Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka opowiada o losach dwóch małych dziewczynek - Krzysi i Ninki, które z powodu działań wojennych (i rewolucyjnych - akcja powieści rozpoczyna się około roku 1914) muszą uciekać z Rosji do Polski.

Krzysia Izalska mieszka z matką, a Ninka jest przygarniętą przez nie rosyjską sierotą, która utraciła rodzinę wskutek podpalenia i ograbienia przez bolszewików rodzinnego majątku pod Winnicą na Podolu. Jest przekonana, że jej matka nie przeżyła masakry.

Wskutek wojennej zawieruchy dziewczynki w pośpiechu opuszczają niebezpieczną Rosję, gdzie - według opisu autora, jest chłodno, biednie i źle. Z narażeniem życia i zdrowia przemieszczają się na zachód, niekiedy muszą wędrować nocą po lasach i bezdrożach, aby (nielegalnie) przekroczyć granicę z Polską. Docelowo zmierzają do Warszawy, gdzie mieszka wujostwo Krzysi. Młodsza i wątła Ninka ma oparcie w Krzysi, która zżyła się z nią jak z rodzoną siostrą. Krzysia jest głęboko wierzącą dziewczynką, dużo się modli, chodzi do kościoła, przyjmuje sakramenty, co wzbudza narastający zachwyt Ninki.

Po przekroczeniu granicy, bohaterki nagle znajdują się w innym świecie. Autor bardzo silnie odmalował kontrasty. W przeciwieństwie do złej Rosji, Polska jawi się jako kraj miodem i mlekiem płynący. Na swej drodze dziewczynki spotykaj ą samych przyjaznych i życzliwych ludzi, chleb jest smaczny (nie gliniasty i twardy, jak w złej Rosji), można się niedrogo najeść do syta, lub kupić dobrej jakości ubranie. Dobre dusze kupują uciekinierkom bilety na pociąg, który wiezie ich do Warszawy. Oczywiście pociąg też zaskakuje, bo przybywa punktualnie, a w środku jest ciepło, wygodnie i luksusowo, czego nie było w Rosji.

Dziewczynki przybywają do wuja Krzysi i rozpoczynają naukę. Przy tym często i ochoczo chodzą do kościoła. Ninka z urodzenia jest Rosjanką wyznania prawosławnego, ale nowa sytuacja wydaje jej się tak bajkowa, że postanawia nie tylko zmienić wyznanie na katolicyzm, lecz także żałuje, że nie jest Polką. Wszyscy ją w tym bardzo wspierają, zwłaszcza ukochana Krzysia. Po uroczystości pierwszej komunii Ninka otrzymuje złoty krzyżyk, który traktuje jak drogi skarb.

Niedługo potem w cudowny sposób odnajduje się matka Ninki, hrabina Ludożedska, która, jak się okazało, wcale nie umarła. Radość z połączenia matki z córą szybko ustępuje wieść o zmiany wyznania u Ninki. Hrabina nie jest zadowolona, że córka stała się katoliczką i wyrzeka się swojego pochodzenia (Ninka nie chce mówić po rosyjsku, tylko po polsku). Prośbą i groźbą utrudnia córce chodzenie do kościoła oraz do komunii, a także widywanie się z Krzysią, o której uważa, że ma zły wpływ na Ninkę.

Ninka zapada na ciężką chorobę (zapalenie mózgu) i dopiero groźba śmierci dziecka powoduje przemianę hrabiny. Akceptuje decyzję Ninki odnośnie zmiany wiary i pozwala na wizyty Krzysi. Ninka zdrowieje, ale z powodu silnego osłabienia wymaga transfuzji krwi. Dawczynią jest nikt inny, jak Krzysia, co potęguje wdzięczność hrabiny za uratowanie dziecka.

W końcu obie dziewczynki wyjeżdżają nad morze, do Chałup na wakacje, w towarzystwie państwa Izalskich. Hrabina dostaje od córki długie, optymistyczne listy, a pod koniec powieści - sama postanawia przejść na katolicyzm.

Ta książka zapoczątkowuje cykl powieści "Potęga przyjaźni", o przyjaźniach dziewczęcych. Autorem jest przedwojenny duchowny - ksiądz Stanisław Pasławski. Jego książki dla młodzieży przesiąknięte są bogoojczyźnianą propagandą, zawsze zwycięża dobro nad złem, bohaterowie są dobrzy i pobożni, chodzą z radością do kościoła, modlą się, przyjmują sakramenty, chętnie też wybaczają wrogom(a ci bywają w powieściach ks. Pasławskiego niekiedy okrutni wobec dobrych katolickich duszyczek; solą w oku jest im ich żarliwa i niezłomna wiara). No i patriotyzm - to, co polskie jest piękne, dobre i wzniosłe, inne nacje są przedstawiane jako złe.

To, co podobało mi się w książce, to zapomniany, nieistniejący już klimat przedwojennej Polski, widziany oczami dziecka/młodej osoby. Dość konkretny opis miejscowości na kresach II RP(Rokitno, Tomaszogród, Sarny, Kowel), kolejnictwa, miejscowości uzdrowiskowych, nieistniejących, ale znanych firm polskich (u wuja na przyjęciu z okazji I komunii Ninki piją wino "Złota Reneta" z Kruszwicy). Świetnie oddany duch tamtych czasów, choć mocno podlany sosem religijno-patriotycznym.

Książka opowiada o losach dwóch małych dziewczynek - Krzysi i Ninki, które z powodu działań wojennych (i rewolucyjnych - akcja powieści rozpoczyna się około roku 1914) muszą uciekać z Rosji do Polski.

Krzysia Izalska mieszka z matką, a Ninka jest przygarniętą przez nie rosyjską sierotą, która utraciła rodzinę wskutek podpalenia i ograbienia przez bolszewików rodzinnego...

Ostatnia, szósta część cyklu "Potęga przyjaźni", o przygodach Danusi, Ninki i ich koleżanek.

Danusię Skielską odwiedza potajemnie Róża Stelerówna, jej dawna koleżanka, przez którą Danusia zmuszona była opuścić poprzednią pensję, pod zarzutem przynależności do tajnej, antypaństwowej organizacji. Róża, jako jedna z założycielek organizacji, została ukarana dotkliwiej: zabroniono jej nauki w jakiejkolwiek placówce oświatowej (tzw. wilczy bilet). Teraz Róża przybywa pod fałszywym nazwiskiem, ze sfałszowanym świadectwem, zmienionym kolorem włosów i życiorysem. Ma zamiar uczyć się w tej samej szkole, co Danusia, i prosi ją, by jej nie wydała. Danusi przychodzi to z trudnością, bo wiele z powodu działań Róży wycierpiała, lecz zgadza się.

Róża umie się wkupić w łaski nowych koleżanek, zaskarbia sobie ich sympatię, w dodatku zyskuje też uznanie nauczycieli, gdyż pomaga w nauce młodszym koleżankom. Nie przeszkadza jej to jednocześnie werbować do klubu nowych członkiń i rozprowadzać nielegalne ulotki.

Danusia cieszy się przyjaźnią rozsądnej Tereni, walczy o sprowadzenie na dobrą drogę płochej Dziuni (która pomimo sympatii do Danusi początkowo wpada w orbitę znajomości z Różą, dopiero choroba matki skłania ją do zerwania kontaktów z nieodpowiednim towarzystwem) i nie daje się przeciwnościom losu (Kazia i Gienia z jej klasy początkowo są do Danusi źle nastawione i robią jej złośliwe psikusy). Dziewczyna nadal mieszka na stancji u surowej pani Toskiej, która jej nie ufa, lecz cały czas może liczyć na dawne przyjaciółki - Ninkę i Krzysię, oraz panią Izalską. Pod koniec książki Danusia zostaje oczyszczona ze wszystkich niesłusznych zarzutów, przekonują się do niej zarówno nauczyciele, jak i koleżanki z klasy.

Ostatnia, szósta część cyklu "Potęga przyjaźni", o przygodach Danusi, Ninki i ich koleżanek.

Danusię Skielską odwiedza potajemnie Róża Stelerówna, jej dawna koleżanka, przez którą Danusia zmuszona była opuścić poprzednią pensję, pod zarzutem przynależności do tajnej, antypaństwowej organizacji. Róża, jako jedna z założycielek organizacji, została ukarana dotkliwiej:...