Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam! Pomijając fakt, że kocham książki L J Shen, ta jest jedną z tych, które utkną w mojej pamięci na dłużej i nie mam nic przeciwko!

Jest w niej mój ulubiony motyw hate to love, a do tego różnica wieku., czy może być coś lepszego?

Okazuje się, że tak, bo nie dość, że znajdziemy w niej naprawdę charyzmatycznych bohaterów to zmiana, jaka w nich zachodzi jest w moim odczuciu świetnie poprowadzona. Uwielbiam :)

Uwielbiam! Pomijając fakt, że kocham książki L J Shen, ta jest jedną z tych, które utkną w mojej pamięci na dłużej i nie mam nic przeciwko!

Jest w niej mój ulubiony motyw hate to love, a do tego różnica wieku., czy może być coś lepszego?

Okazuje się, że tak, bo nie dość, że znajdziemy w niej naprawdę charyzmatycznych bohaterów to zmiana, jaka w nich zachodzi jest w...

Nie wiem, co mam ze sobą zrobić po jej przeczytaniu. Tak bardzo czuję się rozbita. Tak bardzo chciałabym przytulić Evie, sprawić, aby Laurentowi było łatwiej, lepiej, bezpieczniej… czułam, że wydarzy się coś takiego na koniec, przez całą książkę czułam napięcie, ale kiedy doszło do tej sceny… mimo wszystko polały się łzy.

Nie wiem, co mam ze sobą zrobić po jej przeczytaniu. Tak bardzo czuję się rozbita. Tak bardzo chciałabym przytulić Evie, sprawić, aby Laurentowi było łatwiej, lepiej, bezpieczniej… czułam, że wydarzy się coś takiego na koniec, przez całą książkę czułam napięcie, ale kiedy doszło do tej sceny… mimo wszystko polały się łzy.

To jedna z tych książek, o których szybko nie zapomnę. Złamała mi serce, sprawiła, że czułam frustrację, złość i bezradność. Miałam ochotę płakać i krzyczeć, potrząsnąć niektórymi bohaterami, a innych udusić. Miałam ochotę krzyczeć razem z Norą. Miałam ochotę walczyć, pomóc jej. Chciałam ją przytulić. Pocieszyć, chciałam…

Tak wiele rzeczy chciałabym zrobić, aby oprawcy nie czuli się bezkarni. Chciałabym dożyć czasu, w którym to ofiara nie będzie w pierwszym odruchu obwiniana. Ofiara nie jest winna. NIGDY.

Książka wzbudza emocje i nie daje o sobie zapomnieć, ale ja właśnie takich książek pragnę w swoim życiu. Jestem pewna, że będzie w mojej topce roku🥺

To jedna z tych książek, o których szybko nie zapomnę. Złamała mi serce, sprawiła, że czułam frustrację, złość i bezradność. Miałam ochotę płakać i krzyczeć, potrząsnąć niektórymi bohaterami, a innych udusić. Miałam ochotę krzyczeć razem z Norą. Miałam ochotę walczyć, pomóc jej. Chciałam ją przytulić. Pocieszyć, chciałam…

Tak wiele rzeczy chciałabym zrobić, aby oprawcy...

Czytanie tej książki było niczym prawdziwa podróż w kosmos!🚀

• potężna dawka wiedzy przedstawiona w przyjemny i przede wszystkim przystępny sposób

• specyficzny humor naszej głównej bohaterki — naszej galaktyki; nieco sarkastyczny, który nie każdemu może się spodobać, ale na pewno dodaje on właśnie lekkości całej dawce wiedzy, która zostaje nam przekazana

• w dodatku, otwiera oczy i pozostawia miejsce na przemyślenia i dostrzegania wszechświata w inny, może nawet nieco szerszy sposób, bo… przecież nasz punkt widzenia ogranicza się do tego, co znamy. A ile jeszcze jest nieodkrytych tajemnic Wszechświata!

Czytanie tej książki było niczym prawdziwa podróż w kosmos!🚀

• potężna dawka wiedzy przedstawiona w przyjemny i przede wszystkim przystępny sposób

• specyficzny humor naszej głównej bohaterki — naszej galaktyki; nieco sarkastyczny, który nie każdemu może się spodobać, ale na pewno dodaje on właśnie lekkości całej dawce wiedzy, która zostaje nam przekazana

• w dodatku,...

🌺 treść mnie szczerze zaskoczyła, bo nie spodziewałam się znaleźć w niej tyle bólu, tyle nieracjonalnego zachowania bohaterki… oj będziecie się gotować, czytając ją

🌸 z drugiej strony… rozumiem skąd w niej takie, a nie inne postępowania. Wiecie czym jest osobowość narcystyczna? Podejrzewam, że potoczne znaczenie narcyza znacie.

🌷 Trudne relacje w książkach są tym, co lubię najbardziej. Pokazanie więc przez autorkę związku z osobą narcystyczną i tego w jaki sposób taki związek jest postrzegany z zewnątrz, a jak wyglada wewnątrz było interesujące! Zwłaszcza, że towarzyszyliśmy Violi, która tkwiła w tym związku i Kamilowi, który widział to z zewnątrz.

💐 Poprowadzenie narracji z dwóch perspektyw w tym przypadku było gratką! Zdecydowanie na plus!

🥀 Zakończenie… tutaj mam swoje „ale”, o którym mówić nie będę na głos, bo w końcu bez spoilerów. Jeżeli czytaliście i chcielibyście pogadać o tym tytule to śmiało piszcie!

🌺 treść mnie szczerze zaskoczyła, bo nie spodziewałam się znaleźć w niej tyle bólu, tyle nieracjonalnego zachowania bohaterki… oj będziecie się gotować, czytając ją

🌸 z drugiej strony… rozumiem skąd w niej takie, a nie inne postępowania. Wiecie czym jest osobowość narcystyczna? Podejrzewam, że potoczne znaczenie narcyza znacie.

🌷 Trudne relacje w książkach są tym, co...

To moja kolejna książka tej autorki i jeżeli kolejna zachwyci mnie tak samo, to Glendy Vanderah zdecydowanie stanie się moją ulubioną autorką.
Bardzo, ale to bardzo mi się podobała. Dawno żadna książka nie wywołała u mnie tyle emocji! A ile ja przy niej przepłakałam… Uwielbiam książki, które potrafią wywołać emocje. „Tam, gdzie słońce…” zdecydowanie trafia do ulubieńców tego roku!
ig: aggieczyta

To moja kolejna książka tej autorki i jeżeli kolejna zachwyci mnie tak samo, to Glendy Vanderah zdecydowanie stanie się moją ulubioną autorką.
Bardzo, ale to bardzo mi się podobała. Dawno żadna książka nie wywołała u mnie tyle emocji! A ile ja przy niej przepłakałam… Uwielbiam książki, które potrafią wywołać emocje. „Tam, gdzie słońce…” zdecydowanie trafia do ulubieńców...

Co to była za książka! Muszę przyznać na samym początku, że brak zapisów dialogów od myślników trochę przysporzył mi kłopotów, ale szybko się wciągnęłam w treść i zapomniałam o tym zupełnie!

Najbardziej w niej przeraża chyba to, że wcale nie jest trudno wyobrazić sobie przyszłość naszego świata właśnie w taki sposób - gdzie nie dba się i wszystkich, gdzie uprzedzenia są na pierwszym planie i nie liczy się człowiek, tylko to, jak bardzo zlewa się z wszystkimi innymi, gdzie ma być po prostu elementem niczym nie wyróżniającej się masy., ma być wystarczająco zwyczajny, nie robiący niczego, co mogłoby świadczyć o działaniu przeciwko systemowi… No powiedzcie sami, to wcale nie jest trudne i odległe wyobrażenie…

Co to była za książka! Muszę przyznać na samym początku, że brak zapisów dialogów od myślników trochę przysporzył mi kłopotów, ale szybko się wciągnęłam w treść i zapomniałam o tym zupełnie!

Najbardziej w niej przeraża chyba to, że wcale nie jest trudno wyobrazić sobie przyszłość naszego świata właśnie w taki sposób - gdzie nie dba się i wszystkich, gdzie uprzedzenia są na...

Kolejny raz przekonałam się o tym, że ja po prostu uwielbiam książki z czasem akcji osadzonym w XVIII wieku. No po prostu uwielbiam. Muszę przyznać, że sięgnęłam po tę książkę bez uprzedniego zapoznania się z jej opisem czy opiniami innych o niej i przepadłam.

Kolejny raz przekonałam się o tym, że ja po prostu uwielbiam książki z czasem akcji osadzonym w XVIII wieku. No po prostu uwielbiam. Muszę przyznać, że sięgnęłam po tę książkę bez uprzedniego zapoznania się z jej opisem czy opiniami innych o niej i przepadłam.

Ocenianie biografii jest trudne, bo przecież kto daje nam prawo do oceny życia innych ludzi. Mimo wszystko muszę powiedzieć, że cykl autobiograficzny Mayi Angelou jest po prostu wybitny!

Ocenianie biografii jest trudne, bo przecież kto daje nam prawo do oceny życia innych ludzi. Mimo wszystko muszę powiedzieć, że cykl autobiograficzny Mayi Angelou jest po prostu wybitny!

Jestem oczarowana tą książką! Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego, chociaż muszę przyznać, że czytając opis spodziewałam się czegoś innego, jednak to miłe zaskoczenie.
Zachwyciła mnie siła Marii i jej pewność siebie, ale jednocześnie uwaga na szczegóły. Poznajemy dziewczynkę, a następnie kobietę, która interesuje się owadami – głównie gąsienicami i larwami, które przeobrażają się w piękne motyle (ale nie tylko), potrafi rysować i marzy o tym, aby wydać swoją książkę z badaniami na temat owadów, które prowadzi przez całe swoje życie. Możecie sobie wyobrazić w jaki sposób była odbierana przez społeczeństwo!

Jestem oczarowana tą książką! Dawno nie czytałam czegoś tak dobrego, chociaż muszę przyznać, że czytając opis spodziewałam się czegoś innego, jednak to miłe zaskoczenie.
Zachwyciła mnie siła Marii i jej pewność siebie, ale jednocześnie uwaga na szczegóły. Poznajemy dziewczynkę, a następnie kobietę, która interesuje się owadami – głównie gąsienicami i larwami, które...

„Siadasz do kolacji i życie, jakie znasz, się kończy.”

Ta książka jest wymieniana pośród stu najważniejszych książek, które trzeba przeczytać w swoim życiu.

Czym jest „rok magicznego myślenia”? Książką, którą ciężko oceniać. Ciężko krytykować, bo kto ma prawo do komentowania sposobu przechodzenia żałoby? Kto ma prawo komentować sposób w jaki autorka opowiada o śmierci męża i chorobie córki?

Warto sięgnąć po tę pozycję - to niezaprzeczalne. Żałoba jest ciężkim czasem nie tylko dla żałobnika, ale również jego bliskich. Zwłaszcza tych, którzy żałoby jeszcze nie przechodzili. Ta książka nie jest poradnikiem, jak przetrwać żałobę, jak pomoc żałobnikowi. Ta książkę została napisana przez Joan Didion dla Joan Didion.

Dlatego jej nie można tak po prostu ocenić, powiedzieć czytaj albo nie czytaj. Musisz samodzielnie zdecydować czy masz ochotę na czytanie o stracie, strachu i bólu. Gdzieś przeczytałam, że ta książka nie oddaje emocji, moim zdaniem jest wręcz przeciwnie - musimy tylko pamiętać, że stratę i żałobę każdy przechodzi inaczej. To nie jest melodramatyczna powieść, która wyciska łzy. Czytając ją czułam smutek, ale przede wszystkim poczułam pustkę, gdy przewróciłam ostatnią kartkę. Wiem, że zostanie ze mną na długo - i te uczucie i pamięć o tym tytule.

„Siadasz do kolacji i życie, jakie znasz, się kończy.”

Ta książka jest wymieniana pośród stu najważniejszych książek, które trzeba przeczytać w swoim życiu.

Czym jest „rok magicznego myślenia”? Książką, którą ciężko oceniać. Ciężko krytykować, bo kto ma prawo do komentowania sposobu przechodzenia żałoby? Kto ma prawo komentować sposób w jaki autorka opowiada o śmierci...

Zdjęcie profilowe aggieczyta
aggieczyta
• ZANIM WYSTYGNIE KAWA •

Odważysz się na podróż w czasie, którą musisz zakończyć zanim wystygnie kawa?

Wiedząc jeszcze, że cokolwiek wydarzy się podczas tej podróży nie będzie miało żadnego wpływu na teraźniejszość i przyszłość? Nie ma efektu motyla, nie ma konsekwencji takiego spotkania…

Nie czytam często literatury azjatyckiej, tak naprawdę to moja pierwsza książka od czasu przeczytania „Przygody z owcą” Murakamiego, a było to lata temu.

Czytając „zanim wystygnie kawa” czułam się tak, jakbym siedziała razem z bohaterami w kawiarni Funiculi Funicula i mogła swobodnie obserwować sceny ich życia, które odbywały się właśnie w tej małej, zaciemnionej kawiarni.

Tylko… Momentami brakowało mi emocji, które mogłabym współodczuwać. Nie rozumiałam podejmowanych przez postacie decyzji… Może to różnice kulturowe?

Z czterech opowiadań, to dopiero właśnie te czwarte bardzo mocno do mnie trafiło i sprawiło, że na całość książki patrzę inaczej. Gdyby nie one, nie podobała by mi się na tyle, aby powiedzieć: czytajcie ją.

Trzeba jednak przyznać, że całość jest specyficzna i z pewnością nie każdemu się spodoba.

Czytając opowiadanie „Matka i dziecko” (czyli ostatnie) uderzyła we mnie fala emocji, a łzy wzruszenia pojawiły się w oczach.

Będąc na miejscu Kei… Też zdecydowałabym się na taką pozdrów w czasie. Nie musiałabym się długo zastanawiać, po prostu usiadłabym na odpowiednim krześle i zamówiła kawę. Nie wiem tylko, czy zdążyłabym wrócić w odpowiednim momencie.

Zdjęcie profilowe aggieczyta
aggieczyta
• ZANIM WYSTYGNIE KAWA •

Odważysz się na podróż w czasie, którą musisz zakończyć zanim wystygnie kawa?

Wiedząc jeszcze, że cokolwiek wydarzy się podczas tej podróży nie będzie miało żadnego wpływu na teraźniejszość i przyszłość? Nie ma efektu motyla, nie ma konsekwencji takiego spotkania…

Nie czytam często literatury azjatyckiej,...

Ciężko jest napisać, że ta książka jest świetna i może się podobać, bo w końcu temat który porusza raczej nie jest do "podobania się". Trzeba jednak przyznać, że autorka świetnie posługuje się słowami i potrafi zainteresować czytelnika poruszonymi wydarzeniami, jakie miały miejsce w Kanadzie.

Jestem przerażona i przeokropnie wkurzona na to, co spotykało i spotyka rdzennych mieszkańców, rdzenne kobiety. Podejrzewam niestety, że pewnie spotykać jeszcze będzie, co w szczególności mnie przeraża. Dlaczego ktoś ma się za lepszego od innego człowieka? Pochodzenie, kolor skóry... Nic nie powinno mieć wpływu na to, jak jest traktowany, jak są traktowane jego problemy i generalnie człowiek...

Polecam wszystkim, to naprawdę świetny reportaż!

Ciężko jest napisać, że ta książka jest świetna i może się podobać, bo w końcu temat który porusza raczej nie jest do "podobania się". Trzeba jednak przyznać, że autorka świetnie posługuje się słowami i potrafi zainteresować czytelnika poruszonymi wydarzeniami, jakie miały miejsce w Kanadzie.

Jestem przerażona i przeokropnie wkurzona na to, co spotykało i spotyka rdzennych...

Długo wstrzymywałam się z napisaniem opinii o tej książce, bo... Niespodziewanie historia przybrała podobne obrazy. Nagle cała historia stała się jakaś taka *bardziej* i *mocniej*. Przynajmniej dla mnie. Nagle opisanie swojej opinii i wrażeń stało się dużo trudniejsze, bo do człowieka dociera, że to nie jest już tylko przeszłość, że ponownie ludzie musieli rzucić wszystko i ruszyć do ucieczki. Porzucić dobytki, ratować swoje życia, dzieci... Co prawda drugi tom serii "Dwa miasta" dotyczy już tego, jak rodzina Szubów radziła sobie po dostaniu się pierw do Opola, a następnie do Wrocławia, gdy zaczęli na nowo układać sobie życie... I książka jest naprawdę świetna. Cała historia bardzo mi się podoba, w połączeniu z pierwszym tomem "Lwowską kołysanką" stanowią piękną całość, z niecierpliwością czekam na kolejny tom, ale jednocześnie ściska mnie żal. Żal, że pewne wydarzenia muszą dziać się na nowo. Oczywiście historia nie musi zatoczyć koła, ale pewne rzeczy już się stały.... I mimo, że miałam pisać o pięknie książki, jak widać po powyższym nadal ciężko jest mi się zebrać i skupić się jedynie na powieści, nie myśląc o obecnej sytuacji naszych wschodnich sąsiadów...
Książkę jednak polecam. Bardzo, bardzo, bo jest świetna, chociaż dla wielu obecnie może być po prostu trudna.

Długo wstrzymywałam się z napisaniem opinii o tej książce, bo... Niespodziewanie historia przybrała podobne obrazy. Nagle cała historia stała się jakaś taka *bardziej* i *mocniej*. Przynajmniej dla mnie. Nagle opisanie swojej opinii i wrażeń stało się dużo trudniejsze, bo do człowieka dociera, że to nie jest już tylko przeszłość, że ponownie ludzie musieli rzucić wszystko i...

Zdecydowanie seria wron jest po prostu cudowna!

Zdecydowanie seria wron jest po prostu cudowna!

Uwielbiam. Po prostu uwielbiam! Bardzo mi się spodobała - dużo bardziej niż trylogia. Dużo ciekawsi bohaterowie, lepiej zbudowani. Świetne! :)

Uwielbiam. Po prostu uwielbiam! Bardzo mi się spodobała - dużo bardziej niż trylogia. Dużo ciekawsi bohaterowie, lepiej zbudowani. Świetne! :)

Jestem oczarowana i wzruszona. To powieść, która wzbudza wiele emocji.
Słuchałam jej w audiobooku, ale chyba wrócę do papierowej wersji, aby móc do niej sięgnąć kiedy tylko zechcę, otworzyć na konkretnej stronie, przypomnieć sobie konkretne wydarzenia.
Porusza wiele ważnych tematów, jednak nie odnosi się wrażenie, że tematy są w niej upchnięte po to, aby powieść stała się "na czasie" i dobrze się sprzedawała.
Cudowna historia, cudowni bohaterowie - którzy są dobrze rozbudowani. Czytajcie ją, czytajcie!

Jestem oczarowana i wzruszona. To powieść, która wzbudza wiele emocji.
Słuchałam jej w audiobooku, ale chyba wrócę do papierowej wersji, aby móc do niej sięgnąć kiedy tylko zechcę, otworzyć na konkretnej stronie, przypomnieć sobie konkretne wydarzenia.
Porusza wiele ważnych tematów, jednak nie odnosi się wrażenie, że tematy są w niej upchnięte po to, aby powieść stała się...

Nie jestem największą fanką romansów, ale ta książka była po prostu wspaniała! Świetnie spędziłam z nią czas, poznając bliżej Andreę i jej miłosne przygody, jak i miłosne podboje jej przyjaciółek.
Główna bohaterka Andrea Tang jest naprawdę sympatyczną postacią, którą można polubić. Pewnie, czasami miałam ochotę szturchnąć jej i powiedzieć, aby otworzyła w końcu oczy, ale mimo wszystko to bardzo sympatyczna postać.
Podobało mi się również przedstawienie kultury azjatyckiej, która jednak różni się dość mocno od naszej - nie tylko w postrzeganiu miłości, ale również i pracy.

Nie jestem największą fanką romansów, ale ta książka była po prostu wspaniała! Świetnie spędziłam z nią czas, poznając bliżej Andreę i jej miłosne przygody, jak i miłosne podboje jej przyjaciółek.
Główna bohaterka Andrea Tang jest naprawdę sympatyczną postacią, którą można polubić. Pewnie, czasami miałam ochotę szturchnąć jej i powiedzieć, aby otworzyła w końcu oczy, ale...

Ciekawy tytuł. Myślę, że warty przeczytania - w jakiś sposób przedstawia problem, który nie zawsze jest widoczny od razu. Momentami łatwo pogubić się w treści, mam wrażenie, że panuje w niej pewien bałagan.
Tego co mi brakowało w niej to podpowiedzi, jak pomóc takim ofiarom - bo to, żeby powiedzieć, aby pozostawiły partnera to za mało; co widać na przykładzie przedstawionych historii.

Ciekawy tytuł. Myślę, że warty przeczytania - w jakiś sposób przedstawia problem, który nie zawsze jest widoczny od razu. Momentami łatwo pogubić się w treści, mam wrażenie, że panuje w niej pewien bałagan.
Tego co mi brakowało w niej to podpowiedzi, jak pomóc takim ofiarom - bo to, żeby powiedzieć, aby pozostawiły partnera to za mało; co widać na przykładzie...