Opinie użytkownika
Alicja Horn i tym razem nie zawodzi czytelników. "Obłęd" to czwarta powieść z cyklu Wyleczeni. Podobnie jak poprzednie jest tak napisana, że można ją czytać samodzielnie, bez znajomości treści poprzednich. Krótko mówiąc, mamy tu tych samych bohaterów, komisarza policji Michała Łazowskiego i lekarkę Martę Wolską, ale zupełnie nowe historie, znowu oryginalne, porywające i...
więcej Pokaż mimo toPrzykro mi, ale jest to zdecydowanie jedna ze słabszych prac JMC, którą – ze względu na bardzo małą objętość – trudno nazywać książką. Coetzee w ogóle tworzy teraz mniej, czemu oczywiście trudno się dziwić, biorąc pod uwagę wiek mistrza i jego rozmaite aktywności i obowiązki po otrzymaniu literackiego Nobla. Ale też i fabuła pozostawia w tym przypadku wiele do życzenia. ‘El...
więcej Pokaż mimo toKsiążka o bardzo trudnej miłości, napisana wybitnym językiem. Kolejny raz muszę stwierdzić, że pióro Marqueza jest po prostu fantastyczne. Używając pięknego słownictwa, kolumbijski pisarz oddaje w sposób niezwykle wyrafinowany meandry ludzkiej duszy, problemy w relacjach międzyludzkich i prowadzi bardzo dojrzałą wiwisekcję ludzkich charakterów. Uwaga! Powieść może być...
więcej Pokaż mimo toKwintesencja japońskiej duszy, dla nas bardzo skomplikowanej. Powieść niekiedy smutna, ale zarazem budująca. O trudach bycia człowiekiem i problemach w relacjach międzyludzkich. Bardzo życiowa. Świetne przemyślenia: "kiedy zdaje ci się, że coś może dać ci szczęście, chwytaj tę okazję i bądź szczęśliwy... taka szansa przychodzi tylko ze dwa, trzy razy w życiu i jeżeli się ją...
więcej Pokaż mimo toW mojej opinii, jest to proza wysokich lotów. O skomplikowanym mężczyźnie (już na emeryturze) i ciekawych kobietach jego życia. Powieść mocno psychologizująca. Fabuła ciekawa, nietuzinkowa. Ale, co również bardzo ważne, mamy tu przedni język i życiowe obserwacje - bohater o córce: "Gdy wyrosną jej piersi, myślał, telefon zacznie dzwonić bez przerwy".
Pokaż mimo toRzadko wracam do starych książek. Ale tę przeczytałam kolejny raz, po latach. W moim przypadku świadczy to o tym, że powieść zapadła mi głęboko w pamięci. Teraz sięgnęłam po wersję angielską. Też dobre. Stosunki damsko-męskie w komunistycznej Czechosłowacji, ale też i na emigracji, w Szwajcarii. Całość podana ze szczyptą moralnej perwersji i humoru (np. Genewa to stolica...
więcej Pokaż mimo to"Pokój jest jedynie krótką przerwą między wojnami" - to co prawda o dramacie wojny domowej w Burundi, ale mogłoby równie dobrze być i o Ukrainie. Świetna powieść o wojnie, jej tragedii, przetrwaniu i różnych obliczach człowieczeństwa. Napisana bardzo dojrzałym językiem ("Miasto było martwe... Nienawiść przechadzała się po ulicach"). Polecam.
Pokaż mimo to"Trudno szczycić się czymś, co osiągnęło się wątpliwymi moralnie środkami" - znowu cudownie moralizatorska kolejna wielka powieść Hosseiniego. I znowu ukazuje barbarzyństwo wojny. Afganistan i dramat jego mieszkańców. Piękne pióro, tak potrzebne w wyciskaczu łez. Powieść nie dla wszystkich, ale w sumie niesie w sobie nadzieję...
Pokaż mimo toCudowny obraz starego Kairu, jego mieszkańców i codziennego życia, Co prawda sprzed kilkudziesięciu lat, ale nadal bardzo aktualny. Moim skromnym zdaniem, jest to najlepsze ze wszystkich dzieł, które wyszły spod pióra egipskiego Noblisty. Na pewno nikt nie jest w stanie oddać lepiej atmosfery Khan-el-Khalili, bazaru z niezwykłymi alejkami i kawiarenkami, miejsca, które z...
więcej Pokaż mimo to"Człowiek lęka się jedynie wtedy, gdy sam z sobą nie żyje w zgodzie". Powieść wybitna, niezwykle ważna, filozofująca, psychologizująca. Radykalnie o istocie człowieczeństwa ("niewielu dzisiaj zdaje sobie sprawę, czym jest człowiek"). Uwaga! Miejscami smutna. Ale na lato jak najbardziej w porządku...
Pokaż mimo toCieszę się, że będąc recenzentką wydawniczą mogłam przeczytać – jako jedna z pierwszych – powieść Laury Orsetti pt. Wyspy szczęścia, która z różnicą kilku miesięcy trafia do rąk czytelników polskich i włoskich (u nas premiera wypada tuż przed wakacjami). Cieszę się, bo od lat nie miałam w rękach tak dobrej powieści obyczajowej opowiadającej o trudach miłości – rodzenia się,...
więcej Pokaż mimo toPo przeczytaniu „Wyleczonych” i „Pasożyta” pomyślałam, że poprzeczka została ustawiona wysoko, ale „Diagnoza” przesunęła ją jeszcze wyżej. Każda książka Horn jest lepsza od poprzedniej. Autorka coraz bardziej się rozkręca. Chcąc nie chcąc, jej powieści można traktować jako cykl, bo mają tych samych głównych bohaterów. Z drugiej strony, można je czytać w dowolnej kolejności,...
więcej Pokaż mimo toAlicja Horn bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie w 2021 roku powieścią „Wyleczeni”, która została kandydatką do Nagrody Wielkiego Kalibru, przyznawanej za najlepsze kryminały i książki sensacyjne. Choć warto od razu zauważyć, że „Wyleczeni”, podobnie jak najnowsza powieść „Pasożyt”, nie dają się łatwo zaszufladkować. Horn jest bowiem pisarką międzygatunkową. Wątki kryminalne...
więcej Pokaż mimo toJest to zdecydowanie najslabsza z ksiazek Maleckiego, ktore przeczytalam. Moze dlatego, ze debiutancka. Akcja wydala mi sie na tyle naciagana, przekombinowana , wrecz sztuczna, ze postanowilam nie czytac dwoch tomow kontynuacji. Polecam za to serie o komisarzu Grossie :)
Pokaż mimo toWróciłam po latach do Del amor y otros demonios – jak to pięknie brzmi po hiszpańsku, nieprawdaż? Powieść ma już ponad ćwierć wieku! Nie będę się rozpisywać na temat fabuły, bo w zbyt wielu recenzjach powiedziano już to, co sama o niej myślę. Krótko tylko zachęcę – mamy tu temat miłości potraktowany z nietypowej perspektywy. To przecież miłość szalona, a nawet i dziwaczna....
więcej Pokaż mimo toW końcu doczekaliśmy się polskiego thrillera, który ma nietuzinkową wartość. Nie tylko wciąga narastającym tempem akcji i ciekawą fabułą, ale potrafi też zmusić do zastanowienia nad sprawami ważnymi. Ten thriller nie jest zatem wyłącznie rozrywką. W tle głównych wątków ma bowiem miejsce niezwykle subtelna, ale zarazem przejmująca obserwacja społecznej rzeczywistości, w...
więcej Pokaż mimo toPo prostu świetne. Taki Nikodem Dyzma pióra Kosińskiego. Rewelacyjna adaptacja filmowa. Lubię obejrzeć ekranizację dobrej książki i porównać różnice między nią a scenariuszem. W tym wypadku książkowy ogrodnik na już zawsze pozostanie Peterem Sellersem.
Pokaż mimo to
Kiedy dwóch mężczyzn z tej samej rodziny zakochuje się w tej samej kobiecie... Niezłe.
O sporze w rodzinie i sile więzi - "Jakaś tajemna zmowa kazała wszystkim gasić ten ogień. Zmysł rodzinny wpajał w nich głęboki wstręt do wszystkiego, co zagrażało równowadze ich współżycia."