Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma to jak odgrzać wszystkie kotlety na raz i zaserwować je gościom na ozdobnym półmisku.

Z jednej strony, jeżeli nie przeczytasz poprzednich części, nie zrozumiesz co się tu dzieje. Jednak jeżeli przeczytasz - umrzesz z nudów. Jedyne, co mi się podobało, to nowy sposób Dantego na umocnienie swojej pozycji. To w sumie jedyny w miarę nowy wątek, który pewnie będzie się rozwijał w kolejnych częściach serii.

Nie ma to jak odgrzać wszystkie kotlety na raz i zaserwować je gościom na ozdobnym półmisku.

Z jednej strony, jeżeli nie przeczytasz poprzednich części, nie zrozumiesz co się tu dzieje. Jednak jeżeli przeczytasz - umrzesz z nudów. Jedyne, co mi się podobało, to nowy sposób Dantego na umocnienie swojej pozycji. To w sumie jedyny w miarę nowy wątek, który pewnie będzie się...

Elle Kennedy za każdym razem rozbawia mnie do łez swoimi opowieściami. Za każdym razem też w pozornie błahej historyjce o studenckiej miłości potrafi przemycić coś wartościowego.

Tym razem postawiła na siostrzaną solidarność. Bo możemy się nie lubić, w końcu każda z nas jest inna, a nawet zupa pomidorowa nie każdemu smakuje. Możemy nie szanować i nie popierać swoich wyborów. Ale są sytuację, w których musimy stawać ramię w ramię i walczyć o wspólną sprawę. Molestowanie, poniżanie, uprzedmiatawianie nie jest tylko problemem dziewczyny, która tego bezpośrednio doświadcza. To nasz wspólny problem. Dziś ona, ale jutro to mogę być ja. I żadna z nas nigdy nie będzie szła sama.

Oczywiście para głównych bohaterów jak zwykle jest dobrana idealnie. Oboje zakompleksieni, ale każde z innego powodu. Wyciągają z siebie nawzajem to, co najlepsze. Uczą się otwartości,  szczerości i przyjmowania pomocy.

Absolutnie nie jestem w stanie pożegnać się jeszcze ze studentami z Briar, więc mam nadzieję, że to nie jest koniec.

Elle Kennedy za każdym razem rozbawia mnie do łez swoimi opowieściami. Za każdym razem też w pozornie błahej historyjce o studenckiej miłości potrafi przemycić coś wartościowego.

Tym razem postawiła na siostrzaną solidarność. Bo możemy się nie lubić, w końcu każda z nas jest inna, a nawet zupa pomidorowa nie każdemu smakuje. Możemy nie szanować i nie popierać swoich...

Anna Gacek po prostu chwyciła mnie za rękę i wciągnęła w wehikuł czasu. Oczarowała mnie swoimi opowieściami o grunge'u i modzie. Nawet te znane mi dobrze fakty z historii Nirvany przedstawiła z innej perspektywy. Znów wróciłam do tej muzyki. Jestem rocznikiem "Nevermind", "Ten", "Achtung Baby", "Use Your Illusion", "Gish", "Pretty on the inside", "Blood Sugar, Sex Magic", "Badmotherfinger" i czarnego albumu Metalliki. I zaczynam myśleć, że moja miłość do muzyki nie wzięła się znikąd. To był po prostu fenomenalny rok.

Anna Gacek po prostu chwyciła mnie za rękę i wciągnęła w wehikuł czasu. Oczarowała mnie swoimi opowieściami o grunge'u i modzie. Nawet te znane mi dobrze fakty z historii Nirvany przedstawiła z innej perspektywy. Znów wróciłam do tej muzyki. Jestem rocznikiem "Nevermind", "Ten", "Achtung Baby", "Use Your Illusion", "Gish", "Pretty on the inside", "Blood Sugar, Sex...