Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiem szczerze, że to była pierwsza i prawdopodobnie ostatnia książka tego autora, którą przeczytałam. Po przeczytaniu jej czułam głównie zniesmaczenie i zaskoczenie. Rozumiem, iż autor specjalnie opisał bohaterów nie idealizując ich, i tu chwała mu za to. Jednakże ciągłe wspominanie o problemach głównego bohatera z wypróżnieniem i manii wąchania ubrań (nawet bielizny) swojego męża przez główną bohaterkę to już lekka przesada. Opinia może mało zachęcająca, niemniej jeżeli ktoś zastanawia się czy warto przeczytać to powiem: warto, chociażby ze względu na ukazanie miłości przez pryzmat życia codziennego.

Powiem szczerze, że to była pierwsza i prawdopodobnie ostatnia książka tego autora, którą przeczytałam. Po przeczytaniu jej czułam głównie zniesmaczenie i zaskoczenie. Rozumiem, iż autor specjalnie opisał bohaterów nie idealizując ich, i tu chwała mu za to. Jednakże ciągłe wspominanie o problemach głównego bohatera z wypróżnieniem i manii wąchania ubrań (nawet bielizny)...

Książkę najlepiej czytać z filiżanką ulubionej kawy:)

Książkę najlepiej czytać z filiżanką ulubionej kawy:)

Chociaż nie czytałam pierwszej części, to nie odczuwałam dyskomfortu. Wręcz przeciwnie, można tą książkę potraktować jak samodzielną. W książce nie ma dialogów jako takich, wszytko jest pisane na zasadzie relacji. Zdaję sobie sprawę, że może to niektóre osoby zniechęcić, sama na początku podchodziłam sceptycznie, ale warto się przełamać. Myślę nawet, iż właśnie taki styl współtworzy klimat. Jeżeli ktoś chce się czegoś dowiedzieć o mieszkańcach gór Ligurii i ich zwyczajach to zapraszam do lektury. Ja po przeczytaniu tej książki na pewno sięgnę po pierwszy i trzeci tom:)

Chociaż nie czytałam pierwszej części, to nie odczuwałam dyskomfortu. Wręcz przeciwnie, można tą książkę potraktować jak samodzielną. W książce nie ma dialogów jako takich, wszytko jest pisane na zasadzie relacji. Zdaję sobie sprawę, że może to niektóre osoby zniechęcić, sama na początku podchodziłam sceptycznie, ale warto się przełamać. Myślę nawet, iż właśnie taki styl...

Nie będę się rozwodzić nad zasadnością przeczytania tej książki lub jej brakiem. To co mi się spodobało w niej to postać głowy rodu MacGregor - Daniel. Myślę, że z przyjemnością przeczytam sobie książkę o nim (bo wiem, że takowa jest:))

Nie będę się rozwodzić nad zasadnością przeczytania tej książki lub jej brakiem. To co mi się spodobało w niej to postać głowy rodu MacGregor - Daniel. Myślę, że z przyjemnością przeczytam sobie książkę o nim (bo wiem, że takowa jest:))