-
Artykuły„Dobry kryminał musi koncentrować się albo na przestępstwie, albo na ludziach”: mówi Anna SokalskaSonia Miniewicz1
-
ArtykułyDzień Dziecka już wkrótce – podaruj małemu czytelnikowi książkę! Przegląd promocjiLubimyCzytać1
-
ArtykułyKulisy fuzji i strategii biznesowych wielkich wydawców z USAIza Sadowska5
-
ArtykułyTysiące audiobooków w jednym miejscu. Skorzystaj z oferty StorytelLubimyCzytać1
Biblioteczka
2015-07-29
2017-01-01
Warto było czekać 10 lat aż Anthony Doerr skończy pisać tą piękną powieść, cała historia jest poprostuj magiczna. Wszystko dobrze przemyślane, każde słowo, wydarzenie, charakterystyka postaci. Szczególnie na uwagę zasługuje subtelna narracja, książka jest bardzo dobrze napisana stylistycznie. Autor zabiera nas w odległą podróż do roku 1934 kiedy to rozpoczyna się niebanalna historia dwójki dzieci. Narracja prowadzona jest dwutorowo we Francji gdzie poznajemy Marie-Laure oraz w Hitlerowskich Niemczech, tam poznajemy Wernera Pfennig.
Z biegiem czasu historia tych dwóch bohaterów splata się. Powieść pisana jest na zasadzie retrospekcji. Historii pisanych z wojną w tle jest bardzo dużo, można by pomyśleć, że temat jest wyczerpany. Po przeczytaniu "Światła, którego nie widać" zobaczycie, że autor stworzył niebanalną historię, poruszającą wiele bardzo ważnych kwestii.
Osobiście uważam, że nagroda za najlepszą powieść historyczną w 2015 roku jest w pełni zasłużona, i raczej mało kto może się nią rozczarować.
Warto było czekać 10 lat aż Anthony Doerr skończy pisać tą piękną powieść, cała historia jest poprostuj magiczna. Wszystko dobrze przemyślane, każde słowo, wydarzenie, charakterystyka postaci. Szczególnie na uwagę zasługuje subtelna narracja, książka jest bardzo dobrze napisana stylistycznie. Autor zabiera nas w odległą podróż do roku 1934 kiedy to rozpoczyna się niebanalna...
więcej mniej Pokaż mimo to2017-01-15
Nietuzinkowa i emocjonalna opowieść o przyjaźni dwóch małych chłopców- Brunona i Szmula. Bruno jest synem niemieckiego oficera, wiedzie spokojne i stateczne życie panicza, jednak brakuje mu bratniej duszy z którą mógł by się zaprzyjaźnić.
Szmul jest synem żydowskiego zegarmistrza, wie co to obóz koncentracyjny, wie jak smakuje głód, poznał najgorszą stronę człowieka.
Chłopców wszystko dzieli, mają tylko dwa wspólne mianowniki: wspólną datę urodzenia i ogrodzenie przy którym mieszkają. Obaj chłopcy stają się sobie bliscy, łamią zakazy i rozpoczynają przyjaźń, która doprowadza ich w miejsce w którym nikt nigdy nie powinien się znaleźć. "Chłopiec w pasiastej piżamie" na długo zostanie w mojej pamięci
Nietuzinkowa i emocjonalna opowieść o przyjaźni dwóch małych chłopców- Brunona i Szmula. Bruno jest synem niemieckiego oficera, wiedzie spokojne i stateczne życie panicza, jednak brakuje mu bratniej duszy z którą mógł by się zaprzyjaźnić.
Szmul jest synem żydowskiego zegarmistrza, wie co to obóz koncentracyjny, wie jak smakuje głód, poznał najgorszą stronę człowieka. ...
2017-04-16
Ta powieść zawiera wszystko co uważam za wspaniałe i niezapomniane- Francję, niesamowitą historię o drugiej wojnie światowej, rewelacyjnie przedstawione skomplikowane relacje dwóch sióstr oraz ich ojca, miłość w której rozstanie smakuje zawsze tak samo, oddanie i poświęcenie własnej rodzinie i to co kobieta jest w stanie zrobić by ochronić własne dzieci. Obok tej książki nie można przejść obojętnie.
Ta powieść zawiera wszystko co uważam za wspaniałe i niezapomniane- Francję, niesamowitą historię o drugiej wojnie światowej, rewelacyjnie przedstawione skomplikowane relacje dwóch sióstr oraz ich ojca, miłość w której rozstanie smakuje zawsze tak samo, oddanie i poświęcenie własnej rodzinie i to co kobieta jest w stanie zrobić by ochronić własne dzieci. Obok tej książki...
więcej mniej Pokaż mimo to
Nie wiem czy uwierzycie ale ta książka "ma duszę" i powiem Wam jeszcze, że jest to jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek miałam okazję przeczytać. Wzruszająca historia osadzona w fikcyjnym, niemieckim miasteczku w czasie drugiej wojny światowej, przepełniona barwnymi obrazami z życia dorastającej Liesel Meminger. Książka pisana w bardzo przyjemny sposób, autor rewelacyjnie przedstawił narratora, którym jest sama śmierć. Cóż tu dużo pisać...Złodziejkę książek trzeba przeczytać, bo zawsze i bez względu na wszystko warto być człowiekiem i ta książka między innymi o tym właśnie opowiada.
Nie wiem czy uwierzycie ale ta książka "ma duszę" i powiem Wam jeszcze, że jest to jedna z najlepszych książek jakie kiedykolwiek miałam okazję przeczytać. Wzruszająca historia osadzona w fikcyjnym, niemieckim miasteczku w czasie drugiej wojny światowej, przepełniona barwnymi obrazami z życia dorastającej Liesel Meminger. Książka pisana w bardzo przyjemny sposób, autor...
więcej Pokaż mimo to