Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początek intrygujący, przygoda wciąga niewątpliwie. Czytając w pociągu można przegapić swoją stację...

Początek intrygujący, przygoda wciąga niewątpliwie. Czytając w pociągu można przegapić swoją stację...

Mimo, że dramatyczna, wessała mnie bez reszty. Okrucieństwo bohatera jest niewyobrażalne, ale narracja jest poprowadzona tak, że nie sposób oderwać się od lektury żeby odmówić sobie poznania kolejnych faktów z życia zabójcy na zlecenie.

Mimo, że dramatyczna, wessała mnie bez reszty. Okrucieństwo bohatera jest niewyobrażalne, ale narracja jest poprowadzona tak, że nie sposób oderwać się od lektury żeby odmówić sobie poznania kolejnych faktów z życia zabójcy na zlecenie.

Przyjemnie się czyta, ale jest to raczej uzupełnienie poprzednich książek o księgarzach z rodziny Sempere niż samodzielna historia, choć i jako taka może być traktowana, gdyż główny wątek jest oczywiście oddzielny. Niemniej jednak konieczna jest znajomość wcześniejszych perypetii Daniela, jego ojca oraz Fermina, by w pełni nacieszyć się lekturą. Mało tego - pomimo przeczytania 400 stron powieści, wciąż nie poznajemy tak naprawdę odpowiedzi na najważniejsze pytania. Wszystko wskazuje więc, że ciąg dalszy nastąpi! To dobrze, bo losy właścicieli barcelońskiej księgarni "Sempere i Synowie" spisane piórem Zafóna czyta się jednym tchem i z wielkim zapałem.

Przyjemnie się czyta, ale jest to raczej uzupełnienie poprzednich książek o księgarzach z rodziny Sempere niż samodzielna historia, choć i jako taka może być traktowana, gdyż główny wątek jest oczywiście oddzielny. Niemniej jednak konieczna jest znajomość wcześniejszych perypetii Daniela, jego ojca oraz Fermina, by w pełni nacieszyć się lekturą. Mało tego - pomimo...

Książka o tyle dla mnie dziwna, że choć na swój sposób intrygująca, to jednak w zasadzie ciężko znaleźć w niej coś, co by nas pochłonęło bez reszty. Niby pomysł na fabułę był, niby jakieś motto można z niej wyciągnąć, niby są zwroty akcji, ale to wszystko razem wzięte jest jakieś mdłe i naciągane, bo fabuła okazuje się bardzo jednowątkowa, zwroty akcji są jakieś takie nieuzasadnione i naciągane, a zakończenie choć z pewnym przesłaniem (mniej więcej coś w stylu: jeśli mamy talent to musimy go światu udowodnić), to nie da się ukryć, iż jest ono płytkie jak wiosenna kałuża. Zaś sama próba przekonania czytelnika, że świat zapachów jest najbardziej niesamowitym spośród tych, które w swoim życiu poznaje, może i jest na swój sposób interesująca, jednak podana w sposób nie do końca dla mnie przekonywujący. Momentami jednak z tej książki wręcz pachnie, trochę tak, jak z wyperfumowanego katalogu Avonu, tylko że czasem w dużo bardziej odrażających tonacjach zapachowych.

Książka o tyle dla mnie dziwna, że choć na swój sposób intrygująca, to jednak w zasadzie ciężko znaleźć w niej coś, co by nas pochłonęło bez reszty. Niby pomysł na fabułę był, niby jakieś motto można z niej wyciągnąć, niby są zwroty akcji, ale to wszystko razem wzięte jest jakieś mdłe i naciągane, bo fabuła okazuje się bardzo jednowątkowa, zwroty akcji są jakieś takie...

Okropna książka, ale jeśli spojrzeć na nią z przymrużeniem oka, to można powiedzieć, że to po prostu pornograficzny czarny humor. Czasem ma się ochotę przeczytać coś tak drastycznie patologicznego i jako taka, książka ta sprawdza się świetnie. W innym przypadku nie polecam. A że jest krótka, to ochota na czytanie tego typu zbereźnych okropieństw przejdzie nam szybko, rzec można, że wraz z rozwikłaniem zagadki czym tytułowe jedenaście tysięcy pałek jest...

Okropna książka, ale jeśli spojrzeć na nią z przymrużeniem oka, to można powiedzieć, że to po prostu pornograficzny czarny humor. Czasem ma się ochotę przeczytać coś tak drastycznie patologicznego i jako taka, książka ta sprawdza się świetnie. W innym przypadku nie polecam. A że jest krótka, to ochota na czytanie tego typu zbereźnych okropieństw przejdzie nam szybko, rzec...

Nietypowy, ale zaskakująco ciekawy temat męskiej chuci wobec nastoletnich nimfetek. Dziwny, po trosze pamiętnikowy, po trosze listowy, w dodatku apostroficzny sposób narracji - a ponadto sprawiający wrażenie spowiedzi, a momentami wręcz oburzająco bezpośredni. Trudny bo wyrafinowany język upstrzony dziesiątkami gierek słownych, glosolalii, anagramów, francuskojęzycznych wstawek i w zasadzie całej reszty arsenału środków stylistycznych... Ale mówiąc krótko: nie przeczytać jej - to błąd, zaś przeczytać ją bezmyślnie, naprędce i bez skupienia, pomijając te wszystkie atrakcje, jakie Nabokov dla nas przygotował - to wielbłąd... Pozycja obowiązkowa!

Nietypowy, ale zaskakująco ciekawy temat męskiej chuci wobec nastoletnich nimfetek. Dziwny, po trosze pamiętnikowy, po trosze listowy, w dodatku apostroficzny sposób narracji - a ponadto sprawiający wrażenie spowiedzi, a momentami wręcz oburzająco bezpośredni. Trudny bo wyrafinowany język upstrzony dziesiątkami gierek słownych, glosolalii, anagramów, francuskojęzycznych...

Ciekawa konstrukcja fabularna oparta na wielu retrospekcjach tej samej sytuacji widzianych z trzech różnych punktów widzenia - oczami każdego z głównych bohaterów. Jednak w pewnym momencie czytelnik odnosi wrażenie, że to co czyta było pisane dla samego pisania, gdzieś zapodział się cel tego dzieła: przeczytasz ostatnią stronę i czujesz, że nie ma tego na co czekałeś, nie ma odkupienia, nie ma wybaczenia... Choć może tylko pozornie? Bo jeśli się dobrze zastanowić, to właśnie to co trzymasz w ręce, ten bloczek dwustu kartek jest tym "clou", będącym sensem "Pokuty"...

Ciekawa konstrukcja fabularna oparta na wielu retrospekcjach tej samej sytuacji widzianych z trzech różnych punktów widzenia - oczami każdego z głównych bohaterów. Jednak w pewnym momencie czytelnik odnosi wrażenie, że to co czyta było pisane dla samego pisania, gdzieś zapodział się cel tego dzieła: przeczytasz ostatnią stronę i czujesz, że nie ma tego na co czekałeś, nie...

Powiem szczerze, że filmowe plakaty widziane gdzieś na przystankach skłoniły mnie do odszukania jej na półce. Odkurzyłem ją i teraz muszę znaleźć chwile wolnego czasu, aby ją przeczytać...

Powiem szczerze, że filmowe plakaty widziane gdzieś na przystankach skłoniły mnie do odszukania jej na półce. Odkurzyłem ją i teraz muszę znaleźć chwile wolnego czasu, aby ją przeczytać...

Ciąąągnie sięęę jak flaaaaki z olejem. Gdyby nie była lekturą, przerwałbym po 100 stronach... Dwie gwiazdki tylko za to, że lubię historię...

Ciąąągnie sięęę jak flaaaaki z olejem. Gdyby nie była lekturą, przerwałbym po 100 stronach... Dwie gwiazdki tylko za to, że lubię historię...

Jedyny dramat, który wolę przeczytać niż obejrzeć wystawiony bądź sfilmowany...

Jedyny dramat, który wolę przeczytać niż obejrzeć wystawiony bądź sfilmowany...

Same anegdotki służące za przykłady... Ach, gdyby tak napisano każdy podęcznik!

Same anegdotki służące za przykłady... Ach, gdyby tak napisano każdy podęcznik!

Długo się rozkręca, ale zagadka goniąca zagadkę i język Umberto same każą czytać dalej...

Długo się rozkręca, ale zagadka goniąca zagadkę i język Umberto same każą czytać dalej...

Najwspanialsza książka dzieciństwa. Otrzymałem ją od babci, która była nieco na uboczu mojego życia, trochę zapomniana przez rodzinę. A dzięki "Babci na jabłoni" moja babcia stała się dla mnie prawdziwą babcią, którą teraz ciepło wspominam: kojarzę ją z ciepłą herbatą z cytryną i czekoladową babką w każdą niedzielę, ze starymi szafami pełnymi różnych skarbów, które zawsze pozwalała mi odkrywać, z długimi rozmowami o latach jej młodości - czyli tak jak powinno się wspominać babcię :)

Najwspanialsza książka dzieciństwa. Otrzymałem ją od babci, która była nieco na uboczu mojego życia, trochę zapomniana przez rodzinę. A dzięki "Babci na jabłoni" moja babcia stała się dla mnie prawdziwą babcią, którą teraz ciepło wspominam: kojarzę ją z ciepłą herbatą z cytryną i czekoladową babką w każdą niedzielę, ze starymi szafami pełnymi różnych skarbów, które zawsze...

Sama prawda. Każda ze stron zawiera mnóstwo błyskotliwych, obiektywnych i trafnych refleksji. Wszystkie zebrane w niej fakty o kobietach są sprawdzone i pewne, dotyczą każdej kobiety bez wyjątku i pozwalają na zdecydowanie szersze poznanie natury kobiecej tak, aby łatwiej było zrozumieć sposób ich bycia i zachowania, którymi nas, facetów, raczą.

Sama prawda. Każda ze stron zawiera mnóstwo błyskotliwych, obiektywnych i trafnych refleksji. Wszystkie zebrane w niej fakty o kobietach są sprawdzone i pewne, dotyczą każdej kobiety bez wyjątku i pozwalają na zdecydowanie szersze poznanie natury kobiecej tak, aby łatwiej było zrozumieć sposób ich bycia i zachowania, którymi nas, facetów, raczą.

Chyba pierwsza książka wielu z nas. I dobrze, bo zachęca do dalszych lektur.

Chyba pierwsza książka wielu z nas. I dobrze, bo zachęca do dalszych lektur.

Najbardziej kultowa literatura przygodowa jak dla mnie. Wiele razy marzyłem, by rozbić się na bezludnej wyspie po tej lekturze!

Najbardziej kultowa literatura przygodowa jak dla mnie. Wiele razy marzyłem, by rozbić się na bezludnej wyspie po tej lekturze!

Kiedyś była to bajka. Dziś czasem myślę, że to uderzająco szczera rewizja ludzkich słabości, zmuszająca nas do przyjrzenia się bliżej samemu sobie. Zatem mamy dwie książki w jednej - dla dzieci i dorosłych. I koniecznie trzeba ją poznać w tych dwóch różnych okresach naszego życia.

Kiedyś była to bajka. Dziś czasem myślę, że to uderzająco szczera rewizja ludzkich słabości, zmuszająca nas do przyjrzenia się bliżej samemu sobie. Zatem mamy dwie książki w jednej - dla dzieci i dorosłych. I koniecznie trzeba ją poznać w tych dwóch różnych okresach naszego życia.

Forrest jest po trochu każdym z nas. Tak byśmy wyglądali, gdybyśmy byli do cna dobrzy. Jacy byśmy byli? Co byśmy robili? To trzeba poznać czytając sprytnie skonstruowane losy Forresta. Film na równi z książką, choć wersja papierowa bogatsza w niezwykłe wydarzenia!

Forrest jest po trochu każdym z nas. Tak byśmy wyglądali, gdybyśmy byli do cna dobrzy. Jacy byśmy byli? Co byśmy robili? To trzeba poznać czytając sprytnie skonstruowane losy Forresta. Film na równi z książką, choć wersja papierowa bogatsza w niezwykłe wydarzenia!

Książka, która nadaje się na lekturę i jako jedna z nielicznych ma jakieś uzasadnienie aby być w kanonie lektur obowiązkowych.

Książka, która nadaje się na lekturę i jako jedna z nielicznych ma jakieś uzasadnienie aby być w kanonie lektur obowiązkowych.

Najlepsza obok "W pustyni i w puszczy" powieść Sienkiewicza - w mojej skromnej opinii - nawet pomimo faktu, że ani czas akcji ani miejsce nie zawierają się w ramach czasoprzestrzennych ulubionych przez noblistę, czyli w sarmackiej Rzeczypospolitej.

Najlepsza obok "W pustyni i w puszczy" powieść Sienkiewicza - w mojej skromnej opinii - nawet pomimo faktu, że ani czas akcji ani miejsce nie zawierają się w ramach czasoprzestrzennych ulubionych przez noblistę, czyli w sarmackiej Rzeczypospolitej.