Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poznałam się z panem Bukowskim jakiś czas temu, ale dopiero ta książka dała mi głębszy wgląd w jego postać i twórczość.
Od początku mały Henry nie miał lekko. Bieda, brak ambicji i pewności siebie. Rola matki sprowadzała się do bycia gdzieś na uboczu. Ojciec żył swoimi chorobliwymi ambicjami, każącymi mu codziennie jeździć do nieistniejącej pracy, żeby sąsiedzi się nie dowiedzieli, że ją stracił.
Jego postać jest najważniejsza w całej powieści - to ojciec ukształtował syna, a na pewno miał w tym wielki udział. Zakazuje synowi zabaw z sąsiadami, wpycha go do szkoły dla bogatych, próbuje leczyć swoje kompleksy na Henrym. W efekcie Henry zaczyna go szczerze nienawidzić. Wystarczy zresztą wspomnieć przewrotną dedykację, napisaną chyba trochę ku przestrodze. Wszystkim ojcom.
To ojciec kupuje maszynę do pisania i to ojciec po przeczytaniu opowiadań Henry'ego wyrzuca ją przez okno, każąc się wynosić.

Chinaski zawsze był przygotowany na najgorsze. Egzystował bez żadnej nadziei na lepsze, łagodząc rzeczywistość litrami taniego alkoholu i okazjonalnymi bójkami.
Styl jak zawsze u Bukowskiego - proste, mocne zdania, brak miejsca na niedopowiedzenia. Nie ma upiększania rzeczywistości, ale wszystko napisane jest tak lekko, że niełatwo się oderwać.
Na pewno wrócę.

Poznałam się z panem Bukowskim jakiś czas temu, ale dopiero ta książka dała mi głębszy wgląd w jego postać i twórczość.
Od początku mały Henry nie miał lekko. Bieda, brak ambicji i pewności siebie. Rola matki sprowadzała się do bycia gdzieś na uboczu. Ojciec żył swoimi chorobliwymi ambicjami, każącymi mu codziennie jeździć do nieistniejącej pracy, żeby sąsiedzi się nie...