„Ten jedyny” Emily Giffin leżał u mnie jakiś czas na półce. Uważam, że zdecydowanie zbyt wiele miejsca w książce zajmują szczegółowe opisy sportowe, które przyznam bez bicia pomijałam ale całokształt mi się spodobał.
Bohaterką powieści jest Shea - trzydziestokilkulatka której życie w ciągu roku zmienia się jak w kalejdoskopie. Shea zacznie darzyć głębszym uczuciem ojca swojej najlepszej przyjaciółki, przyjaciółki z którą się praktycznie wychowywała i są dla siebie jak siostry.
Jeżeli chcecie poznać losy Shei i dowiedzieć się co wynikło z tego uczucia to polecam Wam tą książkę. Jeżeli tak jak ja nie lubicie czytać o sporcie to nie zrażajcie się i też przeczytajcie, bo fabuła jest naprawdę ciekawa. :)

„Ten jedyny” Emily Giffin leżał u mnie jakiś czas na półce. Uważam, że zdecydowanie zbyt wiele miejsca w książce zajmują szczegółowe opisy sportowe, które przyznam bez bicia pomijałam ale całokształt mi się spodobał.
Bohaterką powieści jest Shea - trzydziestokilkulatka której życie w ciągu roku zmienia się jak w kalejdoskopie. Shea zacznie darzyć głębszym uczuciem ojca...

To moja pierwsza powieść tej autorki, czytam negatywne opinie, a mnie ta książka naprawdę porwała, nietypowy wątek miłosny na tle futbolu, pisana świetnym językiem. Bardzo polecam.

To moja pierwsza powieść tej autorki, czytam negatywne opinie, a mnie ta książka naprawdę porwała, nietypowy wątek miłosny na tle futbolu, pisana świetnym językiem. Bardzo polecam.

Nie rozumiem fenomenu pani Giffin. To moja druga pozycja tej autorki i raczej ostatnia. Naprawdę nie wiem o czym była książka, tzn. wiem, ale nie umiałabym o niej opowiedzieć. Nie lubię głównej bohaterki, nie lubię postaci drugoplanowych, wszyscy tacy mechaniczni i bezosobowi. Nawet czarne charaktery są bez charakteru. Czuję, że tylko zmarnowałam czas, a mogłam przeczytać coś ciekawszego, np. instrukcję obsługi kotła, albo skład szamponu przeciwłupieżowego...

Nie rozumiem fenomenu pani Giffin. To moja druga pozycja tej autorki i raczej ostatnia. Naprawdę nie wiem o czym była książka, tzn. wiem, ale nie umiałabym o niej opowiedzieć. Nie lubię głównej bohaterki, nie lubię postaci drugoplanowych, wszyscy tacy mechaniczni i bezosobowi. Nawet czarne charaktery są bez charakteru. Czuję, że tylko zmarnowałam czas, a mogłam przeczytać...

Zżyłam się z bohaterami, a to zaledwie 520 stron. Choć wątek sportowy stanowił spoiwo całej historii, muszę przyznać, że fanką fuball'u amerykańskiego nie jestem i niektóre fragmenty wydawały mi się obce. Zakończenie mnie zaskoczyło chociaż nie powiem, że w 100% usatysfakcjonowało. Dobrze się przy niej bawiłam.

Zżyłam się z bohaterami, a to zaledwie 520 stron. Choć wątek sportowy stanowił spoiwo całej historii, muszę przyznać, że fanką fuball'u amerykańskiego nie jestem i niektóre fragmenty wydawały mi się obce. Zakończenie mnie zaskoczyło chociaż nie powiem, że w 100% usatysfakcjonowało. Dobrze się przy niej bawiłam.

Od początku wiadomo było jak się skończy. Dużo opowiadań o futbolu mało dialogów. Nie polecam.

Od początku wiadomo było jak się skończy. Dużo opowiadań o futbolu mało dialogów. Nie polecam.

Książka dla fanów futbolu. Może powinna być zgłoszona w kategorii sportowe, a nie romans ;-). Trochę z przymrużeniem oka, ale jakby odjąć wątek sportowy to byłoby to w miarę dobre opowiadanie.

Książka dla fanów futbolu. Może powinna być zgłoszona w kategorii sportowe, a nie romans ;-). Trochę z przymrużeniem oka, ale jakby odjąć wątek sportowy to byłoby to w miarę dobre opowiadanie.

Książka dość "stara", ale lubię twórczość Giffin, więc po nią sięgnęłam.
Niestety jest najsłabsza pośród tych które czytałam, a została mi chyba jeszcze jedna.
Pierwsze 100 czy 150 stron chciałam odpuścić, bo kompletnie mnie nie brała. Później było ciut lepiej.
Z jednej strony nie lubię marnować czasu, ale z drugiej zacząć książkę i nie dokończyć? No nie 😁

Bardzo dużo futbolu amerykańskiego. Postać głównej bohaterki w moim odczuciu bardzo denerwująca i to był chyba główny minus. Podobnie trener Carr. Podobał mi się za to Miller i Ryan James - ciekawe postacie 🙂

Książka dość "stara", ale lubię twórczość Giffin, więc po nią sięgnęłam.
Niestety jest najsłabsza pośród tych które czytałam, a została mi chyba jeszcze jedna.
Pierwsze 100 czy 150 stron chciałam odpuścić, bo kompletnie mnie nie brała. Później było ciut lepiej.
Z jednej strony nie lubię marnować czasu, ale z drugiej zacząć książkę i nie dokończyć? No nie 😁

Bardzo dużo...

Uwielbiam twórczość Emily Giffin. Każda jej książka jest bardzo życiowa i czytałam je z zapartym tchem. "Ten jedyny" jest historią, która może się przytrafić każdemu. Jednak tym razem książka mnie nie porwała. Mimo swej objętości, jak dla mnie, za dużo w niej o futoballu a za mało historii ludzkiej. Może takie odczucie pojawiło się dlatego, że nie jestem entuzjastką tego sportu?

Uwielbiam twórczość Emily Giffin. Każda jej książka jest bardzo życiowa i czytałam je z zapartym tchem. "Ten jedyny" jest historią, która może się przytrafić każdemu. Jednak tym razem książka mnie nie porwała. Mimo swej objętości, jak dla mnie, za dużo w niej o futoballu a za mało historii ludzkiej. Może takie odczucie pojawiło się dlatego, że nie jestem entuzjastką tego...

Była to w moim odczuciu najsłabsza książka tej autorki. Niby wszystko ok, ale brakowało. Historia chyba słabo przemyślana, jakoś tak płytko bez emocji opisana. Nie zostaje po przeczytaniu żadna reflekcja, myśl.

Była to w moim odczuciu najsłabsza książka tej autorki. Niby wszystko ok, ale brakowało. Historia chyba słabo przemyślana, jakoś tak płytko bez emocji opisana. Nie zostaje po przeczytaniu żadna reflekcja, myśl.

siódmy tom. siódme spotkanie z panią Giffin. tym razem 7 nie jest do końca szczęśliwa liczba. książka mnie nie porwała. początek wręcz był nudny,a opisy futbolu dla mnie prawie nie do przejścia. od połowy jest juz lepiej☺ Jak to u Pani Giffin znów zadajemy sobie pytanie - co jeśli? Co jeśli pokochamy kogoś nam zakazanego? co jeśli nie potrafimy kochać tego,którego powinnyśmy? co jeśli spotkamy się z przemocą w związku? co jeśli. ..serce mówi jedno,a rozum odwrotnie? Shea może być w cudownym związku z gwiazdą futbolu, do którego wzdycha pół Ameryki,a zakochuje się w ojcu przyjaciółki,który jest w wieku jej ojca? co na to powiedzą ludzie? co na to jej przyjaciółka? czy iść za głosem serca?

siódmy tom. siódme spotkanie z panią Giffin. tym razem 7 nie jest do końca szczęśliwa liczba. książka mnie nie porwała. początek wręcz był nudny,a opisy futbolu dla mnie prawie nie do przejścia. od połowy jest juz lepiej☺ Jak to u Pani Giffin znów zadajemy sobie pytanie - co jeśli? Co jeśli pokochamy kogoś nam zakazanego? co jeśli nie potrafimy kochać tego,którego...