Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fajna inicjatywa. Je*ać Grzegorza Bogdała.

Fajna inicjatywa. Je*ać Grzegorza Bogdała.

Ogromny szacunek dla Hugo-Badera za mnogość historii, postaci z którymi rozmawiał i miejsc, które odwiedził. Książka ciekawa i wciągająca, jedynym problemem jest sam Hugo-Bader, który nie potrafi skupić się bardziej na żadnym temacie, wsiąknąć w niego, albo bardziej nam wsiąknąć, pozwolić się zagłębić i poznać nieco więcej detali, a przede wszystkim poznać lepiej bohaterów jego reportaży, którzy są zazwyczaj jedynie kilkoma zdaniami.

Ogromny szacunek dla Hugo-Badera za mnogość historii, postaci z którymi rozmawiał i miejsc, które odwiedził. Książka ciekawa i wciągająca, jedynym problemem jest sam Hugo-Bader, który nie potrafi skupić się bardziej na żadnym temacie, wsiąknąć w niego, albo bardziej nam wsiąknąć, pozwolić się zagłębić i poznać nieco więcej detali, a przede wszystkim poznać lepiej bohaterów...

Książka prosta, do przeczytania w jeden wieczór, ale spełniające swe zdanie idealnie. Doskonała dla młodzieży, rodziców nastolatków i nauczycieli, niekoniecznie potrzebna osobom już starszym, chcącym czytać ją dla własnego rozwoju, lecz nadal warto przeczytać z ciekawości, lepszym zaznajomieniem się z tematem i by po prostu chcieć coś zrobić z wpływem technologii na społeczność.

Książka prosta, do przeczytania w jeden wieczór, ale spełniające swe zdanie idealnie. Doskonała dla młodzieży, rodziców nastolatków i nauczycieli, niekoniecznie potrzebna osobom już starszym, chcącym czytać ją dla własnego rozwoju, lecz nadal warto przeczytać z ciekawości, lepszym zaznajomieniem się z tematem i by po prostu chcieć coś zrobić z wpływem technologii na...

Oto przed wami najnudniejszy pisarz świata. Mimo to nie mogę mu odmówić talentu, pięknego stylu i delikatności z jaką pisze.

Oto przed wami najnudniejszy pisarz świata. Mimo to nie mogę mu odmówić talentu, pięknego stylu i delikatności z jaką pisze.

Myślałem, że Bukowski to taki śmieszny stary menel. Dobrze mi się czytało "Z szynką raz", potem coś tam innego, ale że to twórca, który zaraz mi się znudzi z tym swoim prostym i wulgarnym językiem. Niespodzianka. Im więcej Bukowskiego tym bardziej go doceniam i pewnie skończę z całą serią w biblioteczce. Pomiędzy wieprzami perły, pomiędzy cipami i whisky samotność i celne spostrzeżenia, albo idiotyczne, ale intrygujące spostrzeżenia. Kilka świetnych opowiadań i nieokreślonych zapisków, pomiędzy łajnem, które czytało się jeszcze lepiej. Ciekawie kontrastował na tle nudnego Marqueza. Fragmenty dzięki swojej formie są najlepszą książką do sracza i melancholijno-używkowych albumów Elliotta Smitha i Matta Elliotta.

Myślałem, że Bukowski to taki śmieszny stary menel. Dobrze mi się czytało "Z szynką raz", potem coś tam innego, ale że to twórca, który zaraz mi się znudzi z tym swoim prostym i wulgarnym językiem. Niespodzianka. Im więcej Bukowskiego tym bardziej go doceniam i pewnie skończę z całą serią w biblioteczce. Pomiędzy wieprzami perły, pomiędzy cipami i whisky samotność i celne...

Nie chciałem zostawiać Dzienniku bez oceny, a nie ważyłbym się dać niżej niż 10. W końcu chodzi o pamiętnik nastolatki, o niej i tylko dla niej, a jednocześnie o książkę, którą chciałbym i będę polecał każdemu. Mimo młodego wieku Anny świetnie napisana, wrażliwa, a najlepiej pasuje mi słowo "urocza". Uwielbiam fragmenty o jej uczuciach, gdy zmienia (i to nie raz) podejście do Petera, zdaje sobie sprawę ze swoich wad, ale i talentu, wrażliwości, czy nawet ponadprzeciętności. Opisuje, wydawałoby się, proste i błahe sytuacje, czy przeżycia z wielką namiętnością, sprawiając, że przeżywałem wszystko razem z nią, stając się na jakiś czas kilkunastoletnią dziewczyną.
PS: Neutral Milk Hotel: In the Aeroplane over the sea
Idealne tło.

Nie chciałem zostawiać Dzienniku bez oceny, a nie ważyłbym się dać niżej niż 10. W końcu chodzi o pamiętnik nastolatki, o niej i tylko dla niej, a jednocześnie o książkę, którą chciałbym i będę polecał każdemu. Mimo młodego wieku Anny świetnie napisana, wrażliwa, a najlepiej pasuje mi słowo "urocza". Uwielbiam fragmenty o jej uczuciach, gdy zmienia (i to nie raz) podejście...

Momentami męczy, zniesmacza i wprowadza niepotrzebne wątki i dywagacje, jednak gawędziarska, ostra i inteligentna forma przedstawienia historii, jak i bohatera oraz wyjątkowo przygnębiająca końcówka sprawiły, że wciągnąłem się w historię i w niej zatopiłem, nie mogąc wynurzyć ze wspólnej nam rezygnacji na koniec. Florent-Claude jest postacią z którą chciałbym mieć jak najmniej wspólnego, niestety trochę mam, przez co końcówka była jeszcze bardziej niewygodna i wwiercająca się w głowę.

Momentami męczy, zniesmacza i wprowadza niepotrzebne wątki i dywagacje, jednak gawędziarska, ostra i inteligentna forma przedstawienia historii, jak i bohatera oraz wyjątkowo przygnębiająca końcówka sprawiły, że wciągnąłem się w historię i w niej zatopiłem, nie mogąc wynurzyć ze wspólnej nam rezygnacji na koniec. Florent-Claude jest postacią z którą chciałbym mieć jak...

Małecki wielkim pisarzem jest. Horyzont polubiłem bardziej, jednak doceniam jak potrafi wzruszać prostymi historiami. Subtelna.

Małecki wielkim pisarzem jest. Horyzont polubiłem bardziej, jednak doceniam jak potrafi wzruszać prostymi historiami. Subtelna.

Całkiem miłe zaskoczenie po bezbarwnym "Bezbarwnym...". Ciekawe postacie, melancholijna i angażujące historia, ale toporny styl Murakamiego nigdy mnie nie przekona.

Całkiem miłe zaskoczenie po bezbarwnym "Bezbarwnym...". Ciekawe postacie, melancholijna i angażujące historia, ale toporny styl Murakamiego nigdy mnie nie przekona.

Traktuję jako ciekawostkę. Widać, że pierwszy tomik Szymborskiej i nie bez powodu przez nią nigdy nie wydany. Wiersze co najwyżej przeciętne.

Traktuję jako ciekawostkę. Widać, że pierwszy tomik Szymborskiej i nie bez powodu przez nią nigdy nie wydany. Wiersze co najwyżej przeciętne.

Książka pisana jakby autorka chciała naśladować jakiś twórców których lubi. Czasami ładnie, częściej niezrozumiale, tworząc nieumiejętnie fragmentaryczną i nudną fabułę. Starałem się doczytać do końca, a mimo że książka ma niewiele stron, ledwie mi się to udało.

Książka pisana jakby autorka chciała naśladować jakiś twórców których lubi. Czasami ładnie, częściej niezrozumiale, tworząc nieumiejętnie fragmentaryczną i nudną fabułę. Starałem się doczytać do końca, a mimo że książka ma niewiele stron, ledwie mi się to udało.

Zawiodłem sie. Słyszałem o wyjątkowym stylu Murakamiego, również opis mnie urzekł. Rzeczywiście na swój sposób styl był wyjątkowy, początek obiecujący i szybko polubiłem Tsuruku, w szczególności jego młodszą wersje. Potem jednak było już tylko gorzej - styl momentami ciekawy, częściej toporny, fabuła przewidywalna, opisy postaci i miejsc tak drętwe, że czasami niezręczne. Rozumiem ideę prostego, przejrzystego języka, ale to nie działa, z tak kiczowatymi porównaniami. Trzeba jednak oddać autorowi, że o wiele lepiej mu wychodzą dialogi i opisy wewnętrznych przeżyć. Ale dam mu jeszcze szansę.

Zawiodłem sie. Słyszałem o wyjątkowym stylu Murakamiego, również opis mnie urzekł. Rzeczywiście na swój sposób styl był wyjątkowy, początek obiecujący i szybko polubiłem Tsuruku, w szczególności jego młodszą wersje. Potem jednak było już tylko gorzej - styl momentami ciekawy, częściej toporny, fabuła przewidywalna, opisy postaci i miejsc tak drętwe, że czasami niezręczne....

Nie rozumiem zachwytu nad tą książką. Parandowski staroświecki, z tekstem pełnym ogólników. Dobrze się sprawdza jako zbiór anegdot i historii o klasykach. Parandowski, mimo wielu wad potrafi jednak zaciekawić.

Nie rozumiem zachwytu nad tą książką. Parandowski staroświecki, z tekstem pełnym ogólników. Dobrze się sprawdza jako zbiór anegdot i historii o klasykach. Parandowski, mimo wielu wad potrafi jednak zaciekawić.

Wiadomo - Sapkowski zawsze jest lepszy w opowiadaniach.

Wiadomo - Sapkowski zawsze jest lepszy w opowiadaniach.

Jedyny słaby Wiedźmin.

Jedyny słaby Wiedźmin.

Najlepszy dramat Szekspira.

Najlepszy dramat Szekspira.

Klasyk. Nie lubię czytać dramatów, do tego jednak będę jeszcze wracał. Zawsze doceniam aspekty psychologiczne w u Szekspira.

Klasyk. Nie lubię czytać dramatów, do tego jednak będę jeszcze wracał. Zawsze doceniam aspekty psychologiczne w u Szekspira.

Kiedyś przeczytane. Z tego co pamiętam, parę ciekawych spostrzeżeń i pomysłów. W większości ogólniki, bełkot i obarczanie żydów o zło dotykające jego państwo. Nie tak ekstremistyczne jakby mogło się wydawać po jego postaci.

Kiedyś przeczytane. Z tego co pamiętam, parę ciekawych spostrzeżeń i pomysłów. W większości ogólniki, bełkot i obarczanie żydów o zło dotykające jego państwo. Nie tak ekstremistyczne jakby mogło się wydawać po jego postaci.

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Często o wszystkim i o niczym.

Często o wszystkim i o niczym.