Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niezwykle mnie rozczarowała.Opis nieadekwatny do tego co zastałam w środku. "Barwny obraz XIX wiecznego Paryża...,wiernie odtworzone paryskie ulice,wyraziste przedstawienie postaci". Wszystko cudownie tylko niestety chyba na niepublikowanych kartach powieści.Zapowiedź anatomii zbrodni,ewolucja planu od zrodzenia się go w umyśle złoczyńcy do unicestwienia kolejnej ofiary.Nie ma to jak dobra (ale nieprawdziwa) reklama ;). Zbrodnia w tej książce nie musiała ewoluować bo wszystko idzie jak po maśle.Cuda ciągle się zdarzają, zbieżność miejsc i osób bardzo sprzyjają zbrodniczemu planowi. Zbędni bohaterowie,którzy nie mają już co sobą zaprezentować są "sprytnie" uśmiercani przez autora.Upodobał sobie śmierć na skutek zapalenia mózgu z dnia na dzień albo co bardzo mnie rozbawiło, śmierć(rażenie paraliżem) wskutek zjedzenia obfitego obiadu i wypicia kilku butelek dobrego wina.Ale nie ma czym się martwić czytelniku bo mimo,że śmierć nastąpiła nagle to majątek udało się jeszcze przepisać ;). Książka rozbawiła mnie swoją tandetnością i zanudziła zarazem prostotą. Powieść idealna dla (bardzo) nie wymagających czytelników.

Książka niezwykle mnie rozczarowała.Opis nieadekwatny do tego co zastałam w środku. "Barwny obraz XIX wiecznego Paryża...,wiernie odtworzone paryskie ulice,wyraziste przedstawienie postaci". Wszystko cudownie tylko niestety chyba na niepublikowanych kartach powieści.Zapowiedź anatomii zbrodni,ewolucja planu od zrodzenia się go w umyśle złoczyńcy do unicestwienia kolejnej...

Pamiętnik jest formą piśmiennictwa, która nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu. Zawiera osobiste zapiski, które mają szczególne znaczenie przede wszystkim dla ich autora.Ten pamiętnik pisany był przez młodą Żydówkę na przestrzeni 3 lat. Jak na swój młody wiek (13 lat) dziewczynka zaskoczyła mnie swoją życiową mądrością, pewnością siebie, swoich przekonań oraz świadomością otaczających ją wydarzeń. Ania, która nie jest rozumiana przez otocznie, Ania, która pragnie być zauważona przez ojca jako jednostka, nie jako jedna z wielu, pragnienie bycia kochaną przez matkę. Niejednokrotnie samotna ale zachowała wiarę i nadzieję w trudnych chwilach.Choć trudno 3 lata kryjówki nazwać chwilą...Ujęła mnie szczególnie jej wiara w lepsze jutro, snucie planów na przyszłość,miłość,odwaga, które nie doczekały się urzeczywistnienia. Niektórzy zarzucają książce monotonność.Ja uważam, że ciężko o superlatywy w zapiskach dziecka spędzającego 3 lata, dzień przy dniu w ukryciu z "widokiem na życie" przez brudne i osłonione łachmanami okna. Książka moim zdaniem jest wyjątkowa i czytałam ją z myślą,że pisał ją ktoś prawdziwy, o wydarzeniach, które naprawdę miały miejsce. Nie ma nic bardziej prawdziwego.

Pamiętnik jest formą piśmiennictwa, która nie każdemu czytelnikowi przypadnie do gustu. Zawiera osobiste zapiski, które mają szczególne znaczenie przede wszystkim dla ich autora.Ten pamiętnik pisany był przez młodą Żydówkę na przestrzeni 3 lat. Jak na swój młody wiek (13 lat) dziewczynka zaskoczyła mnie swoją życiową mądrością, pewnością siebie, swoich przekonań oraz...

Anna Sewell, wielka miłośniczka koni i widać to w każdym fragmencie opisywanych przez nią uczuć zwierzęcia. Bohaterem książki jest koń Kary, który opowiada o swoich losach od narodzin po kres życia. Kolejno trafia do różnych właścicieli i spotyka się z różnym traktowaniem. Od dobroci i zrozumienia zwierzęcych potrzeb po ludzką znieczulicę. Jest to piękna opowieść o życiu, szczerym przywiązaniu, posłuszeństwie i miłości z perspektywy zwierzęcia.

Anna Sewell, wielka miłośniczka koni i widać to w każdym fragmencie opisywanych przez nią uczuć zwierzęcia. Bohaterem książki jest koń Kary, który opowiada o swoich losach od narodzin po kres życia. Kolejno trafia do różnych właścicieli i spotyka się z różnym traktowaniem. Od dobroci i zrozumienia zwierzęcych potrzeb po ludzką znieczulicę. Jest to piękna opowieść o życiu,...

Uważam,że taki króciutki fragment z powyższej książki sam w sobie będzie zachętą do jej przeczytania ;).
"(...)strach przed miłością,która przybierała postać konkretnego mężczyzny, listy, w których pisała matce o światowym życiu pełnym perspektyw, pierwsza miłość, zmaganie z samą sobą, poczucie winy, ciekawość, pieniądze, poszukiwanie własnych granic, okazje, które przeszły jej koło nosa. Stała tu inna Maria: nie dawała podarków,składała samą siebie w ofierze".

Uważam,że taki króciutki fragment z powyższej książki sam w sobie będzie zachętą do jej przeczytania ;).
"(...)strach przed miłością,która przybierała postać konkretnego mężczyzny, listy, w których pisała matce o światowym życiu pełnym perspektyw, pierwsza miłość, zmaganie z samą sobą, poczucie winy, ciekawość, pieniądze, poszukiwanie własnych granic, okazje, które...

Książka przedstawia losy królowej Anglii Elżbiety w pierwszych latach jej panowania, życie prywatne oraz dworskie. Jak zawsze w książkach autorki nie brakuje licznych sekretów intryg i spisków. Ukazuje życie na dworze królewskim od tzw. "kuchni". Bolączki, strach, lęk, miłości i inne przyziemne zagadnienia, które dzieją się również za królewskimi murami.
Młoda i jeszcze niedoświadczona królowa stara się władać jak tylko umie najlepiej. Szczególne zasługi w małych sukcesach ma jej wierny sługa William Cecil, bez którego odnoszę wrażenie Elżbieta straciła by własną głowę. Do reszty pochłonięta miłością do Roberta Dudley'a, który nie cieszy się dobrą opinią, a ponadto wdaje się z nią w romans będąc żonatym mężczyzną tylko nastręczają królowej kłopotu. Mimo wszystko Elżbieta jest pewna siebie i nie jest w stanie odeprzeć zalotów, próśb i wszelkich pomysłów Dudley'a. Irytująca jest jej ślepa uległość kochankowi i fakt ile niewinnych osób musi nastawić za nią głowy lub nawet stracić życie by mogła uzyskać to czego pragnie lub naprawić swoje błędy dla chwili słabości jaką niewątpliwie było jej pożądanie do Robert'a Dudley'a.
Władza dała jej bezkarność i jak się okazuje po przeczytaniu książki: królowa zawsze dostaje to czego chce bez szkody dla własnego mienia.

Książka przedstawia losy królowej Anglii Elżbiety w pierwszych latach jej panowania, życie prywatne oraz dworskie. Jak zawsze w książkach autorki nie brakuje licznych sekretów intryg i spisków. Ukazuje życie na dworze królewskim od tzw. "kuchni". Bolączki, strach, lęk, miłości i inne przyziemne zagadnienia, które dzieją się również za królewskimi murami.
Młoda i jeszcze...

Książka Elin Hilderbrand "Piasek w butach" to powieść, która wzbudza w Nas wachlarz emocji. Od radości po gorzki smutek. Każda z trzech bohaterek zmaga się z innym problemem i każda z nich ma w sobie siłę by stawić czoła przeciwnościom losu. Ta powieść to miłość, która wystawiana jest na próbę. Miłość w chorobie i zdrowiu. Miłość zawiedziona, zdradzona ale odzyskana dzięki nowemu życiu rozwijającemu się pod sercem matki oraz oczywiście przyjaźnie. Stare, na których możemy zawsze polegać oraz te całkiem nowe, dające świeże spojrzenie na świat i otaczające nas sprawy. Książka ma optymistyczne przesłanie i zachęcam do jej przeczytania. Sądzę, że powieść przypadnie do gustu szczególnie paniom ;). Jednym zdaniem Kobiety na zakręcie (życiowym).

Książka Elin Hilderbrand "Piasek w butach" to powieść, która wzbudza w Nas wachlarz emocji. Od radości po gorzki smutek. Każda z trzech bohaterek zmaga się z innym problemem i każda z nich ma w sobie siłę by stawić czoła przeciwnościom losu. Ta powieść to miłość, która wystawiana jest na próbę. Miłość w chorobie i zdrowiu. Miłość zawiedziona, zdradzona ale odzyskana dzięki...

To jedna z tych książek, po których przeczytaniu ciężko jest przejść do normalnej rzeczywistości. Zofia Kossak z niezwykłym oddaniem ukazała każdy szczegół wydarzeń. Książka skłania do przemyśleń każdego śmiertelnika i polecam tą powieść do przeczytania, może nie celem przyjemności bo jest to trudna tematyka ale choćby do poznania historii i przebiegu okupacji hitlerowskiej.

To jedna z tych książek, po których przeczytaniu ciężko jest przejść do normalnej rzeczywistości. Zofia Kossak z niezwykłym oddaniem ukazała każdy szczegół wydarzeń. Książka skłania do przemyśleń każdego śmiertelnika i polecam tą powieść do przeczytania, może nie celem przyjemności bo jest to trudna tematyka ale choćby do poznania historii i przebiegu okupacji hitlerowskiej.

Emma Bovary to bohaterka, która nie zyskała mojej sympatii. Powieść o kobiecie, która nie zaznała życia takiego jakiego by pragnęła. Wychodzi za mąż za mężczyznę, którego jak się okazuje nie kocha. Rodzi mu dziecko. Ten fakt nic nie zmienia, nie budzi w niej emocji. Moim zdaniem Emma to przykład rozkapryszonej pannicy, która pragnie być pępkiem świata. Dom to nie miejsce dla niej, odseparowuje się od rodziny na wszelkie możliwe sposoby i czerpie satysfakcję z unieszczęśliwiania najbliższych jej osób. Ponadto kocha bawić się ludźmi...kochankami. Wymaga całkowitego oddania się jej kochanków, pragnie zainteresowania, adoracji, miłości ale nie w głowie jej prawdziwy związek. Jej niezdecydowanie, pogoń za bogactwem i pozornym szczęściem sprawiło, że dotknęła dna i sama bez niczyjej pomocy wydała na siebie wyrok.

Emma Bovary to bohaterka, która nie zyskała mojej sympatii. Powieść o kobiecie, która nie zaznała życia takiego jakiego by pragnęła. Wychodzi za mąż za mężczyznę, którego jak się okazuje nie kocha. Rodzi mu dziecko. Ten fakt nic nie zmienia, nie budzi w niej emocji. Moim zdaniem Emma to przykład rozkapryszonej pannicy, która pragnie być pępkiem świata. Dom to nie miejsce...

Książka zaskakuje na każdym kroku, każdy czyn jest zapalnikiem do kolejnych wydarzeń, w których najczęściej ktoś cierpi. Beatrice Lacey jest bardzo zaangażowana w życie na rodzinnych posiadłościach. Córeczka tatusia jest daleka od codziennych zajęć damy salonowej, do których usilnie nakłania ją matka. Główna bohaterka ma jeden cel: zostać dziedziczką wbrew obowiązującym od wieków zasadom. Do celu zmierza po trupach, bezwzględnie i z wyrachowaniem. Każdy kto stanie na drodze jej planom płaci wysoką cenę. Podstęp, kazirodztwo, zabójstwo, niewinność i sprawiedliwość, której się wyczekuje z każdym kolejnym przeczytanym rozdziałem są gwarancją na ciekawie spędzony czas z książką ;). Polecam

Książka zaskakuje na każdym kroku, każdy czyn jest zapalnikiem do kolejnych wydarzeń, w których najczęściej ktoś cierpi. Beatrice Lacey jest bardzo zaangażowana w życie na rodzinnych posiadłościach. Córeczka tatusia jest daleka od codziennych zajęć damy salonowej, do których usilnie nakłania ją matka. Główna bohaterka ma jeden cel: zostać dziedziczką wbrew obowiązującym od...

Jest to pierwsza książka Joanny Opiat-Bojarskiej, którą miałam okazję przeczytać. I jestem mile zaskoczona, ponieważ jest to lekka i przyjemna lekturka. Przeczytałam ją na jednym oddechu ;).
Sylwia-główna bohaterka to początkująca agentka nieruchomości, swoje drugie życie wiedzie na blogu. W rzeczywistości jest zakochaną dziewczyną bez wzajemności. Autorka świetnie ukazała na postaci Sylwii, ile kobieta jest w stanie zrobić dla miłości, wbrew sobie i wszystkim znakom na niebie i ziemi. Skutkiem jej naiwności jest zaskakujące zakończenie akcji książki, dlatego zachęcam do jej przeczytania ;).
W książce pojawił się wątek przyrodniego brata Sylwii i szczerze powiedziawszy liczyłam na jego rozwinięcie, które miało ciekawy początek. Ale najwidoczniej autorka miała na książkę inny pomysł ;).

Jest to pierwsza książka Joanny Opiat-Bojarskiej, którą miałam okazję przeczytać. I jestem mile zaskoczona, ponieważ jest to lekka i przyjemna lekturka. Przeczytałam ją na jednym oddechu ;).
Sylwia-główna bohaterka to początkująca agentka nieruchomości, swoje drugie życie wiedzie na blogu. W rzeczywistości jest zakochaną dziewczyną bez wzajemności. Autorka świetnie ukazała...

Dołączam do grona osób, których książka nie zachwyciła. Nieliczne opowiadania, napisane ręką mężczyzn i bodajże jednej autorki pozwoliły mi szybciej przebrnąć przez resztę opowiadań. Niektóre fragmenty jednego opowiadania musiałam czytać jeszcze raz by wgl. zrozumieć ogólny sens. Odnoszę osobiste wrażenie, że niektórzy postawili na nieład w swoich opowiadaniach. Wymuszone opowiadania jak cokolwiek innego nigdy nie będą interesujące.

Dołączam do grona osób, których książka nie zachwyciła. Nieliczne opowiadania, napisane ręką mężczyzn i bodajże jednej autorki pozwoliły mi szybciej przebrnąć przez resztę opowiadań. Niektóre fragmenty jednego opowiadania musiałam czytać jeszcze raz by wgl. zrozumieć ogólny sens. Odnoszę osobiste wrażenie, że niektórzy postawili na nieład w swoich opowiadaniach. Wymuszone...