„Grzeszni zbrodniarze! Będziecie wić się z bólu i rozpaczy, póki nie odkupicie swoich win!”

Duet Zacka i Rachel dotarł na piętro B3, na którym robi się bardzo niebezpiecznie. Makoto Sanada i Kudan Naduka zabierają czytelnika w podróż przez najeżony pułapkami labirynt. W trzecim tomie „Aniołów zbrodni” jest już naprawdę gorąco.

Winda otwiera się, a bohaterom ukazują się żelazne kraty. Wszędzie znajdują się kamery, miejscami działa pełne śmiercionośnej amunicji. Za sprawą ekranów i głośników przebojowa Catherine Ward oznajmia swą obecność. Kat tego piętra, które zamienione zostało w jedno wielkie więzienie, zamierza wymierzyć sprawiedliwość tam, gdzie nikt inny nie dał rady. Przed Rachel oraz towarzyszącym jej mordercą postawiony zostaje wybór. Spędzić dożywocie za kratami piętra B3 lub ponieść karę za swoje grzechy… Jak sobie poradzą w obliczu sadystycznej natury Cathy?

Opowieść tym razem pokrywa cały czwarty i fragment piątego odcinka serii animowanej. Zadziwiająco tym razem wszystko prezentuje się niemalże tak samo, a różnice są zaledwie kosmetyczne. Trochę zasmuca mnie fakt, że nie pojawiają się żadne dodatkowe wątki, bo przez to moje zainteresowanie stopniowo malało w trakcie opowieści. Odrobinę męczy mnie też głupkowatość Zacka, choć jeszcze kilka lat temu te same sceny po prostu mnie bawiły. Moje odrobinę dojrzalsze spojrzenie zdecydowanie nie służy temu fragmentowi historii. Trochę mierzwi też nagromadzenie wulgaryzmów, gdyż w pewnym momencie zaczynają być niezwykle powtarzalne i wręcz na siłę używane w wypowiedziach. Na końcu tomu znajduje się fragment wywiadu z autorem dotyczący postaci Cathy, jednak tym razem nie jest on szczególnie fascynujący.

Zdecydowanie bardziej podobały mi się okładkowe plansze humorystyczne niż zawartość tej części. Mówiąc jednak typowo o rysunkach: wygląd Cathy prezentuje się dość udanie i choć nie gra ona jeszcze pierwszych skrzypiec na planie, to niektóre jej przedstawienia przerażają. Największe wrażenie robi jednak wizualizacja pierwszej z kar, które wymierza bohaterom. Można dostać gęsiej skórki między kolejnymi ujęciami na maszynę zbrodni… a szczególnie ujęciami na jej ofiarę. Brrr nie chciałabym się znaleźć na ich miejscu – to realnie pierwsza tortura, jaka pojawia się w tej serii, przez co wywiera naprawdę piorunujący efekt.

Przyznam, że nie jestem szczególnym fanem tego etapu podróży, a Cathy chyba zawsze wydawała mi się odrobinę przerysowana i przez to niemal śmieszna. Jest to chyba najmniej lubiany przeze mnie złoczyńca w tej serii, co też przekłada się odrobinę na mój odbiór tej części. „Aniołowie zbrodni #3” zyskują ode mnie zaledwie 6/10 – mam szczerą nadzieję, że kolejne będą zdecydowanie lepsze.

„Grzeszni zbrodniarze! Będziecie wić się z bólu i rozpaczy, póki nie odkupicie swoich win!”

Duet Zacka i Rachel dotarł na piętro B3, na którym robi się bardzo niebezpiecznie. Makoto Sanada i Kudan Naduka zabierają czytelnika w podróż przez najeżony pułapkami labirynt. W trzecim tomie „Aniołów zbrodni” jest już naprawdę gorąco.

Winda otwiera się, a bohaterom ukazują się...

Pierwszy tom jest dość chaotyczny i przy czytaniu miałam wrażenie, że autorzy chcieli zbyt szybko przejść do rzeczy, za to w trzecim jest dużo lepiej. Manga nie ma ograniczenia wiekowego, ale w proste dialogi wplecionych jest sporo niecenzuralnym słów. Nie jest to manga o bardzo skomplikowanej fabule, ale ma w sobie coś takiego, że utrzymała moje zainteresowanie. Chcę się dowiedzieć, jak potoczą się losy Rachel i Zacka, dlatego z pewnością będę czytać dalej.

Pierwszy tom jest dość chaotyczny i przy czytaniu miałam wrażenie, że autorzy chcieli zbyt szybko przejść do rzeczy, za to w trzecim jest dużo lepiej. Manga nie ma ograniczenia wiekowego, ale w proste dialogi wplecionych jest sporo niecenzuralnym słów. Nie jest to manga o bardzo skomplikowanej fabule, ale ma w sobie coś takiego, że utrzymała moje zainteresowanie. Chcę się...

Aniołowie zbrodni trzyma się koncepcji klasycznego horroru w styli gier wideo. Mamy piętra budynku, po których grasują określeni mordercy, tajemnicze zagadki, wyzwania i reguły, które do końca nie mają sensu. Podobnie jest z postaciami, które wydają się wyjęte wprost z gry. Jednym się to spodoba, innym z kolei nie przypadnie do gustu.

Aniołowie zbrodni trzyma się koncepcji klasycznego horroru w styli gier wideo. Mamy piętra budynku, po których grasują określeni mordercy, tajemnicze zagadki, wyzwania i reguły, które do końca nie mają sensu. Podobnie jest z postaciami, które wydają się wyjęte wprost z gry. Jednym się to spodoba, innym z kolei nie przypadnie do gustu.

(Opinia, dotycząca całości serii)

Jeśli sami chcecie się przekonać czy warto przeczytać tą pozycje, możecie przeczytać moje streszczenie (może zaoszczędzę Wam to rozczarowania..? Albo wydanej kasy ;'D)
https://ko-fi.com/s/6710f9b960


Recka
Angels of Death to nie jest mój ulubiony tytuł. Jest on dość popularny, jednak na pewno nie zaskarbił sobie miejsca w moim sercu, przez wiele rzeczy. Mimo wszystko oczywiście cieszę się że miałam okazję przeczytać tą serię, bo poszerzyłam w ten sposób horyzonty
Aniołowie zbrodni to seria w której nie ma za dużo wyjaśnień. Mamy jakiś morderców, w jakimś ośrodku, mających jakiś cel. Bardzo wkurza mnie w tym tytule też beznamiętność postaci, zarówno głównych jak i pobocznych.

Nie do końca rozumiem czemu główna bohaterka, Rachel, nagle zmieniła się w obojętną na wszystko ale przez całą serię podciągnęłam to pod to, że nie miała po co żyć.
O ile jej towarzysz, Zack, był już trochę bardziej barwny, to poboczne postacie są mdłe.
Mordercy mordują z kiepskim motywem i w razie wu, to można się ich w serii szybko pozbyć, żeby bohaterowie nie mieli przeszkód w dalszej podróży.
Więc z tych iluś postaci, żadna nie reprezentowała sobą czegoś ciekawego i nie dało się z nimi zżyć przez płytkość albo nielogiczność

Nie jest to ani minus, ani plus, ale muszę wspomnieć o kresce. Ten autor ma bardzo mocną styl, lubuje się w dużym cieniowaniu czernią i wszystko jestem tam ostre i kanciaste. Na pewno nie jest to typowy styl z każdej mangi. Po jakimś czasie dało się przyzwyczaić, ale nie ukrywam, przez ten styl mangaki, niektóre "mroczniejsze" kadry wychodziły naprawdę super

Sama fabuła mangi idzie identycznie z akcją w anime, więc jeśli jesteście zainteresowani zapoznaniem się z tym tytułem, możecie go znaleźć na Internecie w formie animowanej.
Czy według mnie ten tytuł jest warty uwagi? Z braku laku.. może? Ale na pewno nie zasługuje na taką popularność jaką ma, bo znam o wiele więcej lepszych tytułów niż Aniołowie Zbrodni, a cieszą się mniejszą popularnością..

Uważam że największym minusem tego tytułu jest właśnie te obojętne postacie, które szybko się pojawiają i znikają. Główni antagoniści to dno totalne, których autor może usunąć w każdej chwili i fabuła szła by dalej.
Sama główna bohaterka, ma jakieś rozdwojenie jaźni i jej postępowanie jest nielogiczne. W niektórych tomach nawet czułam się jakby ktoś miał niezły odjazd podczas pisania.. mamy jakaś tam fabułę, nagle odjazd w kosmos (szczególnie z motywem Boga i religijności) ,a potem znów wracamy do normalności.. taka dziwna sinusoida. Dlatego też nie, nie uważam żeby ten tytuł zasługiwał na popularność. Obsatwiam, że było to głównie związane z głównym bohaterem Zackiem, który był "tym złym hot mordercą"

Natomiast chyba jedną rzeczą jaką tak szczerze lubię w tym tytule jest zakończenie, bo jest ono otwarte, a interpretacja zależy od osoby. Myślałam że jak przed pandemią oglądałam anime coś mnie tam poruszyło to teraz nie.. ale się myliłam, teraz też to zakończenie mnie złamało i dalej nie wiem czemu, skoro całość była kiepska

Dlatego też taka ocenka, było ok, trochę za dużo dziwnych odjazdów ale da się przeżyć, z braku laku

4/10

(Opinia, dotycząca całości serii)

Jeśli sami chcecie się przekonać czy warto przeczytać tą pozycje, możecie przeczytać moje streszczenie (może zaoszczędzę Wam to rozczarowania..? Albo wydanej kasy ;'D)
https://ko-fi.com/s/6710f9b960


Recka
Angels of Death to nie jest mój ulubiony tytuł. Jest on dość popularny, jednak na pewno nie zaskarbił sobie miejsca w moim sercu,...

Aniołowie zbrodni z perspektywy pierwszych pięciu tomów to tytuł, który można zaliczyć do grona pozycji dobrych, ale nie na tyle porywających, aby biec co sił do księgarni w dniu premiery kolejnych tomików. Historia ma swój pewien potencjał, który może ewoluować w coś naprawdę ciekawego. Tytuł śmiało można polecić każdemu, kto szuka czegoś dynamicznego z pewną dawkę widowiskowej przemocy i nie boi się pewnych uproszczeń stosownych przez twórców. Na pewno nie jest to jednak manga dla miłośników horrorów, bo tak jak zostało wspomniane nie ma tutaj niczego co naprawdę mogłoby przerazić czytelnika. Cała recenzja na Stronie PopKulturowy Kociołek.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=119085

Aniołowie zbrodni z perspektywy pierwszych pięciu tomów to tytuł, który można zaliczyć do grona pozycji dobrych, ale nie na tyle porywających, aby biec co sił do księgarni w dniu premiery kolejnych tomików. Historia ma swój pewien potencjał, który może ewoluować w coś naprawdę ciekawego. Tytuł śmiało można polecić każdemu, kto szuka czegoś dynamicznego z pewną dawkę...

ANIOŁOWIE NA KOLEJNYM POZIOMIE

Lekko, szybko, krwawo – tak właśnie dzieje się na stronach „Aniołów zbrodni”. Ta stworzona na podstawie gry komputerowej manga to taka właśnie niezobowiązująca rozrywka dla miłośników prostych tajemnic i akcji okraszonej czarnym humorem. Miłośnicy rozrywki utrzymanej w klimatach horrorowych zręcznościówek znajdą więc tu coś dla siebie i będą dobrze się bawili.

Akcja trzeciej części „Aniołów zbrodni” zaczyna się w momencie, kiedy bohaterowie wysiadają z windy na poziomie B3. Chcieliby co prawda, żeby po przejściu jednego poziomu nie trafiali na drugi, tylko w końcu dotarli do wyjścia, ale nie ma tak dobrze. Dlatego też nastoletnia Rachel, która marzy tylko o tym, by zostać zabitą, wraz z Zackiem, seryjnym mordercą, staje do walki z całą masą kolejnych sadystycznych pułapek i wymyślnych zagrożeń. Piętro to bowiem należy do szalonej strażniczki więziennej, Cathy, a ta nie będzie łatwą przeciwniczką. Gdy niebezpieczeństwo staje się coraz bardziej realne, a śmierć bliższa niż kiedykolwiek, wszystko staje się możliwe. Pytanie tylko, jak to wszystko wpłynie na relację między dwójką bohaterów?

Komiksy adaptujące czy też rozwijające uniwersa growe i filmowe rzadko są udane. A jednak stanowią dość istotny element mojej kolekcji. Nie wyobrażam sobie bowiem by na moich półkach zabrakło komiksów o np. Alienach, nawet jeśli niewiele wśród nich historii pokroju „Aliens: Labirynt”. A i nawet przy seriach „Tomb Raider” czy „Silent Hill” bawiłem się całkiem nieźle, mimo braku logiki i ewidentnych głupot. Jak na tym tle prezentują się „Aniołowie zbrodni”?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/01/anioowie-zbrodni-3-makoto-sanada-kudan.html

ANIOŁOWIE NA KOLEJNYM POZIOMIE

Lekko, szybko, krwawo – tak właśnie dzieje się na stronach „Aniołów zbrodni”. Ta stworzona na podstawie gry komputerowej manga to taka właśnie niezobowiązująca rozrywka dla miłośników prostych tajemnic i akcji okraszonej czarnym humorem. Miłośnicy rozrywki utrzymanej w klimatach horrorowych zręcznościówek znajdą więc tu coś dla siebie i będą...

Coraz lepsze te tomy. I znów mnóstwo akcji, zagadek i kombinowania.
Ciekawe co dalej?
Gorąco polecam!!!

Coraz lepsze te tomy. I znów mnóstwo akcji, zagadek i kombinowania.
Ciekawe co dalej?
Gorąco polecam!!!

Takie niecenzuralne słowo i bez oznaczeń?

Takie niecenzuralne słowo i bez oznaczeń?