Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem pozytywnie zaskoczona. Co prawda nie miałam jakiś sprecyzowanych wymagań odnośnie tej książki, jednak to co otrzymałam przebiło najśmielsze oczekiwania.

Prostytucja- temat wielokrotnie poruszany, przedstawiany, wydawałoby się, że wręcz wyeksploatowany w literaturze. "Fatamorgana" zaskakuje zupełnie innym podejściem. Brak tu drastycznych opisów, brutalnych scen, brudu i wszechogarniającej brzydoty.

Powieść pomimo, że porusza trudne tematy jest przepełniona swoistym ciepłem, harmonią, specyficznym klimatem. Język jest prosty i piękny, opisy subtelne. Powieść utkana jest z historii kilku kobiet, ich wspomnień, teraźniejszości i marzeń. Bohaterki wydają się niezwykle autentyczne, wzbudzają sympatię, wydają się nam bliskie. Bez trudu można się z nimi zżyć, utożsamiać, dzielić przeżycia, trzymać kciuki za realizację marzeń.

Fabuła rozwija się stopniowo, harmonijnie; wciąga, hipnotyzuje, wprowadza czytelnika w trans.

Książkę czytałam z nieukrywaną przyjemnością. Dodatkowo ładne wydanie z piękną kobieta na okładce zaspokajało poczucie estetyki a ciekawostki związane z afrykańską kulturą i zwyczajami stanowiły dodatkowy atut książki.

Jest to literatura skierowana raczej do kobiet aczkolwiek nie jest to tzw babskie czytadło. Stanowi wartościową, wzbogacającą lekturę, pobudzającą do myślenia. Zdecydowanie polecam.

Jestem pozytywnie zaskoczona. Co prawda nie miałam jakiś sprecyzowanych wymagań odnośnie tej książki, jednak to co otrzymałam przebiło najśmielsze oczekiwania.

Prostytucja- temat wielokrotnie poruszany, przedstawiany, wydawałoby się, że wręcz wyeksploatowany w literaturze. "Fatamorgana" zaskakuje zupełnie innym podejściem. Brak tu drastycznych opisów, brutalnych scen,...

Piękny, plastyczny język buzujący od emocji.

Już pierwsze zdanie sprawiło, że zrobiło mi się cieplej na sercu. Niepowtarzalny, specyficzny styl Majgull Axelsson. To właśnie to, co lubię najbardziej.

Emocje...

Proza Axelsson porusza do głębi, wywołuje natłok myśli,zmusza do przemyśleń, do współodczuwania. Kipi, tętni, żyje. Zalewa czytelnika falą nie zawsze przyjemnych wrażeń. Wbija szpilki, poraża szczerością, ujawnia rysy na szkle.

Wejście w przedstawiony świat to jak emocjonalna przejażdżka na rollercoasterze.

Wspaniała lektura.

Piękny, plastyczny język buzujący od emocji.

Już pierwsze zdanie sprawiło, że zrobiło mi się cieplej na sercu. Niepowtarzalny, specyficzny styl Majgull Axelsson. To właśnie to, co lubię najbardziej.

Emocje...

Proza Axelsson porusza do głębi, wywołuje natłok myśli,zmusza do przemyśleń, do współodczuwania. Kipi, tętni, żyje. Zalewa czytelnika falą nie zawsze przyjemnych...

Nie przebrnęłam :/ Książka płytka, pełna egzaltacji, niepotrzebnych słów. Język prosty, bez wyrazu, środków stylistycznych. Zarówno treść jak i forma nie przemawiają do mnie. Książka o niczym. Czułam się jakbym czytała wypracowanie licealisty. Nie rozumiem fenomenu Murakamiego, nie rozumiem typowania autora jako kandydata do literackiej nagrody Nobla.

Nie przebrnęłam :/ Książka płytka, pełna egzaltacji, niepotrzebnych słów. Język prosty, bez wyrazu, środków stylistycznych. Zarówno treść jak i forma nie przemawiają do mnie. Książka o niczym. Czułam się jakbym czytała wypracowanie licealisty. Nie rozumiem fenomenu Murakamiego, nie rozumiem typowania autora jako kandydata do literackiej nagrody Nobla.