Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce przede wszystkim zachwycił mnie styl pisania autora. Według mnie jest to jedna z lepiej przedstawionych historii, dawno nie czytałam tak dobrze zbudowanej narracji.

W książce przede wszystkim zachwycił mnie styl pisania autora. Według mnie jest to jedna z lepiej przedstawionych historii, dawno nie czytałam tak dobrze zbudowanej narracji.

Według mnie najlepsza z książek Dickensa. Zabawna, poruszająca, fantastycznie napisana i ciekawie przedstawiona fabuła.

Według mnie najlepsza z książek Dickensa. Zabawna, poruszająca, fantastycznie napisana i ciekawie przedstawiona fabuła.

Zazwyczaj niechętnie sięgam po literaturę wojenną, gdzie wątki historyczne przeplatają się z wykreowanymi na potrzeby fabuły postaciami, wydarzeniami. Książka znajdowała się na liście 100 BBC najlepszych książek, więc postanowiłam dać jej szansę.
Muszę przyznać, że utwór czyta się dość dobrze, jak na to, jak trudne tematy są poruszane. Niekiedy wzruszył mnie czy rozbawił, na pewno też dał dużo do myślenia.
Osobiście nie spodobały mi się wątki związane z Elizabeth. Uważam część z nich za zbyteczne, nieco groteskowe i po prostu uciążliwe.

Zazwyczaj niechętnie sięgam po literaturę wojenną, gdzie wątki historyczne przeplatają się z wykreowanymi na potrzeby fabuły postaciami, wydarzeniami. Książka znajdowała się na liście 100 BBC najlepszych książek, więc postanowiłam dać jej szansę.
Muszę przyznać, że utwór czyta się dość dobrze, jak na to, jak trudne tematy są poruszane. Niekiedy wzruszył mnie czy rozbawił,...

Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Ostatnio była często polecana na różnych portalach społecznościowych, więc postanowiłam ją przeczytać, ale tak jak się obawiałam, nie przekonała mnie.

Na pewno na plus jest tu nawiązanie do mitologii, Iliady itp. Uważam, że pomysł przedstawienia historii Achillesa był strzałem w 10. Zawiódł mnie niestety sposób opisania zdarzeń oraz pierwszoplanowa narracja. Według mnie historia ta miała wielki potencjał na stworzenie fajnej serii, gdzie akcja byłaby w odpowiedni sposób przedstawiona - tu czuć pośpiech. Historia dzieciństwa Achillesa opisana dużo szczegółowiej niż 10 lat wojny… nie mówiąc już o relacjach głównych bohaterów, którzy z czasem zaczynali mnie już nudzić. Postaci robiły się coraz bardziej płaskie.

Na pewno poszukam do przeczytania innych książek nawiązujących do mitologii, bo taka fabuła mnie zaciekawiła. Natomiast każdemu, kto oczekuje niesamowitych doznań podczas czytania (narracja, charakterystyka i całokształt postaci, bieg wydarzeń) tej książki nie polecę.

Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Ostatnio była często polecana na różnych portalach społecznościowych, więc postanowiłam ją przeczytać, ale tak jak się obawiałam, nie przekonała mnie.

Na pewno na plus jest tu nawiązanie do mitologii, Iliady itp. Uważam, że pomysł przedstawienia historii Achillesa był strzałem w 10. Zawiódł mnie niestety sposób opisania...

Historia bardzo wciąga dzięki szybko budzącej się sympatii czytelnika do Luke’a - nie da się go nie lubić. W pewnym momencie przyłapałam się błaganiu by historia zakończyła się dobrze dla głównego bohatera. .

Minusem jednak jest przewidywalność powieści. Cieszę się, że nie skończyła się źle, ale skończyła się trochę „aż za dobrze” (pomijając oczywiście śmierć Avery’ego, która była bardzo smutna).
Kolejny punkt odejmuje również za czasami niekoniecznie pasujące dla mnie wyjaśnienia czy dziwny rozwój wydarzeń (zaginięcia Luke’a nikt nie zauważa, komputer, na którym Luke mógł szukać informacji i brak kontroli, czy brak sensownego wytłumaczenia porwania dzieci, które nagle powróciły do domów).

Ogólna ocena pozytywna.

Historia bardzo wciąga dzięki szybko budzącej się sympatii czytelnika do Luke’a - nie da się go nie lubić. W pewnym momencie przyłapałam się błaganiu by historia zakończyła się dobrze dla głównego bohatera. .

Minusem jednak jest przewidywalność powieści. Cieszę się, że nie skończyła się źle, ale skończyła się trochę „aż za dobrze” (pomijając oczywiście śmierć Avery’ego,...

Niestety książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Od czasu do czasu mam ochotę przeczytać romantyczną historie (jestem też wielką fanką wampirów), jednak Zmierzch nie wzbudził we mnie pożądanego zainteresowania. Czytanie powieści było wręcz męczące czasami.

Niestety książka nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia. Od czasu do czasu mam ochotę przeczytać romantyczną historie (jestem też wielką fanką wampirów), jednak Zmierzch nie wzbudził we mnie pożądanego zainteresowania. Czytanie powieści było wręcz męczące czasami.

Książka jest oparta na bardzo kontrowersyjnych zdarzeniach. Samo czytanie opisów mięsnych dzieci sprawiało, że musiałam na chwilę odstawić książkę na bok i odsapnąć. Ale nie ocenię jej przez to gorzej. Podobało mi się to, że opis ohydnych praktyk obywateli Alkoholandii wykreowany na piękny, tak spotęgował moją odrazę. Było to coś niesamowitego i doceniam za to autora.
Książka nie jest najłatwiejsza w odczytaniu. Obraz Chin pod koniec XX wieku jest nieciekawy, odrażający. Alkoholandia wydaje się kwintesencją wszystkich brudów i złych postępków.
Bez względu na to, czy interesujesz się kulturą Chin, czy też nie, uważam, że jest to dzieło obowiązkowe. Ale oczywiście tylko dla dorosłych :)
Pierwsza książka Mo Yan’a jaką czytam i na pewno nie ostatnia :)

Książka jest oparta na bardzo kontrowersyjnych zdarzeniach. Samo czytanie opisów mięsnych dzieci sprawiało, że musiałam na chwilę odstawić książkę na bok i odsapnąć. Ale nie ocenię jej przez to gorzej. Podobało mi się to, że opis ohydnych praktyk obywateli Alkoholandii wykreowany na piękny, tak spotęgował moją odrazę. Było to coś niesamowitego i doceniam za to...

Uważam, że autor książki stworzył niesamowite dzieło, które pomimo ciężkiej i trudnej tematyki czyta się lekko i przyjemnie. Historia jest opisana w taki sposób, że nie zastanawiasz się kto jest kim, kiedy to i to się stało

Fabuła była zaskakująca, a nawet wzruszająca.

Nie interesuję się tego typu książkami, a jak dla mnie rewelacja!

Uważam, że autor książki stworzył niesamowite dzieło, które pomimo ciężkiej i trudnej tematyki czyta się lekko i przyjemnie. Historia jest opisana w taki sposób, że nie zastanawiasz się kto jest kim, kiedy to i to się stało

Fabuła była zaskakująca, a nawet wzruszająca.

Nie interesuję się tego typu książkami, a jak dla mnie rewelacja!

Głęboko żałuję, że historie są niedokończone, ponieważ wszystkie 3 wydają się być bardzo zabawne i ciekawe :)

Głęboko żałuję, że historie są niedokończone, ponieważ wszystkie 3 wydają się być bardzo zabawne i ciekawe :)

Niestety, o ile dwie perwsze części potrafiły mnie poruszyć i naprawdę wciągnąć, to ta bardzo mnie zawiodła. Gdyby nie była ostatnia w trylogii, na pewno bym jej nie dokończyła.
Ponad 800 stron tak naprawdę o niczym, historie tworzone na siłę, bezsensowne zwroty akcji i niestety naprawdę nieporywająca charakterystyka bohaterów. Aleksander bardzo, bardzo irytujący, z Tatianą trudno się utożsamiać, kiedy w książce uznana jest niemal za bezgrzeszną i świętą... Mam wrażenie, że autorka zmieniła powieść przygodową (romantyczną z nutką naciąganej historii) w bardzo nudną powieść obyczajową.

Ocena nie jest zła, z uwagi na to, że zakończenie samo w sobie było takie, jakiego oczekiwałam i przez sentyment do poprzednich części. Na pewno warto przeczytać z uwagi na przedstawione tam przemiany w świecie i problemy bohaterów po wojnie-ale nie oczekujcie nadmiernych wzruszeń.

Niestety, o ile dwie perwsze części potrafiły mnie poruszyć i naprawdę wciągnąć, to ta bardzo mnie zawiodła. Gdyby nie była ostatnia w trylogii, na pewno bym jej nie dokończyła.
Ponad 800 stron tak naprawdę o niczym, historie tworzone na siłę, bezsensowne zwroty akcji i niestety naprawdę nieporywająca charakterystyka bohaterów. Aleksander bardzo, bardzo irytujący, z Tatianą...

Bardzo wzruszająca historia Tatiany i Aleksandra-muszę przyznać, że tę część przeczytałam w jeden dzień... nieustannie płacząc.

Natomiast tak jak w pierwszej części, można przyczepić się do nierealnych zdarzeń, zbiegów okoliczości, ale jest to jednak bardziej powieść romantyczna niż historyczna. Gdyby autorce zależało na zobrazowaniu realnej Radzieckiej Rosji, Aleksander umarłby prawdopodobnie już kiedy wyznał Tatianie prawdę o sobie :) Inne wydarzenia, jak ucieczki z obozów i ciągłe unikanie kary śmierci, tylko to wrażenie potęgują.Taka jest niestety prawda.

I o ile całą książkę przepłakałam, tak zakończenie bardzo mnie znużyło i nie uroniłam ani jednej łzy. Może jakoś wyobrażałam sobie to inaczej...

Kończąc: Plus za pobudzenie emocji i poruszenie tematu ZSRR, ponieważ wiele oósb nie zdaje sobie sprawy, że sytuacja obywateli rosyjskich wyglądała nawet gorzej :)

Bardzo wzruszająca historia Tatiany i Aleksandra-muszę przyznać, że tę część przeczytałam w jeden dzień... nieustannie płacząc.

Natomiast tak jak w pierwszej części, można przyczepić się do nierealnych zdarzeń, zbiegów okoliczości, ale jest to jednak bardziej powieść romantyczna niż historyczna. Gdyby autorce zależało na zobrazowaniu realnej Radzieckiej Rosji, Aleksander...

Trzyma w napięciu aż do końca + super kreacja bohaterów i naprawdę byłaby cudowna, gdyby nie te nierealistyczne zdarzenia :(

Trzyma w napięciu aż do końca + super kreacja bohaterów i naprawdę byłaby cudowna, gdyby nie te nierealistyczne zdarzenia :(

Całą książkę wyczekiwałam niesamowitego zakończenia, bo wcześniejsze rozdziały były naprawdę zabawne i przyjemne do czytania. Ale zakończenie w ogóle mi się nie podobało, powiedziałabym, że było nijakie.
Mimo wszystko zwracam Jane Austen honor, bo Duma i uprzedzenie była jak dla okropna, a tu miło się zaskoczyłam.

Całą książkę wyczekiwałam niesamowitego zakończenia, bo wcześniejsze rozdziały były naprawdę zabawne i przyjemne do czytania. Ale zakończenie w ogóle mi się nie podobało, powiedziałabym, że było nijakie.
Mimo wszystko zwracam Jane Austen honor, bo Duma i uprzedzenie była jak dla okropna, a tu miło się zaskoczyłam.

Strasznie długo się czyta. Niektóre historie fajne i interesujące, ale autor komentuje każdy przypadek w nudny sposób, niepotrzebnie wyciąga wnioski, które wielokrotnie potem powtarza, co zanudza czytelnika.

Strasznie długo się czyta. Niektóre historie fajne i interesujące, ale autor komentuje każdy przypadek w nudny sposób, niepotrzebnie wyciąga wnioski, które wielokrotnie potem powtarza, co zanudza czytelnika.

Trudno mi opisać tę książkę w jakiś sensowny sposób. To było pierwsze dzieło Lema jakie przeczytałam, i na pewno nie ostatnie. Punkt widzenia genialnego naukowca, wpierw odpychająca forma i niezrozumiałe wywody... w końcu mnie zachwyciły. A przede wszystkim brak pewnego zakończenia tajemnicy "Głosu Pana".
Myślałam długo, czy ocenić tę książkę bardzo dobrze, ale szczerze mówiąc Lem zasługuje na gratulacje za tak ciekawy punkt widzenia i nietuzinkową kompozycję. Trudno obecnie znaleźć taką literaturę.

Trudno mi opisać tę książkę w jakiś sensowny sposób. To było pierwsze dzieło Lema jakie przeczytałam, i na pewno nie ostatnie. Punkt widzenia genialnego naukowca, wpierw odpychająca forma i niezrozumiałe wywody... w końcu mnie zachwyciły. A przede wszystkim brak pewnego zakończenia tajemnicy "Głosu Pana".
Myślałam długo, czy ocenić tę książkę bardzo dobrze, ale szczerze...

"Mogą państwo uważać, że byliśmy potworami, ale nie byliśmy. Byliśmy tacy jak wszyscy. Byliśmy tacy jak wy."
Po raz kolejny temat kontrowersyjnej misji wojskowej w Wietnamie. Ciekawy punkt widzenia, autor wie tyle, co my, kompozycja właściwie pozostaje otwarta. Tylko nam przyjdzie ocenić postępowanie Rodneya i głównego bohatera, dostrzegamy ich różne ścieżki życia, a jednak czasem podobne w skutkach.
Ciekawa, ale można wiele sobie jeszcze od niej życzyć.
"Takie jest życie: cokolwiek pan zrobi będzie pan tego żałował. I coś panu powiem: historie miłości są bez sensu, ponieważ miłość to choroba."

"Mogą państwo uważać, że byliśmy potworami, ale nie byliśmy. Byliśmy tacy jak wszyscy. Byliśmy tacy jak wy."
Po raz kolejny temat kontrowersyjnej misji wojskowej w Wietnamie. Ciekawy punkt widzenia, autor wie tyle, co my, kompozycja właściwie pozostaje otwarta. Tylko nam przyjdzie ocenić postępowanie Rodneya i głównego bohatera, dostrzegamy ich różne ścieżki życia, a jednak...

Według mnie książka jest trochę monotonna i nużąca. Nic specjalnego. Denerwuje mnie też wpleciona fantastyka, która nie pasuje do ogólnej fabuły. Postaci są stworzone w taki sposób, że można się z nimi utożsamić.
Ukazane są tu koleje ludzkiego losu, niepewność przyszłości i wątpliwości, towarzyszące przez całe życie. Trochę banał, ale w gruncie rzeczy nawet ładnie przedstawione.
Narracja również mnie nie porwała. Raczej nie polecam, jeśli szukasz ambitnej lub wciągającej lektury.

Według mnie książka jest trochę monotonna i nużąca. Nic specjalnego. Denerwuje mnie też wpleciona fantastyka, która nie pasuje do ogólnej fabuły. Postaci są stworzone w taki sposób, że można się z nimi utożsamić.
Ukazane są tu koleje ludzkiego losu, niepewność przyszłości i wątpliwości, towarzyszące przez całe życie. Trochę banał, ale w gruncie rzeczy nawet ładnie...

Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ lubię inne książki tego autora. Niestety, ta część była trochę nużąca, choć całość zapowiada się ciekawie.
Na pewno interesująca historia, zabawne dialogi i postaci, zachęcaja do czytania.

Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ lubię inne książki tego autora. Niestety, ta część była trochę nużąca, choć całość zapowiada się ciekawie.
Na pewno interesująca historia, zabawne dialogi i postaci, zachęcaja do czytania.

Przyjemna w czytaniu książka, nieco podobna do Małego Księcia, ale szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś innego. Pozytywna i nawet ciekawa opowieść, ale nie zaspokaja moich pewnie wygórowanych oczekiwań. Jak dla mnie czegoś brakowało.

Przyjemna w czytaniu książka, nieco podobna do Małego Księcia, ale szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś innego. Pozytywna i nawet ciekawa opowieść, ale nie zaspokaja moich pewnie wygórowanych oczekiwań. Jak dla mnie czegoś brakowało.

Słyszałam wiele dobrych opinii o twórczości Hłasko, ale przyznaję, że trochę się zawiodłam. Opowiadanie "Palcie ryż każdego dnia" było dla mnie nie do końca zrozumiałe, choć może za to nie wolno obwiniać autora. Nie potrafiłam się również utożsamić z pierwszą częścią książki, gdzie Hłasko chwalił komunizm i skrytykował jedną z moich ulubionych książek, czyli 1984. Jest to jednak tylko moja subiektywna opinia, a książkę chyba warto przeczytać.

Słyszałam wiele dobrych opinii o twórczości Hłasko, ale przyznaję, że trochę się zawiodłam. Opowiadanie "Palcie ryż każdego dnia" było dla mnie nie do końca zrozumiałe, choć może za to nie wolno obwiniać autora. Nie potrafiłam się również utożsamić z pierwszą częścią książki, gdzie Hłasko chwalił komunizm i skrytykował jedną z moich ulubionych książek, czyli 1984. Jest to...