Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ważny głos w kwestii zrozumienia, jak szkodliwe jest bezustannie i bezmyślnie powtarzane stereotypowe i krzywdzące przedstawianie Afryki przez biały Zachód, który pod płaszczykiem niesienia pomocy tylko utrwala swoją pozycję zbawcy patrzącego z góry i z politowaniem na bezradną w jego mniemaniu Afrykę. Dodatkowo zwięzłe, lecz treściwe spojrzenie na bestialski kolonializm, z którego skutkami poszczególne państwa afrykańskie borykają się do dziś.

Bardzo ważny głos w kwestii zrozumienia, jak szkodliwe jest bezustannie i bezmyślnie powtarzane stereotypowe i krzywdzące przedstawianie Afryki przez biały Zachód, który pod płaszczykiem niesienia pomocy tylko utrwala swoją pozycję zbawcy patrzącego z góry i z politowaniem na bezradną w jego mniemaniu Afrykę. Dodatkowo zwięzłe, lecz treściwe spojrzenie na bestialski...

Dosadna, niepozbawiona humoru autobiografia odkrywająca niewypowiedziane (lęki, tęsknoty, wstydliwe tajemnice) za pośrednictwem wielkich dzieł literackich. Obraz silnej, poruszającej, choć zabarwionej moralnie wątpliwymi kwestiami, więzi ojca i córki. Czyta (i ogląda) się znakomicie.

Dosadna, niepozbawiona humoru autobiografia odkrywająca niewypowiedziane (lęki, tęsknoty, wstydliwe tajemnice) za pośrednictwem wielkich dzieł literackich. Obraz silnej, poruszającej, choć zabarwionej moralnie wątpliwymi kwestiami, więzi ojca i córki. Czyta (i ogląda) się znakomicie.

Bardzo dobrze się to czyta, pomimo oczywistego tragizmu sytuacji. Jennete ma świetny styl, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury, do bólu szczery, bez żadnego owijania w bawełnę, ale nie brakuje tu też poczucia humoru i trafnych puent. Cóż, w końcu od samego początku chciała zostać pisarką. Cieszę się, że koniec końców jej się to udało. Myślę, że warto śledzić jej karierę w tej branży.

Bardzo dobrze się to czyta, pomimo oczywistego tragizmu sytuacji. Jennete ma świetny styl, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury, do bólu szczery, bez żadnego owijania w bawełnę, ale nie brakuje tu też poczucia humoru i trafnych puent. Cóż, w końcu od samego początku chciała zostać pisarką. Cieszę się, że koniec końców jej się to udało. Myślę, że warto śledzić jej...

Na tle poprzednich czterech części wypada dość blado. Miałam nieodparte wrażenie, że był stworzony na szybko. Mało rozbudowana treść, właściwie skupiająca się tylko na jednym aspekcie. Reszta postaci odeszła w zapomnienie. Szkoda.

Na tle poprzednich czterech części wypada dość blado. Miałam nieodparte wrażenie, że był stworzony na szybko. Mało rozbudowana treść, właściwie skupiająca się tylko na jednym aspekcie. Reszta postaci odeszła w zapomnienie. Szkoda.