Jesteśmy społecznością, która kocha książki

http://bookinnature.blogspot.com/2018/04/recenzja-marzyciel-strange-dreamer.html

Życie Lazlo Strange'a było zawsze aż nazbyt zwyczajne. Jednak posiadał on jedną z najbardziej niesamowitych umiejętności. Wyobraźnię. To ona oraz miłość do książek i historii o zaginionym mieście Szloch pozwoliły mu przetrwać ciężkie chwile. Jednak czy te rzeczy wystarczą w momencie, gdy możliwość spełnienia jego największego marzenia może przepaść bezpowrotnie?

Już na samym początku muszę zaznaczyć to, że "Marzyciel" jest jedną z najbardziej oryginalnych i wyjątkowych książek jakie czytałam. Nadal nie mogę wyjść z podziwu dla wyobraźni autorki, która stworzyła tak niesamowity świat i bohaterów, jakich jeszcze nie spotkałam w żadnej innej książce. Rzeczywistość przedstawiona ma w sobie ogromnie wiele niezwykłych detali, których same wymyślenie, dla mnie stanowiłoby nie lada wyzwanie. Ta książka dopracowana jest w każdym, nawet najmniejszym elemencie. Każda strona przynosi ze sobą kolejne zaskakujące wątki, których nie byłam w stanie wcześniej przewidzieć. No po prostu majsersztyk!

W sumie to mogłabym na tym zakończyć recenzję, ponieważ wydaje mi się, że ostatnio ciężko jest znaleźć książkę, która byłaby w takim stopniu oryginalna i dla mnie jest już to wystarczająco zachęcającym powodem do jej przeczytania. Jednak przy wychwalaniu tej książki nie mogę pominąć tego, że dodatkowego uroku oraz klimatu dodaje jej przepiękna szata graficzna. Nie chodzi mi jedynie o okładkę (od której, swoją drogą, nie można oderwać wzroku), ale również o zrobienia każdego rozdziału znajdujące się po bokach stron. Te szczegóły jeszcze bardziej wpływają na pozytywny odbiór książki jako całości. Aż od samego patrzenia chcę ją przeczytać jeszcze raz!

Laini Taylor w "Marzycielu" skupiła się przede wszystkim na kreacji świata przedstawionego oraz głównych bohaterów co zdecydowanie wyszło jej idealnie. Zachwyciła mnie ona oswoją wyobraźnią i oryginalnością. Kunszt pisarski autorki jest fenomenalny, potrafi porwać czytelnika i całkowicie nim zawładnąć. Jeżeli ktoś tego właśnie szuka w książkach, to "Marzyciel" jest zdecydowanie właściwą pozycją dla niego.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi czytampierwszy.pl

http://bookinnature.blogspot.com/2018/04/recenzja-marzyciel-strange-dreamer.html

Życie Lazlo Strange'a było zawsze aż nazbyt zwyczajne. Jednak posiadał on jedną z najbardziej niesamowitych umiejętności. Wyobraźnię. To ona oraz miłość do książek i historii o zaginionym mieście Szloch pozwoliły mu przetrwać ciężkie chwile. Jednak czy te rzeczy wystarczą w momencie, gdy...

Po wydarzeniach na Hybernii bohaterowie zostają ponownie wrzuceni w wir intryg, przygód oraz wojny, która zbliża się nieuchronnie. Feyra musi stawić czoła tej przyszłości i to od niej będzie zależało to jak potoczą się losy Prythianu oraz bliskich jej osób. Ile jest w stanie poświęcić, aby ocalić swój świat?

Sarah J. Maas stała się w ostatnich czasach bardzo popularna w Polsce jak i na całym świecie. Z każdą jej nową książką przybywa kolejnych fanów i wielbicieli jej powieści. Zresztą sama zaliczam się do tych osób, które kochają oba jej cykle i przeczytają wszystko co wyjdzie spod jej pióra. Jednakże chyba właśnie przez te wygórowane oczekiwania postawiłam zbyt wysoką poprzeczkę dla "Dworu skrzydeł i zguby", bo nie ukrywam, że niestety się zawiodłam.

Zacznę od tego, że najgorszą częścią tej książki była pierwsza połowa. Przeczytanie jej zajęło mi dobre 2 miesiące (!) co jak na mnie i moją miłość do Sarah J. Maas jest bardzo długim czasem. Zauważyłam ostatnio pewną tendencję autorki, która z książki na książkę coraz więcej uwagi poświęca na szczegółowe opisywanie aktów seksualnych. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że w pierwszej połowie "Dworu skrzydeł i zguby" opisy te pojawiały się dosłownie w prawie każdym rozdziale (a czasem nawet parę razy w jednym). Po jakimś czasie staje się to naprawdę męczące. To samo zresztą dzieje się ze "Szklanym tronem". Po części właśnie przez to początkowe tomy podobają mi się najbardziej, bo kolejne stają się miejscami bardzo monotonne i opisy romantycznych zbliżeń zdecydowanie przytłaczają ilością pozostałą akcję. Myślę, że właśnie te opisy przeważyły w głównym stopniu na mojej ocenie tej książki, bo sięgając po nią liczyłam na dobrą, wciągającą fantastykę, a nie romans z dużą liczbą scen erotycznych.

Jednak druga połowa tej powieści jest całkowicie inna niż pierwsza i przeczytałam ją zaledwie w 2 dni. Tam w końcu zaczyna się coś dziać, akcja znacznie przyspiesza, a kolejne wydarzenia następują po sobie z zawrotną prędkością. O jak ja bym chciała, żeby cała ta książka tak wyglądała. Jednak pomimo tego, że druga połowa była zdecydowanie lepsza, to i tak liczyłam na coś więcej ze strony Sarah J. Maas. Brakowało mi jakiegoś wielkiego 'BUM!' czy czegoś w tym stylu. Wydarzenia, które miały mnie zaskoczyć i wbić w fotel przewidziałam wcześniej, a sama końcówka była jak dla mnie zbyt schematyczna.

Lecz mimo pewnych mankamentów w tej powieści, dużym jej atutem są postaci stworzone przez autorkę. Są one niesamowicie barwne, wielowarstwowe i ciekawe. Sarah J. Maas w cudowny sposób potrafi ukazać indywidualny charakter każdej z postaci, nawet jeżeli występuje ona w książce tylko na chwilę. Pierwszoplanowi bohaterowie są 'dopieszczeni' w każdym szczególe i podczas czytania trzeciego tomu mamy wrażenie, że znamy ich na wylot, chociaż oczywiście nadal potrafią nas zaskoczyć. Szczególnie podobała mi się w "Dworze skrzydeł i zguby" zmiana w relacji pomiędzy siostrami Archeron i znaczne rozwinięcie postaci Elainy oraz Nesty (jej szczególnie!), które dzięki temu byłam w stanie polubić jeszcze bardziej.

Tak więc podsumowując, niestety postawiłam tej powieści zbyt wysokie oczekiwania i myślę, że to miało znaczący wpływ na mój odbiór "Dworu skrzydeł i zguby". Największym atutem tej powieści są jej postaci i warsztat pisarski Sarah J. Maas. Jednak powoli zaczynam zauważać, że pod względem fabularnym moje oczekiwania coraz bardziej rozmijają się z tym, w którą stronę autorka prowadzi akcję swoich powieści. Mam tylko nadzieję, że na kolejnych jej książkach nie zawiodę się tak bardzo.

http://bookinnature.blogspot.com/

Po wydarzeniach na Hybernii bohaterowie zostają ponownie wrzuceni w wir intryg, przygód oraz wojny, która zbliża się nieuchronnie. Feyra musi stawić czoła tej przyszłości i to od niej będzie zależało to jak potoczą się losy Prythianu oraz bliskich jej osób. Ile jest w stanie poświęcić, aby ocalić swój świat?

Sarah J. Maas stała się w ostatnich czasach bardzo popularna w...

Dwunastu graczy. Dwanaście ludów. Trzy klucze. I tylko jeden zwycięzca, który zadecyduje o życiu i śmierci, o losie ludzkości. Endgame właśnie się rozpoczęło, a wraz z nim koniec świata, który przeżyje niewielu. Do czego się posuniesz, aby znaleźć się w tym gronie? Dwunastu piekielnie niebezpiecznych, specjalnie wyszkolonych do gry w Endgame, młodych ludzi staje przeciwko sobie, każdy chce zwyciężyć i zapewnić przetrwanie swojemu ludowi. Jeśli zawiodą razem z nimi zginą ich bliscy.

Kiedy zaczęłam czytać tę książkę nie spodziewałam się po niej niczego zaskakującego, czy nawet wciągającego. Myślałam, że będzie to całkowicie niezobowiązująca lektura, do której nie przywiążę się za bardzo. Wydawało mi się, że po prostu ją przeczytam, zrecenzuję, odłożę na półkę i zapomnę, a po następne części raczej nie sięgnę. A teraz, kiedy patrzę na "Endgame" czy myślę o tej książce to nie pragnę niczego bardziej jak móc sięgnąć, już teraz, w tej chwili po następną część (a niestety muszę na nią trochę poczekać). Muszę przyznać, że niesamowicie mnie wciągnęła i z wielkim bólem musiałam ją odłożyć w momencie, kiedy stawało nade mną ciemne widmo sesji, lecz po zdanych egzaminach przeczytałam ją dosłownie jednym tchem. No i na koniec zostawiła po sobie duży niedosyt i kaca książkowego, którego zaspokoić może tylko kolejna część.

Pomijając to jak "Endgame" bardzo wciąga, to równie ciekawym aspektem jest fakt, że nie jest to zwykła książka, której historia zamyka się w kilkuset stronach. Opowieść "Endgame" wychodzi poza to, do internetu i realnego życia. Książka, w tym wypadku, jest tylko początkiem, wskazówką do rozwiązania zagadki, dzięki której można było wygrać 500 000 $. Serio. I faktycznie ktoś zdobył tę nagrodę. Tylko, że zagadka jest na tyle trudna, że do ostatecznego rozwiązania dotarło 61 osób na całym świecie (w tym 1 Polak). No, ale w końcu nie może być prosto, kiedy chodzi o taką sumę pieniędzy. Ja osobiście nie próbowałam nawet zacząć, bo jestem raczej beznadziejna w tego typu sprawach, ale uważam, że sam pomysł i przeniesienie fikcji do rzeczywistości jest bardzo oryginalne i ciekawe. Sama nigdy wcześniej nie spotkałam się z takim przedsięwzięciem jakim jest cała trylogia "Endgame" (w każdej następnej książce jest inna zagadka), dlatego pod tym względem jest ona dla mnie naprawdę wyjątkowa.

Równie interesującą i niezmiernie ciekawą stroną tej książki są bohaterowie. Każdy z nich jest inny i mimo tego, że jest ich bardzo dużo, nie miałam żadnego problemu z odróżnieniem jednych od drugich. Wszyscy wyszkoleni są na śmiertelnie niebezpiecznych zabójców, tylko po to, aby być gotowym, gdy nadejdzie "Endgame". Każdy z nich posiada cechy, które wyróżniają go na tle innych. Uważam, że jeśli autor posiada taką właśnie zdolność kreowania postaci, które nie zlewają się w jedną masę, to jest to najlepszym dowodem na to, że zajął się on w życiu pisarstwem nie przez przypadek. Właśnie w tym wypadku "Endgame" jest idealnym potwierdzeniem tego, że James Frey i Nils Johnson-Shelton zajęli się odpowiednim projektem.

Sama fabuła jest trochę mniej nieszablonowa niż reszta książki. Chociaż i w niej znajdziemy pewne pomysłowe rozwiązania oraz zaskakujące zwroty akcji, które dodatkowo nie pozwolą oderwać się od czytania. Bardzo podoba mi się to jak autorzy nawiązują do starożytnych cywilizacji i ich osiągnięć, jak wytłumaczyli pochodzenie ludzi, to w jaki sposób będzie wyglądał koniec świata oraz kto jest za to wszystko odpowiedzialny. Patrząc na całą fabułę, pomimo tego, że jest ona typowo młodzieżowa, to potrafi pochłonąć czytelnika niezależnie od wieku, jednak proponuję czytać ją jednak nieco starszym osobom, przez wgląd na pojawiające się krwawe i brutalne sceny, które są opisywane ze szczegółami (przy niektórych nawet mi robiło się słabo).

Tak więc uważam, że "Endgame. Wezwanie" zdecydowanie przerosło moje oczekiwania, z czego jestem bardzo zadowolona. Książkę tę polecam szczególnie osobom, które gustują w powieściach angażujących czytelnika, potrafiących zaskoczyć, a fabularnie podobnych do "Igrzysk śmierci" (chociaż nie do końca!). Ja przy "Endgame" naprawdę dobrze się bawiłam i na pewno sięgnę po kolejne części.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi CzytamPierwszy.pl

http://bookinnature.blogspot.com/

Dwunastu graczy. Dwanaście ludów. Trzy klucze. I tylko jeden zwycięzca, który zadecyduje o życiu i śmierci, o losie ludzkości. Endgame właśnie się rozpoczęło, a wraz z nim koniec świata, który przeżyje niewielu. Do czego się posuniesz, aby znaleźć się w tym gronie? Dwunastu piekielnie niebezpiecznych, specjalnie wyszkolonych do gry w Endgame, młodych ludzi staje przeciwko...