Zanim przebrnęłam przez nieznośne fochy siostr głównej bohaterki to wojna się już skończyła.

W kolejnej części sagi o Feyrze autorka kontynuuje epicką opowieść, wprowadzając czytelników w wir śmiertelnie niebezpiecznej gry. Powrót do Dworu Wiosny nie oznacza dla Feyry spokoju, a jej zd determinacja w zdobywaniu informacji stawia ją w centrum przewrotnej rozgrywki.

W obliczu groźby ze strony króla Hybernii, wojna staje się nieunikniona, a Feyra ponownie musi stawić czoła trudnym decyzjom i poszukiwać sojuszników w nieprzewidywalnych miejscach. Opisane wydarzenia obiecują emocjonujące starcia i niebezpieczne intrygi.

Warto zauważyć, że choć początki sagi mogą sprawiać wrażenie trudnych do przejścia, autorka zaskakuje czytelników zwrotami akcji i niespodziewanymi momentami. Dynamika opowieści zdaje się być utrzymana, a postacie nadal ewoluują, co przysparza dodatkowej głębi fabule.

Czytelnicy, którzy pokonali początkowe trudności i zakochali się w poprzednich tomach, z pewnością znajdą w tej części kolejną porcję emocji, intryg oraz trzymającej w napięciu akcji. Świat Prythian staje się coraz bardziej skomplikowany, a losy bohaterów zaczynają nabierać nowych, nieoczekiwanych wymiarów.

Zanim przebrnęłam przez nieznośne fochy siostr głównej bohaterki to wojna się już skończyła.

W kolejnej części sagi o Feyrze autorka kontynuuje epicką opowieść, wprowadzając czytelników w wir śmiertelnie niebezpiecznej gry. Powrót do Dworu Wiosny nie oznacza dla Feyry spokoju, a jej zd determinacja w zdobywaniu informacji stawia ją w centrum przewrotnej rozgrywki.

W...

Znacie to uczucie kiedy zakończenie książki jest tak dobre, że od razu sięgacie po kolejną część? Mimo że jest 2 w nocy, a rano trzeba iść do pracy? To byłam ja i początek mojej przygody z „Dworem Skrzydeł i Zguby” 😂 Czy miałam niesamowicie wysokie oczekiwania? Tak. Czy zostały spełnione? Oh i to w jakim stylu!

Akcja rozpoczyna się niemalże w tym samym miejscu, w którym przerwaliśmy. Od razu wpadamy w wir wydarzeń i intryg, których obserwowanie dostarcza ogromną satysfakcję. Fabuła rozpoczyna się z wysokiego C i przez całą książkę praktycznie nie zwalnia. Ilość dramy i zwrotów akcji przyprawia o zawrót głowy, a jednoczenie obserwowanie tego szaleńczego biegu wydarzeń dostarcza niesamowitej frajdy. Podczas czytania co chwilę towarzyszyła mi myśl: co jeszcze??? Co jeszcze może pójść nie tak??? I za każdym razem autorka zaskakiwała mnie kolejną przeszkodą- i na maxa satysfakcjonującym jej pokonaniem. Za niektóre rozwiązania fabularne- czapki z głów.

Jeszcze bardziej pokochałam i przywiązałam się do bohaterów. Rhys, Feyra, Cass, Az, Mor i Amarena dołączyli do listy moich ulubionych postaci wszech czasów, a interakcje między nimi powodowały u mnie dzikie napady śmiechu ❤️
Kocham ten świat, tą historię całym sercem, i chociaż nie jest to książka bez wad- to mam je w nosie, „Dwór Skrzydeł i Zguby” dał mi zbyt wiele radości by w ogóle poświęcać im uwagę ;)

Znacie to uczucie kiedy zakończenie książki jest tak dobre, że od razu sięgacie po kolejną część? Mimo że jest 2 w nocy, a rano trzeba iść do pracy? To byłam ja i początek mojej przygody z „Dworem Skrzydeł i Zguby” 😂 Czy miałam niesamowicie wysokie oczekiwania? Tak. Czy zostały spełnione? Oh i to w jakim stylu!

Akcja rozpoczyna się niemalże w tym samym miejscu, w którym...

O Jezu, nie wiem czemu ludzie mówią że 2 część jest lepsza, ta mnie przekonała całym sercem zwłaszcza ostatnie strony, znowu trzeba się trochę przebić przez pierwsze jakieś 400 stron ale jest to aż takie żmudne jak w Dworze Mgieł i Furii. Arcydzieło

O Jezu, nie wiem czemu ludzie mówią że 2 część jest lepsza, ta mnie przekonała całym sercem zwłaszcza ostatnie strony, znowu trzeba się trochę przebić przez pierwsze jakieś 400 stron ale jest to aż takie żmudne jak w Dworze Mgieł i Furii. Arcydzieło

Chyba najlepsza część z książek z cyklu przeczytanych do tej pory. "Pożarłam" 700 stron tego e-booka w 10 dni!

Chyba najlepsza część z książek z cyklu przeczytanych do tej pory. "Pożarłam" 700 stron tego e-booka w 10 dni!

Uwielbiam! Kolejna genialna część niesamowitej i wciągającej historii, pełnej magii, mroku i zawirowań miłosnych. Autorka zaskakuje i w fenomenalny sposób kończy historię Feyry i Rhysa. Co tu dużo mówić, kawał dobrej fantastyki z wątkiem romantycznym.

Uwielbiam! Kolejna genialna część niesamowitej i wciągającej historii, pełnej magii, mroku i zawirowań miłosnych. Autorka zaskakuje i w fenomenalny sposób kończy historię Feyry i Rhysa. Co tu dużo mówić, kawał dobrej fantastyki z wątkiem romantycznym.

Poprzednia cześć była rewelacyjna, ta bardzo słaba, w szczególności za sprawą "wciągnięcia" w historię sióstr głównej bohaterki. Postać Nesty jest bezwartościowa i nic nie wnosząca i zbyt dużo książki zostało jej poświęcone. Tłumaczenie jej traumą mnie nie przekonuje, każdy bohater tam miał traumę, a zachowuje się normalnie. Te opisy, w których Nesta wielce "chciała się rzucić do gardła" Feirze, kiedy ta podchodziła do Elainy były conjamniej durne biorąc pod uwagę, że w pierwszej części, to Feyra żywiła je obie i o nie dbała. Generalnie świat piękny, historia miłosna ciekawa, ale wprowadzenie do historii sióstr zepsuło całą magię i książka stała się meh. Obecnie czytam kolejną część, które jest głównie o Neście i uważam, że jest to ogromna starta czasu, papieru i pieniędzy.

Poprzednia cześć była rewelacyjna, ta bardzo słaba, w szczególności za sprawą "wciągnięcia" w historię sióstr głównej bohaterki. Postać Nesty jest bezwartościowa i nic nie wnosząca i zbyt dużo książki zostało jej poświęcone. Tłumaczenie jej traumą mnie nie przekonuje, każdy bohater tam miał traumę, a zachowuje się normalnie. Te opisy, w których Nesta wielce "chciała...

Bardzo dużo emocji przyniosła mi ta część, czasami nawet niektóre rzeczy czy działania bohaterów były dla mnie mega irytujące np. Mor i cała ta sprawa z Azrielem jakby nie kupuje tego wyjaśnienia sprawy jakie padło w książce xD 🙈 dla mnie powód który został podany i niby miał w jakiś sposób wytłumaczyć zachowanie Mor moim zdaniem jest serio słaby i absolutnie nie usprawiedliwia jej bardzo dziecinnego zachowania i chyba ono wkurzało mnie najbardziej bo niby kobita ma 500 lat a zachowuje się jak 15 latka. Poza tym książka super ❤️ zakończenie oczywiste ale tu akurat to bardzo dobrze 😉 czytając tego typu książki raczej wolę oczywiste i oklepane happy endy niż jakieś dramaty lub smutne zakończenia. Chętnie sięgnę po dalsze części jestem bardzo ciekawa co dalej z Nestą i Kasjanem, chociaż przyznaje że nie jestem fanką tak rozbudowanych uniwersów jak to nam w tym przypadku serwuje S.J.Mass i trochę przeraża mnie ilość i grubość książek z serii Ksieżycowe Miasto które będę musiała przeczytać żeby rozumieć co dalej będzie się działo w Dworach 😔 🥺 Jakaś część mnie czuję się nieelegancko zmuszona do zakupu innych książek autorki.

Bardzo dużo emocji przyniosła mi ta część, czasami nawet niektóre rzeczy czy działania bohaterów były dla mnie mega irytujące np. Mor i cała ta sprawa z Azrielem jakby nie kupuje tego wyjaśnienia sprawy jakie padło w książce xD 🙈 dla mnie powód który został podany i niby miał w jakiś sposób wytłumaczyć zachowanie Mor moim zdaniem jest serio słaby i absolutnie nie...

Myślałam że tym razem będzie inaczej ale niestety nie płakałam jak dziecko w momencie gdy Rhys wyczerpał swoje siły dla kotła 😭

Myślałam że tym razem będzie inaczej ale niestety nie płakałam jak dziecko w momencie gdy Rhys wyczerpał swoje siły dla kotła 😭

Czytałam głodna wrażeń i zakończenia. Po drugim tomie byłam zadowolona, dobrze się bawiłam, dla mnie książka ma wywoływać emocje i to właśnie zrobiła. Trzecia część zachwyciła mnie akcją i bohaterami. Trzeba oddać autorce, że nie zostawiła pobocznych postaci w naszych domysłach. Przez ich historię przeplatające się w fabule każdy był ważny co sprawiało, że obraz świata i relacji nam się poszerzał. Emocji nie brakowało. Uśmiechałam się i wzruszyłam na przemian.
Zakończenie to drażliwy temat i po opiniach widzę, że nie tylko dla mnie ;) jednak nie marudzę, nie czepiam się bo ogólne wrażenia są bardzo dobre. Odrobinę boję się przeczytać kolejnych tomow żeby nie zepsuć sobie tego uczucia ;) Mogę śmiało powiedzieć, że myliłam się do tej serii myśląc długo, że to puste romantasy... unikałam tych książek zakładając, że będzie to stracony czas. Teraz żałuję, że nie mogę przeczytać od nowa i znowu czuć tego zachwytu i zaskoczenia jak bardzo się myliłam.

Odsyłam do @szafirowadama, która bardzo trafnie według mnie ujęła podsumowanie tej książki :) Jej opinia jest bardzo bliska mojej.

Czytałam głodna wrażeń i zakończenia. Po drugim tomie byłam zadowolona, dobrze się bawiłam, dla mnie książka ma wywoływać emocje i to właśnie zrobiła. Trzecia część zachwyciła mnie akcją i bohaterami. Trzeba oddać autorce, że nie zostawiła pobocznych postaci w naszych domysłach. Przez ich historię przeplatające się w fabule każdy był ważny co sprawiało, że obraz świata i...

✨Dwór skrzydeł i zguby✨

Trzeci tom Dworów to kolejna książka spod pióra Maas, którą miałam okazje przeczytać i muszę przyznać, że mam trochę mieszane uczucia...
Nadal podtrzymuje zdanie, że Dwory to jedna z lepszych serii jakie czytałam, ale #dworskrzydelizguby nie zachwycił mnie tak bardzo jak chociażby #dwormgielifurii

To, co nadal mi się podobało to świat jaki Maas wykreowała I bohaterowie, których nam przedstawiła. W trzecim tomie mieliśmy również okazje na spotkanie kilku nowych☺️
Poznaliśmy bliżej Nestę i Elainę a także pozostałych książąt Prythianu. Co do sióstr Archeron, uważam, że to świetne postacie, a zwłaszcza Nesta!

Jeśli zaś chodzi o znanych już bohaterów to uważam, że Feyra jest niesamowita. Przeszła ogromną przemianę i stała się silna, zdecydowana oraz nieustraszona. Podejmowała ryzyko i stawiała czoło wszystkiemu co stanęło na jej drodze, a wszystko po to, aby chronić swoich ukochanych i swój dwór. Prawdziwa Księżna. Uwielbiam bohaterki takie jak Feyra - nie jest ani miałka ani bez wyrazu!

Co do fabuły - po emocjonujących wydarzeniach z drugiego tomu, tutaj mamy zdecydowanie mniej akcji, jest większy spokój. Niektórzy powiedzą, że było nudno - ja się z tym nie zgodzę. Nie odbieram też tego spokoju, jako wady. Po rollercoasterze wrażeń z tomu drugiego, potrzebowałam czegoś takiego - chwili na złapanie oddechu, bez mocnych wrażeń. I to właśnie dostałam.

Nie podobało mi się jednak to, w jaki sposób autorka poprowadziła losy bohaterów. Jakim cudem w tej strasznej wojnie, nikt z „drużyny Nocy” nie zginął? Szczerze mówiąc oczekiwałam, że coś takiego się stanie - że stracimy jednego z ulubionych bohaterów. Okej, Amrena zginęła. Rhys też. Jednak każde z nich za chwilę wróciło. Rozumiem jeszcze zmartwychwstanie Rhysa, jest w końcu jedną z głównych postaci. Ale Amrena? Po co wróciła? Uważam, że zabicie jej byłoby uczciwe.
Zamiast tego Maas uśmierciła ojca Feyry, człowieka, którego imienia nawet nie znam, i który był tak naprawdę nikim w tej książce. Jego śmierć ani mnie ziębi ani grzeje. Słabo pani Maas.

Relacja Mor-Azriel też jest dla mnie niezrozumiała i w sumie trochę już męcząca. Albo w prawo albo w lewo, Morrigan. No i jeszcze kwestia rodowodu Luciena - czy ten wątek będzie miał jakieś rozwinięcie czy był po prostu po nic? Jestem bardzo ciekawa.

Podsumowując, Dwór skrzydeł i zguby był książką, przy której bawiłam się wspaniale. Niektóre sceny wywołały u mnie łzy, przy innych podnosiło mi się trochę ciśnienie i irytacja, ale ostatecznie uważam, że jest to bardzo dobra książka i daję jej 7,5/10⭐️ polecam ☺️

✨Dwór skrzydeł i zguby✨

Trzeci tom Dworów to kolejna książka spod pióra Maas, którą miałam okazje przeczytać i muszę przyznać, że mam trochę mieszane uczucia...
Nadal podtrzymuje zdanie, że Dwory to jedna z lepszych serii jakie czytałam, ale #dworskrzydelizguby nie zachwycił mnie tak bardzo jak chociażby #dwormgielifurii

To, co nadal mi się podobało to świat jaki Maas...