Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w łamy). No i najważniejsze: lubię reportaże, które opisują wydarzenia łatwe do zweryfikowania, takim jest np reportaż o wypadku autokaru wiozącego białostockich licealistów na pielgrzymkę do Częstochowy. Z tego powodu, czyli braku możliwości weryfikacji, w ogóle do mnie nie trafił reportaż o księdzu-homoseksualiście.

Dobra książka, choć miewa słabsze momenty.

Literacko nie mam Tochmanowi nic do zarzucenia, lubię ten język i styl. Jednak nie w tej formie. Krótkie reportaże, choć poruszają bardzo ciekawe tematy, sprawiają wrażenie niepełnych, momentami wręcz płytkich, jakby autor ledwie prześlizgiwał się po zagadnieniu (wiem, że to specyfika "Gazety", w której się ukazywały, gazeta nie jest z gumy, autor musi wstrzelić się w...

Bardzo ciekawe historie z Omanu. Nie jest to reportaż o państwie, ale raczej zbiór historii osób, które z Omanem mają bardzo dużo wspólnego. Niemniej jest to bardzo ciekawy obraz tej bardzo egzotycznej, z punktu widzenia środkowej Europy, kultury.

Bardzo ciekawe historie z Omanu. Nie jest to reportaż o państwie, ale raczej zbiór historii osób, które z Omanem mają bardzo dużo wspólnego. Niemniej jest to bardzo ciekawy obraz tej bardzo egzotycznej, z punktu widzenia środkowej Europy, kultury.

Ten zbiór reportaży powinien być przyczynkiem do dyskusji o chorym, a miejscami wręcz nieuleczalnie chorym, systemie opieki zdrowotnej w Polsce. Autor obnaża niemal wszystkie słabości służby zdrowia, z precyzją godną mistrza szpady wskazuje m.in. dziury w systemie prowadzące do patologicznych zachowań wśród tych, którzy powinni wyłącznie stać na straży naszego zdrowia i życia-lekarzy i personelu medycznego, a często z powodu owych patologii nie mają do tego środków finansowych, narzędzi, a z czasem również sił. Bardzo mocna rzecz, bardzo dobrze napisana (wysoko cenię pióro Pawła Kapusty) i świetnie przeczytana przez Jacka Lenartowicza.

Ten zbiór reportaży powinien być przyczynkiem do dyskusji o chorym, a miejscami wręcz nieuleczalnie chorym, systemie opieki zdrowotnej w Polsce. Autor obnaża niemal wszystkie słabości służby zdrowia, z precyzją godną mistrza szpady wskazuje m.in. dziury w systemie prowadzące do patologicznych zachowań wśród tych, którzy powinni wyłącznie stać na straży naszego zdrowia i...