Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana jest na świetnej historycznej kanwie. Czasy powojenne są opisane świetnie, bardzo ciekawie, autorka przybliża trudne życie na pograniczu i małomiasteczkową mentalność wielonarodowościowej Hajnówki. Jednak Sasza Załuska, "genialna", "uzdolniona" profilerka stworzona jest w sposób infantylny i niekonsekwentny. Nie ma się co oszukiwać Załuska jest zwyczajnie głupią kretynką, jedyne do czego się nadaje, to siedzenie za biurkiem i to jeszcze obitym gąbką, żeby sobie przypadkiem sama krzywdy nie zrobiła. Cała postać bardzo psuje świetnie uwitą intrygę sprzed lat, dodatkowo książka jest niepotrzebnie przydługa, przez co w niektórych momentach staje się nudna. No i jeszcze ta końcówka... tragedia.

Książka napisana jest na świetnej historycznej kanwie. Czasy powojenne są opisane świetnie, bardzo ciekawie, autorka przybliża trudne życie na pograniczu i małomiasteczkową mentalność wielonarodowościowej Hajnówki. Jednak Sasza Załuska, "genialna", "uzdolniona" profilerka stworzona jest w sposób infantylny i niekonsekwentny. Nie ma się co oszukiwać Załuska jest zwyczajnie...

Cykl o Harrym Hole z tomu na tom jest coraz lepszy, a może zwyczajnie okoliczności są ciekawsze. W Czerwonym Gardle przeszłość wojenna miesza się z teraźniejszością i pomimo tego, że nie lubię wątków wojennych i czyta mi się je bardzo powoli to tym razem było inaczej. Całą książkę pochłonęłam w jeden wieczór. Jedynie co mi zgrzyta w całej serii oczywiście poza superbohaterem Harrym, to zbyt przewidywalny wątek "nieoczekiwanej" i bezsensownej śmierci kobiety, która mniej lub bardziej, jest dla Harrego ważna. Panie Hole w takim tempie to wybijesz pan pół populacji szwedzkiej płci pięknej...;)

Cykl o Harrym Hole z tomu na tom jest coraz lepszy, a może zwyczajnie okoliczności są ciekawsze. W Czerwonym Gardle przeszłość wojenna miesza się z teraźniejszością i pomimo tego, że nie lubię wątków wojennych i czyta mi się je bardzo powoli to tym razem było inaczej. Całą książkę pochłonęłam w jeden wieczór. Jedynie co mi zgrzyta w całej serii oczywiście poza...

Najlepsza część! Zaskakująca i najbardziej mroczna. Świetne zakończenie, polecam każdemu :)

Najlepsza część! Zaskakująca i najbardziej mroczna. Świetne zakończenie, polecam każdemu :)

Mam nadzieję, że pierwsza część jest jedynie zapowiedzią dobrego cyklu kryminałów. Początek książki nie jest zbyt ciekawy i przez pierwsze 100 stron wieje nudą, potem jest już coraz lepiej! Motyw psychopaty jest dobry aczkolwiek cała oprawa historii nieco naciągana. Postaci do bólu ciekawe i barwne z ogromnym bagażem doświadczeń, sprawiają wrażenie zbyt intensywnych. Jednak, po przebrnięciu przez kilkadziesiąt pierwszych stron fabuła wciąga tak, że nie można oderwać się od czytania. Z chęcią wezmę do ręki kolejną część cyklu!

Mam nadzieję, że pierwsza część jest jedynie zapowiedzią dobrego cyklu kryminałów. Początek książki nie jest zbyt ciekawy i przez pierwsze 100 stron wieje nudą, potem jest już coraz lepiej! Motyw psychopaty jest dobry aczkolwiek cała oprawa historii nieco naciągana. Postaci do bólu ciekawe i barwne z ogromnym bagażem doświadczeń, sprawiają wrażenie zbyt intensywnych....

Świetny kryminał, oparty na dobrze prowadzonej intrydze, bez dodatkowego nudnego wątku miłosnego, tylko lekko nawiązującego do miłości sprzed lat. Świetnie i szybko się czyta, fabuła sprawia, że nie można odkleić się od książki. Zakończenie trochę mało jasne, wprowadzające nić tajemniczości w życie i tak enigmatycznego Teo Szackiego. Bardzo dobre umiejscowienie historii- czasy obecne mieszają się z SBcką przeszłością Polski i pokazują, że tak naprawdę członków Bezpieki, nowy system nigdy nie rozliczył. Polecam i biorę się za czytanie drugiej części :)

Świetny kryminał, oparty na dobrze prowadzonej intrydze, bez dodatkowego nudnego wątku miłosnego, tylko lekko nawiązującego do miłości sprzed lat. Świetnie i szybko się czyta, fabuła sprawia, że nie można odkleić się od książki. Zakończenie trochę mało jasne, wprowadzające nić tajemniczości w życie i tak enigmatycznego Teo Szackiego. Bardzo dobre umiejscowienie historii-...

Niestety, to najnudniejsza część cyklu:/. Nie wiem, czy zwyczajnie nie lubię motywu ludzi chorych psychicznie, czy ten tom jest dużo gorszy od pozostałych, ale powieść dłużyła mi się niezmiernie,dopiero co skończyłam ją czytać a już nie pamiętam o czym była:/ Praktyczny brak akcji, upiory mało realne, w dodatku zabrakło mi elastycznego i niezwykle barwnego opisu historii. Nie czułam upału i gorąca jak w poprzednich opowiadaniach, mgła nie robi na mnie wrażenia i kojarzy się raczej pozytywnie niż z nadejściem demonów. Po ostatniej części Upiora Południa spodziewałam się czegoś lepszego.

Niestety, to najnudniejsza część cyklu:/. Nie wiem, czy zwyczajnie nie lubię motywu ludzi chorych psychicznie, czy ten tom jest dużo gorszy od pozostałych, ale powieść dłużyła mi się niezmiernie,dopiero co skończyłam ją czytać a już nie pamiętam o czym była:/ Praktyczny brak akcji, upiory mało realne, w dodatku zabrakło mi elastycznego i niezwykle barwnego opisu historii....

Burzowe Kocię bardzo odstaje od pozostałych dwóch opowiadań z serii Upiór Południa. Jest raczej bajka dla dorosłych. Jako odrębna książka byłaby świetna, jednak nie za bardzo pasuje do poprzednich dwóch mrocznych i przepełnionych grozą części. Zakończenie świetne! Przecież nie wszystko musi się dobrze kończyć, totalnie życiowe i nieprzesłodzone. Burzowe Kocię to imię magicznego stworzenia- opiekuna krainy Opodal, której zagraża Drewnianooki Upadły. Futrzak przenosi rannego Sierżanta Troya do Opodal aby uratował ją od owoców mrocznych i ohydnych jabłoni, zasianych przez Upadłego. Jak to w życiu bywa pomimo dobrego wykonania zadania i szczerych, dobrych chęci Troyowi nie udaje się ocalić magicznego świata. Czytając książkę, dzięki wielobarwnym opisom miałam przed oczami tajemniczy, piękny i wielobarwny świat Opodal. Warto ją przeczytać dla samej próby wyobrażenia sobie znalezienia się w takich sytuacjach w których znalazł się główny bohater. Mroczne wspomnienia Troya o niewoli w której dopadł go upiór południa są niczym w porównaniu do opisu chorych drzew, tabunu Księżycowych Rumaków i chwili ścięcia obrzydliwego drzewa.

Burzowe Kocię bardzo odstaje od pozostałych dwóch opowiadań z serii Upiór Południa. Jest raczej bajka dla dorosłych. Jako odrębna książka byłaby świetna, jednak nie za bardzo pasuje do poprzednich dwóch mrocznych i przepełnionych grozą części. Zakończenie świetne! Przecież nie wszystko musi się dobrze kończyć, totalnie życiowe i nieprzesłodzone. Burzowe Kocię to imię...

Druga cześć z serii Upiór Południa nieco mnie rozczarowała. W porównaniu do pierwszej jest o wiele bardziej przewidywalna, brak w niej tętniącej w powietrzu magii. Owszem utrzymana jest w lekkiej grozie i ma w sobie fantastyczny pierwiastek, jednak to nie to samo co tajemnicza Afryka, widać Dzikiemu Zachodowi zabrakło pierwotnej magii czarnego lądu, za to pozostała mroczna zemsta, która podnosi z grobu umarłych. Oczywiście przeczytam kolejne części, bo jestem ciekawa jakie jeszcze upiory kryją się w cieniu południowych krain:)

Druga cześć z serii Upiór Południa nieco mnie rozczarowała. W porównaniu do pierwszej jest o wiele bardziej przewidywalna, brak w niej tętniącej w powietrzu magii. Owszem utrzymana jest w lekkiej grozie i ma w sobie fantastyczny pierwiastek, jednak to nie to samo co tajemnicza Afryka, widać Dzikiemu Zachodowi zabrakło pierwotnej magii czarnego lądu, za to pozostała mroczna...

W książce znalazłam dużo niezrozumiałej magii, złej i czarnej - męskiej. Magia w realnym świecie płonącej Afryki, pochłaniająca umysł głównego bohatera.
Reporter wojenny przeżył w życiu dużo, okrutną śmierć swojego przyjaciela, widoki kaźni kobiet, dzieci i mężczyzn, znalazł się w objęciach malarii. Jego umysł i dusze coś opętało, dlatego z wygodnego lyonskiego życia, powraca na czarny kontynent stanąć twarzą w twarz z nękającym go upiorem. Na pomoc przychodzi mu szaman/czarownik pokazując mu drogę cienia, mającej na celu utrzymanie przy życiu afrykańskiego boga Orisza. Zaczyna rozlewać się krew, czy to szaleństwo Jacka Wilczyńskiego czy faktycznie stanął przed jednym z najstarszych i najokrutniejszych bóstw wojny w dziejach ludzkości. Upał, obłęd, szaleństwo i czerń leją się z powieści jak żar z afrykańskiego nieba. Południowa kultura kolebki ludzkości wciąga swoim mistycyzmem, dzięki czemu można wpaść w trans czytania ;)
Czerń ma w sobie to coś co hipnotyzuje, dzięki czemu dokładnie można zobaczyć w swojej głowie obrazy przedstawione na kartkach książki.

W książce znalazłam dużo niezrozumiałej magii, złej i czarnej - męskiej. Magia w realnym świecie płonącej Afryki, pochłaniająca umysł głównego bohatera.
Reporter wojenny przeżył w życiu dużo, okrutną śmierć swojego przyjaciela, widoki kaźni kobiet, dzieci i mężczyzn, znalazł się w objęciach malarii. Jego umysł i dusze coś opętało, dlatego z wygodnego lyonskiego życia,...

Vesper, Renegat i Nocarz w jednym w dodatku zdrajca! Kim tak naprawdę jest? Nikim! Pełny tajemnic i zdecydowanie najlepszy z serii tom. Historia pełna zwrotów akcji, dzięki czemu czyta się jednym tchem. Od samego początku aż do zakończenia nie wiadomo, kto stoi po dobrej stronie barykady. Każdy, każdym manipuluje, a biedny Vesper nie wie po której stronie powinien stanąć. W końcu zamiast wybrać szczęście, wybiera co?! Standardowo, poświęcenie! Zostaje "nikim" czyli spoiwem zwaśnionych stron. Książkę, moim zdaniem, psuje zakończenie, jest zwyczajnie płaskie w dodatku z takim nijakim happy endem. Jednak, ostatni tom uzupełnia całą serię, która jest po prostu świetna. Kobiece przedstawienie wampirów komandosów, z męskiego puntu widzenia, wyszło autorce kapitalnie. Cała historia jest zwarta, trzyma się kupy i na koniec serii rozwiązane są wszystkie niuanse i niedopowiedzenia poprzednich tomów. Ze swojej strony serdecznie polecam wszystkie tomy.

Vesper, Renegat i Nocarz w jednym w dodatku zdrajca! Kim tak naprawdę jest? Nikim! Pełny tajemnic i zdecydowanie najlepszy z serii tom. Historia pełna zwrotów akcji, dzięki czemu czyta się jednym tchem. Od samego początku aż do zakończenia nie wiadomo, kto stoi po dobrej stronie barykady. Każdy, każdym manipuluje, a biedny Vesper nie wie po której stronie powinien stanąć. W...

Jak to świat z innej perspektywy wygląda inaczej! Vesper przekonuje się o tym dosyć boleśnie. Niespełna roczny wampir w końcu staje się renegatem i chyba było mu to pisane od samego początku. Vesper czuje się odpowiedzialny za powierzoną mu grupę renegatów, szkoli ich, walczy z nimi ramię w ramię z nowym wrogiem, do tego stopnia, że sam staje się znienawidzonym przez siebie renegatem. Oczarowany tajemniczą i ognistą Araneą zrobi dla niej wszystko... lecz do pewnego momentu. Jakie będą dalsze losy byłego Nocarza? Czy Lord Kat zlituje się nad swoim marnotrawnym synem? Renegat to kawał dobrego fantasy! Czy męskiego? Niee po prostu napisanego przez "kobietę z jajami". Od jutra, z przyjemnością zaczynam przygodę z 3 tomem serii!

Jak to świat z innej perspektywy wygląda inaczej! Vesper przekonuje się o tym dosyć boleśnie. Niespełna roczny wampir w końcu staje się renegatem i chyba było mu to pisane od samego początku. Vesper czuje się odpowiedzialny za powierzoną mu grupę renegatów, szkoli ich, walczy z nimi ramię w ramię z nowym wrogiem, do tego stopnia, że sam staje się znienawidzonym przez siebie...

Wampirza historia zupełnie inna niż wszystkie! Wciągająca opowieść o wampirach tych trochę mniej złych wampirach, na sztucznej krwi. Moja szczera nadzieja, że Vesper zostanie renegatem, chyba spełni się w drugim tomie! Ulubiony tekst z racji zawodu to recykling krwi <3 Polecam każdemu, kto chce przeczytać trochę inną fantastykę, oprawioną w militarną ramę.

Wampirza historia zupełnie inna niż wszystkie! Wciągająca opowieść o wampirach tych trochę mniej złych wampirach, na sztucznej krwi. Moja szczera nadzieja, że Vesper zostanie renegatem, chyba spełni się w drugim tomie! Ulubiony tekst z racji zawodu to recykling krwi <3 Polecam każdemu, kto chce przeczytać trochę inną fantastykę, oprawioną w militarną ramę.

Jedna z moich ulubionych książek Pratchetta!

Jedna z moich ulubionych książek Pratchetta!

Luj o lujach napisał "kryminał"...

Luj o lujach napisał "kryminał"...

Druga część niesamowitych przygód trójki bohaterów jest ciut lepsza od pierwszej. Książka wciąga, ma dobrą akcję. Bardzo spodobała mi się romantyczna nazwa statku Petera Hansawritsona- Srebrna Łania. W tym tomie poznajemy wcześniejsze życie Heli, Staszka i Marka, okazuje się,że mężczyźni to życiowe niedorajdy, natomiast dziewczyna to prawdziwa, walcząca wilczyca. Bystra Hela pomimo 3 (?!) powrotu do dziewictwa, jest wierzącą, twardą, honorową, skłonną do morderstw szlachcianką. Sporo w niej sprzeczności, jednak chyba właśnie takie jest życie. Panowie natomiast to typowi współcześni mężczyźni, waleczne lwy z przypadku.
Podczas czytania książki, zastanawiałam się, jakim staliśmy się narodem, czy nadal młodzi Polacy potrafiliby tak zażarcie walczyć o swoja ojczyznę jak Hela? Czy faktycznie "ojczyzna" jest warta takich poświęceń? Czy współcześni ludzie, potrafiliby poradzić sobie w średniowiecznej codzienności? Książka bardzo dobrze oddaje aktualną szkolną edukację, "nauka wszystkiego i niczego", co skutkuje tym, że uczymy się wszystkiego pobieżnie i ogólnie zamiast porządnie jednej rzeczy. Z jednej strony współcześni bohaterowie zaznajomieni się z wieloma rzeczami lecz z niczym konkretnie.
Fantastyczna opowieść wpleciona w historyczną kanwę, wyszła Pilipiukowi bardzo dobrze. Książkę polecam na długie zimowe wieczory razem z całą serią ;)

Druga część niesamowitych przygód trójki bohaterów jest ciut lepsza od pierwszej. Książka wciąga, ma dobrą akcję. Bardzo spodobała mi się romantyczna nazwa statku Petera Hansawritsona- Srebrna Łania. W tym tomie poznajemy wcześniejsze życie Heli, Staszka i Marka, okazuje się,że mężczyźni to życiowe niedorajdy, natomiast dziewczyna to prawdziwa, walcząca wilczyca. Bystra...

Droga do Nidaros jest konkretnym początkiem dobrej serii książek fantasy (mam nadzieję), poza wstępem, który jest niedorzeczny i dosyć głupawy, reszta zapowiada się całkiem nieźle. Osoby lubiące historię będą zadowoleni z osadzenia fabuły, dzięki której wbrew pozorom, historia toczy się wartko i ciekawie. Czekam z niecierpliwością na czas, by przeczytać kolejną część ;)

Droga do Nidaros jest konkretnym początkiem dobrej serii książek fantasy (mam nadzieję), poza wstępem, który jest niedorzeczny i dosyć głupawy, reszta zapowiada się całkiem nieźle. Osoby lubiące historię będą zadowoleni z osadzenia fabuły, dzięki której wbrew pozorom, historia toczy się wartko i ciekawie. Czekam z niecierpliwością na czas, by przeczytać kolejną część ;)

Druga część przygód Cormorana Strike'a zakrawała się na ciekawy i mroczny kryminał. Niestety fabuła jest dosyć nudna, jedyne co przyciąga ciekawość to powolne odkrywanie szczegółów życia zamordowanego pisarza oraz jego "przyjaciół". Liczyłam na trochę więcej szczegółów z życia Cormorana, a zamiast nich dostałam opis nieradzącej sobie ze związkiem Robin. Pomysł na kryminał świetny, jednak realizacja już nie taka genialna, wbrew pozorom bardziej podobało mi się "Wołanie Kukułki".

Druga część przygód Cormorana Strike'a zakrawała się na ciekawy i mroczny kryminał. Niestety fabuła jest dosyć nudna, jedyne co przyciąga ciekawość to powolne odkrywanie szczegółów życia zamordowanego pisarza oraz jego "przyjaciół". Liczyłam na trochę więcej szczegółów z życia Cormorana, a zamiast nich dostałam opis nieradzącej sobie ze związkiem Robin. Pomysł na kryminał...

Bardzo ciepła i śmieszna opowieść o tym,że zawsze można zacząć swoje życie praktycznie od nowa. Książka jest antydepresantem,dlatego polecam na jesienne wieczory. Jedną gwiazdkę ucinam,za moją ulubioną postać Szczęsnego- nieszczęsnego :)

Bardzo ciepła i śmieszna opowieść o tym,że zawsze można zacząć swoje życie praktycznie od nowa. Książka jest antydepresantem,dlatego polecam na jesienne wieczory. Jedną gwiazdkę ucinam,za moją ulubioną postać Szczęsnego- nieszczęsnego :)

Zaskoczyło mnie zakończenie książki, jak dla mnie jest dokładnie takie jakie powinno być. Sama powieść ma wartką akcję i nie można się przy niej nudzić, idealna dla dorastającej młodzieży, chociaż motyw poświęcenia trochę przerysowany.

Zaskoczyło mnie zakończenie książki, jak dla mnie jest dokładnie takie jakie powinno być. Sama powieść ma wartką akcję i nie można się przy niej nudzić, idealna dla dorastającej młodzieży, chociaż motyw poświęcenia trochę przerysowany.

Książka zawiera podstawy webwriting'u, świetnie nadaje się dla początkujących osób w tej branży, jednak ma już parę lat i brakuje w niej odniesienia do mediów społecznościowych takich jak np. Facebook. Polecam początkującym osobom,ponieważ mi bardzo ona pomogła.

Książka zawiera podstawy webwriting'u, świetnie nadaje się dla początkujących osób w tej branży, jednak ma już parę lat i brakuje w niej odniesienia do mediów społecznościowych takich jak np. Facebook. Polecam początkującym osobom,ponieważ mi bardzo ona pomogła.