mi się tylko podobało, i zamiast być pełen szczęścia i zadowolenia, czułem się przygnębiony. Miłość rozkoszy z samej swej natury jest skazana na porażkę i musi się skończyć na poczuciu zawodu. Ale w tym dziwnym okresie byłem jednym z ostatnich ludzi, którzy daliby się przekonać mądrości św. Jana od Krzyża.

Publiczne występowanie odbiera człowiekowi uczciwość. Czy publiczna prawda jest jeszcze możliwa? Pierwszą jej przesłanką byłoby stawianie pytań samemu, a nie tylko odpowiadanie. Pytania innych zniekształcają nas, człowiek dopasowuje się do nich, przyjmuje słowa i pojęcia, których za wszelką cenę powinien unikać.

Publiczne występowanie odbiera człowiekowi uczciwość. Czy publiczna prawda jest jeszcze możliwa? Pierwszą jej przesłanką byłoby stawianie pytań samemu, a nie tylko odpowiadanie. Pytania innych zniekształcają nas, człowiek dopasowuje się do nich, przyjmuje słowa i pojęcia, których za wszelką cenę powinien unikać.