Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Igrzyska bardzo mnie rozczarowały. Po obejrzeniu filmu spodziewałam się grubej książki z bogatymi opisami, tymczasem dostałam cieniutką ze skąpym wspominaniem, że coś jest, czegoś nie ma. Podobnie narracja wyjątkowo mnie irytowała. Jest to typowy przykład książki dla młodzieży, nad którą jednak nie pochylałabym się na dłużej.

Igrzyska bardzo mnie rozczarowały. Po obejrzeniu filmu spodziewałam się grubej książki z bogatymi opisami, tymczasem dostałam cieniutką ze skąpym wspominaniem, że coś jest, czegoś nie ma. Podobnie narracja wyjątkowo mnie irytowała. Jest to typowy przykład książki dla młodzieży, nad którą jednak nie pochylałabym się na dłużej.

Po raz pierwszy czytałam tę książkę pod koniec podstawówki, może na początku gimnazjum. Zachwyciła mnie najpierw okładka, później fabuła i.sposób prowadzenia narracji przez autorkę. Byłam oczarowana Krainą Imago". Wróciłam do niej w zeszłym roku i znowu się zachwyciłam. Jest tu wszystko, czego oczekuję od dobrej książki. Warsztat na poziomie, ciekawy wątek, kolorowi bohaterowie i zmuszenie czytelnika do refleksji. Dodatkowo bogate opisy, które pozwalają wejść do podróżować razem z Wanją.

Po raz pierwszy czytałam tę książkę pod koniec podstawówki, może na początku gimnazjum. Zachwyciła mnie najpierw okładka, później fabuła i.sposób prowadzenia narracji przez autorkę. Byłam oczarowana Krainą Imago". Wróciłam do niej w zeszłym roku i znowu się zachwyciłam. Jest tu wszystko, czego oczekuję od dobrej książki. Warsztat na poziomie, ciekawy wątek, kolorowi...

Książkę wygrałam w konkursie i tylko dlatego po nią sięgnęłam. Sam tytuł i okładka podziałały na mnie odpychająco, wiedziałam już, że nie mogę spodziewać się zbyt wiele.
Bohaterowie sa płascy, pozbawieni kolorów. Wiele reakcji wydaje się sztucznych, przerysowanych. Same wydarzenia wchodzą tak głęboko w fantastykę, że w połączeniu z lichą narracją nakłaniają do zastanowienia, czy warto męczyć się i czytać dalej.
Do tego główna bohaterka irytuje jak mało kto. Pozostałe postacie podobnie.
Wątek historyczny potraktowany po macoszemu.

Książkę wygrałam w konkursie i tylko dlatego po nią sięgnęłam. Sam tytuł i okładka podziałały na mnie odpychająco, wiedziałam już, że nie mogę spodziewać się zbyt wiele.
Bohaterowie sa płascy, pozbawieni kolorów. Wiele reakcji wydaje się sztucznych, przerysowanych. Same wydarzenia wchodzą tak głęboko w fantastykę, że w połączeniu z lichą narracją nakłaniają do...

Mimo że nie jestem fanką tego typu książek, nie potrafiłam oderwać się od lektury. Płynna, nienaganna narracja, barwni bohaterowie i przemyślany wątek. Do tego nie sposób domyślić się zakończenia. Wszelkie domysły okazują się fałszywe po kilku stronach, przez co czytelnik stale utrzymywany jest w napięciu.

Mimo że nie jestem fanką tego typu książek, nie potrafiłam oderwać się od lektury. Płynna, nienaganna narracja, barwni bohaterowie i przemyślany wątek. Do tego nie sposób domyślić się zakończenia. Wszelkie domysły okazują się fałszywe po kilku stronach, przez co czytelnik stale utrzymywany jest w napięciu.

Jeden z nielicznych przypadków, kiedy mogę powiedzieć, że film jest zdecydowanie lepszy od książki. W trakcie oglądania uroniłam kilka łez, faktycznie przeżywałam cierpienie razem z główną bohaterką. Potem sięgnęłam po książkę i bardzo, bardzo się rozczarowałam. Fabuła pozostawiała ogromne pole do popisu, które właściwie wcale nie zostało wykorzystane. Skąpe opisy, bardzo irytujący sposób prowadzenia narracji. Miałam wrażenie, że trzymam zaledwie pierwszą wersję, nie ostateczną, nie opublikowaną.
Jest to książka, której nie wzięłabym ze sobą nawet na plażę.

Jeden z nielicznych przypadków, kiedy mogę powiedzieć, że film jest zdecydowanie lepszy od książki. W trakcie oglądania uroniłam kilka łez, faktycznie przeżywałam cierpienie razem z główną bohaterką. Potem sięgnęłam po książkę i bardzo, bardzo się rozczarowałam. Fabuła pozostawiała ogromne pole do popisu, które właściwie wcale nie zostało wykorzystane. Skąpe opisy, bardzo...

O tej historii słyszał chyba każdy. Tragiczna miłość dwojga młodych ludzi, przejmujące dialogi i poruszające wydarzenia. Uwielbiałam tę opowieść tak długo, póki nie sięgnęłam po dramat. Ogólnie jestem zwolenniczką słowa pisanego bardziej niż filmu, jednak nie w tym przypadku. Piękna historia zaczęła jawić się jako coś pustego, przerysowanego i mało prawdopodobnego. Cała magia zniknęła, pozostawiając niesmak i niezrozumienie. Warto w pewnym momencie to przeczytać, w końcu klasyka. Ale to chyba tyle...

O tej historii słyszał chyba każdy. Tragiczna miłość dwojga młodych ludzi, przejmujące dialogi i poruszające wydarzenia. Uwielbiałam tę opowieść tak długo, póki nie sięgnęłam po dramat. Ogólnie jestem zwolenniczką słowa pisanego bardziej niż filmu, jednak nie w tym przypadku. Piękna historia zaczęła jawić się jako coś pustego, przerysowanego i mało prawdopodobnego. Cała...

Sam tytuł z pewnością odrzuca wiele osób już na wstępie. Na niekorzyść działa również okładka, która zdaje się krzyczeć niekoniecznie pochlebne opinie dotyczące treści, która jednak - ku zaskoczeniu - jest całkiem ciekawa. "Wampiry z Morganville" pokazują inne spojrzenie na świat, w którym żyją krwiopijcy. Fabuła wciąga do tego stopnia, że dość licha - moim zdaniem - narracja nie razi tak bardzo. Dużym plusem są także bohaterowie, może chwilami przerysowani i mało realni, ale kto wie, jak zachowywałby się człowiek mieszkający w tym samym miejscu, co dziesiątki wampirów. Dobrzy budzą sympatię, źli wrogość, inni znowu mieszane uczucia. Całość zdaje się być chwilami po prostu komediodramatem.

Sam tytuł z pewnością odrzuca wiele osób już na wstępie. Na niekorzyść działa również okładka, która zdaje się krzyczeć niekoniecznie pochlebne opinie dotyczące treści, która jednak - ku zaskoczeniu - jest całkiem ciekawa. "Wampiry z Morganville" pokazują inne spojrzenie na świat, w którym żyją krwiopijcy. Fabuła wciąga do tego stopnia, że dość licha - moim zdaniem -...

Książka, która raz na zawsze zmieniła moje spojrzenie na osoby chore i ich otoczenie. Dopiero w trakcie lektury uświadomiłam sobie, jak niezbadany i niesamowity musi być umysł osoby cierpiącej na zespół Downa. Zrozumiałam też ogrom cierpienia, z jakim zmaga się wtedy cała rodzina oraz otoczenie, a także dostrzegłam różne zachowania człowieka w obliczu czegoś, co dla niego zdaje się być katastrofą.
Nie można pominąć warsztatu pisarskiego Terakowskiej. Plastyczne opisy, wnikliwość w tworzeniu psychiki każdego bohatera, badanie zachowań...
Myślę, że każdy powinien sięgnąć po tę pozycję.

Książka, która raz na zawsze zmieniła moje spojrzenie na osoby chore i ich otoczenie. Dopiero w trakcie lektury uświadomiłam sobie, jak niezbadany i niesamowity musi być umysł osoby cierpiącej na zespół Downa. Zrozumiałam też ogrom cierpienia, z jakim zmaga się wtedy cała rodzina oraz otoczenie, a także dostrzegłam różne zachowania człowieka w obliczu czegoś, co dla niego...

Książka, która niewątpliwie została moją ulubioną. Nie była moją obowiązkową lekturą szkolną, ale sięgnęłam po nią z ciekawości krótko przed maturą. Pochłonięta jednego dnia, przeniosła mnie do innego świata bardziej niż jakikolwiek dramat, z którym miałam styczność. Rzadko się zdarza, abym na bieżąco spisywała ciekawe cytaty, ale tutaj właśnie tak było. Krasiński stał się niewątpliwie jednym z pisarzy, których najbardziej cenię i nieocenioną inspiracją przy tworzeniu własnego kawałka literatury.
Polecam wszystkim, którzy potrafią zapomnieć o fakcie, że jest to lektura.

Książka, która niewątpliwie została moją ulubioną. Nie była moją obowiązkową lekturą szkolną, ale sięgnęłam po nią z ciekawości krótko przed maturą. Pochłonięta jednego dnia, przeniosła mnie do innego świata bardziej niż jakikolwiek dramat, z którym miałam styczność. Rzadko się zdarza, abym na bieżąco spisywała ciekawe cytaty, ale tutaj właśnie tak było. Krasiński stał się...

Zaskakująco dobrze zaplanowany świat, z którym zapoznaje nas Darda, wciąga czytelnika z niemal taką siłą, jak głównego bohatera. Zaciera się granica między tą dwójką, co pozwala na głębokie przeżywanie rozterek mężczyzny i lokalnej ludności.
Zwroty akcji uniemożliwiają odłożenie książki na dłuższą chwilę. Po przeczytaniu zrodziła się we mnie chęć na zorganizowanie wyprawy na Roztocze ;)
Polecam!

Zaskakująco dobrze zaplanowany świat, z którym zapoznaje nas Darda, wciąga czytelnika z niemal taką siłą, jak głównego bohatera. Zaciera się granica między tą dwójką, co pozwala na głębokie przeżywanie rozterek mężczyzny i lokalnej ludności.
Zwroty akcji uniemożliwiają odłożenie książki na dłuższą chwilę. Po przeczytaniu zrodziła się we mnie chęć na zorganizowanie wyprawy...

Książka, od której po prostu nie da się uciec po przeczytaniu. Przedstawiona w niej historia mości sobie specjalne miejsce w ludzkiej pamięci i tylko przypomina o sobie co jakiś czas.
"Ręka Mistrza" jest nazywana najlepszą powieścią Kinga, z czym całkowicie się zgadzam. Rosnące z każdą stroną napięcie jest tak intensywne, że nie sposób odłożyć lektury w czasie chociażby o jeden dzień.
Czytelnik przeżywa z głównym bohaterem każdą chwilę, na co wpływ ma niesamowity warsztat Kinga. W pewnym momencie staje się tak samo zagubiony, jak Edgar, co tylko wzmacnia odczucia.
Polecam!

Książka, od której po prostu nie da się uciec po przeczytaniu. Przedstawiona w niej historia mości sobie specjalne miejsce w ludzkiej pamięci i tylko przypomina o sobie co jakiś czas.
"Ręka Mistrza" jest nazywana najlepszą powieścią Kinga, z czym całkowicie się zgadzam. Rosnące z każdą stroną napięcie jest tak intensywne, że nie sposób odłożyć lektury w czasie chociażby o...

Wzruszająca historia, która - może wbrew pozorom - skłania do przemyśleń. Autorka umożliwiła dokładną obserwację zmian, jakie zachodziły zarówno w Wagabundzie jak i w Mel. Ogromnym plusem jest też tutaj niezaprzeczalnie dobry warsztat pisarski Meyer. Plastyczne opisy otoczenia pozwalały nieco zatrzeć granicę między narratorem a czytelnikiem, a realistyczni bohaterowie wywoływali na przemian pobłażliwy uśmiech, łzę wzruszenia czy wrogość.
Intruz to jedna z niewielu książek, które niemal dosłownie chodziły za mną przez lata, dopominając się, by je w końcu przeczytać. Nie żałuję.
Polecam!

Wzruszająca historia, która - może wbrew pozorom - skłania do przemyśleń. Autorka umożliwiła dokładną obserwację zmian, jakie zachodziły zarówno w Wagabundzie jak i w Mel. Ogromnym plusem jest też tutaj niezaprzeczalnie dobry warsztat pisarski Meyer. Plastyczne opisy otoczenia pozwalały nieco zatrzeć granicę między narratorem a czytelnikiem, a realistyczni bohaterowie...