Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedno słowo: NUDA. Część tytułu "Historie z prosektorium" mocno przesadzona. Żadna z opowieści mnie nie zainteresowała. Książka napisana mało ciekawie z mnóstwem przechwałek. Ciężko było ją przeczytać, ponieważ po kilkunastu zdaniach oczy same się zamykały. Osobiście nie polecam.

Jedno słowo: NUDA. Część tytułu "Historie z prosektorium" mocno przesadzona. Żadna z opowieści mnie nie zainteresowała. Książka napisana mało ciekawie z mnóstwem przechwałek. Ciężko było ją przeczytać, ponieważ po kilkunastu zdaniach oczy same się zamykały. Osobiście nie polecam.

Po opisie i ocenach spodziewałam się naprawdę fajnej książki, ale bardzo się zawiodłam. Sam pomysł na historię uważam za świetny, chociaż wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Główna bohaterka jest kreowana na twardzielkę, którą wcale nie jest. Narracja w jej wykonaniu jest po prostu nużąca, a czasami wręcz męczy przydługimi opisami. Brak emocji i tej szczególnej więzi między głównymi postaciami tak bardzo rzuca się w oczy, że dialogi wydają się puste. Najlepszymi momentami są kłótnie Hannah i jej szefa, które dodają trochę humoru całej książce.

Po opisie i ocenach spodziewałam się naprawdę fajnej książki, ale bardzo się zawiodłam. Sam pomysł na historię uważam za świetny, chociaż wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Główna bohaterka jest kreowana na twardzielkę, którą wcale nie jest. Narracja w jej wykonaniu jest po prostu nużąca, a czasami wręcz męczy przydługimi opisami. Brak emocji i tej szczególnej więzi...

Mówi się, by nie oceniać książki po okładce... jak widać po opisie też nie.
"Ten, którego poskromię" okazuje się nie trzecią, a pierwszą częścią serii o braciach Bishop, dlatego od niej zaczęłam.
Książka jest napisana płasko, nie wzbudza we mnie żadnych emocji. Brak więzi między głównymi postaciami razi w oczy, mimo że ciągle o niej wspominają w treści.
Alex jest pozorowany na samca alfa, który okazuje się Don Juanem wieśniakiem. Rozmowy pomiędzy nim i jego przyjacielem wyglądają jak przepychanki chłopczyków w wieku gimnazjalnym. Zaś przyjaciółka naszej bohaterki jest przedstawiona jako najgorszy typ wczasowicza.
Nie wiem czy reszta tomów jest napisana w ten sam nieciekawy, prosty sposób i raczej się nie dowiem. To co dotychczas przeczytałam zniechęciło mnie na tyle, że raczej nie sięgnę po inne tytuły autorek kryjących się pod pseudonimem Kennedy Fox.

Mówi się, by nie oceniać książki po okładce... jak widać po opisie też nie.
"Ten, którego poskromię" okazuje się nie trzecią, a pierwszą częścią serii o braciach Bishop, dlatego od niej zaczęłam.
Książka jest napisana płasko, nie wzbudza we mnie żadnych emocji. Brak więzi między głównymi postaciami razi w oczy, mimo że ciągle o niej wspominają w treści.
Alex jest...